Novels by thegreatestjan

Walter's Point of ViewFocus has suddenly become a foreign word in my vocabulary after what Samantha did earlier. It's been hours, yet my head is still reeling from the way our bodies nearly became one when she locked her hands around my nape. Her gaze was enchanting—luring me closer, pulling me in. “Sir?” Bigla akong natauhan nang tawagin at tapikin ni Samantha ang aking balikat. Nasa loob kami ngayon ng sasakyan at magkatabi kaming nakaupo rito sa likod ng driver.“What?” I replied with annoyance, my eyes locked on hers as I smoothed the front of my polo with my palm.“We're here,” sagot nito, seryoso ang tono. “Kanina ka pa tinatawag ng driver, pero hindi ka umimik. Tulala lang.”I glanced at her again before opening the car's door. “I didn't ask for an explanation.”Lumabas na ako ng sasakyan at napatingala muna sa building na nasa harap ko. It’s almost four in the afternoon, but the heat still feels scorching enough to burn my skin.“Bakit ba tayo andito, Sir?” tanong ni Samant

Samantha's Point of ViewNaglalakabay ang aking daliri sa mga boteng naka-display sa wooden shelf. Binabasa ko ang mga pangalan ng mga ito nang maramdaman ang paghaplos ng malapad at malambot na kamay sa magkabilang balikat ko.“Do you like what you're seeing, mi amor?”Napalunok ako at unti-unting ibinaling ang aking mukha sa aking likuran. Si Walter. Sobrang lapit ng mukha niya sa akin dahilan para pati ang paghinga niya sa kaniyang ilong ay maramdaman ko sa aking mukha. Idinikit niya ang kaniyang noo sa aking ulo, habang ang mga kamay niya ay parang minamasahe ang aking likuran.“I'm loving i—” Hindi ko na natapos ang dapat kong sabihin dahil bigla akong natawa. Ang malambot na pagkakahawak ni Walter sa balikat ko ay naging mariin, masakit. Itinulak ko siya palayo sa akin.“How can we convince them if we can't even act sweet? Practice pa nga lang 'di na magawa nang tama. Ilang ang araw na lang ang mayroon tayo” pangangaral nito sa akin at napahawak pa ito sa likod ng kaniyang ulo.

Walter's Point of ViewMbreath hitched in my throat as Sid stormed into the office without warning. One look at his face, and it was clear—he was completely stunned by what he sawKaagad akong humakbang palayo kay Samantha. Nang hindi lumilingon ay nagsalita ako, “Leave us alone.”Dala ang folder na binigay ko ay kaagad naman itong lumabas. Bahagya pa itong napayuko bago lagpasan si Sid para magbigay ng galang. Ngumiti naman si Sid sa kaniya.Nang mapasulyap sa akin si Sid, nagtaas-baba ito ng kaniyang kilay. Napapikit ako ng aking mga mata at napailing bago maglakad papunta sa aking mesa.“I'm guessing she's the fake girlfriend,” saad nito habang nakasunod sa akin. May bakas ng pang-aasar sa kaniyang boses. “In all fairness, you've got good taste. She's a girlfriend material.”“She's not,” mariin kong saad nang mapaharap ako sa kaniya.He pouted his lips, while stopping himself from smiling—or maybe laughing.“She's not,” paggaya nito sa tono ng aking pananalita at pagkatapos ay tuma

Samantha's Point of ViewMaaga akong pumasok ngayon dahil baka makarinig na naman ako ng hindi kaaya-ayang salita galing kay Walter. Wala naman talaga akong ibang gagawin ngayong umaga, unless may iutos sa akin ang lalaking iyon.Mag-iisang oras na rin simula nang dumating ako sa office. Ngayon ay nakaupo lang ako sa sofa—mariing nakasandal ang likod habang nakaharap sa ceiling ang mukha. Nakapikit din ang aking mga mata, sinusubukang itulog ang mga pangamba dala ng hirap ng buhay. Ramdam ko ang bigat ng aking mga mata, pero hindi ako makatulog. Magka-college na rin kasi si Erwin, ang nakabatatang kapatid ko. Samantalang si tatay naman, may tatlong session ng dialysis sa isang linggo.Dahil sa rami ng iniisip at nakapikit pa ako, hindi ko namalayan na pumasok na pala si Walter. Nalaman ko lang nang magsalita ito, dahilan para kumulo ang aking dugo.“I hired you to work, not to get paid while you sleep,” saad nito. Bahagya kong iminulat ang aking mata at nakita itong naglalakad sa kani

Walter's Point of ViewThe fingers of my left hand tapped one after another, like horses racing at the starting line, while my eyes stayed fixed on the closed door. A grin spread across my face the moment Samantha walked in.Her smooth, tanned skin seemed to glow, perfectly complementing the crisp white blouse she wore. Her round, brown eyes—so expressive—never failed to betray her emotions. Ang kaniyang ilong naman ay matangos, bagay na bagay sa kaniyang maliit na mga labi. Her hair that curls at the end is long and usually rests at her shoulder like waves of water. Her height, on the other hand, is just average. When she stands next to me, her chin barely reaches my shoulder. She looks devastatingly stressed, yet her beauty still shines through.“One hour late,” bungad kong sabi sa kaniya. Sinulyapan lang ako nito at dumiretso siya sa kaniyang puwesto.“Sinamahan ko si tatay sa hospital,” saad nito sabay baba ng kaniyang bag sa mesa. Walang buhay ang kaniyang boses. “Pasensiya na. W

Samantha's Point of ViewKatatapos ko lang ayusin ang mga dokumento na dapat pirmahan ng boss ko. Napainat ako at napahawak pa sa aking likod dahil sa pagod. Umagang-umaga pa lang ngunit halos pang isang araw na gawain na ang iniutos sa akin.Uupo na sana ako ngunit biglang bumukas ang pinto at tumambad sa akin ang mukha ng lalaking walang palya sa pagsira ng aking araw, si Walter Robles, ang aking boss. Siya ang CEO ng Sirak Wines, isang tanyag na distillery company na gumagawa ng wines galing sa mga prutas na marami sa bansa katulad ng duhat.Nakasuot siya ngayon ng dark blue coat na pinailaliman niya ng puting long sleeve na polo, at naka-tuck in sa kaniyang dark blue pants. Masasabi kong guwapo ito dahil sa mga katangian na mayroon siya. Ang kaniyang panga ay matalim, at kapansin-pansin ang manipis na balbas na nakapalibot dito. Ang kanyang mga mata ay kulay itim na bumabagay lamang sa kanyang makapal na kilay. Medyo pursado ang kanyang mga labi, na parang sanay magpigil ng damdam