Chapter 5

Bumilis ang tibok ng kanyang Puso na Hindi niya maintindihan. Natahimik sila pareho at nagtagpo bigla ang kanilang mga mata, yung mga titig ni clavio na ganun parin, parang walang buhay kung makatingin sa kanya.

Parang sinampal bigla si Rica sa mga naalala niya kanina, lumukob ulit ang kanyang galit kaya bigla niyang naitulak ang binata at bumalik sa kanyang kaibigan na nalilito kung ano ang nangyari sa kanya, saka siya nito naintindihan nung sinenyasan niya ito.

"Tssk, clumsy." Inis na tugon ng lalaki, kaya nag alburotong hinarap niya naman ang binata saka ito dinuro duro.

"Ih kung ikaw kaya ang ingudngod ko dito, bushit ka!" Kahit nahihilo pa syay dinuro niya ito kaya mabilis naman siyang sinita ni Diane.

"Stop it, You making a scene here besh. Lets go home ok?" Pilit naman siyang inaawat para hindi na magka iskandalo.

"Clavio, let's go. Just ignore them. Were wasting our time here." Pareho naman silang napalingon sa babaeng bigla namang nagsalita sa gilid ng lalaki, pinasadahan nila ito ng tingin. 

Maganda, makinis ang balat at parang may lahing amerikana dahil sa slang nitong magsalita. 

"Oh sorry my bad darling, this must be your. . . Friend?" Binawi agad nito ang naunang pahayag saka pinalitan ng tanong na may halong pambibwesit para sa kanyang tinga. 

"Not my business, lets go." Lumawak naman ang ngiting naka paskil sa mga labi nito, halatang nasisiyahan siya sa naging sagot ng lalaki.

Yumuko si Rica at ramdam ang pahiwatig ng insultong pinakita sa kanya, Hindi pa nga sila kasal pero nambabae na. At di niya hahayaang mag tagal siya sa puder ng binatang Yun. Dahil para sa kanya importante ang makalaya siya, tawagin man siyang selfish pero sa kanyang nasaksihan ngayon.

Nangingibabaw ang pag-asang may matibay siyang rason kung bakit Hindi sila pwedeng magkasama.

Walang salitang lumabas sa kanyang labi, alam niyang lasing siya, nahihilo, subalit malinaw pa rin sa kanya ang titig ng binata. 'Walang paki ang binata sa kanya,'

Wala siyang mabasa ron, lahat wala, tiningnan lang siya ni clavio na parang Isang babaeng walang silbi. Malamig at walang emosyon.

Tinanaw nila pareho ang pigurang papalayo, agad namang sumunod ang babae kanina, pa kembot kembot ang balakang nakabuntot. 

Hinatid ni Diane si Rica sa kanilang mansyon, walang imikan at kapwa malalim ang mga iniisip. Inalalayan parin niya ang kanyang kaibigan dahil lango pa ito sa alak.

nang makapasok sila ay ama agad ng dalaga ang bumungad sa gitna ng malawak na sala, nakatayo ito, mahigpit ang hawak sa kanyang baston, at ang mga mata'y parang apoy na nag-aalab sa galit.

Nabahala naman agad ang kaibigan, kaya kinalabit niya sa tagiliran si Rica. "Besh, mukang kilangan niyo mag-usap muna ng ama mo. Maiwan muna kita Dito," tumango siya ng itoy nagpaalam na sa kanya.

Hindi pa man nakakasampung hakbang ay sinalubong siya ng isang malakas na sampal, umalingawngaw ang tunog nito sa kanyang pisngi. Sapat na para marinig sa bawat sulok ng mansyon, nakita niya pang dumungaw Mula sa kusina nila ang Yaya. Alam niyang nag alala ito sa kanya ngunit wala din naman Itong magawa dahil pag nakialam rin sya, paniguradong sa kangkungan ang bagsak niya.

Napasinghap si Rica ng maramdamang namamanhid ang kanyang pisngi. Natigilan siya at tila nagbalik siya sa kanyang katinuan.

"Rica Skye ordiza!" Pasigaw at mabigat ang boses nito, kumpara nung kanina. "You have truly shamed this family." Nanginginig ang kamay ng dalagang hinahaplos ang pisngi niyang namumula.

"I- its not what you think, Dad." 

"Not what I think?" Putol ng kanyang ama, mariin na binibigkas ang bawat salita. "Do you even realize what the Del Rios will think after tonight? After what you've done?

Hindi makatingin ang dalaga, pero kanyang saloobin ay para siyang nagtagumpay. Nagbubunyi siya na baka ito na ang susi para hindi matuloy ang kanilang naturang kasunduan.

Nagpapanggap siyang humihikbi, "please, daddy. Let me explain, I don't want to intend to!" Pagsumamo niya kunyari sa Don.

"You have done enough damage, Rica. You were raised with everything... Power, respect and privilege and yet, you throw it all away because of your personal feelings and pride."

At ngayon, pati pala sarili niyang ama ay ang tingin sa kanya ay isa ring pagkakamali.

Taas noo niyang tinitigan ang kanyang ama, "Dad, Im not a child anymore, you cant just decide everything for me."

Natahimik si Don Emilio sa loob ng ilang segundo. Pagkatapos ay marahan na humakbang palapit sa kanya. "Antayin mo kung ano ang maging desisyon nila, pag umatras, Malaya ka at wala na akong magagawa kung ano ang gusto mong mangyari, at kung hindi. Alam mo na kung San ang bagsak mo anak! That's our deal between father and daughter. Got it?"

"Deal. . ." 

Nagbunyi ang kaluluwa ni Rica, Hindi siya makapaniwala na Yun ang sinabi ng kanyang ama.

"You will stay in this house until I say, otherwise," dagdag pa nito, "no parties, no friends. No one leaves or enters unless I permit." Nanlaki bigla ang kanyang mga mata, Hindi siya makapaniwalang napapatitig kay Don Emilio. Masaya na sana siya kaso parang priso naman na nakakulong sa mansyon.

"Are you grounding me" nagtaas ng kilay ang dalaga, pero halata namang Hindi na masyadong mabigat ang kanyang iniisip dahil may pagpalian na siya.

"This is not grounding, this is a lesson."

Nakatingin lamang siya sa likuran ng kanyang amang papalayo, magkahalo ang iniisip niya sa ngayon, may saya at takot, halo halong emosyon.

Tiningnan niya ang labas na san ay tanaw ang ilaw ng ibang kabahayan. sa kanyang isip ay iisa lang ang salitang pumasok. 'If the world wants to break me. . . I'll make sure I break it first.'

Saglit siyang napatigil. Akala niya bay umalis na ang kanyang kaibigan? Narinig niya kasi sa labas ang pagkabuhay ng sasakyan at pinaharurot palabas.

Ipinagsa walang bahala na lamang niya, pagod din siya at kailangan ng pahinga, napaunat siya ng kanyang katawan na animoy maghapong napagod sa trabaho.

Pumanhik siya sa kanyang naturang kwarto, sinalubong siya ng pamilyar na amoy ng lavender perfume at ang malamig na liwanag ng kulay blue sa kanyang queen sized bed.

Walang pag dalawang isip, dumapa siya rito, parang batang pagod na pagod buong mag-hapon.