Walter's Point of View
The fingers of my left hand tapped one after another, like horses racing at the starting line, while my eyes stayed fixed on the closed door. A grin spread across my face the moment Samantha walked in. Her smooth, tanned skin seemed to glow, perfectly complementing the crisp white blouse she wore. Her round, brown eyes—so expressive—never failed to betray her emotions. Ang kaniyang ilong naman ay matangos, bagay na bagay sa kaniyang maliit na mga labi. Her hair that curls at the end is long and usually rests at her shoulder like waves of water. Her height, on the other hand, is just average. When she stands next to me, her chin barely reaches my shoulder. She looks devastatingly stressed, yet her beauty still shines through. “One hour late,” bungad kong sabi sa kaniya. Sinulyapan lang ako nito at dumiretso siya sa kaniyang puwesto. “Sinamahan ko si tatay sa hospital,” saad nito sabay baba ng kaniyang bag sa mesa. Walang buhay ang kaniyang boses. “Pasensiya na. Wala talagang ibang puwedeng sumama sa kaniya.” “Not my fault,” saad ko habang ginagalaw-galaw ang swivel chair. May sinabi siya ngunit hindi ko iyon narinig. Pagkakuwan ay kinuha niya ang kaniyang laptop, binuksan iyon at naglakad palapit sa akin. “Ito 'yong data interpretation na ginawa ko,” saad niya nang ilapag sa aking harap ang laptop. Napatingin ako sa bar lines at mga numero. Mayroon ding texts sa ibaba. It was her interpretation. “Are you sure about this?” mapagduda kong sabi at nag-angat ng tingin sa kaniya. “I'm having second thoughts because it feels like your mind is somewhere else, caught up in too many things.” She walked straight toward me and leaned in, her shoulder brushing lightly against mine as she pointed at the line graph—specifically the downward curve showing the fluctuation of demand in Visayas. Her vanilla-scented perfume drifted over me, battling faint traces of alcohol that still clung to her—likely from the hospital. “Sinabi mo sa interpretation mo na underperforming ang Visayas kasi walang demand,” pagsisimula niya bago ilipat ang daliri at ituro ang interpretation niya. “But in my interpretation here which is based on the shipment data and previous sales last quarter, hindi underperforming ang Visayas. The fluctuation in demand is due to shipment delays because of port congestion.” Umayos siya ng tindig at napahawak sa likod ng aking swivel chair habang nakatingin sa akin. Her eyes were consumed by anger, probably because of what I said earlier. Her stares were full of hatred and she could even burn me to death. Ngumisi ako at napahawak sa kamay niyang nakapatong sa likod ng aking swivel chair. “You can leave now.” ***** I set my foot on the edge of the pool, extended my arms and placed my hands one after another before my body bent for a dive. Water splashed as soon as its coldness touched my body. My arms made a path by forcing the water on either side while my legs fluttered in tight, rapid beats—small but strong—pushing me forward with steady propulsion. Naramdaman ko ang paninikip ng aking dibdib ngunit hindi ako umahon. Nanatili lamang ako sa ilalim ng tubig at nagpatuloy sa paglangoy. Saka lang ako umahon nang maramdaman ang matigas na marmol ng pool sa aking palad. Napahangos ako na sinabayan ng paglandas ng tubig mula sa aking ulo pabalik sa pool. I rested my arms on the edge of the pool before glancing at Sid, the only heir of the Marquez Jewelries and is also my bestfriend. Nakatayo siya malapit sa akin habang may hawak na cellphone. Katulad ko ay tanging speedo lang din ang suot nito. Napailing siya. “Forty-five seconds.” Ibinaon ko ang aking noo sa aking palad. Forty seconds? Mas lalong bumagal ang paglangoy ko. Kanina ay forty seconds iyon, samantalang ang pinakauna ay thirty-three seconds. A trained swimmer can reach the end of this twenty-five meter pool within eighteen seconds. Some professionals can even do it in less than fifteen seconds. Ang average time ko ay nasa twenty seconds. To think that it has doubled, I am definitely not at my best fit. “Is there something that's bothering you?” tanong sa akin ni Sid. He's also my swimming partner so he knows how fast I can swim. Nag-angat ulit ako ng tingin sa kaniya. I pressed my palms against the floor and lifted my body. Napatalikod ako kay Sid nang mapaupo ako. Ang binti ko ay nakalublob sa tubig. Napatingin ako sa mga paa ko na aking ginagalaw-galaw sa tubig. “It's mom and dad.” I felt his steps on the floor until I found him sitting next to me. Dahil siya ang nag-iisang matalik kong kaibigan, siya rin madalas ang nakakaalam ng mga bagay na bumabagabag sa akin. Alam niya iyong pangako na sinabi ko sa magulang ko last year. “So, what will happen? Last time I checked, wala ka pa ring girlfriend,” saad nito at natawa. Napasulyap ako sa kaniya at siniko siya. “Sa dinami-rami kasi ng puwedeng i-promise, bakit 'yong girlfriend pa? You've been single for how many years already.” Natahimik muna ako nang ilang segundo bago nagsalita. “That's what they wanted, a girlfriend. Alam mo naman, matanda na sila at wala pang apo,” pagpapaliwanag ko naman. “Tapos tumatanda na raw ako. I'm only thirty-eight.” “Matanda na nga,” pagsang-ayon ni Sid dahilan para wisikan ko siya ng tubig. Nakalimutan niya sigurong magkasing-edad lang kaming dalawa. “Pero bakit ikaw? They could have asked for a grandson from Wesley. Madali lang iyon para sa kapatid mo.” He's right. Kung si Wesley lang sana ang hiningan nila ng apo, matagal na sana iyong naibigay ng nakababatang kapatid ko. Kaso si Wesley ang tipo ng playboy na takot na takot sa responsibilidad bilang ama. Halos paiba-iba ito ng girlfriend kada buwan, minsan nga linggo. My parents, especially my father, don't trust Wesley that much. They believe that Wesley is still immature. “Actually, problem solved naman na. I already found someone who's willing to be my fake girlfriend,” saad ko na lamang sa halip na sagutin ang tanong niya. Napasulyap siya sa akin. “Then what's bothering you?” “With everything that’s going to happen at the event, and now that I’ll be introducing someone as my girlfriend. I honestly don’t know how they’ll react,” sagot ko naman. “Baka bigla nilang sabihin na dapat ay ikasal na ako.” Humalakhak si Sid at umakbay sa akin. “E’ di gawin mo na lang ding fake wife.” “Idiot!” sambit ko at hinawakan ang braso niyang nakaakbay sa akin bago itulak siya sa tubig.Walter's Point of View Samantha's on top of me—the hem of her night gown covered the way her tightness enveloped my dīck. Mayamaya, mahigpit siyang napahawak sa dalawang umbok niya, minamasahe iyon, habang dahan-dahang itinataas-baba ang kaniyang paggalaw. Napapatingala siya at kahit hindi ko nakikita ang mukha niya, alam kong napapapikit at napapakagat ito ng kaniyang labi. “Shit, fuck it, Sam. You're so good,” I groaned as her speed has increased a bit. Napahawak ako sa kaniyang balakang at napapikit, bago iyon hampasin. “God, oh. Fuck . . . ang sarap.” “Ūgh . . . ūgh,” ungol nito na parang isang iyak na. “T-tangina . . . oh, ūgh.” Napalitad at ang dalawa niyang kamay na nasa dibdib niya kanina ay ipinatong niya sa aking binti. Kakaibang sarap ang naibibigay ng pagtaas-baba niya kanina, but I think I'm so close to losing my mind when she started grinding her body against mine. She even swirled, her tightness touching every sensitive nerve of my dīck. Pabor iyon sa posisyon niyan
Samantha's Point of ViewNapahinto si Walter sa kaniyang paghalik dahilan para mapamulat ako ng aking mga mata.Pinagmasdan ko siyang tanggalin ang kaniyang damit at kung paano hawakan ang aking kamay para halikan iyon, bago idikit sa kaniyang dibdib. Mabilis at malakas ang pagtibok ng kaniyang puso. Ngumiti siya sa akin bago muling ilapit ang kaniyang mukha sa akin para halikan ako.Iba ang halik ni Walter ngayon—mainit pero marahan. May tamis iyon ng pananabik, pero hindi siya nagmamadali. Hindi mabilis na para bang gutom na gutom. Hindi katulad ng ginagawa namin noong una.Ginantihan ko siya. Malambot at mabagal na halik, ninamnam ang pagdaloy ng kaniyang laway sa aking katawan. Habang ang mga labi naman ay nakikipaglaro sa init ng aming nararamdaman, lumapat ang isang kamay ni Walter sa strap ng suot kong nightgown. Kasabay ng pagbaba niya roon ay siyang paglakbay ng kaniyang halik patungo sa aking leeg.Ang kamay kong nakahawak sa dibdib niya kanina ay nagtungo sa kaniyang likod,
Samantha's Point of View Napakagandang tingnan ng mga bulaklak dito. Iba't ibang klase at kulay. Kaya naman, halos sa lahat ng bulaklak ay nakapagpa-picture ako. Vinideohan din ako habang tumatakbo, umiikot, at kunwari ay inaamoy ang mga bulaklak. Noong nasa mga tulips na kami, gusto kong tumalon doon at mahiga kaso hindi puwede. Tinanaw ko si Walter, pero nawala ito sa kaniyang kinatatayuan kanina. Saan kaya iyon nagpunta? Mapapalingat sana ako sa aking paligid para hanapin siya, pero bigla akong pinagsabihan ng lalaki sa aking gagawin. Nagtungo din kami sa iba pang picture spots dito katulad na lamang sa may swing, may frame na parang nakatusok sa lupa, at maging sa isang piano na napapalibutan ng mga bulaklak. “Okay, Ma'am, atras po tayo,” saad ng lalaki sa akin. Nandito kami sa isang bahagi kung saan may vertical gardening arch. Ang mga bulaklak ay nakatanim sa pots na nakakabit sa isang metal frame na arko ang porma. Para itong lagusan sa mga enchanted o fairytale movies—arko
Samantha's Point of View “Kumapit ka, ha?” wika ni Walter sa akin at nilingon pa ako nito sa kaniyang likod. “Huwag mong bibilisan!” paalala ko naman dito dahilan para matawa siya. “Oh, really? Last time, I remembered you were begging me to go faster,” sarkastiko pa nitong sabi. “Walter!” sigaw ko naman sabay hampas sa kaniyang likuran. Nandito kami ngayon sa Houli District at kasalukuyan akong umaangkas kay Walter sa likod ng isang e-bike. Ngayon ang huling araw namin dito sa Taiwan, at sinabi nitong hindi raw namin puwedeng palampasin ang Hou-Feng Bike Path at ang Zhongshe Flower Market. Sinabi kong kahit buong araw ay sa Zhongshe Flower Market na lang kami dahil hindi naman ako marunong mag-bike, pero sinabi nitong hindi naman daw ako magba-bike dahil aangkas lang ako sa kaniya. Napahawak na ako sa magkabilang bahagi ng shirt niya, sa bandang tagiliran. Ngunit tinanggal ni Walter ang mga kamay ko at pinagtagpo ang mga iyon sa harap ng tiyan niya. Ang tigas ng abs niya. Nararam
Samantha's Point of View Natapos na ang pangatlong araw ng paglilibot namin ngayon sa Taiwan. Ilan sa mga binisita namin kanina ay ang Qingtiangangang Grassland at Yangningshan Library. Gabi na ngayon at maaga kaming nakapag-dinner. Ako lang naman ang naiwang mag-isa rito sa kuwarto namin ni Walter dahil nagpaalam siya na may pupuntahan. Hindi niya sinabi sa akin at hindi rin naman ako nagtanong dahil baka sabihin na naman nitong hindi niya ako nanay. Pero sa tingin ko, may kikitain siyang investor dito. Nakita ko kasi ito kanina na may kausap sa kaniyang cellphone. Napasinghal na lang ako at tiningnan kung nag-reply na ba si Erwin sa mga picture na s-in-end ko sa kaniya kanina. Nakakabagot din talaga lalo na't isang himala na hindi pa ako tinatamaan ng antok ngayon. “Ganda ng view. May mga panira lang.” Iyon ang naging reply ni Erwin sa mga larawang magkasama kami ni Walter. Napailing na lang ako habang natatawa. Mayamaya pa, may s-in-end din siya sa akin. Akala ko larawan iyon n
Samantha's Point of View Pagkatapos naming mag-night market, nag-send ako kay Erwin ng mga picture namin ni Walter para ipakita iyon sa kaniya. Ilang segundo lang ang lumipas ay tumawag ito kaagad. Mabuti na lang at mayroon akong e-sim na naka-activate kung kaya'y may pang-internet ako. Silang dalawa ni tatay ang nakausap ko, parehong hindi makapaghintay sa aking ikukuwento. Pero naging mabilis lang ang pag-uusap namin dahil ramdam ko talaga ang pagod. Mabuti na lang at naliligo si Walter no'n noong tumawag si Erwin. Hinanap pa naman siya ni tatay. Nang matapos magbihis si Walter ay saktong patulog na ako. May sinabi pa nga ito, pero hindi ko na naintindihan dahil kusang sumara ang aking mga mata. Panibagong araw na naman. Panibagong araw para mapagod at mag-enjoy. Ginusto ko rin naman ito kung kaya'y hindi ako dapat magreklamo. At katulad pa nga ng sinabi ni Walter, minsan lang ito mangyari. Nandito kami ngayon sa Yehliu Geopark at kanina pa kami palakadlakad habang ini-enjoy ang