JENNIFER POV MAAYOS naman kaming nakarating ng bahay ng Mommy ni Elijah. Mukhang inaabangan talaga kami nito dahil pagpasok pa lang ng kotse na sinasakyan namin sa bahay, nakangiting sinalubong na kaagad kami nito at kaagad na nagyaya patungo sa dining area. Naka-ready na daw kasi ang mga pagkain na siyang pinaunlakan kaagad naming dalawa ni Elijah. Marami ngang mga pagkain ang nakalatag sa dining table. Masaya kaming kumain at sinabayan pa ng kaunting pag-uusap. Masasabi ko na mabait naman pala si Mommy MIracle! Halatang masaya ito sa presensya namin dahil mas naging madaldal ito ngayun. KUng anu-ano na lang kasi ang kini-kwento nito eh. Sayang nga lang at mag-isa na lang siya sa buhay. Ngayun ko lang din lubos na naisip na kaya siguro nabangit niya sa akin kaninang umaga na gusto niya nang maraming apo dahil sa mga ganitong bagay. Kawawa naman pala. Mag-isa na lang siya sa malaking bahay na ito. "So, kumusta? Ano ang plano niyo?" saktong kakatapos lang naming kumain tat
JENNIFER POV "WALA nang dapat pang pag-isipan tungkol sa bagay na ito! Jennifer iha...bukas ng umaga may darating na fashion designer sa bahay niyo para masukatan ka na ng wedding gown na isusuot mo." seryosong sagot ni Mommy Miracle! Hindi naman ako makapaniwala sa narinig! Naramdaman ko pa nga ang pagbaling ng tingin ni Elijah sa akin ang nagtataka niyang tingin na ipinupukol sa akin! "Mom! Bakit ang bilis naman yarta?" sagot naman ni Elijah. "Masyado bang mabilis ang lahat para sa iyo Elijah? Ano ba ang nangyayari sa iyo? Don't tell ma na hindi ka pa ready gayung ilang buwan na lang ang bibilangin magkakaanak na kayo?" seryosong sagot naman ni MOmmy Miracle! Hyassst, sinwerte pa rin pala talaga ako! Imagine, kampi sa akin ang future mother in-law ko? "Okay...fine! I think hindi ako mananalo sa pag-uusap na ito! Kung iyan na talaga po ang desisyon mo..okay! Payag ako." sumusukong sagot ni Elijah! Pigil ko naman ang sarili na mapangiti! Papayag din naman pala eh ang da
JENNIFER POV MABILIS na lumipas ang mga araw! Masasabi kong naging perfect naman ang pagsasama naming dalawa ni Elijah! Walang nagbago at parang ayos lang din naman sa kanya ang nalalapit na araw ng aming kasal. Isang buwan lang kasing preparation ang magaganap at habang nalalapit ang araw na iyun ay doble saya naman ang nararamdaman ng puso ko Super excited ako kahit na walang ni isa man sa mga kadugo ko ang darating. Nilihim ko kasi talaga sa kanila ang tungkol dito dahil para sa akin wala naman silang pakialam sa akin! Maglalakad akong mag-isa sa gitna ng aisle at hindi ko sila kailangan! Sapat na din sa akin ang pagiging cooperative ni Elijah sa preparation ng aming kasal! Iniisip ko na lang na kagaya ko, excited din siya habang palapit ang araw na iyun. Tama! Kontento na ako sa ganoong bagay basta ang importante kasama ko si Elijah at bubuo na kami ng sarili naming pamilya. Habang nagpapahangin ako dito sa garden, nagulat na lang ako nang biglang dumating si Mommy MI
JENNIFER POV "NAKU Mom, hindi ko po kailangan ang mga iyan!" nakangiti kong wika kay Mommy MIracle na sinabayan ko pa ng sunod-sunod na pag-iling! Nandito kami ngayun sa isang shop na puro mga luxury items ang tinitinda! Presyo pa lang ng mga paninda talagang nakakaramdam ako ng panghihilab ng aking tiyan Ang mamahal kasi! Yes...sobrang mahal at kung ako lang ang masusunod baka kanina pa ako lumabas sa shop na ito "Subukan mo! Hawakan mo lang...hindi ba't ang ganda?" nakangiti nitong wika sa akin! Pilit niyang pinapahawakan sa akin ang mga bags na nasa harapan ko! "Ma-magaganda naman po lahat pero hindi po ba't may napili na tayo kanina?" nakangiti kong sagot! "Yes..at kulang pa iyun! Dagdagan pa natin!" sagot naman nito! Hindi naman ako nakaimik. Natatakot din kasi ako ng baka ma-offend siya eh! Baka mapahiya siya sa mga kaharap naming mga sales staff na nag-aassist sa amin ngayun kung patuloy akong kukuntra sa gusto niya. Hindi talaga ako mananalo sa kanya kaya naman pi
JENNIFER POV "Ahh, Elijah! ugggghhh!" mahina kong bigkas nang maramdaman ko ang pagapang ng isa niyang kamay patungo sa aking pagkababae. Nilaro-laro niya ang tinggil ko habang ramdam ko ang pagkabasa ko sa bahaging iyun. "Ughhh! Grabe, ang sarap!" mahina ko pang daing. Magaan ang daliri niya na nilalaro at kinikiliti ang perlas ko! Sobrang dulas ko na sa bahaging iyun kaya naman wala sa sariling mas lalo ko pang ibinuka ang hita ko! Excited na akong pasukin niya ulit! Excited na akong maramdaman ulit ang malaki at mahaba niyang sandata sa loob ko!"Ready?" nakangiting tanong ni Elijah sa akin! Isang marahang pagtango ang naging sagot ko sa kanya bago siya tuluyang umibabaw sa akin! Ikiniskis niya ang sandata niya sa pagkababe ko bago sya buong ingat na bumaon"Ahmmm, Elijah!:" mahina kong sambit! Nag-umpisa na siyang umindayog sa ibabaw ko habang hindi niya inaalis ang pagkakatitig niya sa aking mukha! "How does it feel Swetie? God, ang sarap mo, Jennifer! Hinding hindi ak
JENNIFER POV Dumating din ang ilang araw kong pinakahihintay! Ang araw ng aming kasal at hindi maalis-alis ang ngiti sa labi ko! Excited ako na parang kinakabahan dahil sa wakas tuluyan nang maging legal ang pagsasama naming dalawa ni Elijah! Magiging Misis niya na ako at magkakaroon ng ako ng karapatan sa lahat lalo na kung legal na usapin ang nakasalalay. Hindi na ako matatakot isipin na baka anak lang ang habol niya sa akin! May basehan na para maging masaya ako at magkaroon na ng peace of mind! Kahit na walang ni isa akong kakilala, kaibigan or kadugo an dumalo sa kasalan na ito, masaya pa rin ako! Namuhay ako nang feeling mag-isa at haharapin ko ang buhay sa hinaharap na hindi na sila kasama. Nandito na ako sa harap ng simabahan! Nakatayo at hinihintay ko na lang na magbukas ang pintuan ng simbahan at maglalakad na ako sa gitna ng aisle! Nasa harap na din ng altar si Elijah at hinihintay niya na ang pagpasok ko! Kanina ko pa gustong maiyak kaya lang pinipigilan ko talag
JENNIFER POV DALAWANG buwan pagkatapos ng kasal naming dalawa ni Elijah masasabi kong isa na akong ganap na legal wife nito! Hinahayaan na din ako na lumabas ng bahay para makapagshopping ng lahat ng mga pangangailangan ko! May sariling personal driver siyang itinalaga sa akin kaya naman feel na feel ko talaga ang pagiging Misis niya! Naging masaya at smooth ang pagsasama namin at ramdam na ramdam ko naman ang pag-aalaga niya sa akin! Feeling ko nga mas lalo akong naging special sa kanya which is alam ko sa sarilli ko na tuluyan na ding nahulog ang loob sa akin ni Elijah! Hindi niya man nababangit sa akin ang salitang 'i love you' alam ko sa sarili na mahal niya na ako! Nakikita ko kasi iyun sa mga kilos at nararamdaman ko iyun sa mga haplos niya! Naranasan ko na ding mabuhay ng maalwan at kaya ko nang bilihin lahat ng nais ko. Nag-uumpisa na ding lumaki ang tiyan ko kaya naman mas lalo pa akong naging maingat sa kilos ko at lahat ng mga kinakain ko! LImang buwan na ang tiyan
JENNIFER POV ''JEN, ano ang ginagawa mo dito?" dahil sa matinding pagkagulat, hindi kaagad ako nakapagsalita! Pakiramdam ko biglang may kung anong matalim ng bagay ang biglang sumundot sa puso ko! Hindi ko kasi talaga ito inaasahan kaya naman tulala akong nagpapalipat-lipat ang tingin kina Elijah at Ethel. '"Hindi ba't ako ang dapat magtanong? Ano ang ginagawa ni Ethel dito sa opisina mo?" nagtataka kong tanong. Napatitig na din sa akin si Ethel habang may pilit na ngiting nakaguhit sa labi. "Ohhh, sorry Mam Jen! Nag-aaplay ako ng work. Narinig ko kasi na nangangailangan sila ng office staff at sakto naman na kailangan ko ng trabaho!" si Ethel na ang sumagot! Talagang tinawag niya pa akong Mam gayung alam ko naman sa sarili ko na napipilitan lang sya! Iba ang sinasabi ng bibig niya na nakikita ko sa mga mata niya "Okay Ethel, hintayin mo na lang ang tawag ng HR. You can go now!" narinig ko pang sambit ni Elijah bago ito tumayo at naglakad palapit sa akin! Hindi naman ako
AMERY HEART POV "Amery, nakausap ko si Tita kahapon. Kinumusta niya sa akin kung ano na ang balita sa paghahanap sa iyo." seryosong wika sa akin ni Christopher habang nandito kami sa isang coffee shop. Sila Katrina at Elizabeth ay nasa kids zone kasama si Oliver dahil nagpahayag itong si Christopher sa akin na gusto niya daw akong kausapin ng masinsinan. "Kumusta siya?" seryosong tanong ko "Ayun, malungkot lalo na at ang apo niya kay Elias at Rebecca ay mas sakit na leukemia." seryoso nitong sambit. Hindi ko naman maiwasan na magulat. "A-ano? Anong sabi mo? May sakit na leukemia ang anak ni Elias at Rebecca?" gulat kong bigkas. Kaagad naman siyang tumango. "Yes...at Isa din sa dahilan ang bagay na iyan kung bakit hindi matuloy-tuloy ang plano nilang pagpapakasal." seryosong sambit nito. Hindi naman ako makapaniwala sa narinig. "Amery, hangang kailan mo sila iiwasan? Masyado na silang nag-aalala sa iyo. Gusto ka na nilang makita." seryosong muli niyang bigkas. Hindi ko na
AMERY HEART POV '"Ano ang gusto niyo? Shopping muna or kain muna?" nakangiting tanong ni Oliver sa amin. Nandito na kami sa loob ng mall habang as usual nasa bisig niya na naman si Baby Elizabeth. Ang hilig magpakarga ng anak kong ito. Habang nagtatagal, napapansin ko na palambing nang palambing siya kay Oliver. "Elizabeth, nakakahiya na si Tito mo....bumaba ka na diyan anak. Big girl ka na eh." nakangiti kong sambit. Imbes na sagutin ko ang tanong ni Oliver kanina, ang anak ko muna ang uunahin ko. Nakakahiya na kasi dito kay Oliver. Gusto lang naman niyang ipasyal kami pero hindi naman kasama sa usapan na maging kargador siya ng anak ko. "Mommy, Tito Oliver said na ayos lang daw po." nakagiting wika ni Elizabeth. "No! Not okay baby. Malaki ka na at iwasan mo nang magpabuhat kay Tito. Tsaka, tingnan mo ang ibang mga bata...ayaw nga din nilang magpakarga oh?" seryosong sambit ko. Ilang beses ko nang pinakiusapan itong si Oliver na huwag niya masyadong i-spoild itong si El
ELIAS VILLARAMA VALDEZ POV KAKATAPOS lang namin mag-usap ni Christopher nang dumating naman si Rebecca at ang anak namin na si Liam. Mahigit dalawang taon pa lang si Liam at hindi ko mapigilan ang makaramdam ng habag dito nang mapansin ko kung gaano ito pinapahirapan ng sakit ng Leukemia. Yes...sa batang edad nito tinamaan ito ng ganoon kalubhang sakit. HIndi ko alam kung paanong nangyari pero simula noong ipinanganak ito mahina na talaga ang bata at three months ago, lumabas sa pagsusuri ng doctor na may sakit ngang leukemia ang anak ko. Masakit para sa akin. May ari ako ng isa sa pinakamalaking hospital ng bansa pero wala akong magawa para magamot ang anak ko. Wala akong magawa para maibsan ang paghihirap ng sarili kong anak. "Elias, gusto ka daw makita ni Liam." nakangiting wika ni Rebecca sa akin.. Mula sa pagkakaupo sa aking swivel chair, mabilis akong tumayo at nilapitan ang anak ko na nakaupo sa kanyang troller. "Da-ddy!" narinig kong tawag sa akin ng anak ko. HIndi k
ELIAS POV "I HATE YOU! Pinabayaan mo kami at hinding hindi kita mapapatawad!" umiiyak na bigkas ng isang babae na nasa harapan ko. Hindi ko mapigilan ang mapatakip sa magkabilaan kong tainga dahil doon. Pakiramdan ko, parang hinihiwa ng libo-libong karayom ang puso ko habang pinapakingan ko ang panaghoy niya. Ramdam ko sa bawat pag-iyak niya ng sakit na para bang ako na yata ang pinakawalang kwentang tao sa balat ng lupa. "Bakit...sino ka? Kilala ba kita?" hindi ko mapigilang tanong sa kanya. Akmang hahawakan ko sana siya kaya lang mabilis na siyang lumayo sa akin. Wala akong ibang nariring mula sa kanyan bibig kundi ang salitang galit siya sa akin. "Miss, saglit! Hintayin mo ako! Miss!" tawag ko sa babaeng unti-unting naglalaho na sa paningin ko. Gusto ko siyang habulin kaya lang wala sa sarilng napamulat ako ng aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtapik ng kung sino sa balikat ko "Elias...cous! nightmare?" seryosong tanong ng taong nasa harapan ko. Kunot noo kong inili
AMERY HEART POV PAGKALABAS namin ng hospital, direcho kami sa bahay na sinasabi ni Christopher. Tama siya...mas magiging kumportable kami sa sinasabi niyang bahay kaya pumayag na din ako. Sa bawat desisyon na gagawin ko, itinatak ko sa isipan ko na palagi kong isaalang-alang sila Katrina at Baby Elizabeth. Sakto naman dahil ang bahay na ito ay halos kalapit lang ng isang private School kung saan balak kong i-enroll si Baby Elizabeth sa susunod na pasukan. Ilang araw lang din ang lumipas, dumating ng bansa si Kuya Luis. Muling bumaha ng luha sa pagitan naming dalawa nang magkita kami. Kahit na pareho kaming umiiyak, hindi pa rin nawala ang sermon niya sa akin. Kagaya lang din naman sa mga tanong sa akin ni Christopher ang mga tanong ni Kuya Luis kaya pahapyaw ko na ding kinwento sa kanya kung anong naging buhay ko sa gubat. "I am totally healed pero wala akong balak na mag stay dito sa Pinas ng matagal. Pwede kang sumama sa akin kung gusto mo." seryosong wika nito sa akin per
AMERY HEART POV "I already talk to your Doctor. Sinabi niya sa akin na pwede ka na daw makalabas ng hospital." seryosong wika ni Christopher sa akin. Ito pala ang isa sa mga pakay niya sa pagdalaw niya sa akin ngayung araw. Hindi ko mapigilan ang mapatingin kay Baby Elizabeth nang bigla nalang itong nagpakandong kay Oliver. Napansin ko na simula noong nailigtas nila kami sa gubat, nagiging malapit si Elizabeth kay Oliver since ito ang may karga noon sa kanya noong nillisan na namin ang gubat. "Okay...pero bago iyan, pwede bang pahiramin mo ako ng cellphone mo? Gusto kong tawagan ang kapatid ko. Si Kuya Luis." seryonsong bigkas ko. Kaagad niya namang iniabot sa akin ang kanyang cellphone. "Si Luis Delgado?" seryosong tanong niya. Kaagad namana kong tumango "Kilala mo siya?" tanong ko "Yes, of course...ka tandem ko siya sa paghahanap sa iyo at sa paghuli sa mga kidnappers." seryosong sagot niya sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. "Bumalik ng bansa si Kuya? I mean,
AMERY HEART POV Parang panaginip lang ang lahat dahil namalayan ko na lang na walang pag-aalinlangan na pinagtulungan nila akong buhatin palabas ng gubat. Tahimik lang din na nakasunod si Katrina habang karga naman ng isa pang lalaki ang anak kong si Elizabeth. Sa kauna-unahang pagkakataon sa loob ng tatlong taon lalabas ako ng gubat at aminado ako sa sarili ko na masaya ako. Siguro tama na ang pagtatago at kailangan ko nang harapin ang totoo kong buhay na naghihintay sa akin sa kabihasnan Alam kong mabigat ako. Nararamdaman ko iyan dahil salit-salitan nila akong binubuhat nila Christopher at tatlo niya pang mga kaibigan. Nahihiya man ako pero kailangan kong kapalan ang mukha ko. Tsaka na lang siguro ako babawi sa kanila kapag magaling na ako. Pagkatapos ng halos tatlong oras na paglalakad sa wakas narating din namin ang pinaka-bukana ng gubat kung saan nakaparada ang mga sasakyan nila. Dalawang sasakyan kaya kaagad nila kaming isinakay at itinkabo nila ako sa pinakamalapit n
AMERY HEART POV HINDI ko alam kung ano ang nangyayari sa akin at imbes na gumaling ako, lalo akong inapoy ng lagnat. Sobrang naaawa ako kay Katrina dahil alam kong nag-aalala na ito sa kalagayan ko. Ilang beses na din ako nitong kinulit at nagpaalam na lalabas daw ng gubat para mabilhan ako ng gamot pero hindi ako pumapayag. Ayaw kong ilagay sa alanganin ang kaligtasan ni Katrina. Hindi siya sanay sa kabihasnan at baka mapahamak lang siya. Nagising ako na tanging si Eliazabeth lang ang nasa tabi ko. Wala si Katrina kaya hindi ko maiwasan na makaramdan ng takot. Baka kasi hindi ito nagpapigil at lumabas na ng gubat eh. "Nasaan ang Ate Katrina mo, anak?" malumanay kong tanong sa anak kong si Elizabeth. "Lumabas po Nanay! Sabi po niya, kukuha lang daw siya ng pagkain." bibong sagot naman ng anak ko. Malungkot naman akong napangiti. Kung hindi sana ako nagkasakit, dalawa sana kami ni Katrina ngayun ang naghahanap ng pagkain namin. "Kanina pa ba siya umalis?" muli kong tano
THIRD PERSON POV "Talaga bang tutulungan mo kami? Hi-hindi ba kayo masamang tao?" seryosong tanong ni Katrina sa mga kaharap niya. Wala na siyang pagpipilian pa. Gustuhin man niyang umiwas sa mga lalaking nasa paligid niya pero natatakot naman siya sa kalagayan ng Ate Amery niya ngayun. Kasalukuyan itong nagdedeliryo sa taas ng lagnat at sa mga sandaling ito, kailangan niyang sumugal para sa kapakanan nito. Hindi niya kayang makita na nasa ganoong kalagayan ang taong naging kasama niya na sa loob ng tatlong taon. "Oo naman! Mababait kaming tao at pwede mo kaming pagkatiwalaan." seryosong sagot ng lalaking kaharap niya. Hindi niya tuloy maiwasan na mpatitig dito. Unang kita pa lang niya sa lalaking ito kanina, sobrang lakas na ng kabog ng dibdib niya. Pinaghalong damdamin ang lumulukob sa buo niyang pagkatao, Kinakabahan niya at the same time hindi niya maiwasan na makaramdam ng kung anong istrangherong damdamin sa puso niya. "Wala na akong ibang maasahan kundi kayo lang. Ay