Share

ตอนที่ 5 เพื่อนใหม่(2)

last update Last Updated: 2025-01-28 12:52:10

เพื่อนใหม่(2)

วันนี้แบล็คเกอร์มาที่คลับไวกว่าปกติ เพราะไม้โทรายงานมาว่า นาทีบอกว่า วินเซ่ออกจากคอนโดมาที่นี่คนเดียว เขาจึงรีบตามออกมาเพื่อมาดูความปลอดภัยของคนตัวเล็กและก็อยากรู้ว่าวินเซ่จะมาเที่ยวกับใคร นัดหนุ่มที่ไหนไว้หรือไม่

“ผู้หญิงหรือผู้ชาย?” มิวนิคถามองศา

“ผู้หญิงครับนาย สวยด้วย” องศารายงานตามความเป็นจริง เพื่อนใหม่ของแฟร์รี่นายหญิงของเขาสวยจริงๆ

“คุณวินเซ่ครับ” ไม้โทที่ยืนฟังการสนทนาของทั้งสองอยู่ด้านหลังของแบล็คเกอร์เอ่ยขึ้น เขารู้ว่าเพื่อนใหม่ของคุณแฟร์รี่คือใครเพราะนาทีเป็นเป็นรายงานเขา แต่เขายังไม่ได้รายงานให้กับเจ้านายของเขาฟังแค่นั้นเอง

“คือใครวะ” มิวนิคถามไม้โท แบล็คเกอร์ไปมองลูกน้องตัวเองเป็นเชิงตั้งคำถาม ไม้โทพยักหน้ารับเล็กน้อยเป็นคำตอบ

“คู่หมั้นกู” แบล็คเกอร์หันมาบอกมิวนิค เขาเคยได้ฟังเรื่องวีรกรรมคู่หมั้นของเพื่อนเขามาบ้างเล็กน้อย แต่ก็พอเข้าใจได้ว่า ลูกสาวของมาเฟียคนนี้ดื้อไม่เบา คงจะไม่ต่างอะไรกับแฟนของเขาแน่

“จะบรรลัยไหมนั่น ดื้อคูณสอง ดื้อกับดื้อมาเจอกัน กลัวคลับจะแตก องศาไปดูแลหน่อยไป” มิวนิคสั่งลูกน้อง

“ไม่ต้อง นาทีมันดูอยู่” แบล็คเกอร์ร้องห้ามเพื่อน ไม้โทที่ยืนอยู่ด้านหลังเจ้านายแอบขำนิดๆ กับคำพูดของเพื่อนเจ้านาย

วินเซ่และแฟร์รี่ โต๊ะนั่งได้แล้ว ก็เริ่มสั่งเครื่องดื่ม

“แฟร์เอาวอดก้า วินซ์เอาอะไรดีอ่ะ”

“วินซ์เอาเตกีลา” ทั้งสองสั่งเหล้า ที่บ่งบอกว่าสายเมาทั้งคู่

“พี่ขอนั่งด้วยได้ไหม” เสียงหญิงสาวดังขึ้นจากด้านหลัง เรียกความสนใจของทั้งสองให้หันไปพร้อมกัน

“พี่ตา มาได้ยังไงคะ” วินเซ่เอ่ยทักคนมาใหม่

“พี่มาที่นี่ประจำเป็นปกติแหละ มาคนเดียวเหงาๆ ขอร่วมโต๊ะด้วยได้ไหม” กันตาในชุดมินิเดรสรัดรูปสีแดงเซ็กซี่แหวกถึงกลางอกเกือบจะเห็นนมอยู่รำไร กระโปรงผ่าข้างขึ้นสูง หุ่นอวบอึ๋มยั่วยวนชายที่พบเห็น

“ได้ค่ะ นี่แฟร์รี่ เพื่อนของหนูเอง พี่ตาดื่มอะไรคะ” วินเซ่แนะนำเพื่อนให้คนที่เป็นหัวหน้ารู้จัก พร้อมกับจะสั่งเครื่องดื่มให้

“สวัสดีจ๊ะพี่ชื่อพี่ตา ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่เอาเตกีลาจ๊ะ” หญิงสาวทักทายเล็กน้อยแล้วหันไปสั่งเครื่องดื่ม มาดื่มได้สักพัก

“เอาเหล้าที่แรงที่สุดหนึ่งแก้ว” กันตาหันไปสั่งเด็กเสิร์ฟในร้าน แล้วมายื่นให้วินเซ่

“พี่เลี้ยง ถือว่าต้อนรับพนักงานใหม่แล้วกันนะ”

“เหล้าอะไรคะเนี่ย แรงไหมคะ ตอนนี้หนูรู้สึกมึนๆ แล้วค่ะ”

“ไม่แรงหรอก แก้วเดียว เอาน่า ถ้าเมาเดี๋ยวพี่ดูแลเองไม่ต้องกลัว” กันตาคยั้นคยอให้วินเซ่ดื่ม

“วินเซ่เริ่มเมาแล้ว เดี๋ยวแฟร์รี่ดื่มแทนนะคะ” แฟร์รี่หันไปบอกกันตาที่จะบังคับให้วินเซ่ดื่มเหล้าแก้วนั้นให้ได้

“ไม่ๆ จ๊ะ แก้วนี้ของน้องวินเซ่ อีกแก้วหนึ่งของน้องแฟร์รี่นะ” กันตายื่นอีกแก้วหนึ่งให้แฟร์รี่ ทั้งสองยกแก้วดื่มพร้อมกันแบบไม่คิดอะไร รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากของกันตา แต่ทั้งสองกลับไม่ทันได้สังเกต

“หนูขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” วินเซ่เริ่มรู้สึกเมาทรงตัวไม่ค่อยได้ ทั้งๆ ที่ตอนแรกยังไม่เมาเท่านี้มาก่อน แต่พอดื่มเหล้าแก้วที่กันตายื่นให้ กลับรู้สึกเมามากกว่าเดิมเยอะ

“แฟร์ไปด้วยนะ รู้สึกมึนๆ มากเกินไปแล้ว” แฟร์รี่ยันตัวลุกขึ้นเดินจับมือไปห้องน้ำกับวินเซ่

“จับทั้งสองขึ้นรถแล้วเอาไปปล่อยข้างทางเปลี่ยวๆ” เมื่อทั้งสองเดินไปจนลับสายตา กันตาหันไปสั่งลูกน้องของเธอให้เริ่มแผนการทันที

กันตาสั่งเหล้าที่แรงที่สุดให้ทั้งสองดื่มเพื่อให้ทั้งสองเมาแล้วจับไปปล่อยไว้ข้างทางในที่เปลี่ยวๆ หาทางกลับบ้านไม่ได้ นอนข้างถนน ดีไม่ดีอาจจะถูกทำมิดีมิร้ายก็ยิ่งดี

หมับ!!

“โอ้ย อะไรเนี่ย” เสียงวินเซ่ร้องเพราะความเจ็บที่ต้นแขนเมื่อมีมือแข็งจับอย่างแรงพร้อมกับกระชากให้ไปตามแรงกระชาก

“อย่าเสียงดัง! ตามมาดีๆ ฉันจะไม่ทำอะไร” ชายฉกรรจ์สวมชุดดำประมาณสามคนที่เข้ามาฉุดกระชากลากถูเธอทั้งสองพาไปที่ชั้นจอดรถ

“โอ้ยยยย มันเจ็บนะ เดี๋ยวแม่ทุบคืนซะเลยนี่” ว่าแล้ววินเซ่ก็กัดงับที่แขนข้างที่จับเธอไว้เต็มแรงจนชายคนนั้นสะบัดมือออก วินเซ่โซเซยืนไม่ค่อยอยู่แต่ยังห่วงเพื่อน

“ปล่อยเพื่อนฉันนะ ไม่ปล่อยแม่จะฟาดด้วยรองเท้าแพงๆ เลย” ว่าแล้วเธอก็ก้มลงถอดรองเท้าส้นสูงฟาดเจาะลงไปที่แขนของคนที่จับแฟร์รี่ไว้ ทำให้เธอหลุดจากการเกาะกุม แล้วมายืนกอดกันโซเซจะล้มทั้งคู่

“อีนี่!!” หนึ่งในชายฉกรรจ์ยกกระบอกปืนหมายจะฟาดลงไปที่หญิงสาวทั้งสองที่ยืนกอดกันกลม

ปัง!!

ไม่ทันที่กระบอกปืนจะได้กระทบกับหน้าสวยๆ เสียงปืนก็ดังขึ้น ลูกกระสุนเจาะที่มือข้างที่ยกขึ้นทำให้ปืนในมือชายร่างใหญ่หลุดร่วงลงพื้น ชายฉกรรจ์กุมมือตัวเองด้วยความเจ็บปวดก่อนหันขวับไปทางต้นเสียง

“กระสุนอีกลูกหนึ่งจะเจาะที่หัวมึง!” ชายหนุ่มเจ้าของสายตาดุ หันกระบอกปืนเล็งที่หัว ชายฉกรรจ์ทั้งหมดเห็นท่าไม่ดีพากันหนีไปแบบไม่คิดชีวิต เขาลงมาช่วยวินเซ่ทัน เพราะนาที ลูกน้องที่เขาให้ติดตามวินเซ่โทมารายงานอยู่เป็นระยะ เขาสั่งถ้าไม่คับขันไม่ต้องแสดงตัว แต่เขามาทันเวลาคับขันพอดีนาทีจึงไม่ต้องออกมาให้วินเซ่เห็น

“ไอ้โทไปจัดการมันให้หมด อย่าให้เหลือซาก ตามหาเจ้านายมันด้วยว่าเป็นใคร” แบล็คสั่งเสียงกร้าว กับวินเซ่เขาอ่อนได้แต่กับคนอื่นเขาฆ่าได้หมดไม่สนลูกใคร

แบล็คเกอร์หันมาดูคนดื้อที่นั่งหลับในท่ากอดกันกลม ก่อนจะส่ายหัวเบาๆ

“มึงแกะเมียมึงออกดิ๊” แบล็คบอกกับมิวนิค ให้เขาจัดการกับเมียตัวเองออกจากคนของเขา เพื่อที่เขาจะได้อุ้มคนตัวเล็กกลับ

“คู่หมั้นมึงเป็นคนกอดเมียกูครับคุณเพื่อน” มิวนิคตอบกลับอย่างกวนประสาท

แบล็คเกอร์แกะมือของวินเซ่ออกจากการเกาะกุมกอดแฟร์รี่เมียของเพื่อน สองคนนี้ไปสนิทกันตอนไหน ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กด้วยท่าเจ้าสาวไปขึ้นรถกลับคอนโด การหนีมาเที่ยวครั้งนี้คนดื้อต้องโดนลงโทษซะบ้างแล้ว ดีที่หนีมาเที่ยวที่คลับของเขา และก็ดีที่เขาให้นาทีคอยดูตลอด ไม่งั้นคนดื้อๆ แบบนี้จะไม่มีใครจะคุมอยู่...

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • BlackVinceจองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย   ตอนที่ 55 พิเศษ 3 รักได้ไหม บอกพี่ที

    พิเศษ 3 รักได้ไหม บอกพี่ที เช้ามืดของอีกวัน นัตตี้งัวเงียตื่นขึ้นมา รู้สึกเหมือนมีอะไรกดทับที่บริเวณหน้าท้อง นัตตี้ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น แผงขนตาหนากระพริบถี่เพื่อปรับแสงภายในห้อง เธอก้มลงมองหน้าท้องว่าสิ่งที่กดทับหนักๆนั้นคืออะไร ท่อนแขนแกล่งพาดทับกอดเอวเธอไว้อย่างหลวมๆ นัตตี้หยิบนาฬิกาจากมือถือขึ้นมามอง เป็นเวลา หกโมงเช้า เธอค่อยๆหันไปเขย่าตัวคนที่หลับพริ้มสนิทไม่รู้เรื่องให้ตื่น เพื่อไปทำหน้าที่ของตัวเอง “พี่โท ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวนายตื่นจะถามหา” นัตตี้ปลุกคนร่างโตที่นอนหลับพริ้ม “อื้อ ไม่ตื่นหรอก นายน่าจะเพิ่งได้นอนเหมือนเราเนี่ยแหละ” ไม้โทงัวเงียพูด และจะหลับต่ออีกรอบ แต่โดนมือบางฟาดปลุกไปที่ไหล่แกร่งเสียงดัง จนทำให้ชายหนุ่มต้องสะดุ้งตื่นอย่างเต็มตา “ทำไมตื่นเช้า ไม่ง่วงเหรอ” “ไม่ง่วง ตื่นได้แล้ว” นัตตี้บอกก่อนยันตัวลุกขึ้น มองหาเสื้อผ้าเพื่อเอามาสวมใส่แต่กลับโดนท่อนแขนแกร่งคว้าหมับรอบเอวบางให้ล้มลงนอนเหมือนเดิม “นอนต่ออีกหน่อย เจ้านายไม่ว่าอะไรหรอก เจ้านายรู้” ไม้โทบอกนัตตี้ จนเธอใจอ่อนยอมล้มตัวลงนอนอีกรอบ แต่ไม่ได้

  • BlackVinceจองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย   ตอนที่ 54 พิเศษ 2 กินได้เลย ฉันอนุญาต

    พิเศษ 2 กินได้เลย ฉันอนุญาต “อยากกิน แล้วทำไมไม่กินล่ะ” ไม้โทเอ่ยแค่นั้น ก่อนจะจับใบหน้าหวานเกินผู้ชายทั่วไปของนัตตี้ให้แหงนขึ้นมารับริมฝีปากหยักได้รูปที่ทาบทับลงบนริมฝีปากนุ่มมีลิปสติกสีอ่อนทาไว้ นัตตี้เบิกตากว้างเพียงชั่วครู่ให้กับการกระทำของชายหนุ่มที่เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะทำกับเธอ นัตตี้เริ่มหายใจติดขัดไม่ทั่วท้องเมื่อริมฝีปากหยักบดขยี้ริมฝีปากเธออย่างรุนแรง ก่อนจะเริ่มสอดแทรกลิ้นอุ่นที่มีกลิ่นจางๆของบุหรี่เข้ามาผสมผสานกับกลิ่นแอลกอฮอล์ ตวัดควานหาความหวานในโพรงปาก “อื้อออ” “จะกินหรือไม่กิน” ไม้โทถามขึ้นเมื่อถอนริมฝีปาก ปล่อยให้ปากบางได้รับอิสระ “กินได้จริงๆเหรอ” นัตตี้ถามเพื่อความแน่ใจ กลัวทำทำไปแล้วเขาเกิดเปลี่ยนใจไม่ทำ เธอจะค้างคามากกว่านี้ “ไม่กินฉันจะไปนอนข้างนอกแล้ว” ไม้โททำท่าจะเดินออกไป แต่โดนนัตตี้ดึงรั้งขอบกางเกงเอาไว้เสียก่อน “กะ...กิน ค่ะ” นัตตี้พูดค่ะกับเขาเป็นครั้งแรก คำตอบของเธอทำรอยยิ้มผุดขึ้นบนมุมปากหนาทันที ริมฝีปากหยักทาบทับบดขยี้ริมฝีปากบางนั้นอีกครั้ง ก่อนค่อยๆเลื่

  • BlackVinceจองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย   ตอนที่ 53 พิเศษ 1 อยากจับไหม? อยากกินมากกว่า...

    พิเศษ 1 อยากจับไหม? อยากกินมากกว่า... นัตตี้ หรือ นาที ลูกน้องคนสนิทของแบล็คเกอร์ นัตตี้เป็นสาวประเภทสองที่แต่งตัวดูดี ไม่ได้แต่งตัวเป็นสาวจ๋าเหมือนสาวประเภทสองทั่วๆไป ที่สวยเหมือนผู้หญิงจนแยกไม่ออก นัตตี้มีรูปร่างสูงโปร่ง ค่อนข้างไปทางบอบบางกว่าชายปกติทั่วไป ผิวขาวใส ทรงผมรากไทรประบ่าไม่แมนเกินไปและไม่ยาวจนออกสาวมากนัก แต่เรื่องการแต่งหน้านัตตี้จัดเต็ม เพราะเธอชอบดูแลตัวเองให้สวยดูดี ดูแพงอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากเป็นบอดี้การ์ดให้นายหญิง แม้ว่าจะเป็นการดูแลอยู่ห่างๆก็เถอะ แต่เธอก็ต้องพร้อมอยู่ทุกสถานการณ์ จึงต้องแต่งตัวให้ดูทะมัดทะแมง เสื้อเชิ้ตขาวสวมทับด้วยสูทสีชมพูอ่อน กางเกงรัดรูปสีขาวดูดี นัตตี้เป็นสาวประเภทสองที่ทั้งเก่งศิลปะป้องกันตัวและเก่งด้านไอทีพอสมควร เธอมีหน้าที่ติดตามดูแลวินเซ่อยู่ห่างๆตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาจากแบล็คเกอร์ คอยรายงานเรื่องราวของวินเซ่ตอนที่ไม่ได้อยู่กับแบล็ค แต่ดูเหมือนว่าจะดูแลห่างๆได้ไม่นาน บางสถานการณ์ก็ต้องยื่นมือเข้าไปช่วยจนเธอเองรู้สึกอึดอัด อยากจะแสดงและติดตามอย่างเปิดเผยให้รู้แล้วรู้รอดไป จนแล้วจนรอดเธอก็ตัดสินใจแสดงตัวก

  • BlackVinceจองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย   ตอนที่ 52 Special Bom Bay

    Special Bom Bay 3 ปีต่อมา... เตาะแตะ เตาะแตะ เด็กชายฝาแฝดวัย 3 ขวบ สองคน ในชุดไดโนเสาร์สีเขียวมีฮู้ด เดินเล่นเตาะแตะ อยู่บนถนนแข่งรถ ในสนามแข่งรถของมิวนิค โดยมีสายตาอบอุ่น สองคู่มองดูด้วยความเอ็นดู “ปีนี้ บอม กับ เบย์ ก็ 3 ขวบแล้ว เมื่อไรมึงจะมีเป็นของตัวเอง มาแย่งกูเลี้ยงลูกอยู่เนี่ยแหละ” แบล็คเกอร์เอ่ยขึ้นกับเพื่อนท่ามกลางความเงียบ “อย่ามาหวง กูแค่มาเล่นด้วยเป็นครั้งคราว ทำบ่น” มิวนิคตอบกลับ “ครั้งละหลายวัน บางทีก็เอากลับบ้านด้วย และมาทุกวัน แทบจะย้ายมาอยู่บ้านกูแล้ว” แบล็คตอบอย่างกวนๆ “ก็เมียมึงชวนเมียกู กูไม่ได้อยากมาสักหน่อย” “สาบาน!” แบล็คเกอร์ถามห้วนๆ อย่างไม่จริงจัง เขารู้ดีว่าเพื่อนของเขาน่าจะติดหลานชาย เจ้าก้อนทั้งสองของเขาแน่นอน “ไม่! กูจะตายฟรี” มิวนิคตอบ แล้วเดินออกไปยังรถแข่งคันโปรดที่จอดไม่กลางสนามแข่ง เพื่อเช็คสภาพ เตรียมจะเอาไว้ลงแข่งในค่ำคืนนี้ แบล็คเกอร์ยิ้มๆ แล้วส่ายหัวให้กับความฟอร์มเยอะของเพื่อน ที่ไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเองเห่อหลานขนาดไหน เขาเดินตามมิวนิคลงมาเช็ครถ ปล่อยให้ลูกชายทั้งสองเดินเล่นไปเรื่อยๆ “ป๊ะๆ นุงๆ” เสียงอ้อแอ้ร้องเรียกป

  • BlackVinceจองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย   ตอนที่ 51 แผนการสุดท้ายสำเร็จ...(จบ)

    แผนการสุดท้ายสำเร็จ... “อื้อออ~” วินเซ่ขยับตัวรู้สึกตื่น เมื่อรับรู้ความหนาวจากเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ วินเซ่พลิกตัวไปเมื่อ แขนเรียวควานหาคนข้างๆ แต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า ทันทีที่สติกลับมาเกือบเต็มที่ เปลือกตาบางค่อยๆ ลืมขึ้นปรับแสงจากด้านนอก “ไปไหนของเขานะ หรือไปทำงานแล้ว” วินเซ่ลุกขึ้นจากเตียง เตรียมตัวลงไปด้านล่าง เพื่อหายากินก่อนแล้วค่อยหาอาหารกินจากด้านล่าง วินเซ่เหลือบไปเห็นแก้วน้ำเปล่าและยาคุมฉุกเฉินวางอยู่ หญิงสาวนึกแปลกใจที่เขาเตรียมยาไว้ให้เธอ โดยที่เธอไม่ต้องบอกกล่าว ร่างบางกินยานั้นเรียบร้อยจึงจัดแจงทำธุระส่วนตัวแล้วลงไปด้านล่าง ด้านล่างของคฤหาสถ์ใหญ่ ค่อนข้างเงียบไร้ผู้คน เธอเห็นเพียงแค่แม่บ้านที่กำลังจัดเตรียมอาหารไว้ให้เธอเท่านั้น “เอ่อ...” วินเซ่อยากจะเอ่ยถามแม่บ้าน เมื่อกำลังเดินลงมาจากชั้น “นายหญิง ตื่นแล้วเหรอคะ ป้าเตรียมอาหารให้เสร็จพอดีเลย” ป้าแข ป้าแม่บ้านของตระกูลบูรณิมาเอ่ยหขึ้นกับนายหญิงคนใหม่ของบ้านนี้ “เขาไปไหนกันหมดอ่ะคะป้า” วินเซ่เอ่ยถามป้า เมื่อหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ที่ป้าจัดเตรียมไว้ให้ “คุณหนูแบล็คไปข้างนอกค่ะ สั่งป้าไว้ให้ดูแลนายห

  • BlackVinceจองรักคู่หมั้นร้ายลูกชายมาเฟีย   ตอนที่ 50 จุดจบ...(2)

    จุดจบ...(ต่อ) หมอภูทำแผลให้แบล็คเกอร์แบบไวที่สุด เพื่อเขาจะได้เข้าพิธีสุดท้ายของการแต่งงานให้เสร็จครบทุกขั้นตอนนั้นก็คือ การส่งตัวบ่าวสาวเข้าเรือนหอ “ลุงหมอครับ” แบล็คเกอร์เอ่ยเรียกหมอที่ทำแผลให้เขา “ว่าไง เจ็บเหรอ” หมอภูถามเขา ในขณะที่ยังก้มหน้าก้มตาทำแผลให้ชายหนุ่มรุ่นหลาน “ไม่เจ็บครับ ผมมีเรื่องอยากให้ช่วย” หมอภูหยุดทำแผล แล้วเงยหน้าขึ้นถามเขา ถึงเรื่องจะให้ช่วย “จะให้ช่วยอะไร” “ลุงหมอพอจะช่วยทำยาให้ผมสักตัวได้ไหมครับ” แบล็คตัดสินใจบอกความต้องการของตัวเองไป “ฉันเป็นหมอ ไม่ใช่คนผลิตยาบ้า” หมอภูพูดด้วยรอยยิ้มมุมปาก แล้วก้มลังไปพันแผลต่อ “ผมรู้ว่าลุงมีโกดังผลิตยา ถึงจะไม่ใช่ยาบ้าหรือยาเสพติด แต่ลุงก็เป็นคนคิดค้นยาได้หลายตัว ผมอยากให้ลุงทำยาตัวหนึ่งให้ผมเท่านั้น” หมอภูละสายตาจากแผลขึ้นมาสบตากับแบล็คแวบหนึ่ง ก่อนก้มลงไปทำแผลต่อ แล้วเอ่ยปากให้เขาบอกสิ่งที่เขาต้องการมา ภายในห้องนอนกว้างขวาง ที่ตกแต่งสีขาวโทนสีชมพูไว้สำหรับทำพิธีเข้าหอ บนเตียงสีขาวมีกลีบกุหลาบที่จัดเป็นรูปหัวใจอยู่กลางเตียง เมื่อพิธีเสร็จสิ้น ภายในห้องทั้งห้องก็เหลือแค่เพียงเธอและเขาเท่านั้น “พี่แบล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status