ログインBARBARA POV “Ouch, ang sakit. Huhuhu! Charles, nagkasugat ako.” Pagsusumbong ni Candy. Natalsikan yata ng bubog ang paa nito at kung makapagsumbong akala mo may pakialam si Charles sa kanya eh. Paano ba naman, pagkabagsak pa lang ng baso sa sahig, mabilis na ding napatayo si Charles at tinanong ako kung nasaktan ba ako. “Ayos ka lang ba? Ano ang nangyari? Teka lang, may masakit ba sa iyo?” nag-aalalang tanong pa nga nito sa akin. Kaagad naman akong umiling habang pigil ko ang sarili ko na matawa sa hitsura ni Candy. Nakaupo na ito sa sahig habang hawak nito ang isang paa kung saan nakita kong may bahid nang dugo. Natalsikan nga siguro ng bubog at nagkasugat. “Hindi ko sinasadya, Charles. Na-nadulas lang nag baso sa kamay ko tapos nahulog. Hindi ko naman akalain na sasaluhin iyun ng paa ni Candy.” Kunwari painosente kong bigkas. “Not your fault. Kung hindi sana siya lumapit, eh di hindi sana siya natamaan.” Seryoso nitong wika sabay tawag ng waiter. “Dalhin niyo siya sa
BARBARA POV Hindi ko alam kung nagseselan lang ba ako pero noong naiserved ang steak na gustong gusto kong kainin kanina, para bang bigla akong nawalan ng gana. May ibang pagkain ang hinahanap ang sistema ko na hindi ko lang din masabi kay Charles dahil nahihiya na ako dito. Baka kasi isipin nito na nag-iinarte lang ako eh. Eh, ito pa naman ang nag slice ng steak ko sa maliliit na piraso. ‘Kain ka na. Teka lang, may iba ka pa bang gusto?” nakangiting tanong nito sa akin. kaagad naman akong tumango “Pineapple juice.” Sagot ko. Mabilis naman nitong tinawag ang waiter at umorder ng isang fresh pineapple juice at isang orange juice. “Thank you, Charles.” hindi ko na nga mapigilang wika. Feeling ko, nagdi-date kami ngayun. Perfect kasi ang nasabing resto dagdagan pa na napapansin ko na halos mga couples lang din ang iba pang mga costumers. “For what? Teka lang, hindi mo ba gusto ang pagkain? Bakit parang hindi mo naman yata ginagalaw?” seryosong tanong nito sa akin. Napatitig ako
BARBARA POV Naging maayos ang lahat sa amin ni Charles sa paglipas ng mga araw. Kahit papaano, ipinapakita at ipinaparamdam naman nito sa akin ang pag-aalaga ng kagaya yata sa isang tunay na asawa. Palagi itong nasa tabi ko at palagi din nitong chini-check ang kalagayan ko. Kumbaga, hindi ito nagkulang sa akin kung ang pag-aalaga ang pag-uusapan na siyang labis ko namang ikinatuwa. Hangang sa dumating ang ika-walong buwan ng aking pagbubuntis. Mas lalo akong naging maingat sa aking sarili. Halos hindi na din humihiwalay si Charles sa tabi ko na siyang labis kong ipinagpasalamat. Akala ko talaga wala nang pag-asa ang relasyon naming dalawa ni Charles pero pinatunayan nito sa akin na dapat lang na muli akong magtiwala sa dito na siyang dahilan kaya naman unti-unti na namang nahuhulog ang loob ko dito. Yes, bigla ko na lang namalayan na para bang hindi ko na kayang mabuhay na wala siya sa tabi ko. Pero hindi pa naman talaga kami officially na kami na. Oo, magkasama kami sa iisan
BARBARA POV Muli akong nagising, umaga na. Nang imulat ko ang aking mga mata, ganoon na lang ang matindi kong pagkagulat dahil nasa bisig na ako ni Charles. Yes, hindi ako maaring magkamali, yakap-yakap na ako ni Charles na noon ay mahimbing nang natutulog. Ang unan na inilagay ko sa pagitan naming dalawa ay nawalan yata ng saysay at hindi ko na alam kung nasaan na iyun. Gusto kong itulak si Charles. Gusto kong bumangon kaya lang nag-aalala naman akong baka magising ito. Halatang mahimbing pa itong natutulog kaya lang, naisip ko din na hindi naman pwedeng habambuhay ako nitong yakap-yakap diba? Mahina akong napabuntong hininga. Buong ingat kong tinatangal ang braso nito na nakapulupot sa aking baiwang kaya lang, masyadong mabigat iyun. Hangang sa narinig ko ang mahinang pag-ungol nito palatandaan na magigising na din yata. “Ahmm, Barbara..saglit lang naman. Maaga pa. Matulog pa tayo.” Paos ang boses na bigkas nito. Nang muli kong titigan ito, nakapikit pa rin ang dalawa nito
BARBARA POV ILANG buwan din akong nawala dito sa bahay na ito at masasabi kong sobrang namiss ko itong lugar. Dati kasi, noong maayos pa ang pagsasama naming dalawa ni Charles, itinuring ko na din kasi talaga itong tahanan ko kaya lang, iba na ngayun. Hangat hindi pa kasi bumabalik ang alaala ni Charles, alam kong hindi parin ako lubusang maging masaya. Napatitig ako sa malawak na swimming pool. Maraming magagandang alaala kaming dalawa ni Charles doon. Well, kahit saan naman meron eh. Lahat yata ng sulok ng bahay may mga masasaya kaming alaala na alam kong hindi ko makakalimutan habambuhay. Parang gusto ko tuloy tumalon ngayun sa malawak na swimming pool at magbabad sa malamig na tubig. Kaya lang, hindi pala maaari. Sa lahat ng desisyon na dapat kong gawin, dapat palagi kong isaang-alang ang kapakanan ng mga babies na nasa sinapupunan ko. “Ano ang iniisip mo? Simula kanina, hindi ka na umiimik ah? May problema ba?” wala sa sariling napabaling ang aking paningin nang bigla na l
BARBARA POV “Don’t worry , kaya ko namang magbagayad ng isang gardener, isang labandera, isang cook, tatlong tagalinis ng buong bahay at isang driver at anim na security guards.” Muling wika ni Charles. Hindi naman ako makapaniwala sa narinig. Hala, grabe, ang dami naman noon. Kaya pala kapansin-pansin ang mga guards sa gate. Kung ganoon, nagbago na nga ang lahat at napapansin ko din na para bang bigla na lang din nag matured ang kaisipan nitong si Charles “Safety first mo at ng mga anak natin ang iniisip ko kaya hindi pwedeng tipirin ang mga kasama sa bahay. Barbara, kung may kailangan ka, huwag ka din mag-atubili na utusan sila. Kinuha ko sila para mas magiging magaan ang pagkilos mo dito sa loob ng bahay at kung ano pa man ang kulang, huwag kang mag-atubili na sabihin sa akin.” seryosong muling bigkas ni Charles. Hindi naman ako nakaimik. Hindi ko na naman kasi alam ang sasabihin ko eh. Tsaka, parang gusto ko na yatang isipin ngayun na siguro, mahal naman na talaga ako ni







