ตอนที่ 12.

“ไม่ไป! ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น”

น้ำหวานเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีต่อต้าน ดวงตาสวยจ้องมองแฟรงค์เขม็งสายตาของเธอบ่งบอกถึงความไม่เชื่อใจเขาอย่างที่สุด แต่แฟรงค์กลับมีสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้สะทกสะท้านกับสายตาที่ดูไม่เชื่อใจเขาเลยแม้แต่น้อย

“ฉันเคยบอกแล้วนะ ว่าอย่าขัดคำสั่งฉัน!”

แฟรงค์พูดเสียงเรียบและจ้องมองท่าทีดื้อดึงของหญิงสาวตรงหน้าด้วยใบหน้านิ่งดังเดิม หลายคนอาจจะมองว่าเขาดุน่ากลัวแต่น้ำหวานกลับไม่สนใจสายตาดุนิ่งนั้นของเขา เพราะความรู้สึกเกลียดชังมันมีมากกว่าความกลัวน่ะสิ เกลียดที่เขาข่มเหงน้ำใจเธอโดยที่เธอไม่ได้ยินยอมพร้อมใจกับเขา

“ฉันไม่จำเป็นต้องฟังคุณ”

“ต่อไปเรียกฉันว่าอา..”

“อาเหรอ? เฮอะ...เป็นอาแบบไหนเหรอ? อาที่....”

“ที่อะไรล่ะ? พูดให้จบสิ”

น้ำหวานชะงักคำพูดกลืนลงคอไปทันที แต่แฟรงค์กลับยกยิ้มเลิกคิ้วขึ้นจ้องมองหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยถามเพื่อให้น้ำหวานพูดต่อให้จบ เขาเองก็อยากฟังเหมือนกันว่าตอนนี้เธอคิ