JENNIFER MADLANG AWA POV "NAKAALIS na ba si Elijah, Manang?" nakangiting tanong ko kay Manang habang nakaupo pa rin ako dito sa dining area! Tinangal na nila ang mga pagkain na nasa harapan ko dahil ayaw kong kainin at nagdrama pa ako kanina na nasusuka! "Opo Mam! Kagaya po ng gusto niyo, siya po ang bibili ng gusto niyong fried chicken!" nakangiting sagot nito sa akin! Hindi ko na napigilan pa ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko! Hindi ko talaga akalain na susundin nil Elijah ang nais ko ngayung umaga! "Eh, nasaan na po ang sinangag, Manang?" tanong ko1 "Ha? Bakit po, kakainin niyo po?" nagtataka niyang tanong! "Opo! Para kasing masarap eh! Pakihain na lang po at kakain na po ako! Gutom na po talaga ako eh!" nakangiting sagot ko sa kanya! Napansin ko pa nga ang pag-aalangan sa mukha ni Manang habang muling ibinabalik sa harapan ko ang mga pagkain na niligpit na nila kanina! Hindi ko na lang pinansin pa bagkos mabilis na din akong kumain! Wala akong nararamdamang cr
JENNIFER MADLANG-AWA POV "SIGE, kung ayaw mo na nang mga pagkain na ito, ano na lang ang gusto mo?" malumanay na tanong niya sa akin Patuloy pa rin ako sa peke kong pag-iyak! WAlang luha kaya ayaw kong tangalin ang dalawa kong kamay na nakatakip sa aking mukha! Mahirap na at baka mahuli niya pa ako na nagda-drama lang eh! "Huwag na lang! Galit ka na eh!" bigkas ko na sinabayan ko pa ng paghikbi! Para mas epektibo! "Hindi pwedeng huwag nalang! Ano na lang ang mangyayari sa iyo at sa baby natin kung ganiyan ka? Well, ganito na lang...kung hindi ka makapagdecide kung ano ang gusto mong kainin....mabuti pang lumabas tayo!" bigkas niya kaya naman hindi ko maiwasan na magulat! Pigil ko din ang sarili ko na mag-angat ng tingin dahil baka mahuli niya ako na nagdadrama ako! "Lalabas? Saan?" mahiang tanong ko sa kanya! Talagang pinalungkot ko pa ang boses ko. "SA mall kung saan pwede kang makapamili ng mga pagkain na pwede mong kainin!" narinig kong sagot niya! Lalo akong nagulat!
JENNIFER POV Hindi ko alam kung epekto pa ba ito ng pagbubuntis ko pero automatiko na naipikit ko ang aking mga mata nang gawin niya iyun! Biglang nabuhay ang matinding pagnanasa sa bawat himaymay ng aking laman lalo na at nag-umpisa nang maglakbay ang dalawa niyang kamay sa buo kong katawan! Humahaplos iyun kaya naman ramdam ko ang init mula doon! Lalo na at inumpisahan na ng isa niyang kamay ang pagmasa sa magkabilaan kong boobs ang isa naman ay humahaplos na sa aking pagkababae! Abala din ang kanyang labi sa paghalik sa aking leeg pababa sa aking balikat! Hindi ko na tuloy napigilan pa ang pagkawala ng mahinang ungol mula sa aking lalamunan! Bigla ko tuloy nakalimutan na kailangan ko nga palang bilisan na maligo dahil mamamasyal kami! Sabagay, pwede naman iyun ipagpaliban! Ibang pasyal muna ang gagawin namin dito sa loob ng banyo! hehehe! "Ughhh! Ahmmm, Elijah!" mahina kong usal habang abala ang bibig niya sa pagsipsip sa aking magkabilaang nipple! Oo na! Marupok ng
JENNIFER POV Pagkatapos ng mainit na sandali na pinagsaluhan namin ni Elijah, parehong habol ang hininga namin pero masaya! Nanatili pa rin siya sa ibabaw ko habang nasa loob pa rin ng hiyas ko ang kanyang lupaypay ng pagkalalaki! Ramdam ko din ang malakas na tibok ng puso niya habang nakapatong pa rin siya sa akin "Okay ka lang ba?" malambing niyang tanong s akin pagkatapos ng ilang saglit! Isang matamis na ngiti ang kaagad na gumuhit sa labi ko! Siyempre, okay lang ako lalo na at sobrang satisfied ako sa performance niya ngayung tanghali! "Yeah...okay lang ako! Sa sobrang galing mong bumayo parang bigla na lang nawala ang gutom na nararamdaman ko!' ngiting ngiti kong sagot sa kanya! Isang malakas na pagtawa ang naging sagot niya sa akin kasabay ng pagdampi ng labi niya sa ibabaw ng aking ilong Mukhang masaya din talaga siya ah? Pero No! Hindi porket masaya siya ligtas na siya sa mga fake cravings ko! Nag-uumpisa pa lang kaya ako! "Take a rest! Magpapaluto ako ng mga
JENNIFER MADLANG-AWA POV NGITING tagumpay ako habang sakay sa kotse kasama ni Elijah patungo sa mall! Nabangit niya sa akin sa mall na pag-aari daw ng Villarama Clan ang punta namin na lalo pang nagpa-excite sa akin! Ito din ang first time kong mag malling simula noong dumating ako sa poder niya kaya naman hindi ko talaga maitago ang galak na nakaguhit sa mukha ko! Dahil hindi naman ganoon ka-traffic mabilis lang din naman kaming nakarating sa mall kung saan hindi ko mapigilan na humanga sa mga istraktura na aking nakikita! "Wow, dito ba iyun? Ang ganda!" pabulalas ko pang bigkas sabay tingala! "I am very happy dahil nagustuhan mo! By the way, gusto mo bang kumain muna bago tayo maglibot?" nakangiti niyang tanong na kaagad ko na din namang sinang-ayunan! "Yes! kain na muna tayo! Gutom na kami ni Baby!" ngiting ngiti kong sagot sabay hawak ko sa aking impis na tiyan! Napansin kong kaagad na gumuhit ang masayang ngiti sa labi nito at hinila niya ako patungo sa isang restaur
JENNIFER MADLANG-AWA POV "OH right! Si Jennifer nga pala....Sweetie, si Veronica, asawa siya ni Uncle Rafael Villarama!" pakilala ni Elijah sa akin at kay Veronica na labis kong ikinagulat! HIndi ko kasi talaga iyun inaasahan! Ini-expect ko na hindi niya ako ipakilala dito pero kabaliktaran ang nangyari! "Hi! My name is Veronica. Nice to meet you, Jennifer!" nakangiting bigkas pa nga nito kaya walang choice kundi ang tumayo na din ako para sana makipagkamay! Kaya lang, iba pala siguro ang mga mayayaman! Nagulat na lang ako ng bigla na lang ako nitong yakapin at nakipag-beso sa akin! Siyempre, nawindang yata pati atay at balun-balunan ko dahil alam kong hindi basta-bastang babae itong nasa harapan ko ngayun! Amoy pa lang, mayaman na eh! "Nice to meet you din po!" nahihiya kong bigkas! "SA wakas, na meet din kita! Naikwento ka na sa akin ni Elias and I don't know kung bakit hindi ka isinama nitong si Elijah kagabi! Nakilala ka man lang sana ng buong pamilya!" nakangiting sago
JENNIFER MADLANG-AWA POV "So, mas kinakampihan mo sya kumpara sa akin na kaibigan at Ate mo?" seryosong tanong ni Ethel kay Veronica! "Ate! Please...mukhang mainit yata ang ulo mo at wala ka sa mood ngayung araw! Ang mabuti pa, umuwi ka na muna kaysa naman kung anu-ano pa ang mga salitang maibato natin sa isat isa at pareho pang sumama ang loob natin!" seryosong sagot naman ni Veronica! Kitang kita na sa mukha nito ang matinding disappointment dahil sa ipinapakitang kagaspangan ng pag-uugali ni Ethel! Hindi ko alam kung ano ang gustong palabasin nitong si Ethel at bakit napaka-dominante niya naman yata? "Tatawagan na lang kita! Parating na din si Rafael at wala na din naman tayong time na magbonding! Isa pa, may importante din kaming pag-uusapan since nandito na pala si Elijah!" muling bigkas ni Veronica! Parang gusto ko tuloy pumalakpak! Iyan ang tunay na pag-uugali ng isang tao! Hindi marunong kumampi sa taong may tantrums! "Narinig mo naman siguro ang sinabi ni Veronica
JENNIFER MADLANG-AWA POV Masarap kausap si Veronica...iyun ang napatunayan ko habang magkaharap kami at kumakain! HIndi din siya nauubusan ng kwento hangang sa bigla na lang kaming lapitan ng isang matangkad at gwapong lalaki! Kaagad na naagaw ang attention namin lalo na nang biglang tumayo si Veronica at sinalubong ito ng mahigpit na yakap at halik sa labi! '"Rafael...mabuti naman at dumating ka na!" nakangiting bigkas ni Veronica! Kitang kita ko ang sweetness sa pagitan ng dalawa kaya naman parang kinilig na din tuloy ako lalo na at alam kong ito iyung lalaki na naikwento niya kanina na asawa niya at hinihintay niyang dumating Grabe...kitang kita talaga sa mga kilos at galaw nila kung gaano nila kamahal ang isat isa at isa lang ang sigurado ako...bagay sila! "Uncle....nagkita ulit tayo!" narinig ko ding bati ni Elijah! Hindi ko naman maiwasan na magulat! Uncle? Talaga? Eh bakit parang magkasing edad lang sila? Paano nangyari iyun? "Shut up! Ilang beses ko bang sabihin
AMERY HEART POV "Amery, nakausap ko si Tita kahapon. Kinumusta niya sa akin kung ano na ang balita sa paghahanap sa iyo." seryosong wika sa akin ni Christopher habang nandito kami sa isang coffee shop. Sila Katrina at Elizabeth ay nasa kids zone kasama si Oliver dahil nagpahayag itong si Christopher sa akin na gusto niya daw akong kausapin ng masinsinan. "Kumusta siya?" seryosong tanong ko "Ayun, malungkot lalo na at ang apo niya kay Elias at Rebecca ay mas sakit na leukemia." seryoso nitong sambit. Hindi ko naman maiwasan na magulat. "A-ano? Anong sabi mo? May sakit na leukemia ang anak ni Elias at Rebecca?" gulat kong bigkas. Kaagad naman siyang tumango. "Yes...at Isa din sa dahilan ang bagay na iyan kung bakit hindi matuloy-tuloy ang plano nilang pagpapakasal." seryosong sambit nito. Hindi naman ako makapaniwala sa narinig. "Amery, hangang kailan mo sila iiwasan? Masyado na silang nag-aalala sa iyo. Gusto ka na nilang makita." seryosong muli niyang bigkas. Hindi ko na
AMERY HEART POV '"Ano ang gusto niyo? Shopping muna or kain muna?" nakangiting tanong ni Oliver sa amin. Nandito na kami sa loob ng mall habang as usual nasa bisig niya na naman si Baby Elizabeth. Ang hilig magpakarga ng anak kong ito. Habang nagtatagal, napapansin ko na palambing nang palambing siya kay Oliver. "Elizabeth, nakakahiya na si Tito mo....bumaba ka na diyan anak. Big girl ka na eh." nakangiti kong sambit. Imbes na sagutin ko ang tanong ni Oliver kanina, ang anak ko muna ang uunahin ko. Nakakahiya na kasi dito kay Oliver. Gusto lang naman niyang ipasyal kami pero hindi naman kasama sa usapan na maging kargador siya ng anak ko. "Mommy, Tito Oliver said na ayos lang daw po." nakagiting wika ni Elizabeth. "No! Not okay baby. Malaki ka na at iwasan mo nang magpabuhat kay Tito. Tsaka, tingnan mo ang ibang mga bata...ayaw nga din nilang magpakarga oh?" seryosong sambit ko. Ilang beses ko nang pinakiusapan itong si Oliver na huwag niya masyadong i-spoild itong si El
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV KAKATAPOS lang namin mag-usap ni Christopher nang dumating naman si Rebecca at ang anak namin na si Liam. Mahigit dalawang taon pa lang si Liam at hindi ko mapigilan ang makaramdam ng habag dito nang mapansin ko kung gaano ito pinapahirapan ng sakit ng Leukemia. Yes...sa batang edad nito tinamaan ito ng ganoon kalubhang sakit. HIndi ko alam kung paanong nangyari pero simula noong ipinanganak ito mahina na talaga ang bata at three months ago, lumabas sa pagsusuri ng doctor na may sakit ngang leukemia ang anak ko. Masakit para sa akin. May ari ako ng isa sa pinakamalaking hospital ng bansa pero wala akong magawa para magamot ang anak ko. Wala akong magawa para maibsan ang paghihirap ng sarili kong anak. "Elias, gusto ka daw makita ni Liam." nakangiting wika ni Rebecca sa akin.. Mula sa pagkakaupo sa aking swivel chair, mabilis akong tumayo at nilapitan ang anak ko na nakaupo sa kanyang troller. "Da-ddy!" narinig kong tawag sa akin ng anak ko. HIndi k
ELIAS POV "I HATE YOU! Pinabayaan mo kami at hinding hindi kita mapapatawad!" umiiyak na bigkas ng isang babae na nasa harapan ko. Hindi ko mapigilan ang mapatakip sa magkabilaan kong tainga dahil doon. Pakiramdan ko, parang hinihiwa ng libo-libong karayom ang puso ko habang pinapakingan ko ang panaghoy niya. Ramdam ko sa bawat pag-iyak niya ng sakit na para bang ako na yata ang pinakawalang kwentang tao sa balat ng lupa. "Bakit...sino ka? Kilala ba kita?" hindi ko mapigilang tanong sa kanya. Akmang hahawakan ko sana siya kaya lang mabilis na siyang lumayo sa akin. Wala akong ibang nariring mula sa kanyan bibig kundi ang salitang galit siya sa akin. "Miss, saglit! Hintayin mo ako! Miss!" tawag ko sa babaeng unti-unting naglalaho na sa paningin ko. Gusto ko siyang habulin kaya lang wala sa sarilng napamulat ako ng aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtapik ng kung sino sa balikat ko "Elias...cous! nightmare?" seryosong tanong ng taong nasa harapan ko. Kunot noo kong inili
AMERY HEART POV PAGKALABAS namin ng hospital, direcho kami sa bahay na sinasabi ni Christopher. Tama siya...mas magiging kumportable kami sa sinasabi niyang bahay kaya pumayag na din ako. Sa bawat desisyon na gagawin ko, itinatak ko sa isipan ko na palagi kong isaalang-alang sila Katrina at Baby Elizabeth. Sakto naman dahil ang bahay na ito ay halos kalapit lang ng isang private School kung saan balak kong i-enroll si Baby Elizabeth sa susunod na pasukan. Ilang araw lang din ang lumipas, dumating ng bansa si Kuya Luis. Muling bumaha ng luha sa pagitan naming dalawa nang magkita kami. Kahit na pareho kaming umiiyak, hindi pa rin nawala ang sermon niya sa akin. Kagaya lang din naman sa mga tanong sa akin ni Christopher ang mga tanong ni Kuya Luis kaya pahapyaw ko na ding kinwento sa kanya kung anong naging buhay ko sa gubat. "I am totally healed pero wala akong balak na mag stay dito sa Pinas ng matagal. Pwede kang sumama sa akin kung gusto mo." seryosong wika nito sa akin per
AMERY HEART POV "I already talk to your Doctor. Sinabi niya sa akin na pwede ka na daw makalabas ng hospital." seryosong wika ni Christopher sa akin. Ito pala ang isa sa mga pakay niya sa pagdalaw niya sa akin ngayung araw. Hindi ko mapigilan ang mapatingin kay Baby Elizabeth nang bigla nalang itong nagpakandong kay Oliver. Napansin ko na simula noong nailigtas nila kami sa gubat, nagiging malapit si Elizabeth kay Oliver since ito ang may karga noon sa kanya noong nillisan na namin ang gubat. "Okay...pero bago iyan, pwede bang pahiramin mo ako ng cellphone mo? Gusto kong tawagan ang kapatid ko. Si Kuya Luis." seryonsong bigkas ko. Kaagad niya namang iniabot sa akin ang kanyang cellphone. "Si Luis Delgado?" seryosong tanong niya. Kaagad namana kong tumango "Kilala mo siya?" tanong ko "Yes, of course...ka tandem ko siya sa paghahanap sa iyo at sa paghuli sa mga kidnappers." seryosong sagot niya sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. "Bumalik ng bansa si Kuya? I mean,
AMERY HEART POV Parang panaginip lang ang lahat dahil namalayan ko na lang na walang pag-aalinlangan na pinagtulungan nila akong buhatin palabas ng gubat. Tahimik lang din na nakasunod si Katrina habang karga naman ng isa pang lalaki ang anak kong si Elizabeth. Sa kauna-unahang pagkakataon sa loob ng tatlong taon lalabas ako ng gubat at aminado ako sa sarili ko na masaya ako. Siguro tama na ang pagtatago at kailangan ko nang harapin ang totoo kong buhay na naghihintay sa akin sa kabihasnan Alam kong mabigat ako. Nararamdaman ko iyan dahil salit-salitan nila akong binubuhat nila Christopher at tatlo niya pang mga kaibigan. Nahihiya man ako pero kailangan kong kapalan ang mukha ko. Tsaka na lang siguro ako babawi sa kanila kapag magaling na ako. Pagkatapos ng halos tatlong oras na paglalakad sa wakas narating din namin ang pinaka-bukana ng gubat kung saan nakaparada ang mga sasakyan nila. Dalawang sasakyan kaya kaagad nila kaming isinakay at itinkabo nila ako sa pinakamalapit n
AMERY HEART POV HINDI ko alam kung ano ang nangyayari sa akin at imbes na gumaling ako, lalo akong inapoy ng lagnat. Sobrang naaawa ako kay Katrina dahil alam kong nag-aalala na ito sa kalagayan ko. Ilang beses na din ako nitong kinulit at nagpaalam na lalabas daw ng gubat para mabilhan ako ng gamot pero hindi ako pumapayag. Ayaw kong ilagay sa alanganin ang kaligtasan ni Katrina. Hindi siya sanay sa kabihasnan at baka mapahamak lang siya. Nagising ako na tanging si Eliazabeth lang ang nasa tabi ko. Wala si Katrina kaya hindi ko maiwasan na makaramdan ng takot. Baka kasi hindi ito nagpapigil at lumabas na ng gubat eh. "Nasaan ang Ate Katrina mo, anak?" malumanay kong tanong sa anak kong si Elizabeth. "Lumabas po Nanay! Sabi po niya, kukuha lang daw siya ng pagkain." bibong sagot naman ng anak ko. Malungkot naman akong napangiti. Kung hindi sana ako nagkasakit, dalawa sana kami ni Katrina ngayun ang naghahanap ng pagkain namin. "Kanina pa ba siya umalis?" muli kong tano
THIRD PERSON POV "Talaga bang tutulungan mo kami? Hi-hindi ba kayo masamang tao?" seryosong tanong ni Katrina sa mga kaharap niya. Wala na siyang pagpipilian pa. Gustuhin man niyang umiwas sa mga lalaking nasa paligid niya pero natatakot naman siya sa kalagayan ng Ate Amery niya ngayun. Kasalukuyan itong nagdedeliryo sa taas ng lagnat at sa mga sandaling ito, kailangan niyang sumugal para sa kapakanan nito. Hindi niya kayang makita na nasa ganoong kalagayan ang taong naging kasama niya na sa loob ng tatlong taon. "Oo naman! Mababait kaming tao at pwede mo kaming pagkatiwalaan." seryosong sagot ng lalaking kaharap niya. Hindi niya tuloy maiwasan na mpatitig dito. Unang kita pa lang niya sa lalaking ito kanina, sobrang lakas na ng kabog ng dibdib niya. Pinaghalong damdamin ang lumulukob sa buo niyang pagkatao, Kinakabahan niya at the same time hindi niya maiwasan na makaramdam ng kung anong istrangherong damdamin sa puso niya. "Wala na akong ibang maasahan kundi kayo lang. Ay