JENNIFER POV
Hindi ko mapigilan na mapabalikwas ng bangon nang maramdaman ko na nakahiga na ako sa isang malambot na kama! Hindi ko alam kung ano ang nangyari dahil ang huli kong natatandaan ay nakasakay ako sa sasakyan kasama ni Mr. Valdez na bumibyahe sa kung saan! Paanong sa muling pagmulat ng aking mga mata nandito na ako sa isang silid! Hindi ko na din suot ang damit kong basa! Anong nangyari? Paanong nakarating ako sa silid na ito? Tsaka, sino ang nagbihis sa akin? Sa isiping iyun hindi ko mapgilan ang ilibot ang paningin sa buong paligid! Nasaan nga ba ako? Nasa hotel? Kung ganoon, nasa hotel kami at si Mr. Valdez ba ang naghubad sa akin para mapalitan ako ng kasuotan? Sa isiping iyun biglang salakay ng kaba sa puso ko! Dali-dali akong bumaba ng kama at kaagad na hinanap ang pintuan nang matigil ako nang biglang bumukas iyun! Mula sa labas, may pumasok na dalawang babaeng naka-uniform! "Naku, mabuti naman at gising ka na Mam!" bigkas ng isa sa kanila! Nagtatakang napatitig ako sa kanila! "Si-sno kayo? Nasaan ako?" kandautal kong tanong sa kanila "Nandito po kayo sa bahay ni Mr. Elijah Villarama Valdez, Mam!" nakangiting sagot nito kasabay ng paglapag ng dalawa ng tray na may pagkain sa maliit na mesa! "Paanong nakarating po ako dito? Ibig kong sabihin.....wala po akong naalala kung paano ako nakarating sa silid na ito!" naguguluhan kong bigkas! "Ayyy, oo Mam! Wala po talaga kayong maalala kasi noong dumating kayo kagabi, inaapoy po kayo ng lagnat!" sagot naman ng isa sa kanila! Gulat na gulat naman ako! "Siguro dahil sabi ni Sir, nabasa po kayo sa ulan! Heto nga po pala Mam, kain muna kayo para makainom kayo ng gamot niyo!" nakangiting bikgas ng isa pa! Hindi naman ako makapaniwala! Pambihira...nagkasakit daw ako? Paanong nangyari iyun? Tsaka, ano ba talaga ang kailangan ni Mr. Valdez at bakit niya ako dinala dito sa pamamahay niya? "A-ano po ba ang pangalan niyo Manang! Tsaka nasaan po si Mr. Valdez?" seryosong tanong ko "Tawagin mo na lang akong Precy at siya naman si Salve!" nakangiti nilang pakilala sa akin "Ako naman po si Jennnifer! Teka lang, nabangit po ba sa inyo ni Mr. Valdez kung ano ang kailangan niya sa akin? At bakit niya ako dinala dito sa bahay niya? tsaka, sino po ang nagbihis sa akin kagabi?" seryosong tanong ko "Ha...naku, marami pa pala kaming gagawin Mam Jennifer! Iyang mga tanong mong iyan si Sir Elijah lang ang pwedeng sumagot! Sige po...kain na muna kayo! Lalabas na muna kami!" nakangiting paalam ng dalawa sa akin! Naiwan naman akong gulong gulo 'Ano ba? Ano ang ginagawa ko sa bahay na ito? Tsaka anong lugar ito?' Sa naisip kong iyun dali-dali akong naglakad patungo sa may bintana! Hinawi ang makapal ng kurtina at dumungaw sa labas at ganoon na lang nag panlalaki ng mga mata ko nang kaagad na sumalubong sa paningin ko ang isan malawak na gaden! Napapalibutan iyun ng mga nagagandahang mga bulaklak at sa kabilang bahagi ay may isang malapad at malaking pool Nasaang probensya ba ako? Anong lugar ito at paano ako makakaalis dito? Sa isiping iyun hindi ko mapigilan ang makaramdam ng pagkadismya! Siguro nasa second floor ako na bahagi ng malaking bahay! Maluwang itong kwarto na kinaroroonan ko at maaliwalas naman ang buong paligid Hindi ito ang typical na pinaglalagyan ng mga taong nakidnap! Sa mga napapanood ko sa kasi sa mga pelikula, kadalasan ay dinadala sa mga maruruming lugar or lumang warehouse ang mga taong nakidnap! Pero itong kinaroroonan ko ngayun ay kakaiba! Nandito lang naman ako sa isang napakagandang silid at mukhang masarap din iyung pagkain na dala ng mga kasambahay! Hindi ko mapigilan ang mapabuntong hininga!Tinapunan ko ng tingin ang mga pagkain na nakalatag sa maliit na mesa at naglakad patungo sa may pintuan! Dahan-dahan na binuksan iyun at ganoon nalang ang tuwa ko dahil hindi naka-lock! Ibig sabihin, hindi ako nakidnap! Baka nagmagadang loob lang si Mr. Valdez sa akin kaya dinala niya ako dito sa bahay niya! "Saan ka pupunta?" Iyun nga lang ang kung ano mang positibong naisip ko ay bigla ding nagalaho dahil nang tuluyan ko nang nabuksan ang pintuan at akmang lalabas na sana ako, ang seryosong mukha ni Mr. Valdez ang kaagad na sumalubong sa akin! Unlike kahapon, iba na ang kasuotan niya ngayun! Naka-cotton shorts lang siya at white cotton t-shirt! Wala na din siyang suot na eye glass kaya kitang kita ko ang kabuuan ng kanyang mukha! Yawa..ang gwapo pala ng taong ito? Ang tangos ng ilong at ang mga mata...shit titig pa lang pero parang feeling ko natutunaw na ang puso ko! Charr! "Miss Madlang-awa! I said saan ka pupunta?" halos pasigaw na tanong niya sa akin kaya naman hindi ko mapigilan ang mapatalon sa gulat! Piste talaga! Ano ang palagay niya sa akin? Bingi? Magkaharap lang kami pero kung makasigaw akala mo naman kilo-kilometro ang layo namin sa isat isa! Gwapo nga sana pero ang sungit naman! Malamang, minus points siya sa langit!KATRINA POV KANINA pa ako pabaling-baliktad. Ewan ko ba kung namamahay ba ako or sadyang magulo lang ang takbo ng utak ko. Mailap sa akin ang antok sa hindi malamang dahilan. Sobrang gulo din ng isipan ko. Kanina ko pa kasi iniisip kung ano nga ba ang pwede kong gawin. Kanina pa ako nagpaplano sa mga susunod kong hakbang na gagawin ngayung kasal na si Ate Amery. Hangat maari, ayaw ko nang umasa pa dito. Nakakahiya na kung isisiksik ko pa ang sarili ko sa buhay nila lalo na at may asawa na ito Wala na akong maitulong at ayaw ko din naman maging pabigat. Kung dati, naaalagaan ko din si Elizabeth, ngayun hindi na. Kagaya na lang ngayun, Lola na nito ang katabi sa pagtulog. Hindi na ako so feeling ko, hindi na talaga ako kailangan pa. Sa kakaisip ko, late na akong nakatulog at nagising na lang ako sa mahinang katok sa pintuan ng silid. Dali-dali akong bumangon at naghihikap na naglakad patungo sa pintuan para pagbuksan ang kung sino man ang kumakatok at hindi ko maiwasan na m
KATRINA POV MABILIS na lumipas ang mga araw. Naging maayos naman ang lahat. Hangang sa nabalitaan ko na lang na nagkabati na sila Ate Amery at ang asawa nitong si Elias. Kasabay ng pagbabati nila ay ang pag-uumpisa din ng tutorial leason ko. Si Elizabeth naman ay pumapasok na sa prep School kaya naman lahat kami naging abala. Kahit ako, nag-eenjoy din ako sa buhay na meron ako ngayun. Naging maalwan ang lahat sa akin. Natuto na din akong gumamit ng cellphone. Nagkaroon na din ako ng sarili kong social media accounts. Hindi na ako babaeng gubat at isa na akong babaeng taga -siyudad Hangang sa dumating ang araw ng kasal ni Ate Amery. Isa ako sa mga naging abay. Nakilala ko din ang iba pang mga kamag-anak nila Kuya Elias. Malaking angkan sila. Lahat mababait maliban lang kay Kuya Christopher na ipinaglihi yata sa sama ng loob. Wala na kasi itong ginawa sa tuwing nakikita ako kundi ang magpapansin sa akin. Punong puno na ako sa panlalait na ginagawa nito sa akin. Palagi pa rin a
KATRINA POVKAHIT papaano, naging maayos naman ang aking pagtulog. Nagising ako kinaumagahan na magaan ang pakiramdam.Pagkabangon ko ng kama, direcho na akong lumabas ng kwarto. Gusto kong malaman kung nakauwi na ba sila Ate. Namimiss ko na din kasi si Elizabeth eh.Kaya lang paglabas ko ng kwarto, sakto naman ang pagbukas ng isang pintuan katabi lang nitong inuukupa kong silid. Hindi iyun ang kwarto na ginagamit ni Ate Miracle at ganoon na lang ang gulat ko nang bumungad sa paningin ko ang walang iba kundi si Kuya Christopher. Nakahubad ito at ang suot ay tanging masikip na saplot pang-ibaba na hangang hita lang nito. Kaagad na namilog ang mga mata ko sa gulat habang titig na titig ako sa halos hubad nitong katawan.Gosh, katawan! Katawan! Sobrang ganda pala ng katawan ng lalaking ito.First time kong makakita ng lalaking nakahubad pero masasabi ko na napaka-perfect naman ng gurang na ito?"Ano ang tinitingin-tingin mo diyan? Ah, binubusuhan mo ba ako?" patuloy na naglalabay ang p
KATRINA POV KANINA pa ako walang tigil sa paghikab. Kanina pa ako pasulyap-sulyap kay Kuya Christopher na ngayun ay nasa harap na ng manibela. Matapos kasi ang walang tigil kong reklamo kanina na inaantok na ako, wala na itong nagawa pa kundi ang yayain ako sa kotse at uuwi na daw kami. Naging mabilis lang naman ang naging biyahe namin. Pagdating ng bahay, mabilis na akong bumaba ng kotse at walang sabi-sabing naglakad na ako papasok sa loob Mag-isa lang ako ngayung gabi sa bahay na ito pero kailangan kong lakasan ang loob ko. Hindi ako pwedeng magpadala sa takot lalo na at gusto ko nang iwasan si Kuya Christopher. Hindi naman kasi ako bulag para hindi mapansin ang kakaibang pagtitig niya sa akin kanina pa. "Aba't wala man lang bang thank you diyan? HIndi mo man lang ba ako yayayain na pumasok sa loob ng pamamahay ko?" narinig kong wika nito. Wala sa sariling napabaling ang tingin ko sa kanya at nakataas ang kilay na tinitigan siya. "Pamamahay mo diba so pwede kang pumaso
KATRINA POV Noong una, nag-eenjoy pa ako sa pagsusukat pero habang tumatagal, nakakapagod din pala. Hindi ko na mabilang pa kung ilang damit na ang naisukat ko hangang sa ako na mismo ang sumuko. Minsan, naiisip ko na baka pinaparusahan lang ako nitong si Kuya Christopher eh. Na wala itong magawa sa buhay at ako ngayun ang pinagdidiskitahan nito. " Mga Ate..ayaw ko na. Pagod na po ako eh." reklamo ko sa kanila. Marami pa akong nakikitang mga naka-hanger pero ayaw ko na. Suko na ako. "Ito Miss Katrina. Promise, last na ito." nakangiting sagot nito sa akin. Umiling ako at kusa na akong naglakad palabas ng fitting room Ayaw ko na. Nakakapagod na. Feeling ko kasi walang katapusang pagsusukat ang ginagawa ko eh. Pagkalabas ko ng fitting room, kaagad ko din namang natanaw si Kuya Christopher na matiyagang naghihintay sa akin. Nakatutok ang dalawa nitong mga mata sa hawak na cellphone at nang maramdaman marahil nito ang presensya ko ay nag-angat kaagad ito ng paningin. Tinitigan
KATRINA POV Sa isang restaurant kami dumirecho para kumain ng dinner. Iyun nga lang habang kumakain kami ng dinner, may isang taong hindi inaasahan ni Ate Amery na dumating. Ang Tatay ni Elizabeth. Hindi ko masyadong mainitindihan ang kung ano ang sadya nito pero noong bigla na lang nitong yayain si Ate Amery na sumama dito dahil gusto daw makipag-usap, naiwan na naman ako sa gurang na si Kuya Christopher. Mukhang pampamilya na pag-uusap at hindi ako pwede doon. "Chris, ikaw na ang bahala kay Katrina ha? Ihatid mo na lang siya ng maayos sa bahay. Nakalimutan ko na birthday pala ngayun ni Mommy Miracle." nakangiting wika ni Ate Amery bago sila umalis. Nakangiting kaagad namang tumango si Kuya Christopher dito. Hmmp, akala mo kung sinong mabait pero dahil naiwan ako sa pangangalaga nito, kailangan kong maging mabait at magpakahinahon na din. "Sure, huwag kang mag-aalala, Amery. Ako na ang bahala kay Katrina. Ihahatid ko siya sa bahay ng walang labis at walang kulang." nakangiti