本棚
検索
ホーム / Romance / Bon Appetit / Bon Appetit CHAPTER 22

共有

Bon Appetit CHAPTER 22

作者: MIKS DELOSO
last update 最終更新日: 2025-03-10 18:26:24

Nakatitig lang si John sa malawak na grandstand. Walang kulay ang mundo niya. Para siyang patay na humihinga. Ang puting polo shirt niya’y gusot-gusot na. Ang buhok niya’y magulo. Halatang ilang oras na siyang nakaupo doon — walang kibo, walang galaw, walang buhay.

Paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya ang eksena kaninang umaga.

“BITAWAN MO NA AKO, JOHN! TAPOS NA TAYO!”

“Huwag, Sen… Please… Mahal kita…”

“PATAY KA NA SA’KIN, JOHN!”

Kasabay ng alingawngaw ng boses ni Senyora ay ang tunog ng mga yapak na palapit sa likod niya. Unti-unting bumaling ang tingin niya, at doon niya nakita si Fortuna — tahimik, nag-aalalang nakatingin sa kanya.

“John…” mahinang tawag ni Fortuna, nanginginig ang boses. “A-Ano’ng ginagawa mo rito?”

Agad na sumabog ang init sa katawan ni John.

Nakita niya si Fortuna.

Ang babaeng dahilan kung bakit siya iniwan ni Senyora.

Ang babaeng sumira sa buhay niya.

Ang babaeng minahal niya noon bilang kaibigan, pero ngayo’y kinapopootan niya ng sukdulan.

Mabilis siyang tu
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター
前のチャプター 次のチャプター

最新チャプター

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 220

    Si Marco ay tumigil sandali sa pagtanaw sa pinto, ang mga mata'y naglalaman ng kalungkutan at galit. Minsan, ang mga pagkakataon ay hindi nangyayari tulad ng inaasahan natin. Ang mga pangarap ay madalas na napupunta sa alapaap, na parang mga bula na unti-unting nawawala. Pero hindi siya titigil, hindi siya susuko. Para kay Alessia, para sa anak nilang dalawa, at para na rin sa huling pagkakataon na maaaring magbukas ang pinto ng pag-asa.“Kung hindi man, patuloy akong maghihintay para sa huling pagkakataon,” bulong niya sa kanyang sarili, ang tinig ay puno ng pananabik at pagnanais. Hindi na siya babalik sa nakaraan, pero hindi rin niya magagampanan ang lahat ng responsibilidad na ito mag-isa.Si Señora ay tahimik na nanatili sa kabila ng lahat ng sinabi ni Marco. Ang kanyang isipan ay puno ng magkasalungat na damdamin. Gusto niyang maging matatag, ngunit ang mga pagkakamali ay patuloy na bumabagabag sa kanya. Kung sa tingin niya'y napagod na siya, ito ay dahil hindi niya kayang tiisi

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 219

    Sa loob ng isang malamlam na silid, nagtagpo ang dalawang magkaibang mundo si Marco at si Señora. Ang mga mata ni Señora ay malungkot, puno ng panghihinayang, habang si Marco, na matigas ang mukha, ay naglalakad sa paligid ng silid, hindi alam kung paano simulan ang usapan.“Marco…” mahinang nagsalita si Señora, ang tinig niya'y puno ng kalungkutan at panghihinayang. “Hindi ko na kayang magtago pa. Lahat ng mga kasinungalingan ko… napag-isipan ko na... hindi ko na kayang magpanggap na ang lahat ay okay.”Tumingin si Marco sa kanya, ang mga mata’y naglalaman ng sama ng loob, ngunit may kalakip na malasakit. “Hindi ka ba nahihiya, Señora?” tanong niya, ang tinig ay matalim. “Ginamit mo pa ako para sa mga plano mo, para sa mga interes mo, para sa iyong sariling kagustuhan. Ginamit mo ang lahat ng tao, pati ako. Tapos ngayon, nagsisisi ka?”“Hindi ko alam kung anong nangyari,” sagot ni Señora, ang kanyang boses ay malalim sa kalungkutan. “Minsan hindi ko na alam kung bakit ko ginawa ang l

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 218

    Habang naglalakad palayo si John, ang bawat hakbang ay mabigat, parang isang malupit na tanikala na nag-uugnay sa kanya sa mga pagkatalo at pagkabigo. Hindi na niya kayang iwasan ang sakit na dulot ng mga salitang binitiwan ni Tony at ni Fortuna. Hindi siya pwedeng magpanggap na hindi nasaktan, hindi pwedeng magpanggap na hindi siya natupok ng lahat ng emosyon na iyon. Hindi na siya kayang pabalikin.Sa likod niya, naroon ang tahanan na iniiwasan na niya ang isang lugar na minsan ay puno ng pag-asa, ngunit ngayo'y puno ng mga sugat na hindi na kayang pagalingin. Ang mga mata ni Fortuna na hindi nakatingin sa kanya, ang kanyang katahimikan ay nagsalita ng higit pa kaysa anumang mga salita. Si Tony, na ang mga mata ay nagsilbing tagapagtanggol, ay nagbigay ng huling hampas sa kanyang puso.Pagdating niya sa kalsada, hindi pa rin siya makapaniwala na wala nang balikan. Ang mga pangarap nilang tatlo siya, si Fortuna, at si Alessia—ay tila isang kasaysayan ng isang nawawalang panahon. Wala

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 217

    Ang araw ay sumikat, ngunit ang kanyang liwanag ay hindi nakarating sa puso ni Fortuna. Matapos ang mga araw ng pagluha, pagsisi, at mga pagbabalik-tanaw, naroroon siya ngayon—mas malakas at mas matatag, ngunit puno ng galit at pighati. Hindi na siya ang dating babaeng masyadong nagmamahal, masyadong nagbibigay ng pagkakataon. Ang mga sugat sa kanyang puso ay hindi na kayang pagalingin ng mga salitang “sorry” o “mga pangako ng pagbabago.”Sa labas ng bahay, nakita na ni Tony, ang kuya ni Fortuna, na may isang hindi inaasahang bisita. Si John. Nakasuot ng simple ngunit maayos na damit, may dala-dalang isang bouquet ng rosas, paborito niyang pagkain ni Fortuna, at isang maliliit na damit ng kanilang anak na si Alessia.“John, ano ‘yan?” tanong ni Tony, ang boses ay puno ng pagdududa at galit.Tumango si John, parang naghihirap na nagsimula maglakad patungo sa pintuan. “Tony, gusto ko lang makausap si Fortuna. May dala akong mga bagay na alam kong gusto niyang makita… gusto ko sanang mag

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 216

    Sa labas ng bahay, sa hardin, sa lilim ng mga puno ng lemon…Tahimik ang paligid. Tanging huni ng mga kuliglig at mahihinang kaluskos ng mga dahon ang maririnig. Nakaupo si Madam Irene sa lumang bangko na gawa sa kahoy, pinagmamasdan ang anak niyang si Leona na naglalakad pabalik-balik, tila ba hindi alam kung saan ibubuhos ang bigat na kanina pa kumakain sa dibdib niya.“Ma…” mahinang tawag ni Leona, halos pabulong, “tama nga siguro kayo noon. Hindi dapat natin pinilit ang kasal nina Fortuna at John. Pero ginawa natin kasi akala natin… akala natin ito ang makabubuti.”Humugot ng malalim na buntong-hininga si Madam Irene bago tumingin sa kanya. “Walang kasalanang mapipilit ang puso, anak. Kahit pa anong plano ang gawin natin, kung wala sa puso nila ang isa’t isa, wala ring saysay ang lahat.”Huminto si Leona sa paglalakad, napayuko. “Pero paano kung tuluyan na silang maghihiwalay? Paano kung sa kagustuhan nating itama ang lahat, lalo lang nating sinira ang mga dapat sanang buo?”Ilang

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 215

    HOTEL Crown — Executive Lounge, 10th Floor CaliforniaTahimik ang paligid. Malamlam ang ilaw. Ang salamin sa bintana ay nagpapakita ng liwanag ng lungsod sa ibaba, kumikislap na parang alaalang hindi na mabubura.Lumapit si Marco sa isang nakatalikod na lalaki, naka-itim na coat, may hawak na folder. Siya ang private investigator.“Mr. Velarde,” ani Marco, mahinang tinig pero may bigat, “Salamat. Kung hindi dahil sa inyo, hindi namin siya agad matatagpuan.”Tumango ang lalaki, iniabot ang folder. “Sinunod lang namin ang mga lead, sir. Naging madali dahil iniwan niya ang trail niya sa pag-book online gamit ang dating alias. At kung totoo man lahat ng sinabi niya sa loob ng mga araw na ‘to… sa palagay ko, kailangan n’yong marinig ang totoo, mula sa kanya mismo.”Kinuyom ni Marco ang folder. Hindi niya ito binuksan. Hindi pa ngayon.“Maraming salamat. Transfer ko na lang ang final payment, tama?”“Hindi kailangan ng dagdag, sir. Alam kong hindi ito ordinaryong kaso. Minsan kasi, hindi la

続きを読む

あなたも気に入るかもしれません

無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で！お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう！
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status