Walter's Point of View
The fingers of my left hand tapped one after another, like horses racing at the starting line, while my eyes stayed fixed on the closed door. A grin spread across my face the moment Samantha walked in. Her smooth, tanned skin seemed to glow, perfectly complementing the crisp white blouse she wore. Her round, brown eyes—so expressive—never failed to betray her emotions. Ang kaniyang ilong naman ay matangos, bagay na bagay sa kaniyang maliit na mga labi. Her hair that curls at the end is long and usually rests at her shoulder like waves of water. Her height, on the other hand, is just average. When she stands next to me, her chin barely reaches my shoulder. She looks devastatingly stressed, yet her beauty still shines through. “One hour late,” bungad kong sabi sa kaniya. Sinulyapan lang ako nito at dumiretso siya sa kaniyang puwesto. “Sinamahan ko si tatay sa hospital,” saad nito sabay baba ng kaniyang bag sa mesa. Walang buhay ang kaniyang boses. “Pasensiya na. Wala talagang ibang puwedeng sumama sa kaniya.” “Not my fault,” saad ko habang ginagalaw-galaw ang swivel chair. May sinabi siya ngunit hindi ko iyon narinig. Pagkakuwan ay kinuha niya ang kaniyang laptop, binuksan iyon at naglakad palapit sa akin. “Ito 'yong data interpretation na ginawa ko,” saad niya nang ilapag sa aking harap ang laptop. Napatingin ako sa bar lines at mga numero. Mayroon ding texts sa ibaba. It was her interpretation. “Are you sure about this?” mapagduda kong sabi at nag-angat ng tingin sa kaniya. “I'm having second thoughts because it feels like your mind is somewhere else, caught up in too many things.” She walked straight toward me and leaned in, her shoulder brushing lightly against mine as she pointed at the line graph—specifically the downward curve showing the fluctuation of demand in Visayas. Her vanilla-scented perfume drifted over me, battling faint traces of alcohol that still clung to her—likely from the hospital. “Sinabi mo sa interpretation mo na underperforming ang Visayas kasi walang demand,” pagsisimula niya bago ilipat ang daliri at ituro ang interpretation niya. “But in my interpretation here which is based on the shipment data and previous sales last quarter, hindi underperforming ang Visayas. The fluctuation in demand is due to shipment delays because of port congestion.” Umayos siya ng tindig at napahawak sa likod ng aking swivel chair habang nakatingin sa akin. Her eyes were consumed by anger, probably because of what I said earlier. Her stares were full of hatred and she could even burn me to death. Ngumisi ako at napahawak sa kamay niyang nakapatong sa likod ng aking swivel chair. “You can leave now.” ***** I set my foot on the edge of the pool, extended my arms and placed my hands one after another before my body bent for a dive. Water splashed as soon as its coldness touched my body. My arms made a path by forcing the water on either side while my legs fluttered in tight, rapid beats—small but strong—pushing me forward with steady propulsion. Naramdaman ko ang paninikip ng aking dibdib ngunit hindi ako umahon. Nanatili lamang ako sa ilalim ng tubig at nagpatuloy sa paglangoy. Saka lang ako umahon nang maramdaman ang matigas na marmol ng pool sa aking palad. Napahangos ako na sinabayan ng paglandas ng tubig mula sa aking ulo pabalik sa pool. I rested my arms on the edge of the pool before glancing at Sid, the only heir of the Marquez Jewelries and is also my bestfriend. Nakatayo siya malapit sa akin habang may hawak na cellphone. Katulad ko ay tanging speedo lang din ang suot nito. Napailing siya. “Forty-five seconds.” Ibinaon ko ang aking noo sa aking palad. Forty seconds? Mas lalong bumagal ang paglangoy ko. Kanina ay forty seconds iyon, samantalang ang pinakauna ay thirty-three seconds. A trained swimmer can reach the end of this twenty-five meter pool within eighteen seconds. Some professionals can even do it in less than fifteen seconds. Ang average time ko ay nasa twenty seconds. To think that it has doubled, I am definitely not at my best fit. “Is there something that's bothering you?” tanong sa akin ni Sid. He's also my swimming partner so he knows how fast I can swim. Nag-angat ulit ako ng tingin sa kaniya. I pressed my palms against the floor and lifted my body. Napatalikod ako kay Sid nang mapaupo ako. Ang binti ko ay nakalublob sa tubig. Napatingin ako sa mga paa ko na aking ginagalaw-galaw sa tubig. “It's mom and dad.” I felt his steps on the floor until I found him sitting next to me. Dahil siya ang nag-iisang matalik kong kaibigan, siya rin madalas ang nakakaalam ng mga bagay na bumabagabag sa akin. Alam niya iyong pangako na sinabi ko sa magulang ko last year. “So, what will happen? Last time I checked, wala ka pa ring girlfriend,” saad nito at natawa. Napasulyap ako sa kaniya at siniko siya. “Sa dinami-rami kasi ng puwedeng i-promise, bakit 'yong girlfriend pa? You've been single for how many years already.” Natahimik muna ako nang ilang segundo bago nagsalita. “That's what they wanted, a girlfriend. Alam mo naman, matanda na sila at wala pang apo,” pagpapaliwanag ko naman. “Tapos tumatanda na raw ako. I'm only thirty-eight.” “Matanda na nga,” pagsang-ayon ni Sid dahilan para wisikan ko siya ng tubig. Nakalimutan niya sigurong magkasing-edad lang kaming dalawa. “Pero bakit ikaw? They could have asked for a grandson from Wesley. Madali lang iyon para sa kapatid mo.” He's right. Kung si Wesley lang sana ang hiningan nila ng apo, matagal na sana iyong naibigay ng nakababatang kapatid ko. Kaso si Wesley ang tipo ng playboy na takot na takot sa responsibilidad bilang ama. Halos paiba-iba ito ng girlfriend kada buwan, minsan nga linggo. My parents, especially my father, don't trust Wesley that much. They believe that Wesley is still immature. “Actually, problem solved naman na. I already found someone who's willing to be my fake girlfriend,” saad ko na lamang sa halip na sagutin ang tanong niya. Napasulyap siya sa akin. “Then what's bothering you?” “With everything that’s going to happen at the event, and now that I’ll be introducing someone as my girlfriend. I honestly don’t know how they’ll react,” sagot ko naman. “Baka bigla nilang sabihin na dapat ay ikasal na ako.” Humalakhak si Sid at umakbay sa akin. “E’ di gawin mo na lang ding fake wife.” “Idiot!” sambit ko at hinawakan ang braso niyang nakaakbay sa akin bago itulak siya sa tubig.Walter's Point of ViewFocus has suddenly become a foreign word in my vocabulary after what Samantha did earlier. It's been hours, yet my head is still reeling from the way our bodies nearly became one when she locked her hands around my nape. Her gaze was enchanting—luring me closer, pulling me in. “Sir?” Bigla akong natauhan nang tawagin at tapikin ni Samantha ang aking balikat. Nasa loob kami ngayon ng sasakyan at magkatabi kaming nakaupo rito sa likod ng driver.“What?” I replied with annoyance, my eyes locked on hers as I smoothed the front of my polo with my palm.“We're here,” sagot nito, seryoso ang tono. “Kanina ka pa tinatawag ng driver, pero hindi ka umimik. Tulala lang.”I glanced at her again before opening the car's door. “I didn't ask for an explanation.”Lumabas na ako ng sasakyan at napatingala muna sa building na nasa harap ko. It’s almost four in the afternoon, but the heat still feels scorching enough to burn my skin.“Bakit ba tayo andito, Sir?” tanong ni Samant
Samantha's Point of ViewNaglalakabay ang aking daliri sa mga boteng naka-display sa wooden shelf. Binabasa ko ang mga pangalan ng mga ito nang maramdaman ang paghaplos ng malapad at malambot na kamay sa magkabilang balikat ko.“Do you like what you're seeing, mi amor?”Napalunok ako at unti-unting ibinaling ang aking mukha sa aking likuran. Si Walter. Sobrang lapit ng mukha niya sa akin dahilan para pati ang paghinga niya sa kaniyang ilong ay maramdaman ko sa aking mukha. Idinikit niya ang kaniyang noo sa aking ulo, habang ang mga kamay niya ay parang minamasahe ang aking likuran.“I'm loving i—” Hindi ko na natapos ang dapat kong sabihin dahil bigla akong natawa. Ang malambot na pagkakahawak ni Walter sa balikat ko ay naging mariin, masakit. Itinulak ko siya palayo sa akin.“How can we convince them if we can't even act sweet? Practice pa nga lang 'di na magawa nang tama. Ilang ang araw na lang ang mayroon tayo” pangangaral nito sa akin at napahawak pa ito sa likod ng kaniyang ulo.
Walter's Point of ViewMbreath hitched in my throat as Sid stormed into the office without warning. One look at his face, and it was clear—he was completely stunned by what he sawKaagad akong humakbang palayo kay Samantha. Nang hindi lumilingon ay nagsalita ako, “Leave us alone.”Dala ang folder na binigay ko ay kaagad naman itong lumabas. Bahagya pa itong napayuko bago lagpasan si Sid para magbigay ng galang. Ngumiti naman si Sid sa kaniya.Nang mapasulyap sa akin si Sid, nagtaas-baba ito ng kaniyang kilay. Napapikit ako ng aking mga mata at napailing bago maglakad papunta sa aking mesa.“I'm guessing she's the fake girlfriend,” saad nito habang nakasunod sa akin. May bakas ng pang-aasar sa kaniyang boses. “In all fairness, you've got good taste. She's a girlfriend material.”“She's not,” mariin kong saad nang mapaharap ako sa kaniya.He pouted his lips, while stopping himself from smiling—or maybe laughing.“She's not,” paggaya nito sa tono ng aking pananalita at pagkatapos ay tuma
Samantha's Point of ViewMaaga akong pumasok ngayon dahil baka makarinig na naman ako ng hindi kaaya-ayang salita galing kay Walter. Wala naman talaga akong ibang gagawin ngayong umaga, unless may iutos sa akin ang lalaking iyon.Mag-iisang oras na rin simula nang dumating ako sa office. Ngayon ay nakaupo lang ako sa sofa—mariing nakasandal ang likod habang nakaharap sa ceiling ang mukha. Nakapikit din ang aking mga mata, sinusubukang itulog ang mga pangamba dala ng hirap ng buhay. Ramdam ko ang bigat ng aking mga mata, pero hindi ako makatulog. Magka-college na rin kasi si Erwin, ang nakabatatang kapatid ko. Samantalang si tatay naman, may tatlong session ng dialysis sa isang linggo.Dahil sa rami ng iniisip at nakapikit pa ako, hindi ko namalayan na pumasok na pala si Walter. Nalaman ko lang nang magsalita ito, dahilan para kumulo ang aking dugo.“I hired you to work, not to get paid while you sleep,” saad nito. Bahagya kong iminulat ang aking mata at nakita itong naglalakad sa kani
Walter's Point of ViewThe fingers of my left hand tapped one after another, like horses racing at the starting line, while my eyes stayed fixed on the closed door. A grin spread across my face the moment Samantha walked in.Her smooth, tanned skin seemed to glow, perfectly complementing the crisp white blouse she wore. Her round, brown eyes—so expressive—never failed to betray her emotions. Ang kaniyang ilong naman ay matangos, bagay na bagay sa kaniyang maliit na mga labi. Her hair that curls at the end is long and usually rests at her shoulder like waves of water. Her height, on the other hand, is just average. When she stands next to me, her chin barely reaches my shoulder. She looks devastatingly stressed, yet her beauty still shines through.“One hour late,” bungad kong sabi sa kaniya. Sinulyapan lang ako nito at dumiretso siya sa kaniyang puwesto.“Sinamahan ko si tatay sa hospital,” saad nito sabay baba ng kaniyang bag sa mesa. Walang buhay ang kaniyang boses. “Pasensiya na. W
Samantha's Point of ViewKatatapos ko lang ayusin ang mga dokumento na dapat pirmahan ng boss ko. Napainat ako at napahawak pa sa aking likod dahil sa pagod. Umagang-umaga pa lang ngunit halos pang isang araw na gawain na ang iniutos sa akin.Uupo na sana ako ngunit biglang bumukas ang pinto at tumambad sa akin ang mukha ng lalaking walang palya sa pagsira ng aking araw, si Walter Robles, ang aking boss. Siya ang CEO ng Sirak Wines, isang tanyag na distillery company na gumagawa ng wines galing sa mga prutas na marami sa bansa katulad ng duhat.Nakasuot siya ngayon ng dark blue coat na pinailaliman niya ng puting long sleeve na polo, at naka-tuck in sa kaniyang dark blue pants. Masasabi kong guwapo ito dahil sa mga katangian na mayroon siya. Ang kaniyang panga ay matalim, at kapansin-pansin ang manipis na balbas na nakapalibot dito. Ang kanyang mga mata ay kulay itim na bumabagay lamang sa kanyang makapal na kilay. Medyo pursado ang kanyang mga labi, na parang sanay magpigil ng damdam