Chapter: Special Chapter: This Is The LifeSamantha's Point of View Napapikit na lamang ako habang napapasandal sa upuan ng sasakyan. Kahit na nakaupo ay ramdam ko ang pagod ng aking katawan. Ganito talaga basta buntis. Idagdag pa na kabuwanan ko na ngayon. Hinimas-himas ko ang aking tiyan at unti-unting napapahinga nang malalim. Pagkakuwan ay naramdaman ko ang malapad na kamay ni Walter sa aking tiyan. “Misis, ayos ka lang?” tanong niya sa akin. Bakas ang pag-aalala sa kaniyang boses. “We can just move our visit to my parents' house the next day.” Gusto pa niyang i-move ngayong papunta na kami sa bahay ng mga magulang niya. Isa pa, sigurado naman akong nakahanda na ang dinner namin doon. Ito ang unang beses na babalik ako sa bahay nila. Ang mga kambal naman at maging si Walter ay nauna nang makabisita noong nakaraang araw. “Ayos lang ako,” sagot ko nang hindi iminumulat ang aking mga mata. “Pokus ka lang sa daan.” Naririnig ko sa back seat ang kulitan ng kambal namin. Gusto ko silang sawayin, pero ayaw kong sumigaw. Si ta
Terakhir Diperbarui: 2025-11-23
Chapter: Special Chapter: You Are Definitely The ProblemJefferson's Point of View Wala akong suot na pang-itaas kahit na simpleng paghigpit lang naman ng bolt ang ginagawa ko sa isang parte ng sasakyan. Habang abala, narinig ko ang papalapit na tunog na sasakyan dito sa shop. Sa tunog pa lang ay kilala ko na kaagad ang may-ari nito kung kaya ay hindi ko maiwasang magpigil ng tawa. Hindi pa ako nakakapag-almusal dahil pinili kong trabahuin ang mga naiwan ko kahapon at mukhang mabubusog ako ngayon ng reklamo. “Jeffeson!” malakas nitong tawag sa akin sabay pahampas na isinara ang pinto ng sasakyan niya. “The repair that you did last week? It's brutally useless. Ang engine light ng sasakyan ko ay may problema na naman.” Hindi ko lang siya nilingon at nagpatuloy lang ako sa aking ginagawa. Limang taon pagkatapos ng kasal nina Samantha at Walter, lumipad ako papuntang ibang bansa para magtrabaho ulit doon. Ngunit hindi rin ako nagtagal, mga isang taon lang ay umuwi rin agad ako rito sa Pilipinas nang mapagdesisyunan kong may iba pala akong gus
Terakhir Diperbarui: 2025-11-19
Chapter: Special Chapter: Unexpected EncounterWalter's Point of View Kids' seemingly unlimited amount of energy needs to be studied. Who would have thought that after hours of playing in the children's playground, Primarae and Seguel still have the energy to run? Sila itong naglaro, pero tila mas pagod pa ako sa mga kambal ko. “Babies, careful!” pasigaw kong sabi habang hinahabol ang mabilis na pagtakbo ng dalawa. Kahit na pagod ay hindi ko maiwasang hindi mapangiti habang hinahabol sila. Nagawa pang sumulyap ng dalawa sa akin at humagikhik, as if they were teasing me. Kung nasa bahay lang kami, okay lang sana maghabulan kami. But we're in a mall. May mga tao at stalls or kiosks. Iba't ibang ingay din ang maririnig. May mga taong nag-uusap at nagtatawanan at may mga store na may pinapatugtog. Hindi rin pala talaga biro ang mag-isang magbantay ng dalawang anak. Kaya saludo ako sa mga single parents na kinakaya ang hirap ng pagiging magulang. I have no one to blame, so I'll blame it on my brother who refused to come with me. M
Terakhir Diperbarui: 2025-11-16
Chapter: Special Chapter: Life LatelyFIVE YEARS LATER Samantha's Point of View Pinilit ko ang aking sarili na mapabangon kahit na inaantok pa ako. Napapadalas na rin talaga ang pagtulog ko at pansin ko ring nagkalaman na naman ako. Suot ang maluwang na daster na lagpas tuhod ang haba, maingat akong lumabas ng kuwarto. Wala akong ingay na naririnig, purong katahimikan lamang. Ngunit nang makaapak ako sa hagdanan at dahan-dahang bumaba, may ingay akong naririnig sa may living room. “Please listen to me, okay? Bawal sumama dahil gabi na,” malambing na pakiusap ni Wesley. Nakaluhod ito habang nakatalikod sa aking gawi. “Aside from that, may lakad ako. Sige na, Primarae, Seguel. I have to go.” Tatayo na sana si Wesley ngunit sabay siyang niyakap ng dalawang maliit na bata—isang lalaki, isang babae. Ang tatlong taong gulang na kambal namin ni Walter. “No!” sigaw pa ng kambal, mas hinihigpitan ang pagkakayakap kay Wesley. “Oh, God. I don't know how to get away from the two of you,” mahinang sambit ni Wesley at tumawa. Sali
Terakhir Diperbarui: 2025-11-01
Chapter: Epilogue (Samantha)Samantha's Point of View Nagbigkis ang mga kamay namin ni Walter at nang unti-unti akong mag-angat ng tingin sa kaniya, alam kong ang buhay na pinapangarap ng bawat kababaihan ang magiging buhay ko kasama siya. Hindi ko maiwasang mapatitig sa kaniyang mga mata—ang mga mata niyang walang itinatago; mas marami pa ang ipinapahiwatig kaysa sa kaniyang bibig. Tuluyan nang nabura ang larawan ng kaniyang nanlilisik na mga titig at ang mapanghusga niyang mga tingin. All I see now are his eyes that are full of hope and love. I know I'll never feel lost. When everything feels wrong, kailangan ko lang tumingin sa kaniyang mga mata. Nandoon ang kapayapaan. Nandoon ang pag-ibig niya. Nang bumaba ang aking tingin sa kaniyang labi, parang nanlambot ang aking mga tuhod. Maraming nagagawa ang kaniyang labi, pero ang pinakapaborito ko ay sa tuwing lumalabas doon ang mga salitang tanging siya lang ang may kakayahang pakalmahin ako. This took me back during my earlier days sa Sirak Wines. Ilang beses a
Terakhir Diperbarui: 2025-10-31
Chapter: Chapter 191: Bound To My BossWalter's Point of View “I have only loved twice. The first one was full of regrets and it made me promise not to fall in love again. For how many years, I clung to that promise, until you came into my life,” pagsisimula ko, nanginginig ang boses at kamay dahil nilalabanan ang sarili na mapahagulgol. Pero ang luha ko ay nagsisipag-unahan na sa pagbagsak. “We were the complete opposite of each other. Mabait ka, ako hindi. Mainitin ang ulo ko, ikaw naman ay pasensyoso. At first, I never thought we'd clicked, let alone imagine to marry someone like you. My wife, you're the complete opposite of my life and yet you managed to change the qualities that I possess with out even trying.” Napahinga ako nang malalim. Mabilis na natambak ang mga gusto kong sabihin sa aking lalamunin na pati paghinga ay naging mahirap. Si Samantha naman ay umiiyak din, panay punas sa kaniyang luha. “Kakadikit natin, nagbago ako. Those changes, despite a good thing to some, was a start of something unexpected for
Terakhir Diperbarui: 2025-10-30
Desiring My Runaway Billionaire Uncle
What will happen if a runaway bride meets her runaway billionaire uncle?
Suot ang wedding gown sa mismong araw ng kanilang kasal, pinili ni Islaine na iwan ang lahat pagkatapos masaksihan ang pagtataksil ng kaniyang fiancé at ang wedding coordinator nila.
Sa kagustuhang takasan ang lahat, magtutungo siya sa isla kung saan matagal nang naninirahan ang Uncle Nereus niya, ang step-brother ng mommy niya na piniling talikuran ang marangyang buhay para manirahan sa isang malayo at tagong isla. Sa kaniyang pagdating sa isla, paano kung ang Uncle Nereus ay tila ibang-iba na sa dating pagkakakilala niya?
Ang dating bilyonaryong sanay sa syudad, may mestizo na kutis at may matayog na posisyon sa kompanya ay isa nang mangingisdang sunog sa araw. Pero sa kabila ng ilang pagbabago, naroon pa rin ang ilang katangian niyang hinahangaan niya rito. Siya pa rin ang guwapo at maskuladong uncle na pasekreto niyang hinahangaan noon.
At sa bawat sulyap, sa bawat pagkilos nito, lalong lumalalim ang pagnanais na matagal na niyang pilit inilibing. Sa ilalim ng araw at mga alon, isang bawal na damdamin ang muling nagising. Dahil minsan, mas matindi ang tukso kapag alam mong bawal.
Baca
Chapter: Chapter 37: His Hands On My BodyIslaine's Point of View Nauna akong makapag-half bath kay Uncle Nereus kung kaya'y nakapagpalit na ako ng aking suot. Natagalan pa ako sa paghahanap dahil kinalkal ko talaga ang mga nadala kong damit. Mabuti na lang talaga at may nadala pala akong nightgown—a thigh-length light blue silk nightgown. After changing, I grabbed my phone and sat where Uncle Nereus' sleeps. Abala pa rin siya sa paglilinis ng kaniyang katawan dahil naririnig ko ang pagtagaktak ng tubig sa banyo. At habang nandoon pa siya sa banyo, naisipan kong gawin ang isa ko na namang plano—ang surpresahin siya. I lied on my back. I could smell Uncle Nereus' sweats all over the blanket and pillow. I'm already used to his masculine sun-bleached body scent because I'm slowly getting addicted to it. My back hurts as it is pressed against the bamboo splints. But I have to endure. Ika nga, no pain, no gain. I bent my knees, causing the hem of my nightgown to fall at the upper part of my thighs. If I have to bend my knees a l
Terakhir Diperbarui: 2025-12-16
Chapter: Chapter 36: Fire In His EyesIslaine's Point of View Uncle Nereus' attention will now only be divided into two things—his love for fishing and as a bigger person in this house. It was such a sigh of relief dahil umalis na sa isla si Darya. Patulog na sana ako ngayon, pero mayroon na naman akong naisip. Hawak ang gunting, ginupit ko ang malaking bahagi ng oversize shirt ko para magmukhang crop top. The cut was long enough for it not to be mistaken as a bra, but short enough so that a slight movement would give Uncle Nereus a glance at my breasts. Nang matapos na ako ay kaagad kong hinubad ang aking damit at bra para masuot na iyong ginunting kong damit. My lips curved as satisfaction filled my stomach. Saktong-sakto lang talaga ang pagkakagunting ko. Napabangon ako at sa simpleng galaw, umaalog ang aking dibdib. Ang laylayan ng damit naman ay parang sumasayaw. Bitbit ang aking bra at ang t-shirt na hinubad ko, lumabas ako ng kuwarto para ilagay iyon sa labahan sa banyo. Sakto namang nasa may mesa si Uncle Nereu
Terakhir Diperbarui: 2025-12-16
Chapter: Chapter 35: Sleep WellIslaine's Point of View Pinupunasan ko ngayon ang mesa bilang paghahanda kung sakaling may mga guest na gugustuhing mag-breakfast dito. Ilang mesa na ang napunasan ko at hindi naman nakakapagod, pero pakiramdam ko ay mas mai-enjoy ko ito kung nakasuot ako ng earphones habang nakikinig sa kanta. Nakahinga ako nang maluwag at napahawak sa aking balakang nang matapos na ako sa pagpupunas. Dahil wala pa namang customer at gusto kong makapag-relax muna, naglakad ako papunta sa may dagat. May iilang napapadaan ang napapasulyap sa akin. May isang lalaki pa ngang nagawa pang kumaway. Halatang turista iyon kasi maputi. “You could be this island's model. It will help its tourism.” Unti-unti akong napalingon sa pinanggalingan ng boses na iyon. “Miss Darya,” wika ko at napangiti, “magandang umaga po.” “Come on, Islaine. You're too formal,” mahina siyang natawa, “remove the ’miss’ dahil parang pinapamukha mo naman sa akin na single talaga ako.” Pareho kaming natawa sa huli niyang sinabi. Ka
Terakhir Diperbarui: 2025-12-15
Chapter: Chapter 34: We All LieIslaine's Point of View Sa pagod at satisfaction ng ginawa ko kagabi, kaagad akong nakatulog at hindi na namalayan pa kung anong siya nakauwi. Maaga akong nagising ngayon at pupusta akong mamayang tanghali pa magigising si Uncle Nereus. Uncle Nereus must have had the best day of his life last night. Alam kong masakit sa katawan ang higaan niya, but for the first time, I saw him lying on his chest. Nakadapa siya at ang mukha ay nakaharap sa dingding. It doesn't matter anyway. Nakikita ko pa rin ang mukha niya—at maging ang mga pula-pulang linya sa kaniyang likuran. Nababaliw na 'ata ako dahil lumapit ako sa kaniya at napayuko. Dahan-dahan kong inilahad ang aking kamay papalapit sa kaniyang likuran. I want to know how it feels to scratch his back or if my nails could dig deeper. Isang hibla na lang ng buhok ang layo ng palad ko sa likuran niya nang mapagalaw siya. I froze—my breath stuck in my throat. Kinabahan ako dahil baka magpalit siya ng posisyon, but he didn't. Makakahinga na
Terakhir Diperbarui: 2025-12-14
Chapter: Chapter 33: LyingIslaine's Point of View Napamulat ako ng aking mga mata nang marinig ang pagtunog ng papag dahil sa naging pagbangon ni Uncle Nereus. Napapikit ako ng aking mga mata at nagtulog-tulugan dahil alam kong sisilipin niya kung gising pa ako. Saka lang naman ako napamulat muli nang marinig ang pagtunog ng pagbukas at pagsara ng pinto. He's leaving. Mabilis pero maingat akong napabangon. Sinigurado ko ring hindi tutunog ang aking tsinelas kapag isuot iyon. Napasilip muna ako sa may kuwarto dahil baka hindi naman pala lumabas si Uncle Nereus, pero wala siya sa higaan niya. Wala rin siya sa may mesa. Dahan-dahan akong lumabas at saka binuksan ang pinto. Napasilip ako, tanging ang mata lang ang makikita sa maliit na espasyo na gawa ng pagbukas ko sa pinto. From a distance, I saw him walking—the right hand was on his nape, massaging it. Huminga ako nang malalim at saka napulunok, bago maglakas-loob na lumabas ng bahay. Ito na ang pagkakataon para malaman ko kung saan siya pupunta kapag umaal
Terakhir Diperbarui: 2025-12-13
Chapter: Chapter 32: WonderingIslaine's Point of View Sabay kami ngayong nag-uumagahan ni Uncle Nereus. Hindi daw muna siya papalaot para naman mabigyan ng chance ang ibang mangingisda na makarami ng huli. For all I know, it was just his lame reason. Tinatamad lang siguro siya. “Uncle,” tawag ko sa kaniya kung kaya'y pansamantala siyang napahinto sa pagsubo sana ng pagkain. Kinakamay niya lang ang pagkain. Tinapunan niya lang ako ng tingin. Dahil hindi ako makasagot agad, nagpatuloy siya sa kaniyang pagkain. Nag-ipon naman muna ako ng lakas ng loob bago magsalita. “Si Miss Darya. Nasa The Trident siya,” bigla kong sabi. Hanggang ngayon ay hindi pa rin kasi namin siya napag-uusapan. Napalunok si Uncle Nereus at saka napainom ng kaniyang kape. “And what's with her?” Napaisip naman ako sa walang pakialam na tugon ni Uncle Nereus. Truth is, I just want to confirm if they're still seeing each other. Pero malakas ang kutob ko na oo. They're just both denying it. “She's nice to me,” saad ko at pilit na ngumiti. “An
Terakhir Diperbarui: 2025-12-13
Chapter: Chapter 69: Voice Of The Youth"How can we fight disinformation? Ang daming kasinungalingan ang kumakalat sa social media. May mga poster na idinidikit sa kung saan-saan at hindi lang iyon patutsada sa akin, pati kay Sadie rin!" sigaw ni Ludwick kay Calisto. Hindi niya pa rin kasi matanggap ang umabot sa kaniya na may mga poster at paninira tungkol sa kaniya at kay Sadie ang idinikit nitong umaga sa pader na nakapalibot sa munisipyo. Napatingin si Calisto kay Sadie. Pagkakuwan ay lumapit ito kay Ludwick at bumulong. "Mayor, kung makareklamo ka naman, parang hindi natin 'to ginawa. Naaalala mo pa ba ang ginawa natin sa vice mayor?" Ito ang sinasabi ni Ludwick sa sarili niya na baka karma na ito sa ginawa niya. Ngayon ay natikman na niya ang pait ng plano niya para lang makasira ng iba at manatili sa puwesto. Ang malala, pati si Sadie ay damay na. Kung nakinig lang sana siya kay Sadie at hindi na nakisabay pa sa paninira sa social media, baka hindi hahantong sa ganitong gulo ang lahat. Hindi nga ba? "Oh, ano nam
Terakhir Diperbarui: 2025-11-12
Chapter: Chapter 68: A Non-VoterHindi maialis ng isang dalagita ang kaniyang mukha sa mga poster na nakadikit sa pader na nakapalibot sa city hall. Papunta pa lang ang batang babae sa paaralan, halata naman sa uniporme nitong suot. Lumapit siya sa mga poster dahil nagtataka siya kung ano ang mga iyon. Nagtataka rin siya kung bakit hindi iyon pinapatanggal ng mga taong dumaraan. Sa halip, tinatawanan lang ang nakasulat doon. "Mayor, kunsintidor." "Oust Mayor Ludwick!" "Biased!" "Sadie, sulsulera!" "Walang aasahan sa iyo!" "Gallejo naman!" Kinuha ng dalagita ang isa sa mga papel na may nakasulat na "Walang aasahan sa 'yo!". Napatitig siya rito hanggang sa napalingon siya sa mga taong dumaraan na pasimpleng tumatawa. Lumapit siya sa isa pang papel at kinuha iyon. Hindi niya tinupi ang mga iyon. Napakagat ang batang babae sa kaniyang labi at doon ay sinimulan niyang isa-isang kunin ang mga poster. "Hoy!" Hindi natinag ang dalagita sa malakulog na boses na sumaway sa kaniya. Ipinagpatuloy niya lang pagtanggal h
Terakhir Diperbarui: 2025-11-12
Chapter: Chapter 67: People's Rage"Ipasara, Marasa! Ipasara, Marasa!" Iyon ang paulit-ulit na sigaw ng mga tao habang itinataas-baba ang kanilang placards. Biglang kinabig ni Ludwick si Sadie papunta sa likuran niya. "Ako na ang kakausap." "Marasa Restaurant ay may lason sa masa! Ipasara!" Ludwick cleared his throat and smiled. He walked closer to the group of people and waved hello. "Ah, magandang araw sa ating lahat. Maaari ko po bang malaman kung bakit kayo nagwewelga?" Parang bubuyog na nagsipag-unahan sa pagsagot ang mga tao. Lahat sila may rason, lahat sila may sagot. Pare-pareho lang ang punto, iba-iba lang ang haba at simple ng mga salita. "Mayor, limang taga-San Catalia ang nalason ng restaurant na ito. Hihintayin pa ba nating lahat tayo ay lasunin?" pasigaw na sabi ng isang lalaki at napalingon sa mga tao sa likuran. Nagsigawan naman ang mga kasamahan nito na para bang sang-ayon ito. Huminga nang malalim si Ludwick saka malumanay na nagsalita. "Mawalang galang na po, 'no? Nilinaw na po at may ebidens
Terakhir Diperbarui: 2025-11-06
Chapter: Chapter 66: The Don, The PeopleTatlong araw na ang nakalipas simula nang may nalason sa Marasa Restaurant. Sa tatlong nakalipas na oras, may iilang bagay na nalaman si Ludwick. Una, walang kapabayaang nangyari ang establisyemento. Pangalawa, magkakakilala naman pala talaga ang mga nalason at umaming binayaran lang sila. Pangatlo, kahit sinabi na nila sa madla ang tunay na nangyari, walang masiyadong naniniwala dahil may nagsilabasan pang issue tungkol kay Sadie. Inungkat ang naging kaso ng tatay nila at dinagdagan pa iyon ng mga kuwentong puro kasinungalingan. Sinabihan pa ang ama nitong isang kriminal at nakapatay umano ito, bagay na ikinaalma ni Sadie. Ang ina naman niya ay in-edit-an ng picture at binasagang "p****k ng taon" dahil kabit kuno ito ng kung sino-sino. Kaagad namang pinabulaanan ni Sadie ang mga nababasa niya sa social media. Ngunit, sa halip na simpatiya ang mababasa, pangba-bash ang natanggap niya. Sirang-sira naman na siya sa pamilya niya dahil siya pa ang sinisisi ng mga ito kung bakit kumaka
Terakhir Diperbarui: 2025-11-06
Chapter: Chapter 65: He's Live"Okay na?" tanong ni Ludwick at napadungaw sa taong nasa likod ng camera."Yes, Mayor. We're going live in five seconds."Naisipan ni Ludwick na mag-live sa social media dahil sigurado siyang kumalat na naman ngayon ang nangyari sa Marasa Restaurant kanina. Katatapos lang din nilang makausap ang mga nagtratrabaho sa Marasa Restaurant at nakapagtatakang wala sa kanila ang nagsabing galing sila sa banyo bago naghandang pagkain. Ayon naman sa taga-luto, well-cooked ang mga pagkaing inihanda nila. The CCTV footage confirmed the claims of the staff. Hindi lang dahil sa pangangampanya ngunit malakas talaga ang kutob ni Ludwick na maaaring may kinalaman na naman dito ang kampo nina Yadiel. Pinagbantaan siya nito na tungkol sa paghihiganti na gagawin niya. Idagdag pa si Farahmina na umaarteng biktima sa harap ng telebisyon at pinunto si Sadie sa isang isyung may kinalakam sa tito nito. Kaya naman, inutusan niya rin ang dalawang pulis kanina na busisiin ang mga biktima umano ng food poisoning
Terakhir Diperbarui: 2025-11-04
Chapter: Chapter 64: Food PoisoningKaagad na isinugod sa ospital ang limang hinihinalang nalason. Ang ibang customers naman ay hindi na tinapos pa ang pagkain sa restawrant at pagkakuwan ay umalis na rin.Bagamat wala pang pormal na imbestigasyon kung nalason nga ba ang lilimang customers, ipinangako ni Sadie na sasagutin niya ang lahat ng gastusin sa hospital. Inatasan din niya ang isa sa pinagkakatiwalaan niya sa restawrant na isara na muna iyon, kahit hindi na mabawi ang nagastos para sa mga rekados ng pagkain. Samantala, ibinigay na rin niya ang lista ng mga pangalan ng mga tagaluto dahil kung sakaling mapatunayan na dahil sa mga pagkaing niluto ang lason, malaki ang posibikidad na naroon sa loob ang salarin. Though Sadie was sure that none of her staff has the nerve to harm others, she was left with no choice but to give them an ounce of doubt.Truth be told, nanghihinayang talaga si Sadie ngunit mas nananaig sa kaniya ang takot. Nanginginig ang kaniyang mga tuhod at nanlalamig ang kaniyang mga kamay. Magkatabi si
Terakhir Diperbarui: 2025-11-04
Chapter: Chapter 15: Home, It Is (Samantha)Samantha’s Point of View“Erwin!” I shouted the moment the tricycle I was riding stopped in front of our house. “Erwin, get out here and help me!”I stepped down carefully, trying not to drop or topple any of the groceries I was carrying.“Excuse me . . . can you help me instead? If we wait for my brother, it’ll be dark before anything gets done,” I said as I approached the driver. “Don’t worry, I’ll add an extra amount to the fare.”He immediately climbed down from his seat. I grabbed the two kilos of milkfish, plus a kilo each of pork and chicken. Even though I could feel my fingers begging for mercy, I still took the bundle of snow cabbage. Meanwhile, the driver hoisted the sack of rice onto his shoulder.We hadn’t even walked far from the tricycle when my father met us at the doorway. It always hurts to see the patch on his neck. I can’t look at him without feeling a sting in my chest. It seems like every session makes him thinner. He’s lost so much weight already.“Samantha, what
Terakhir Diperbarui: 2025-12-10
Chapter: Chapter 14: The Day IV (Samantha)Samantha’s Point of ViewI can only hope that I made the right decision agreeing to Walter’s new offer. It was hard to refuse, honestly. My brother’s education—free. My father’s dialysis—covered.“So, how did you and Walter meet?”Mrs. Robles’ voice snapped me back to reality. We were on the elevated circular platform with two other women, waiting for the host to gather enough participants for the bouquet toss.I gave her a small smile before answering. “At the company. I’m . . . I’m his secretary.”Her hand slid lightly across my back and stopped on my waist. “Why do you sound hesitant? There’s nothing wrong with being a secretary, dear.”“Thank you, Mrs.—”“Mommy. Call me Mommy,” she insisted. “And please find time to visit our home next week. I want to talk to you and so we can bond. My husband and I will be very busy in the coming days.”My first impression of her was right. She really is kind. Maybe Walter got his father's attitude. Though his dad seems kind, too. So maybe Walter
Terakhir Diperbarui: 2025-12-09
Chapter: Chapter 13: The Day III (Walter)Walter’s Point of ViewWhile everyone was busy eating, I took the chance to talk to my parents. Samantha stayed at our table, eating as well. What happened earlier wasn’t part of the plan—it just popped into my head. But I know it’s going to cost me. Even though this is a private event, some of the guests here work at my company—like Conrad. I’m sure their minds are spinning with assumptions right now. But it should be the least of my concerns. I just need to get through tonight.“Mom,” I called out as I climbed up to them, taking the stairs at the far end of the elevated rectangular stage. They were halfway through their food.Mom immediately stood. We didn’t get the chance to talk after that stunt Samantha and I pulled. And I know she’s been dying to corner me.“My son,” she said warmly as she kissed my cheek. I moved to my dad to give him a hug.“Where’s your girlfriend? We’d like to see her,” Dad said, excitement written all over his eyes and a wide smile.Mom took my hand. “I pra
Terakhir Diperbarui: 2025-12-09
Chapter: Chapter 12: The Day II (Samantha)Samantha’s Point of View“Tonight, we don’t just celebrate the years—because those are merely numbers. We celebrate a love that stayed, that grew, and endured,” the emcee announced, signaling that Walter’s parents were about to be introduced. He has said a lot of things earlier; I honestly thought we’d be waiting for another hour before the night officially start. “Their hearts still choose each other, just like they did on day one. So with all our love, let’s welcome Mr. Wilver Robles and Mrs. Klarisse Robles as they take the floor for their anniversary dance, followed by the exchange of their vows.”We all stood and applauded as Walter’s parents stepped out from the arch. His mom’s arm was looped through his dad’s, just like Walter and I earlier. She held a bouquet of red roses, too. A moment later, the intro of “Can't Help Falling In Love” by Elvis Presley filled the entire venue.His mom wore a long red mermaid dress that wrapped beautifully around her slim figure. It had sheer sl
Terakhir Diperbarui: 2025-12-09
Chapter: Chapter 11: The Day (Samantha)Samantha’s Point of ViewI tightened my grip around Walter’s arm the moment we stepped into the venue. A long red carpet stretched before us, lined with a mix of red, pink, and white roses on both sides—though the red ones clearly dominated. Between each basket of flowers stood a candle enclosed in a glass jar. Paired with the instrumental music filling the room and setting a romantic mood, it felt like we were walking down the aisle at our own wedding. If Walter had asked me right here to pretend as his fake girlfriend, I would’ve answered “I do” even without payment.I subtly looked around. On both sides were tables and chairs, some already occupied by guests. A few of them didn’t hold back with their outfits—glamorous, bold, and expensive-looking. Others simply wore a red dress and called it a day. Not that they really needed to dress up extravagantly; their faces alone screamed luxury.“Let them stare,” Walter murmured softly. With the amount of eyes on us, each with a different r
Terakhir Diperbarui: 2025-12-09
Chapter: Chapter 10: Ruby Red (Walter)Walter's Point of View“Perfect!” my wardrobe assistant exclaimed after fixing the way my coat sat on my shoulders.I immediately turned away from him and faced the mirror. Truth be told, I didn’t just wear the suit—I became everything its color represented: powerful, confident, unapologetic. But deep inside, I was anxious.I studied myself in the mirror. The burgundy vest and the black fabric underneath looked like they were stitched solely for me, hugging every part of me that needed hugging. Every black button on the vest was fastened like it belonged exactly there. And the burgundy coat? The very definition of perfect. Maybe Sid actually had some use after all, he was the one who helped me choose this suit.My hair was slicked back, my stubble was clean and intentional. I smirked as I tilted my head slightly. People were right. I was handsome.“How about Samantha? Is she done?” I asked the assistant behind me. I could practically see hearts forming in his eyes in the reflection as
Terakhir Diperbarui: 2025-12-08
Masuk
