ELIAS POV RAMDAM ko ang pagbabago ng pag-uugali ni Amery kaya naman balak kong kausapin mamaya ang Doctor niya. HIndi ko kasi talaga maiwasan na mag-aalala ng sobra sa kanya eh. HIndi naman ganito ang pakikitungo niya sa akin dati pero sa isang iglap, biglang nagbago ang pag-uugali niya Alam kong malaki ang tampo nito sa akin dahil ilang linggo din akong walang time sa kanya. Naging abala kasi ako sa hospital dagdagan pa ng kabi-kabilaang mga meetings at mga conference na dapat kong aattendan. Dumagdag pa ang problema ko kay Rebecca. Kung bakit naman kasi bigla na lang nagpakita sa akin. Nagulo tuloy ang sistema ko at muling bumalik sa isipan ko ang matatamis na nakaraaan na namagitan sa aming dalawa. Childhood Sweetheart ko si Rebecca. Siya ang first ko. First girlfriend at unang babae na naikama ko kaya talagang special siya sa akin. Siya din ang dahilan kaya naging playboy ako. Akala ko talaga puro saya na lang ang mararanasan ko sa relasyon namin dati pero nagkamali ako.
ELIAS POV "MOM, pwede bang tsaka na tayo mag-usap? Aasikasuhin ko lang si Amery." muli kong wika kay Mommy. Kaya nga pala ako nandito sa labas para bumili ng pagkain. Baka biglang mainip si Amery sa loob ng condo unit at umalis. Natatakot din naman ako sa sinabi ni Mommy na baka layasan ako ni Amery dahil sa mga kalokohan na ginawa ko. Ngayun pa lang, siguro kailangan ko nang magtino. Kailangan ko na talagang magpakatino. Para kay Amery at sa anak namin. Nakakabahala pa naman ang ipinapakitang malamig na pakikitungo ni Amery sa akin. Haysst, kung bakit naman kasi bigla na lang nagbalik si Rebecca. Dumirecho ako sa isang restaurant para bumili ng makakain para kay Amery. Pinili ko talaga ang mga paborito niya at baka sakaling bumlik sa dati ang mabait niyang mood at maging mabuti ulit ang pakikitungo sa akin. Pagkatapos maibigay ang orders ko, mabilis na din akong bumalik ng condo unit. Naabutan ko si Amery na nanonood ng telibisyon habang seryosong seryoso ang mukha. "Hey
ELIAS POV '"Ayan! Iyan tayo eh. kung hindi ka ba naman gumawa ng kalokohan, hindi mangyayari iyan!" sermon ng pinsan ko sa kabilang linya. "Ano bang pinagsasabi mo diyan? Matino akong partner ni Amery at mas magiging matino ako ngayun lalo na at may anak na kami." sagot ko din naman kaagad sa kanya. "Eh, kung matino kang lalaki dapat hindi ka na pumapatol sa ibang babae. Tsk, sa lahat ng mga playboy, ikaw na yata ang pinakamalala. Nasa tabi mo na nga si Amery, naghanap ka pa talaga ng iba. And worst, binigyan mo pa ng singsing!" walang pakundangan na wika ni Charlotte. Hindi ko naman maiwasan na magulat "Hey...saan mo nakuha ang ganiyang impormasyon? Ikaw ba ang nagpakalat ng tsismis na iyan kaya hangang ngaun galit sa akin si Amery?" seyosong tanong ko sa kanya. "Iyung tungkol kay Rebecca ako ang nagsabi noon kay Amery pero iyung tungkol sa singsing hindi ako. Galing kay Amery iyun. Siya ang may sabi." sagot din naman kaagad nito. "Umayos ka cous ha? Nararamdaman din nam
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV MABUTI na lang talaga at napapayag ko si Amery na kumain and take note,lahat ng mga pagkain na nilalagay ko sa pingan niya ay kinakain niya din naman kaagad. Sana lang talaga makipagbati na siya sa akin dahil miss na miss ko na din naman ang dating siya. “Pagkatapos mong kumain, may gusto ka bang pupuntahan? Sabihin mo lang, at willing akong samahan ka.” Nakangiti kong wika sa kanya. Natigilan naman siya habang napatitig sa akin. “Wala! Hindi na kailangan. Kaya ko na ang sarili ko.” Malamig ang boses na sagot niya sa akin. Nagpapakita ito nang kawalang interes kaya hindi ko mapigilan ang mapabuntong hininga. Heto na naman siya. Confirm, mainit pa rin ang ulo niya sa akin. Ayaw niya pa ring makipagbati. Well, ano pa nga ba ang pwede kong gawin kundi ang intindihin siya. Ang pina-problema ko sa ngayun paano ko kaya masabi sa kanya na kailangan niyang magpatingin sa isang Psychologist. Para naman mabigyan ng intervention ang kung ano man ang gumugulo
ELIAS POV DAHIL may nakakasama naman na si Amery dito sa condo unit, nagpasya na muna akong iwan na muna sila. Balak kong magpatulong kay Mommy na bumili ng mga pangangailangan namin sa condo unit. Wala kaming stocks ni Amery. Walang laman ang ref at dahil gusto kong magpakitang gilas, tinawagan ko si Mommy para samahan niya ako sa grocery. Hindi ko kasi alam kung ano ang mga biblihin eh. Mabuti itong si Mommy, sanay mag grocery dahil pagdating sa mga pagkain sa bahay lalo na noong maliliit pa kami ng kakambal kong si Elijah, hands-on siya sa pag-aasikaso sa amin. Of course bago ako umalis, nagpaalam muna ako kay Amery. Mukhang wala naman siyang pakialam at mabilis niya akong pinayagan. Ni hindi man siya nagtanong kung saan ako pupunta. "May gusto ka bang ipabili? Sabihin mo dahil mago-grocery ako. Bibili ako ng mga bagay na kakailanganin natin habang nandito tayo sa condo." nakangiti kong tanong sa kanya. Kusa ko nang sinabi sa kanya kung saan ako pupunta. Kaya lang deadma lang
ELIAS POV Habang nasa biyahe ako, hindi ko mapigilan ang mapakunot noo nang biglang tumunog ang aking cellphone. Dali-dali kong sinagot iyun nang mapansin ko na si Rebecca ang tumatawag. “Elias…honey, saan ka? Ano ba ang nangyayari sa iyo? Iniiwasan mo na ba ako?” malambing kaagad na wika nito mula sa kabilang linya. “Yes…totoo iyang sinasabi mo. Iniiwasan na kita!” seryosong sagot ko. Walang paligoy-ligoy dahil iyun naman talaga ang gusto kong gawin eh. Tatalikuran ko na ang mga bagay na nakasanayan ko nang gawin at magpo-focus na lang ako kay Amery pati na din sa anak namin. Ayaw ko na din kasing bigyan ng dahilan si Amery na magalit sa akin. Mahirap na. Kagaya ng sinabi ni Mommy kanina baka kasi bigla na lang akong layasan eh. “What? Are you kidding me? Hindi pwede! Hindi ako papayag!” seryosong sagot nito sa akin. Hindi ko naman mapigilan ang kaagad na pagsalubong na kilay ko. “Anong hindi pwede? Wala namang tayo diba? Para namang hindi ka sanay sa klase ng relasyon
AMERY HEART POV Napapansin ko naman ang pagabago ni Elias nitong mga nakaraang araw. Halos hindi naman sya umaalis sa tabi ko na labis kong ipinagtataka. Palagi din siyang nakaalalay sa akin na akala mo isang butihing asawa. Pero siyempre, dahil medyo nakakadala na din naman ang mga nangyari, ayaw kong magpadala sa matatamis niyang mga salita. Ayaw ko munang maniwala sa kanya. Mahirap na...baka mamaya, mabait siya ngayun pero bukas, iba na naman ang gagawin niya. Ayaw ko nang umasa noh! Naging abala ang sumunod na oras namin nila Jeann at Charlotte. Hindi ko maintindihan kung ano ang nakain ni Elias at kung bakit ang dami niya naman yatang mga pinamili. Halos wala na kaming mapaglagyan. Puno na ang cupboard pati na din ang refrigerator. Akala mo ang daming nakatira sa condo unit na ito gayung kami lang naman dalawa ang nandito. "Amery, bati na ba kayo ng pinsan ko? Tsaka dito na ba kayo titira sa condo? Bakit ang daming niyang pinamili?" narinig ko pa ngang tanong ng nagtataka
Amery Heart POV Kasalukuyan kaming nakaupo dito sa dining area ng condo para kumain ng dinner nang mapansin ko ang biglang pagbabago ng hitsura ni Elias pagkatapos nitong kumagat sa niluto niyang sausage. Pigil ko naman ang sarili ko na matawa. Sa wakas natapos din siya sa pagluluto pero ang mga ligpitin sa kusina ay naghihintay. Wala akong balak na tulungan siyang magligpit. Kalat niya iyun kaya bahala siya. Nag effort naman kasi siyang magluto pero palpak talaga eh. Halata din naman na hindi siya marunong magluto dahil pang breakfast na pagkain itong nakahain sa harapan namin. Iyun nga lang sunog ang sausage at parang na murder ang sunny side up eggs niya. "Hindi mo ba gusto ang niluto ko? I mean...parang na overcooked ko yata itong sausage." nakangiti niyang wika at sabay lapag niya sa pingan ko ang sunny side up eggs. Kahit nagtatampo pa rin ako sa kanya dahil sa ginawa niyang pambabaliwala sa akin nitong mga nakaraang linggo, no choice ako kunti ang tikman ang itlog na na
THIRD PARTY POV PATULOY sa paghabol si Christopher sa babaeng nakita niya. Hindi siya papayag na makawala ito sa paningin niya. Hindi siya papayag na basta na lang itong makalayo. Kailangan niya itong makausap. Kailangan niya itong makaharap. Samantalang, takot na takot naman si Katrina habang patuloy siya sa pagtakto. Balak niyang pumunta sa siyudad para mama-limos at makabili ng gamot para sa Ate Amery niya. Naaawa kasi siya dito. May sakit ito at ayaw niya nang lumala pa iyun. Alam niyang matagal na siyang pinagbabawalan ng Ate niya na lumuwas ng siyudad pero sa sitwasyon ngayun, kailangan niya na talagang kumilos. Lalo na at hindi din talaga siya papayag na mapahamak ito. Simula nong dumating dito sa gubat si Ate Amery itinuring niya na itong hindi iba sa kanya. HIndi man niya ito kadugo pero napamahal na siya dito. Parang kapatid na nga din ang turing niya dito eh. Lalo na at hindi ito nagsasawa na turuan siyang magsulat at magbasa. "Wait! Who are you? Saan ka pupun
THIRD PERSON POV "SHIT, diwata ba iyun, Pare?" seryosong bigkas ng kasama ni Christopher sa pangangaso. "Yes...siya Christopher Villarama. Isa sa mga triplets na magkapatid na sila Charles at Charlotte. Anak ng mag-asawang Carmela at Charles Villarama. Isa sa mga apo ng namayapang mag-asawa na sila Gabriel Villarama at Carissa Perez. "Diwata? May diwata sa gubat na ito? Ano ka ba naman, walang diwata. Tao iyung nakita natin " seryosong sagot naman ni Christopher sa kaibigan niya. Kakabili lang niya sa nakabuyangyang na property na ito na matatagpuan sa Rizal. Actually, basta niya na lang binili pero wala pa naman siyang concret plan kung ano ang gagawin niya dito since gubat nga at maraming mga hayop ang nasa paligid Nanghihinayang din kasi siyang sirain ang gubat para lang tayuan ng mga istraktura. Hindi na kailangan. Talagang biniili niya lang ito sa dalawang may edad nang mag-asawa dahil hindi na daw nila ito maaasikaso.. Well, kitang kita naman ang ibedensya. Sobrang suk
AMERY HEART POV "ATE, umiiyak na naman po kayo." kasalukuyan akong nakaupo dito sa tabing ilog habang nakatitig sa kawalan. Mula sa aking kinauupuan, naririnig ko kanina ang tawanan nila Baby Elizabeth at Katrina. Kay bilis lumipas ng tatlong taon. Feeling ko natulog lang ako at nang magising ako, heto na. Malaki na ang anak ko. Hindi na siya baby at lumaki siya dito sa gubat na hindi man lang kami nahanap ng ama niya "Yes...kahit na nabasa ko noon sa isang magazine na engaged na si Elias kay Rebecca, umaasa pa rin ako na hindi siya titigil sa paghahanap sa amin. Na gagawa siya ng paraan para mahanap niya kaming mag-ina pero mukhang malabo na ang lahat. Sa takot ko noon, nawalan na din ako ng kumpyansa sa sarili ko na lumabas ng gubat. Hangang sa hindi ko na namalayan pa ang mga taon na lumipas. Na nandito pa rin pala ako habang unti-unti nang lumalaki ang anak ko. "limang buwan na lang ang bibilangin at magpo-four years old na si Baby Elizabeth. Ni sa hinagap, hindi ko akal
AMERY HEART POV SIX MONTHS LATER "KATRINA, saan ka galing? Ang tagal mong nawala ah?" seryoso kong tanong kay Katrina. Kanina pa ako paikot-ikot dito sa gubat para hanapin ito pero hindi ko siya makita. Sa loob ng anim na buwan, medyo nakabisado ko na din ang buong paligid. Nasanay na din ako sa bagong kapaligiran. "ATE, tulog pa kasi kayo kanina ni Baby Elizabeth kaya hindi ko na kayo ginising. Minsan po kasi, lumalabas po talaga ako dito sa gubat para manghingi ng limos at makabili ng mga bagay na kailangan natin." nakangiti nitong sagot sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. Napatitig pa ng ako sa suot nitong sira-sirang damit. Madungis din siya at ang buhok niya akala mo isang bruha. Madumi din ang kanyang mukha. Sabog-sabog ang buhok at kung hindi ko lang kabisado itong si Katrina baka hindi ko siya makilala. "Galing kang siyudad at namalimos ka? Katrina, alam mo ba kung gaano kadelikado iyang ginagawa mo?" seryosong tanong sa kanya! Hindi siya sanay sa siyud
THIRD PERSON POV "THIS is very impossible! Unacceptable ! Elijah, do something! Hindi pwedeng basta na lang ibahay ng kakambal mong Elias na iyan ang babaeng iyan. Paano na si Amery?" seryosong wika ni Jennifer sa asawa niya habang nagtitipon sila dito sa mansion Villarama. Isang buwan na ng matulin na lumipas at hangang ngayun, wala pa ring Amery na natagpuan. Na para bang tuluyan na itong naglaho na parang bula. Lahat sila ay nag-aalala na sa posibleng nangyari kay Amery sa mga kamay ng mga kidnappers. Wala na din silang naging balita at wala ding ransom na nagaganap which is mas lalong nakakatakot. Ayaw nilang mag-isip ng kahit na anong masama. Pero parang iyun na nga. Mukhang napahamak na yata si Amery at ito ang dahlian kung bakit hindi nila maikwento kay Elias ang lahat-lahat. Naaksidente ito noon dahil sa paghahanap sa mag-ina niya at kapag malaman nito na may masamang nangyari sa mga ito, baka lalong lumala ang sitwasyon. Tiyak silang masasaktan si Elias at ayaw nil
REBECCA POV Ngayung umayon na sa akin ang kapalaran, kailangang kong sulitin ang pagkakataon. HIndi ako pwedeng patulog-tulog dahil kaunting kaunti na lang, mapapasa-akin na si Elias. Hyassst, nawalan siya ng alaala at mukhang hindi pa naikwento sa kanya ng kanyang pamilya ang nangyari kina Amery at sa anak niya. "So, bago ang aksidente, ikaw ang naging girlfriend ko?" seryosong tanong ni Elias sa akin. Naluluha naman akong tumango. "Yes...ako nga! Alam mo bang sobrang nag-aalala ako sa iyo, Elias? HIndi ko na alam kung ano ang gagawain ko kapag may masamang nangyari sa iyo. Alam kong ako ang dahilan kaya ka nagkakaganiyan dahil gusto kitang hiwalayan dahil ayaw nilang lahat sa akin, Elias. May iba silang babaeng gusto para sa iyo...'" umiiyak kong muling sambit. Napansin kong kaagad na nagsalubong ang kilay nito. Lalo namang nagdiwang ang kalooban ko. Alam kong maniniwala siya sa akin. Wala naman siyang choice kundi ang maniwala eh. Ang galing ko kayang umarte. Pang theatr
THIRD PERSON POV "Ano ang balita kina Amery? Kumusta sila? Nahanap na ba sila?" nag-aalalang tanong ni Miracle sa pamangkin niyang si Christopher. Mahigit isang linggo na ang lumipas simula noong nakidnap sila Amery at ang apo niya at hangang ngayun, wala pa ring balita sa mga ito Si Elias naman ay kasalukuyang nasa ICU. Hinihintay na magising ito dahil sa kinasangkutang aksidente. Doble-dobleng daguk ang nangyari sa pamilya nila at hindi na nga nila malaman pa kung ano ang uunahin. Masyado nang matagal ang isang linggo simula nang nakidnap sila Amery at hangang ngayun, wala pa ring naging balita sa kanila "Ginagawan na po namin ng paraan para mahanap sila, Tita. May man hunt operation na din po sa mga kumidnap kina Amery. Huwag po kayong mag-alalala, hindi po kami titigil hangat hindi sila mahanap." seryosong sagot naman ni Christopher sa tiyahin niya. Kung nag-aalala ito, ganoon din naman sila eh. Lalo na at hangang ngayun hindi pa rin nagigising si Elias. Kasalukuyan pa r
AMERY HEART POV "NANDITO na tayo, Ate." nakangiting wika sa akin ni Katrina. Halos bente minuto din ang itinagal ng aming paglalakad papasok pa sa gubat. Hindi ko maiwasan na magulat. Nandito lang naman kami sa harap ng bunganga ng isang kweba. Tulala tuloy akong napatitig sa kanya. "Sino ang kasama mo dito?" nagtataka kong tanong. "Dati, si Lolo! Pero ngayun mag-isa na lang ako. Namatay na kasi si Lolo noong nakaraang taon eh." nakangiti niyang wika sa akin. Sa hindi malamang dahilan, bigla akong nakaramdam ng habag sa kanya. Hindi ko akalain na sa gitna ng gubat na ito ay may nakatira pa lang isang dalagita. "Paano ka nakaka-survived? Ibig kong sabihin, paano ka nabuhay dito na mag-isa ka lang?" nagtataka kong tanong. "Sinabi sa akin ni Lolo dati na malupit daw ang mga tao sa patag. Tsaka nasanay na din po ako dito na wala akong ibang kasama kundi ang mga hayop dito sa kagubatan." nakangiti niyang sagot sa akin na lalong nagpadagdag sa habag na nararamdaman ko para
AMERY HEART POV Muli akong nagkamalay na una kong narinig ay ang malakas na pagpalahaw ng iyak ng aking anak na si Elizabeth. Dali-dali ko siyang binuhat nang mapansin ko na nasa lupa na siya. Siguro nabitawan ko siya kanina noong nawalan ako ng malay. HIndi ko din mapigilan ang mapaiyak lalo na nang maalala ko ang mga nangyari. Hindi ko akalain na dadanasin namin ang ganitong sitwasyon. "Baby, tahan na! Sorry...sorry dahil naranasan mo ito. Sorry kung naging mahina si Mommy." mahina kong sambit. Mahigpit kong niyakap si Baby Elizabeth habang hilam ang luha sa aking mga mata. Mabuti na lang din at kahit papaano, tumahan na din naman siya noong kargahin ko siya. Hindi ko alam kung saang bahagi ng gubat kami ngayun. Mukhang tuluyan na din kaming nilubayan ng mga kidnappers. Mula sa pagkakasalampak sa lupa, dahan-dahan akong tumayo at hindi ko mapigilan ang mapangiwi nang maramdaman ko ang pagkirot ng aking binti. Nang tingnan ko iyun, hindi ko mapigilan ang lalong maiyak nang