Habang abala si Raze sa pagpirma ng mga papeles, panakaw akong tumitingin sa kanya habang kumakain. Napansin niya yata ang ginagawa kong pagsulyap sa kanya kaya tinapunan niya ako ng tingin. “May dumi ba ako sa mukha?” tanong niya na may maliit na ngiti sa labi. Mahina akong umiling. “Hm, wala naman.” Sagot ko at pinaglaruan ang macaroni sa plato ko. “Gwapo mo lang.” Nahagip ng tingin kong napangiti siya ng malapad sa sinabi ko. “Really? You find me handsome?” Tumango ako at tumingin sa kanya. “Y-Yes. You look even more handsome when you’re so serious doing your work.” He grinned. “Do you want me to eat you?” Naubo ako at nanlaki ang mga mata. “What makes you say that, Raze? I just complimented you. Hindi dahil pinuri kita ay gusto ko nang magpakain sa'yo. Hindi ka pa ba nagsawa kanina?” nagugulat kong tanong sa kanya. I don’t know how many rounds we did. Hindi siya tumigil to the point na nawalan ako ng malay sa pagod. I literally passed out a while ago tapos ngayon
“R-Raze baka may p-pumasok—ahh ahh ahh!” nagdedeliryong ungôl ko nang bumilis ang pagfi-finger niya sa akin. “F-Faster ugh shiit a-ang sarap!” “W-Walang magbabalak pumasok, baby. Trust me.” Hinihingal niyang saad habang maiging inilalabas-masok ang daliri sa bukana ng pagkababáe ko. “Part your legs, Lyl. Let's make this quick.” Awang ang bibig kong napapikit ng mariin at nilasap ang mabilis niyang pagdadaliri sa aking pvke na tila nagmamadali sa susunod na gagawin. “M-Malapit na ako—ah ahh R-Raze!” Napatakip ako ng bibig nang gawin niyang dalawang daliri ang naglalabas-masok sa akin. “K-Kapitan!” Kusang bumuka ang mga hita ko at napasandal sa counter nang bumilis lalo ang paggalaw niya sa pagitan ko habang agresibong pinipisi at nilalamàs ang aking susó. Namilipit ako sa sarap at napaliyad nang sumirit ang mainit at malapot kong tamôd. Hindi ko na siya nagawang pigilan nang isubo niya ang dalawang daliri na nanggaling sa aking pagkababàe. He loves to slurp my sweet juice.
“You're being delusional again, Sheila. Nagkaroon lang kami ng hindi pagkakaunawaan ng asawa ko tapos ngayon, sasabihin mong pinili kita? Hm, I can't seem to remember that.” Palihim akong napangiti sa sinabi ni Raze. Kung pwede lang tumalon sa tuwa, ginawa ko na. Ngiti-ngiti akong umalis ng kama at panaka-nakang lumapit sa pintuan upang marinig ang pinag-uusapan nila. “So, you used me huh? Para saktan siya, kailangan mong gamitin ako?!” Napamaang ang bibig ko sa sinabi ni Sheila. Kung gano'n, ginamit lang siya ni Raze? I want to hear more! “Tone down your voice, Sheila. Natutulog pa ang asawa ko.” Napalunok ako dahil sa lamig ng boses ni Raze na tila nagbabanta. “I didn't use you, Sheila. Ikaw ang kusang lumalapit sa akin. Tingin mo ba hindi ko alam?” Kumabog ang dibdib ko sa sinabi nito. Hindi alam na ano? “W-Wala akong alam sa sinasabi mo,” Sheila's voice trembled. “I have no idea—” “I was blinded and corrupted by your words, trying to convince me just to ruin my rel
“Are you okay? Are you sure you can walk?” nahimigan ko ang pag-alala sa boses niya habang nauunang maglakad papasok sa kanyang kwarto dito sa opisina niya. “I told you bubuhati—” “Hindi na. Kaya ko namang maglakad. Nanginginig lang ng konti ang mga hita ko,” dahilan ko at hilaw na ngumiti sabay kapit sa frame ng pintuan. “Mauna ka na—Raze!” singhap ko nang bigla niya akong buhatin. “S-Sabing hindi na.” Tinitigan niya ako ng mariin. “I can’t watch you wobble, Lyl.” His jaw clenched. “Ba’t kasi nagpumilit kung paika-ika naman.” Nag-iwas ako ng tingin at nakagat ang ibabang labi. “K-Kaya ko naman talaga. Nanginginig lang.” "Then you should have let me carry you," matigas niyang sabi. “Tss. Pinapainit na naman ang ulo ko.” “Eh ‘di pasensya. Ibaba mo na lang ako.” Ka-bwisit na kapitan! Kung mainit ang ulo niya, pwes ako kumukulo na ang dugô ko sa kanya! Tinangka kong bumaba ngunit hinigpitan nito ang pagkakahapit sa aking hita. “Kulit.” Rinig kong usal niya kaya mas lalo a
“H-Ha?” napakurap ako. Tama ba ‘yong dinig ko? He looked at me while twirling his pen around his finger. "You didn’t hear it? Want me to say it louder?" he challenged, and I noticed the corner of his lips twitch into a smirk. “Hindi ka ba mahihiya kapag narinig nila?” Napalunok ako. “H-Hindi ko alam ang sinasabi mo. Ito oh. Kainin mo.” Alok ko ulit sa kanya sabay abot ng saging. Nag-iwas ako ng tingin nang hindi pa rin niya inaalis ang paninitig sa akin. Nakaka-ilang. Nangangalay na rin ang kamay ko. Ang arte arte ng kapitan na ‘to. Ako na nga ‘yong nagmamagandang loob para pakainin siya nito. Dapat kasi hindi ko na lang sinunod si Keano, eh. Pahamak. Parang ako pa ‘yong nag-iinitiate na magpapansin sa kanya na siyang dapat gumagawa dahil siya itong may kasalanan sa amin. “Ayaw mo ba? Eh ‘di—” napatitig ako sa kanya nang makita kong kagatin niya ‘yon. Kakainin din pala. “U-Ubusin mo.” “Inuutusan mo ba ako?” salubong ang kilay nitong tanong. “Ayoko na nga—” sinamaan niya
Keano’s POV “What’s with the long face, Raze?” tanong ko nang makalapit sa kinatatayuan ni Kapitan na halos patayîn na sa tingin ang kapatid niyang si Razen kasama si Lylia. “Hindi ka ba masaya na tinutulungan ka ng asawa at kapatid mo?” asar ko at napadaing nang apakan niya ang paa ko. “Ba’t ba? Nagtatanong lang ‘yong tao, eh.” Napangisi ako. Sa ekspresyon pa lang, alam kong mamamatáy na ‘to sa selos. Nandito kami ngayon sa barangay hall. Kaka-deliver lang ng mga tarp at dahil walang tao at gabi na rin, kami na lang ang nag-volunteer na mag-ayos no’n sa opisina niya. Kahapon pa sana dapat na-deliver kaso na-delayed dahil sa mga kandidatong nangangampanya sa syudad. “Asim ng mukha mo, Raze. Ikalma mo. Ano ba kasing nangyari? Nag-away ba kayo ni Lylia? Bakit halos hindi ka na pansinin? Kung hindi ko lang kilala si Razen, aakalain ko talagang siya ang asawa at hindi ikaw.” Pangre-realtalk ko sa kanya. As a dakilang chismoso na kaibigan niya, syempre nakaka-intriga ang nangyaya
THIRD PERSON POV Lylia was left alone at the granary. Hindi niya magawang umuwi dahil pakiramdam niya bibigay siya kapag nakita niya ulit na magkasama si Sheila at Raze. She felt alone, broken, weak and unwanted. Hindi niya lubos maisip na mapupunta siya sa gano’ng posisyon when all she wanted was to fix their misunderstanding. Akala niya maaayos pa nila pero mas lumalala pa. She felt betrayed, seeing how Sheila cared for Raze. Siya dapat ang gumagawa no’n dahil siya ang asawa ngunit sa nakita niya kanina, parang siya pa ang kabit. Nakiki-agaw. Nakagat nito ang ibabang upang pigilan ang paghikbi nito ngunit sa huli, hindi niya napigilan ang sarili at napahagulgol sa sakit at bigat na nararamdaman. She never wanted to be in that position. Akala niya magiging maayos ang pagsasama nila bilang mag-asawa dahil alam niya na pareho sila ng nararamdaman pero nagkamali siya. Siya lang pala ang hulog na hulog na. Bumuhos ang luha niya habang nakatanaw sa papalubog na araw. Minabuti
Kinuha niya ang kamay ko at nagpatangay sa kanya kung saan man niya ako balak dalhin, kung sa kamalig ba o saang lupalop ng hacienda. Nakangiti lang ako the whole time na nakasunod ako ng tingin sa kanya. It was nice to be with him, exploring his family’s hacienda and feeling the peacefulness of nature. Nilagay ko ang ilang takas ng aking buhok sa likod ng tenga habang tahimik na binabagtas ang daan. Dinaanan namin ang ekta-ektaryang lupain mula palayan, maisan, tuboan, at marami pang iba. Ngayon lang ako nakapunta rito kaya hindi ko maiwasang malula sa lawak. Maaliwalas ang paligid, napakatahimik na kapaligiran na tanging huni ng mga ibon ang naririnig, preskong hangin na gugustuhin mo na lang na dito tumira. Kung siguro mapupunta ako sa syudad, dito pa rin ako uuwi sa probinsya. Masyadong magulo ang pamumuhay sa Maynila. Dito kahit wala kang pera, pwede kang mamitas ng mga gulay-gulay. May makakain ka kahit walang-wala ka na. “What are you thinking?” biglang tanong ni Raze
“Oh, ba’t ka galit? Pinapabalik mo’ko kay Maximo ‘di ba? Ito na.” Lalampasan ko na sana siya nang mahawakan niya ang kamay ko. Tumingin ako sa kanya. “Bakit? May kailangan ka pa?” He gritted his teeth. “Iniinis mo ba ako, Lyl?” Nagkibit balikat ako. “Hindi naman,” inosenteng sagot ko. “Iniis ba kita?” kunwari’y nag-isip ako. “Hindi naman. Sige ah? Balik na ako kay Maximo. Sakyan ko na lang siya.” Humigpit ang pagkakahawak niya sa aking pulsuhan at mariing tumitig sa akin. “Imbes na ako ang sakyan mo, mas uunahin mo pa ngayon si Maximo?” Kumunot ang noo ko. “Huh?” bulalas ko. “Pinagsasabi mo? Sasakyan ko lang ‘yong kabayo. Bakit napunta sa’yo? Pwede ka bang sakyan?” Nakita kong natigilan siya at napamûra. “Bumibigay na naman ako, bwisit!” he murmured. “Bahala ka nga.” Binitawan niya ako. “Shiit! Shiit!” sunod-sunod niyang murá nang tumalikod siya sa akin. “Ano bang sinasabi…” natikom ko ang bibig nang marealize ko kung anong ibig niyang sabihin sa sasakyan. “Ah, gusto mong sakya