"Bakit?" patuloy ni Madam Irene. "Dahil hindi siya si Fortuna? Dahil hindi siya ang babaeng gusto mong makasama ng anak mo? Eh anong silbi ng gusto natin kung ang anak mo mismo ang sumira sa lahat? At ngayon, ang gusto mo, patahimikin ang babaeng ito gamit ang pera?"Hindi nakasagot si Leona. Ngunit ang galit sa kanyang mukha ay naglalagablab. Nag-aapoy ang bawat pulgada ng kanyang balat.Tumayo si Madam Irene, nilapitan si Señora, at tumitig sa kanya."At ikaw, Señora," aniya, "huwag mong isipin na kakampihan kita. Hindi ako pumapanig sa’yo. Pero mas pipiliin kong harapin ang katotohanan kaysa suportahan ang isang pamilyang hindi marunong humarap sa sariling kasalanan."Nanigas si Señora. Hindi niya inaasahan ang ganitong klaseng diretsahang pananalita mula kay Madam Irene. Ngunit sa kabila ng matitinding salita, alam niyang may laman ang bawat bitaw."Totoo po ang sinasabi ko," mariin niyang tugon. "Buntis ako sa anak ni John."Huminga siya nang malalim, mariin ang bawat salitang lu
Ang buong bahay ng mga Tan ay nilamon ng malamig na katahimikan, isang lamig na hindi kayang tibagin kahit ng pinakamainit na liwanag. Isang araw pa lang ang lumipas mula nang ibunyag ni Señora ang kanyang pagbubuntis sa harap nina Fortuna, Luigi, Leona, at ng matandang si Madam Irene. Ngunit sapat na ang isang araw na iyon para magdulot ng permanenteng lamat sa pamilyang matagal nang pilit pinapagtibay ng karangalan at pangalan.Nang umalis si Fortuna, bitbit ang anak na si baby Alessia, kasunod ng sakit, hiya, at pagtataksil na hindi niya kinaya, nanahimik ang buong mansion. Walang nais magsalita. Walang makapaniwala. Ngunit may isang hindi pa tapos. Isang babae na hindi uurong sa galit, at mas lalong hindi hahayaan ang anak niyang si John na masangkot pa sa mas malaking eskandalo.Sa ikalawang palapag, sa mismong opisina ni Luigi Tan, tahimik na nakaupo si Señora sa itim na leather couch. Nakayuko siya, ang mga palad ay magkahawak sa ibabaw ng kanyang tiyan. Nais niyang pakalmahin
Habang ang araw ay nagsisimulang magtakip ng mga ulap, si Marco ay nakaupo sa kanyang apartment, ang kanyang isip ay puno ng tanong at pag-aalala. Muling tumunog ang kanyang telepono. Isang tawag mula sa private investigator ang muling nagbigay ng kakaibang kaba sa dibdib ni Marco. Hindi niya alam kung ano ang aasahan, pero alam niyang may mahalagang impormasyon na naman.Sumagot siya, at agad na nagsalita ang investigator sa kabilang linya."Sir, may nahanap kami," wika ng investigator, ang tono ng kanyang boses ay hindi tiyak kung magaan o mabigat. "Tama po kayo. Si Señora ay nasa California."Naramdaman ni Marco ang isang matalim na sakit sa kanyang dibdib. Hindi niya alam kung anong uri ng reaksyon ang ipapakita, pero nagtakda siya ng saglit na katahimikan bago nagsalita."California?" tanong ni Marco, ang boses niya ay halatang naguguluhan, puno ng takot. "Bakit? Ano'ng ginagawa niya doon?""Sa ngayon, hindi pa kami sigurado kung anong partikular na lugar, ngunit may nakuha kamin
Sa Pilipinas, ang tahimik na apartment ni Marco ay tila isang piitan ng kanyang mga pag-iisip. Araw-araw, siya'y nagiging biktima ng mga tanong na walang sagot. Ang mga mata niya'y hindi matanggal sa cellphone screen, ang pangalan ni Señora nakasave pa rin sa speed dial bilang My Love . Parang anino ng nakaraan na patuloy na sumusunod sa kanya. Minsan, hindi na niya kayang balewalain ang sakit na dulot ng kawalan ng sagot mula sa babaeng minahal niya.Calling…Tuuuut… Tuuut… The number you dialed is either unattended or out of coverage area…Pak!Bumagsak ang cellphone sa mesa ng may lakas. Isang malalim na buntong-hininga ang sumunod sa pagdaing sa loob ng dibdib ni Marco. Nakaupo siya sa kanyang mesa, nakasandal ang siko, hawak ang cellphone, na parang patuloy na tinutukso ang kanyang pagkatao.“Bakit? Anong nangyari?” Tanong niya sa sarili habang tinititigan ang screen. “May ginawa ba akong mali?”Alam niyang hindi perpekto ang relasyon nila, may mga tampuhan, may mga hindi pagkaka
Pagdating nila sa bahay, ang mabigat na katahimikan ay bumalot sa buong paligid. Wala nang salitang lumabas mula sa mga labi ni Fortuna, na naglalakad nang mabigat ang mga hakbang. Ang lahat ng mga nangyari sa bahay ni John, ang mga sigawan, ang mga pag-aakusa—lahat ng iyon ay nagiiwan ng malupit na sugat sa kanyang puso.Habang papasok siya sa loob ng kanilang bahay, nakita niyang naroroon ang kanyang kuya Tony, ang kanyang pinakamalapit na kakampi. Subalit sa mga mata ng kanyang kuya, hindi na ang mga simpleng tanong ang makikita, kundi ang isang matinding pag-aalala—isang pag-aalang na puno ng malasakit at proteksyon para kay Fortuna."Fortuna, may gusto akong iparating sa'yo," ang sabi ni Tony, ang kanyang tinig ay puno ng kabigatan. Tumayo siya sa harap ni Fortuna, at tinitigan siya ng masusing mata—hindi galit, kundi malasakit at pagpapayo. "Hindi ko na kayang makita kang patuloy na masaktan. Gusto ko lang na malaman mo, hindi mo na kailangang makipagkita kay John."Dahil sa nar
Ang bawat salita ni Leona ay parang mga tinik na sumusugat sa puso ni Señora, isang matalim na sugat na hindi kayang agapan. Parang isang matinding pagkatalo ang mararamdaman mo kapag naririnig mo ang mga salitang ito mula sa mga taong pinakamalapit sa iyo. Si Leona, ang ina ni John, ay tila hindi kayang magpatawad sa lahat ng nangyari. Ang kanyang galit ay nararamdaman ni Señora sa bawat sulok ng kwarto. Hindi niya kayang itago ang sakit na nararamdaman sa kabila ng lahat ng laban na iniisip niyang naiwan na sa likod."Senyora, simula pa lang ayaw ka namin para sa anak namin!" galit na sabi ni Leona, ang bawat salitang binibitawan ay parang paminsang sugat sa katawan. "At isa pa, alam mong may asawa na si John nang hindi mo tinigil ang relasyon niyo. Kaya nga naghiwalay ang mag-asawa—kasalanan mo 'to! Kaya sila naghiwalay! At ngayon magkakabalikan na sila, sinira mo pa ang lahat!"Bawat binitiwan ni Leona ay parang pumapait na katotohanan na unti-unting tumusok kay Señora. Pakiram