JENNIFER POV AKO na siguro ang pinakamasayang bride sa balat ng lupa. Pagkatapos lang ng halos dalawang buwan na paghahanda naming dalawa ni Elijyah sa aming kasal, nandito ako ngayun. Naglalakad sa gitna ng aisle habang nakahawak sa braso ni Papa. Kay bilis ng paglipas ng mga araw. Parang kailan lang noong mga oras na muli akong niyaya ni Elijah na magpakasal pagkatapos heto kami ngayun. Muling manumpa sa harap ng altar para lalong pagtibayin ang pagsasama naming dalawa. Kumpleto ang lahat ng miyembro ng Villarama Clan at dito mismo sa maputing baybayin ng Carissa Villarama Beach Resort ginaganap ang second wedding namin. Napaka-romantic na buong paligid dahil naghahalo na ang dilim at liwanag sa kalangitan. Gayunpaman, walang dapat na ikabahala. nagkalat din naman kasi ang mga ilaw sa buong paligid. Nagmumukhang parang paraiso ang buong paligid at kay sarap sa mga mata. Habang kinakanta ang wedding march na Beautiful in White, hindi ko mapigilan ang pagpatak ang luha sa a
ELLIAS VILLARAMA VALDEZ STORY ELIAS POV Sa sorang inloved ng kakambal kong si Elijah sa asawa niyang si Jennifer, nagawa niya pa talaga itong pakasalan ng dalawang beses. Pero ako...I don't know. Hindi ko nakikita ang sarili ko na magpakasal at magkapamilya. Kuntento na ako sa buhay ko ngayun na walang ibang iniisip kundi ang sarili lang. Sa sex life, wala namang problema dahil meron din naman ako noon kahit na wala akong girlfriend . Masaya na ako sa pa-fling-fling na relasyon. Papalit-palit ng babae at iyun ang dahilan kung bakit ayaw kong magpatali sa isang kasal. Ayos na ako sa ganito. Masaya at walang iniisip na kahit na ano at pwede pang magpalit ng babae kapag sawa na ako. Medyo malaki nga siguro sng pagkakaiba namin ng kakambal kong si Elijah. Ito ay masyadong seryoso sa paghahanap ng kanyang forever at makabuo ng pamilya pero ako, wala nang balak. Tama lang din siguro na mag-anak sila ng marami dahil willing naman akong maging mabuting Tito sa mga ito. Iyun ang pinaka
AMERY HEART DELGADO Sa maikling panahon na nakilala ko si Jennifer hindi maikakaila na biglang lumawak ang mundo ko. Ang dating nonchallant na ako ay biglang nagkaroon ng maraming kaibigan. Hindi ako pala-kaibigan na tao pero simula noong nakilala ko si Jennifer, biglang dumami ang mga kakilala ko. Kagaya na lang ngayun, pangalawang kasal nila ng asawa niyang si Elijah Valdez pero present ako. Isa ako sa kinuha nilang maging abay kaya hindi ko talaga maiwasan na makaramdam ng tuwa. Ilang beses ko na ding narinig mula sa bibig ni Jennifer na hindi na daw iba ang turing niya sa akin. Ilang beses din nitong nabangit na kung hindi daw dahil sa kapatid kong si Luis, baka daw matagal na siyang patay. Sa pagiging kababaan ng loob na ipinapakita sa akin ni Jennifer, lalo tuloy akong humanga sa kanya. Aware din ako na sa kasalan nilang ito, pili lang na mga bisita ang inimbitahan nila at isa ako sa maswerteng napasama doon. "Ate, mabuti na lang talaga at pinayagan ka ni Luis na umat
AMERY HEART POV Habang palalim nang palalim ang gabi, napansin ko na padami nang padami na din ang naiinom naming alak habang nag-uusap. Alalay lang naman ang ginawa kong pag-inom pero nakakaramdam na ako ng pagkahilo. Isa-isa na ding nagsialisan ang mga bisita. Ang mga Tito's at Tita's naman ay nagkanya-kanya na pasok sa loob ng Villa.. Magpapahinga na daw samantalang heto kami...abala pa rin sa pag-uusap na akala mo wala nang bukas. Kung anu-ano nalang naging topic. Unang nagkwento si Jeann at mga pinagdaanan ng love story nilang dalawa ng asawa na nitong si Drake bago daw naging sila. Iyun nga lang, natapos din ang kwentuhan namin nang isa-isa silang kinuha ng kanilang mga asa-asawa. Medyo lasing na din sila at kailangan na talaga nilang magpahinga. Dahil sa aming apat, ako lang itong single, ako itong naiwan dito sa cottage. Walang asawa na kumuha sa akin pero bago sila nagsipag-alisan, ibinilin nila sa akin na pwede ko daw okupahin ang isa sa mga cottage na naririto.
AMERY HEART DELAGADO POV "I think napalayo na tayo! Kailangan na siguro nating bumalik." kaagad kong bigkas kay Elias. Napahinto din ito sa paghakbang at hinarap ako. "Bakit, inaantok ka pa ba? HIndi pa tayo nakakarating hangang dulo." seryosong sagot nito sa akin. Mula sa liwanag na nagmumula sa bilog na buwan, kitang kita ko sa namumungay nitong mga mata ang kakaibang kislap. Wala sa sariling napaatras ako ng ilang hakbang sa kanya para bigyang distansya ang layo sa pagitan naming dalawa. "Medyo...ahmmm yes! Medyo inaantok na ako eh!" sagot ko din naman kaagad na sinabayan ko pa ng peke ng paghikab. Napansin ko ang pagtaas ng kabilang sulok ng labi niya habang titig na titig sa akin. "Are you sure? Baka naman natatakot ka lang sa akin..."seryoso niyang sagot na labis kong ikinagulat "Ha? Naku, hindi ah! HIndi!" sagot ko naman na sinabayan ko nang sunod-sunod na pag-iling. Iyun nga lang hindi ko napaghandaan ang sunod niyang ginawa. Halos inisang hakbang niya ang pagita
AMERY HEART POV "Teka lang! La-lasing ka na yata kayo eh!" mahina kong sambit at mabilis na napaatras palayo sa kanya! Medyo marami din akong nainom ng alak pero nasa matinong pag-iisip pa naman ako. Aware pa naman ako sa mga nangyayari sa paligid ko. "Lasing? Yeah...maybe!" narinig kong mahina niyang bigkas. Hindi ko pa ng maiwasan na magtaka nang bigla na lang siyang naupo sa buhanginan at walang pag-alinalangan na nahiga. Tulala naman akong napatitig sa kanya. "I think, hindi ko na yata kayang maglakad pabalik ng Villa! Mauna ka na. Ewan mo na lang ako dito." muli niyang bigkas na mas lalong ikinawindang ko. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa kanya or hindi gayung kanina lang maayos pa naman ang mga hakbang niya. Imposible namang napagod siya gayung wala pa naman kaming isang oras na naglalakad! Wala din naman akong napapansin na kakaiba sa kanyang lakad kanina. BAta pa siya at wala pa naman siguro siyang sakit na rayuma na basta na lang susumpong sa hindi inaasahang p
AMERY HEART POVSa sumunod na sandali sa pagitan naming dalawa ni Elias namalayan ko na lang na nakahiga na ako sa ibabaw ng kama.Mula sa buhanginan kanina, binuhat niya ako at mabilis ang hakbang na naglakad sa pinakamalapit na cottage. Nagtaka pa nga ako dahil nakakalakad naman pala siya ng maayos. Nabangit niya kasi kanina na hindi niya na daw kayang maglakad pero nagawa niya naman akong buhatin hangang sa makarating kami sa pinakamalapit na cottage.May pagkakataon pa ako kanina para pigilan siya pero tuluyan na din kasi akong nilamon ng init ng katawan. Ni kahit na katiting na pagtutol, wala nang namutawi sa labi ko. Wala eh, nagpatalo na ako sa tukso kaya bahala na.Twenty eight na ako at never nagka boyfriend kaya naman wala naman sigurong masama na sumubok ako diba?"Ahmmm, Elias!" mahina kong bigkas. Abala ang bibig niya sa kakasipsip at kakadila sa aking leeg samantalang kung saan-saang bahagi ng katawan ko nakakarating ang dalawa niyang palad. Tuluyan nya na ding nahubad
AMERY HEART DELGADO '"Aammmn, ang sarap!" narinig ko pang sambit niya. Dahan-dahan na siyang tumayo mula sa pagkakasubsob sa aking pagkababae. Muli kong naimulat ang aking mga mata at doon ko nakita na dahan-dahan niya nang tinatangal ang kanyang saplot sa katawan. Inumpisahan niya sa pang-itaas niyang kasuotan pababa. HIndi ko pa nga mapigilan na mapatitig sa kanya nang dahan-dahan niyang hinubad ang kanyang suot na boxer shorts kung saan tuluyan nang tumampad sa mga mata ko ang malaki at tayong tayo niyang pagkalalaki. "God, ang laki niyan Doc!" gulat kong bigkas. Doctor din naman ako at ilang beses na din naman akong nakakita ng ari ng isang lalaki pero parang kakaiba yata itong kay Elias. Nabiyayaan siya ng mas malaki, mas mataba at mas mahabang alaga. "Pwde mong hawakan kung gusto mo, Doctora Amery." nakangisi niyang bigkas. Para naman akong nahihipnotismo na napabangon ng kama at pumwesto sa gilid nito. Tumayo siya sa harapan ko at walang pqagdadalawang isip na hinawaka
AMERY HEART POV SIX MONTHS LATER "KATRINA, saan ka galing? Ang tagal mong nawala ah?" seryoso kong tanong kay Katrina. Kanina pa ako paikot-ikot dito sa gubat para hanapin ito pero hindi ko siya makita. Sa loob ng anim na buwan, medyo nakabisado ko na din ang buong paligid. Nasanay na din ako sa bagong kapaligiran. "ATE, tulog pa kasi kayo kanina ni Baby Elizabeth kaya hindi ko na kayo ginising. Minsan po kasi, lumalabas po talaga ako dito sa gubat para manghingi ng limos at makabili ng mga bagay na kailangan natin." nakangiti nitong sagot sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. Napatitig pa ng ako sa suot nitong sira-sirang damit. Madungis din siya at ang buhok niya akala mo isang bruha. Madumi din ang kanyang mukha. Sabog-sabog ang buhok at kung hindi ko lang kabisado itong si Katrina baka hindi ko siya makilala. "Galing kang siyudad at namalimos ka? Katrina, alam mo ba kung gaano kadelikado iyang ginagawa mo?" seryosong tanong sa kanya! Hindi siya sanay sa siyud
THIRD PERSON POV "THIS is very impossible! Unacceptable ! Elijah, do something! Hindi pwedeng basta na lang ibahay ng kakambal mong Elias na iyan ang babaeng iyan. Paano na si Amery?" seryosong wika ni Jennifer sa asawa niya habang nagtitipon sila dito sa mansion Villarama. Isang buwan na ng matulin na lumipas at hangang ngayun, wala pa ring Amery na natagpuan. Na para bang tuluyan na itong naglaho na parang bula. Lahat sila ay nag-aalala na sa posibleng nangyari kay Amery sa mga kamay ng mga kidnappers. Wala na din silang naging balita at wala ding ransom na nagaganap which is mas lalong nakakatakot. Ayaw nilang mag-isip ng kahit na anong masama. Pero parang iyun na nga. Mukhang napahamak na yata si Amery at ito ang dahlian kung bakit hindi nila maikwento kay Elias ang lahat-lahat. Naaksidente ito noon dahil sa paghahanap sa mag-ina niya at kapag malaman nito na may masamang nangyari sa mga ito, baka lalong lumala ang sitwasyon. Tiyak silang masasaktan si Elias at ayaw nil
REBECCA POV Ngayung umayon na sa akin ang kapalaran, kailangang kong sulitin ang pagkakataon. HIndi ako pwedeng patulog-tulog dahil kaunting kaunti na lang, mapapasa-akin na si Elias. Hyassst, nawalan siya ng alaala at mukhang hindi pa naikwento sa kanya ng kanyang pamilya ang nangyari kina Amery at sa anak niya. "So, bago ang aksidente, ikaw ang naging girlfriend ko?" seryosong tanong ni Elias sa akin. Naluluha naman akong tumango. "Yes...ako nga! Alam mo bang sobrang nag-aalala ako sa iyo, Elias? HIndi ko na alam kung ano ang gagawain ko kapag may masamang nangyari sa iyo. Alam kong ako ang dahilan kaya ka nagkakaganiyan dahil gusto kitang hiwalayan dahil ayaw nilang lahat sa akin, Elias. May iba silang babaeng gusto para sa iyo...'" umiiyak kong muling sambit. Napansin kong kaagad na nagsalubong ang kilay nito. Lalo namang nagdiwang ang kalooban ko. Alam kong maniniwala siya sa akin. Wala naman siyang choice kundi ang maniwala eh. Ang galing ko kayang umarte. Pang theatr
THIRD PERSON POV "Ano ang balita kina Amery? Kumusta sila? Nahanap na ba sila?" nag-aalalang tanong ni Miracle sa pamangkin niyang si Christopher. Mahigit isang linggo na ang lumipas simula noong nakidnap sila Amery at ang apo niya at hangang ngayun, wala pa ring balita sa mga ito Si Elias naman ay kasalukuyang nasa ICU. Hinihintay na magising ito dahil sa kinasangkutang aksidente. Doble-dobleng daguk ang nangyari sa pamilya nila at hindi na nga nila malaman pa kung ano ang uunahin. Masyado nang matagal ang isang linggo simula nang nakidnap sila Amery at hangang ngayun, wala pa ring naging balita sa kanila "Ginagawan na po namin ng paraan para mahanap sila, Tita. May man hunt operation na din po sa mga kumidnap kina Amery. Huwag po kayong mag-alalala, hindi po kami titigil hangat hindi sila mahanap." seryosong sagot naman ni Christopher sa tiyahin niya. Kung nag-aalala ito, ganoon din naman sila eh. Lalo na at hangang ngayun hindi pa rin nagigising si Elias. Kasalukuyan pa r
AMERY HEART POV "NANDITO na tayo, Ate." nakangiting wika sa akin ni Katrina. Halos bente minuto din ang itinagal ng aming paglalakad papasok pa sa gubat. Hindi ko maiwasan na magulat. Nandito lang naman kami sa harap ng bunganga ng isang kweba. Tulala tuloy akong napatitig sa kanya. "Sino ang kasama mo dito?" nagtataka kong tanong. "Dati, si Lolo! Pero ngayun mag-isa na lang ako. Namatay na kasi si Lolo noong nakaraang taon eh." nakangiti niyang wika sa akin. Sa hindi malamang dahilan, bigla akong nakaramdam ng habag sa kanya. Hindi ko akalain na sa gitna ng gubat na ito ay may nakatira pa lang isang dalagita. "Paano ka nakaka-survived? Ibig kong sabihin, paano ka nabuhay dito na mag-isa ka lang?" nagtataka kong tanong. "Sinabi sa akin ni Lolo dati na malupit daw ang mga tao sa patag. Tsaka nasanay na din po ako dito na wala akong ibang kasama kundi ang mga hayop dito sa kagubatan." nakangiti niyang sagot sa akin na lalong nagpadagdag sa habag na nararamdaman ko para
AMERY HEART POV Muli akong nagkamalay na una kong narinig ay ang malakas na pagpalahaw ng iyak ng aking anak na si Elizabeth. Dali-dali ko siyang binuhat nang mapansin ko na nasa lupa na siya. Siguro nabitawan ko siya kanina noong nawalan ako ng malay. HIndi ko din mapigilan ang mapaiyak lalo na nang maalala ko ang mga nangyari. Hindi ko akalain na dadanasin namin ang ganitong sitwasyon. "Baby, tahan na! Sorry...sorry dahil naranasan mo ito. Sorry kung naging mahina si Mommy." mahina kong sambit. Mahigpit kong niyakap si Baby Elizabeth habang hilam ang luha sa aking mga mata. Mabuti na lang din at kahit papaano, tumahan na din naman siya noong kargahin ko siya. Hindi ko alam kung saang bahagi ng gubat kami ngayun. Mukhang tuluyan na din kaming nilubayan ng mga kidnappers. Mula sa pagkakasalampak sa lupa, dahan-dahan akong tumayo at hindi ko mapigilan ang mapangiwi nang maramdaman ko ang pagkirot ng aking binti. Nang tingnan ko iyun, hindi ko mapigilan ang lalong maiyak nang
AMERY HEART POV "No!" malakas kong sigaw pagkatapos ng sunod-sunod na tatlong putok. Mariin akong nakapikit habang tumatakbo sa isipan ko na ito na nga siguro ang katapusan ko. Naming dalawa ng anak kong si Elizabeth. Isang masakit na kamatayan ang maranasan ko mula sa kamay ng mga kidnappers na ito. Kasalanan ni Rebecca ito eh. Siya ang dahilan kaya nasa ganito kaming sitwasyon at kahit sa hukay, hinding hindi ko siya mapapatawad. HIndi! HIndi lang pala si Rebecca! Pati na din pala ni Elias. Nag refused siya na ibigay ang ransom na hinihingi ng mga kidnappers kaya nangyari ito sa amin. Naging pabaya siyang ama ng anak kong si Elizabeth at kahit siguro sa kabilang buhay, hinding hindi ko siya mapapatawad. Kinamumuhian ko siya! "Misis, kung gusto mong iligtas ang buhay mo at ng anak mo, tumayo ka na diyan. Bibilang ako ng sampu. Nasa mga kamay mo na ang buhay mo. Bibilang ako ng sampu at kapag mahagip ka ng bala ng baril ko, hindi ko na kasalanan pa kung hangang dito na lang an
AMERY HEART POV PANGATLONG araw na namin dito sa maliit na kubo at hindi ko na mapigilan ang makaramdam ng kaba. Natatakot na ako sa posibleng magiging kapalaran namin ni Baby Elizabeth. Kahapon ko pa napapansin ang kakaibang kilos ng mga taong kumidnap sa amin. Kanina pa rin ako nakakaramdam ng gutom. Kahapon pa ng tanghali ang huli kong kain. Kagabi at kaninang umaga, hindi nila ako binigyan pa ng pagkain kaya alam kong may mali. Alam kong may hindi sila magandang plano sa akin at sa anak ko. "Babae....sumama ka sa amin. Ito na iyung oras para ibigay namin sa iyo ang sentensya mo!'" takot akong napatingin sa may pintuan ng kubo ng biglang nagsalita ang isa sa mga lalaking kasama na kumidnap sa amin. "A-ano ang ibig mong sabihin? Nagbigay na ba ng ransom si Elias? Pakakawalan mo na kami?" seryoso kong tanong. Napansin ko ang isang ngisi na kaagad na gumuhit sa bibig nito "Ransom? Eh gago ang lalaking iyun eh. Wala na yatang pakialam sa inyo dahil kahapon pa namin tinataw
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV "Ano na ba ang nangyayari sa mag-ina ko? Bakit hindi pa rin tumatawag ang mga kidnappers?" puno ng pagkadismaya sa boses na tanong ko sa mga kaharap ko. Nandito na sa bahay ang mga pinsan kong sila Christopher at Charles at ang kakambal kong si Elijah. Nagsanib pwersa na sila para mahanap si Amery since pangalawang araw na ngayun pero wala pa ring mga kidnappers ang tumatawag sa amin. Pati si Uncle Rafael ay tinawagan na din ang kakilala niyang magaling na imbistigador para hanapin si Amery pero wala pa ring naging balita. Halos mabaliw na ako sa matinding pag-aalala. HIndi ko na alam kung ano ang gagawin ko dahil sa bawat oras na nagdaan alam kong nagiging mas delikado ang buhay ni Amery pati na din ng anak namin. "Ipagpalagay mo ang kalooban mo, Elias. Pasasaan ba at mahahanap din natin sila." seryosong sagot naman ni Chrsitopher. "Hindi ko na kaya pang maghintay. Mababaliw na ako. Pupunta ako sa police station at personal ko silang tatanungin