Chapter 4

Scarlet’s Point Of View

Halos iluwa ko na ang buong laman ng tiyan ko sa lababo, sobrang sama ng pakiramdam ko. Maya-maya pa narinig ko ang pagbukas ng pinto ng cr kaya agad akong napatingin sa gawi no’n.

Si Mr. Valdemor, Arken is looking at me na para bang taking-taka. Inalis ko ang tingin ko sa kan’ya at muling nagsusuka.

“Is this another trick, woman?” malakas niyang tanong. Tinapos ko ang pagsusuka, pinahid ang gilid ng labi ko saka humarap sa kan’ya.

“Wala ka ng paki-alam,” saad ko at naglakad na para lagpasan siya pero bago pa man ako makalagpas ay malakas niyang hinawakan ang braso ko.

“And where are you going? Kinakausap kita!” ma-awtoridad na saad nito. Nakapako ang matatalim niyang tingin sa mga mata to. As if, I was scared and as if I care.

“I’m going to lola Soler, I’m fully recovered Mr. Valdemor kaya tapos na ang responsibilidad mo sa akin. Aalis na ako!” saad ko at malakas na binawi ang kamay ko pero hinarang naman niya ang pinto gamit ang katawan niya.

“You’re not going anywhere until you tell me the truth!” matigas nitong saad kaya napahinghap ako. Anong katotohanan ang gusto niyang malaman?

“What truth?” matapang kong tanong.

“Is this really what you want?” tanong naman nito.

Ngumiti ako ng sarkastiko sa kanya, “I don’t want anything of this Mr. Valdemor kaya aalis na ako!” sagot ko pero hindi parin siya umalis sa pagkakaharang sa pinto.

“I already accepted the fact that you’re a bastard.” Sunod ko pang saad, “Now, let me go.”

“What do you mean by that? Dahil ba hindi kita papakasalan dahil lang sa may nangyari sa’tin?” inirapan ko nalang siya.

“Dahil ‘lang?” I highlighted ‘lang?’

“Hayaan mo nalang akong umalis, wala na tayong dapat pag-usapan.”

Napahilamos nalang siya ng mukha dahil sa katapangang pinapakita ko. Yes, I’m done with humiliation. Kung tinanggihan na niya ako before, I don’t want this little baby inside me feels the same way.

Yes. I think I’m pregnant.

“Hindi ka aalis!” sigaw nito at muling hinawakan ang kamay ko, “Let’s have a deal.”

Napataas ang kilay ko sa sinabi niya, “Deal? I don’t want to involve on you even more.” Matigas na saad ko.

“I’ll marry you.” Halos mapanganga ako sa narinig ko. At sa tingin niya papayag ako? Sa tingin niya mababawi niyang ang pamamahiya niya sa akin sa harap ni Dad? Maayos niyang ang buhay ko?

Why suddenly he wanted to marry me? Because I saved his life?

Hindi ko napigilang ma-angat ang palad ko, nagpakawala ng isang malakas na sampal sa pisngi niya.

“That means, no!” saad ko.

Inis na inis siyang tumingin sa akin habang nag gagalaiti sa galit ang mga mata niya.

“I’ll marry you. And you can’t do nothing about it.”  Anito at tumalikod na.

Napanganga nalang ako habang tinitignan ang likod niya na unti unting lumalayo sakin. Nanginig ang tuhod ko, nawala lahat ng tapang na pinakita ko sa kan’ya. Nag iinit ang gilid ng mga mata ko. Unti-unting naalala kung gaano na kahirap ng sitwasyon ko ngayon. How ruined my life right now is.

Dahan dahan akong napaupo sa may pinto ng banyo kasabay ng unti-nting pagpatak ng luha ko.

…

“Lola Soler…” tawag ko kay lola habang nakaupo siya sa front garden, agad akong lumapit at umupo sa upuan sa harap niya.

“Yes, hija?” tanong nito at ngumiti. Kay lola Soler nalang talaga nagiging panatag ang loob ko ngayon, kahit kung anoa no nalang ang kenekwento niya about kay Arken ng nakaraang mga lingo ay parang nakakalimutan ko na rin ang mga problemang kinahaharap ko.

Na tinakwil na ako ng daddy ko.

“Magpapaalam na po sana ako…”  pagpapaalam ko, plano kong umalis habang hindi pa nakakauwi galing trabaho si Arken. Agad na kumunot ang noo ni lola sa sinabi ko.

Ako man ay nakakaramdam ng kalungkutan, lola Soler was so good. Sobrang bait niya, sa totoo lang pakiramdama ko, naranasan ko muli ang pagmamahal ng isang ina sa kan’ya, pagmamahal na hindi ko man lang naramdaman sa dad ko.

“Pinaalis ka ba, Arken?” agad na tanong nito.

“Ah… hindi, hindi po. Magaling naman na po kasi ako-” sagot ko.

Hinawakan ni lola ang kamay ko, “You know, I really wanted to thank you for saving Arken, ang tigas kasi ng ulo ng batang ‘yon, ayaw magsama ng bodyguard. Ikaw pa tuloy ang naperwesyo…”

“Hija, actually, I wanted you to become his wife.” Dugtong nil ola at pinisil-pisil ang likod ng kamay ko.

Napalunok ako ng ilang beses sa narinig ko, parang biglang lumukso ang dibdib. Sobrangl akas ng tibok ng puso ko. Bakit? Why lola Soler wanted me to become Arken’s wife. Ilang lingo pa lang naman kaming magkakilala, and Arken? Is it why he offered me a deal? This is why he told me, he’ll marry me?

“I know you’re carrying my great grandson.” Mas lalo akong nanlamig sa sunod na sinabi niya, “Matanda na ako Scarlet, napagdaanan ko na ang lahat ng yan,” kung gano’n napapansin ni lola ang kadalasang pagsusuka ko? Ang pagiging mahiluhin ko?

Mag-iisang buwan pa lang naman mula ng may nagyari sa amin ni Arken but I am already having signs of pregnancy. But how did she know it’s Arken’s?

“Sabihin niyo man sa akin o hindi, Scarlet, halata sa mga kilos niyo na may namagitan sa inyong dalawa. Ewan ko lang d’yan sa apo ko, bakit hindi nalang iwanan ang girlfriend niya at pakasalan ka, lalo pa’t magkakaanak na kayo.”

Girlfriend?

Muli akong napalunok.  Kaya ba hindi niya ako magawang pakasalan nung una? Kaya niya ako tinanggihan?

“Ako na ang kakausap sa apo ko, you’ll stay here! I wanted to make sure that my great grandson is okay.” Ngiting saad nito. Tumayo na at naglakad palayo.

Habang ako hindi parin makapaniwala sa mga narinig ko, hindi maiprocess kaagad ng utak ko ang mga nalaman ko.

Arken had a girlfriend and now, I have his child. Isa pa, gusto ni lola Soler na pakasalan ako ng apo niya. Ilang minute pa, halos natulala lang ako sa garden, ni hindi ko man lang napansin na may tao na sa gilid ko.

“Hey, are you a maid?” napatingin ako sa nag-salita, isang babaeng nakasuot ng sexy dress, wavy ang blonde niyang buhok, maputi, maganda, nakasunglasses habang maarteng nakatingin sa’kin.

“I’m your boss’ girlfriend, here, carry my luggage.”