Novels by thegreatestjan

Tanging maliit na ilaw lamang na nanggagaling sa cellphone ang lumilitaw sa kadiliman. Sobrang dilim ng paligid at idagdag pa na nagtatago ang buwan at mga bituin ngayon. “Boss, nailagay na po namin ang campaign posters,” saad ng lalaki na nasa loob pala ng sasakyan. Sinimulan na nitong buhayin ang makina dahilan para kahit papaano ay mailawan ang mga kasama nito. May isa itong katabi at dalawang kasama sa likod ngunit mukhang nakatulog na ang isa. “Good job. Hayaan niyo, kung aayon sa aking inaasahan ang ginawa niyo, daragdagan ko pa ang plano niyo,” wika ng lalaking nakatalikod at may hawak na basong may laman na alak. Mayamaya pa, napalingon siya sa kaniyang kanan dahilan para makita ang kaniyang mukha. Si Ludwick iyon at nasa terrace siya ng kuwarto niya. Sa tulong ni Calisto na ngayon ay nagpapahinga na, nag-utos siya na magpadikit ng mga campaign posters sa ipinagbabawal na bahagi ng San Catalia. Hindi niya iyon campaign posters, posters iyon ni Yadiel. May inutusan siyang k

Napasandal sina Ludwick sa upuan matapos pindutin ng isang lalaking naka-hoodie ang “enter” button ng kaniyang laptop. “This will be posted and circulate in social media in a few minutes,” saad pa ng lalaki at napatingin kay Ludwick. Halos mapuno ng balbas ang mukha nito at wala ng ikakapal pa ang lens ng salamin na suot nito. “How effective this action of us will be?” tanong ni Ludwick. “Just expect the worst,” saad ng lalaki at isinara ang laptop. “Social media is by far the most used outlet for advertisement or promotion, moral misery and degradation. Kakaibang gulo ang maidudulot ng ginawa ko.” Napasulyap si Ludwick kay Calisto. Napangisi naman si Calisto at tumango. “It's important to know who you choose to mess with. Choose your struggle, ika nga,” saad ni Calisto at kumislap ang mga mata nito. Isang oras na ang lumipas simula nang tila magpulong si Calisto, Ludwick at ang lalaking naka-itim na hoodie. Nag-inuman sila kanina at baka rito na rin sa mansyon magpalipas ng gabi

Dala ang kaniyang Ipad, kumakaripas ng takbo si Calisto papunta ka Ludwick na pababa pa lang ng hagdan dahil kagigising pa lang nito. "Tingnan mo." Calisto handed his Ipad to Ludwick. Ang mga mata niya'y tila ayaw tumingin sa Ipad niya. Calisto tapped the screen and in second or two, a video played. "We were running mates. Yes, we were—we're supposed to be. But I supposed that joining him in his candidacy would only bring guilt to me. Why? I can't stand working with someone who's a liar. Yes, sinungaling si mayor." “Bullshit,” bulalas ni Ludwick nang makita at marinig ang mga sinabi ng vice mayor. Ngayon lang ito nagsalita dahil naging usap-usapan ang hindi niya pagsama sa hanay ni Ludwick sa ginanap na motorcade noong nakaraang araw. May kamay na dumapo sa batok ni Ludwick at sumalamin ang maganda nitong mukha sa screen. "Ano 'yan?" tanong nito. "Kung naaalala niyo, nagsinungaling siya sa atin no'ng sinabi niya na walang namamagitan sa kanila ni Miss Elsher na siyang nasa liko

“Don Leandro, may bisita po kayo.”Kaagad na ibinaba ni Don Leandro ang kaniyang binibasang diyaryo at napatayo.“Maghanda ka ng maiinom, Diana,” saad ni Don Leandro at tiningnan ng napakasama ang katulong. “At puwede ba, ayusin mo ang pagsusuot ng uniporme mo. Katulong ka, hindi GRO.”Tinanggal ni Diana ang sinturon na ipinulupot sa baywang at ibinaba ang palda ng uniporme.“Ayan na po, Don Leandro.”Nagtaas ng kilay si Don Leandro.“What the f*ck are you waiting? Go get my visitor a drink. Get lost!”Ngumisi si Diana at hindi man lang natakot sa sigaw ni Don Leandro. Kung sa bagay, sanay na ito.“Puwede ko po bang malaman ang pangalan ng inyong bisita?” tanong pa ni Diana, nagpipigil ng paghagikhik.Don Leandro massaged his temple.“Gusto mo bang masitante? Stop being delusional. He isn't interested to a maid like you. Please, disappear!”Diana pouted and kept stroking her hair using her hand while going to the dining.Pinagpagan ni Don Leandro ang kaniyang kulay puting polo saka na

Two Months Later | Month of FebruaryKumakaripas ng takbo ang halos karamihan nang makarinig sila ng malakas na pagtambol at pagtunog ng xylophones. Ang iba ay may kargang sanggol, may bagong ligo at nakapulupot pa ang tuwalya sa ulo, may hawak na sandok, at may iilan naman nakapaghanda dahil may pa-banner sila.Unti-unti na nilang natanaw ang isang kulay puting pick up na siyang nangunguna. Bagamat may kalayuan pa, awtomatiko silang naghiyawan dahil naipipinta nila sa kanilang isipan ang sakay na nakatayo sa likod ng kulay puting pick up.Campaign period na at ito ang isa sa hinihintay ng karamihan. Dito magpapamalas ng iba't ibang pakulo ang mga kandidato at kung ano-anong gimmick ang kanilang gagawin."Kay Mayor Ludwick, ang solusyon sa problema, very quick!" Iyon ang paulit-ulit na maririnig sa tuwing humihinto sa pagtugtog ng mga intrumento ang banda na kinabibilangan ng estudyante. Mabagal lang ang paggalaw ng pick up at nagsisitalunan ang mga tao kapag nasa tapat na sila ng pi

Pinulot ni Sadie ang papel at ngayon ay nagtataka siya kung bakit may butas iyon. Ilang segundo siyang napatitig at nag-isip. Sa hugis at laki ng butas, may ideya na siya kung ano dahilan ng pagkabutas no'n.Binasa niya ang nakasulat sa papel.“Dominador Escalante.”Ilang beses niya iyong inulit-ulit basahin hanggang sa napabitiw na lang siya sa papel.Nanginig ang kaniyang mga kamay, ganoon na rin ang kaniyang labi.“Dominador Escalante,” muli nito sambit.Ilang beses niya iyong inulit-ulit basahin hanggang sa napabitiw na lang siya sa papel.Nanginig ang kaniyang mga kamay, ganoon na rin ang kaniyang labi.“Dominador Escalante,” muli nito sambit.Naging mabilis ang pagtibok ng kaniyang dibdib dahilan para marinig nito ang pagtibok no'n. Nakilala na niya kung sino si Dominador Escalante.Iyon ang pulis na kasama ni Ludwick nang muntik na siyang mapahamak at higit sa lahat, iyon ang pulis na namatay dahil sa natamo nitong bala. Parang sasabog na ang utak ni Sadie dahil sa kaniyang mga

Walter's Point of View “I have only loved twice. The first one was full of regrets and it made me promise not to fall in love again. For how many years, I clung to that promise, until you came into my life,” pagsisimula ko, nanginginig ang boses at kamay dahil nilalabanan ang sarili na mapahagulgol. Pero ang luha ko ay nagsisipag-unahan na sa pagbagsak. “We were the complete opposite of each other. Mabait ka, ako hindi. Mainitin ang ulo ko, ikaw naman ay pasensyoso. At first, I never thought we'd clicked, let alone imagine to marry someone like you. My wife, you're the complete opposite of my life and yet you managed to change the qualities that I possess with out even trying.” Napahinga ako nang malalim. Mabilis na natambak ang mga gusto kong sabihin sa aking lalamunin na pati paghinga ay naging mahirap. Si Samantha naman ay umiiyak din, panay punas sa kaniyang luha. “Kakadikit natin, nagbago ako. Those changes, despite a good thing to some, was a start of something unexpected for

Walter's Point of View “Mga kapatid,” pagsisimula ng pari. Ang boses niya ay kalmado na parang mawawala lahat ng mga pangamba mo kapag magsalita siya, “mula sa unang sulat ni San Pablo sa mga taga-Corinto.” Magkatabi kami ngayong nakaupo ni Samantha sa harap ng altar. Despite the distance, I moved my hand further until I could reach hers. She glanced and gave me a kind of smile that I would never get tired of seeing everyday. Nagsimula naman nang magbasa ang pari. “Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres.” Hindi ako relihiyosong tao, pero sigurado akong 1 Corinthians 13:4–7 iyon. Nakailang dalo na rin ako ng kasal, at iilang pari na rin ang ginamit ang verses na iyon. I couldn't understand what each verse

Walter's Point of View A soft, melodic instrumental piece began to play, and the side door in front of me slowly opened, giving Wesley and me a glimpse of the people waiting for us. We took steady steps forward as the priest welcomed us with a warm smile. Kusa nang lumandas ang luha ko kanina sa labas at ngayon naman ay pinipigilan ko ang aking sariling hindi na muna maluha. Pero nararamdaman ko ang paghapdi ng aking mata at idinadaan ko na lang iyon sa pagngiti at pasimpleng paghinga nang malalim. Inihatid ako ni Wesley sa altar at nanatili rin itong nakatayo sa tabi ko. Pareho kaming napatalikod sa altar at napasulyap sa main door ng simbahan nang tumugtog na ang processional music. Napangiti ako nang makita ang pagpasok ng batang lalaki na siyang bible bearer at sumunod naman ang coin bearer. Mas lumapad ang aking ngiti at may halong tawa nang si Ton-Ton na ang naglakad. He's holding a box where our rings were. Mabagal ang kaniyang paglalakad at panay tingin ito sa mga taong nasa

Walter's Point of View I only had at least four hours of sleep, but I am not sleepy. Walang kaantok-antok sa katawan ko ngayon. My heart is beating fast and loud—strong enough for me to hear it. Napasulyap ako sa malaking salamin sa harapan ko at tiningnan ang aking sarili. Inayos ko ang aking sage green na neck tie at maging ang puti kong coat. “Looking good,” dinig kong sabi ni Conrad na biglang sumulpot sa aking likod. He's wearing a silver gray suit and pants with a sage green neck tie. May kulay puting bulaklak din sa itaas ng breast pocket niya na may lamang sage green na panyo. I have those on mine as well. “Your eyes are turning glossy. Save your tears for later, Walter.” I forced a small laugh and glanced at him. “This just feels surreal. I'm happy, excited, nervous and there are other emotions that I could not clearly identify,” saad ko at napatango naman siya. “I've never married anyone yet at hindi rin 'ata ako ikakasal. I know it's overwhelming, but to be overwhelmed i

Samantha's Point of View Ayon sa paniniwala ng karamihan, bawal daw magkita ang lalaki at babae sa gabi bago ang kanilang kasal dahil sa paniniwalang may dala itong malas. Maaari raw itong maging sanhi ng aberya ng seremonya o malala ay hindi matuloy ang kasal. May nagsasabi naman na isa raw itong tanda ng paggalang, kahinhinan, at purity ng bride bago ang kasal. Pero hindi naman na ako “pure” dahil may nangyari na sa amin ni Walter. Pareho kaming hindi naniniwala ni Walter dito. Pero bilang superstitious precaution na rin dahil wala namang mawawala kung susundin namin, ginawa ito namin ngayon. Napapahinga na lang ako nang malalim sa tuwing naiisip ko na kasal na namin ni Walter bukas. Mas nakakaba at nakaka-excite pala talaga kung malapit na. Nasa iisang hotel lang kami ngayon ni Walter, pero magkabilang floor. Pinili naming mag-stay sa hotel para mas malapit lang sa simbahan at hindi kami makulangan ng oras sa preparasyon lalo na sa pag-aayos sa akin. Kakalabas ko lang sa banyo d

Walter's Point of View Three days left before our much awaited day. I couldn't wait any longer as we drew closer to that day. A lot of emotions have built up aside from excitement, some of which were negative that were inevitable. There's frustration, fear and doubts. But love conquers all. Today, we want to honor everyone who have been with us since day one, by throwing dinner. Hindi ito pangmalakihang salu-salo dahil kami-kami lang din naman ito. Ako, ang pamilya ni Samantha at si Uncle Roi, si Sid at Valerie, si Ate Chelle at si Conrad. Hindi naman nakadalo si Jefferson dahil may kasiyahan din sa kanilang bahay. Masaya ako na sama-sama kaming lahat dito, pero mas magiging masaya sana ako kung may kasama man lang akong pamilya rito—pero wala. Nakapuwesto ako sa pinaka-head ng mesa. Sa aking kanan at pinakamalapit sa akin ay si Samantha, Tatay, Erwin, Ton-Ton, nanay ni Samantha, at si Uncle Roi. Sa kaliwa ko naman ay si Sid na sinundan ni Valerie at ni Ate Chelle. “Whoah! Ilang ar