Novels by thegreatestjan

Walter's Point of View Samantha's on top of me—the hem of her night gown covered the way her tightness enveloped my dīck. Mayamaya, mahigpit siyang napahawak sa dalawang umbok niya, minamasahe iyon, habang dahan-dahang itinataas-baba ang kaniyang paggalaw. Napapatingala siya at kahit hindi ko nakikita ang mukha niya, alam kong napapapikit at napapakagat ito ng kaniyang labi. “Shit, fuck it, Sam. You're so good,” I groaned as her speed has increased a bit. Napahawak ako sa kaniyang balakang at napapikit, bago iyon hampasin. “God, oh. Fuck . . . ang sarap.” “Ūgh . . . ūgh,” ungol nito na parang isang iyak na. “T-tangina . . . oh, ūgh.” Napalitad at ang dalawa niyang kamay na nasa dibdib niya kanina ay ipinatong niya sa aking binti. Kakaibang sarap ang naibibigay ng pagtaas-baba niya kanina, but I think I'm so close to losing my mind when she started grinding her body against mine. She even swirled, her tightness touching every sensitive nerve of my dīck. Pabor iyon sa posisyon niyan

Samantha's Point of ViewNapahinto si Walter sa kaniyang paghalik dahilan para mapamulat ako ng aking mga mata.Pinagmasdan ko siyang tanggalin ang kaniyang damit at kung paano hawakan ang aking kamay para halikan iyon, bago idikit sa kaniyang dibdib. Mabilis at malakas ang pagtibok ng kaniyang puso. Ngumiti siya sa akin bago muling ilapit ang kaniyang mukha sa akin para halikan ako.Iba ang halik ni Walter ngayon—mainit pero marahan. May tamis iyon ng pananabik, pero hindi siya nagmamadali. Hindi mabilis na para bang gutom na gutom. Hindi katulad ng ginagawa namin noong una.Ginantihan ko siya. Malambot at mabagal na halik, ninamnam ang pagdaloy ng kaniyang laway sa aking katawan. Habang ang mga labi naman ay nakikipaglaro sa init ng aming nararamdaman, lumapat ang isang kamay ni Walter sa strap ng suot kong nightgown. Kasabay ng pagbaba niya roon ay siyang paglakbay ng kaniyang halik patungo sa aking leeg.Ang kamay kong nakahawak sa dibdib niya kanina ay nagtungo sa kaniyang likod,

Samantha's Point of View Napakagandang tingnan ng mga bulaklak dito. Iba't ibang klase at kulay. Kaya naman, halos sa lahat ng bulaklak ay nakapagpa-picture ako. Vinideohan din ako habang tumatakbo, umiikot, at kunwari ay inaamoy ang mga bulaklak. Noong nasa mga tulips na kami, gusto kong tumalon doon at mahiga kaso hindi puwede. Tinanaw ko si Walter, pero nawala ito sa kaniyang kinatatayuan kanina. Saan kaya iyon nagpunta? Mapapalingat sana ako sa aking paligid para hanapin siya, pero bigla akong pinagsabihan ng lalaki sa aking gagawin. Nagtungo din kami sa iba pang picture spots dito katulad na lamang sa may swing, may frame na parang nakatusok sa lupa, at maging sa isang piano na napapalibutan ng mga bulaklak. “Okay, Ma'am, atras po tayo,” saad ng lalaki sa akin. Nandito kami sa isang bahagi kung saan may vertical gardening arch. Ang mga bulaklak ay nakatanim sa pots na nakakabit sa isang metal frame na arko ang porma. Para itong lagusan sa mga enchanted o fairytale movies—arko

Samantha's Point of View “Kumapit ka, ha?” wika ni Walter sa akin at nilingon pa ako nito sa kaniyang likod. “Huwag mong bibilisan!” paalala ko naman dito dahilan para matawa siya. “Oh, really? Last time, I remembered you were begging me to go faster,” sarkastiko pa nitong sabi. “Walter!” sigaw ko naman sabay hampas sa kaniyang likuran. Nandito kami ngayon sa Houli District at kasalukuyan akong umaangkas kay Walter sa likod ng isang e-bike. Ngayon ang huling araw namin dito sa Taiwan, at sinabi nitong hindi raw namin puwedeng palampasin ang Hou-Feng Bike Path at ang Zhongshe Flower Market. Sinabi kong kahit buong araw ay sa Zhongshe Flower Market na lang kami dahil hindi naman ako marunong mag-bike, pero sinabi nitong hindi naman daw ako magba-bike dahil aangkas lang ako sa kaniya. Napahawak na ako sa magkabilang bahagi ng shirt niya, sa bandang tagiliran. Ngunit tinanggal ni Walter ang mga kamay ko at pinagtagpo ang mga iyon sa harap ng tiyan niya. Ang tigas ng abs niya. Nararam

Samantha's Point of View Natapos na ang pangatlong araw ng paglilibot namin ngayon sa Taiwan. Ilan sa mga binisita namin kanina ay ang Qingtiangangang Grassland at Yangningshan Library. Gabi na ngayon at maaga kaming nakapag-dinner. Ako lang naman ang naiwang mag-isa rito sa kuwarto namin ni Walter dahil nagpaalam siya na may pupuntahan. Hindi niya sinabi sa akin at hindi rin naman ako nagtanong dahil baka sabihin na naman nitong hindi niya ako nanay. Pero sa tingin ko, may kikitain siyang investor dito. Nakita ko kasi ito kanina na may kausap sa kaniyang cellphone. Napasinghal na lang ako at tiningnan kung nag-reply na ba si Erwin sa mga picture na s-in-end ko sa kaniya kanina. Nakakabagot din talaga lalo na't isang himala na hindi pa ako tinatamaan ng antok ngayon. “Ganda ng view. May mga panira lang.” Iyon ang naging reply ni Erwin sa mga larawang magkasama kami ni Walter. Napailing na lang ako habang natatawa. Mayamaya pa, may s-in-end din siya sa akin. Akala ko larawan iyon n

Samantha's Point of View Pagkatapos naming mag-night market, nag-send ako kay Erwin ng mga picture namin ni Walter para ipakita iyon sa kaniya. Ilang segundo lang ang lumipas ay tumawag ito kaagad. Mabuti na lang at mayroon akong e-sim na naka-activate kung kaya'y may pang-internet ako. Silang dalawa ni tatay ang nakausap ko, parehong hindi makapaghintay sa aking ikukuwento. Pero naging mabilis lang ang pag-uusap namin dahil ramdam ko talaga ang pagod. Mabuti na lang at naliligo si Walter no'n noong tumawag si Erwin. Hinanap pa naman siya ni tatay. Nang matapos magbihis si Walter ay saktong patulog na ako. May sinabi pa nga ito, pero hindi ko na naintindihan dahil kusang sumara ang aking mga mata. Panibagong araw na naman. Panibagong araw para mapagod at mag-enjoy. Ginusto ko rin naman ito kung kaya'y hindi ako dapat magreklamo. At katulad pa nga ng sinabi ni Walter, minsan lang ito mangyari. Nandito kami ngayon sa Yehliu Geopark at kanina pa kami palakadlakad habang ini-enjoy ang

Nasa harap na ng hapag-kainan sina Ludwick. Magkatabi sa kabilang bahagi si Don Leandro at Donya Cielo samantalang sa kabila naman si Ludwick at Sadie. Apat lang sila roon dahil wala naman sa mansyon ang mga kapatid ni Ludwick.Katapat ni Sadie si Donya Cielo samantalang si Ludwick at Don Leandro naman ang magkaharap."Ah, bago tayo magsimula, nais ko sanang humingi ng tawad sa iyo, Sadie," wika ni Don Leandro at napatingin pa ito kay Sadie nang napaka-sincere. "Patawarin mo sana ako sa mga sinabi ko tungkol sa iyo noong nakaraang araw."Hinawakan ni Donya Cielo ang kamay ni Don Leandro at napapangiti na napasulyap ang donya sa asawa."Sa 'yo naman, Uno, patawad din." Napatingin si Don Leandro kay Ludwick. "Sa maikling panahon na nasa hospital ako, napag-isipan ko lahat ng mga ginawa at sinabi ko sa 'yo."Namula ang mga mata ni Don Leandro. Si Sadie naman ay hindi lubos maisip kung gaano kagaling itong ama ni Ludwick sa pag-arte. Kahit sa pag-iyak ay nagagawa nitong gawin."Mali ako

"Hindi ba nakakahiya? Hindi ako nakapunta kanina. Baka magkagulo na naman," nag-aalalang sabi ni Sadie kay Ludwick.Hindi niya napaunlakan ang imbitasyon sa kaniya kanina na roon magtanghalian sa mansyon ng mga Dargan. Abala kasi ito lalo na at kanina ay may iilang mga estudyante ang nagpunta sa restaurant para maging pamilyar doon. Doon kasi ang mga ito magwo-work immersion."I already told Dad why you didn't make it. Ayos lang naman sa kaniya," paliwanag naman ni Ludwick na napahawak pa sa kamay ni Sadie.Andito sila sa loob ng sasakyan at kasasara lang nila sa Marasa Restaurant. Maaga itong nagsara dahil nga sa imbitasyon ng ama ni Ludwick. Sa likod ng sasakyan ay naroon ang mga pagkaing dadalhin sa mansyon.Kanina ay handa na talaga itong si Sadie at wala na itong pag-aalinlangan. Kaya lang, bigla na lang itong nagdalawang-isip ngayon."Sigurado ka?" tanong pa ni Sadie.Hinigpitan ni Ludwick ang pagkakahawak sa kamay ni Sadie. Mahigpit iyon ngunit hindi naman iyon nakakasakit."Do

Today was just a normal day for Sadie. Marami ang kumakain sa restaurant niya, at halos magkumahog na ang mga tagaluto sa dami ng orders. Pero patuloy pa rin siyang binabagabag ng sinabi ni Donya Cielo.Ngayon ay iniisip na niya ang sinabi ni Ludwick dati sa kaniyang maaari siyang mapahamak kapag isapubliko nila ang kanilang relasyon. Kung ganoon, malaki na ang tiyansa ngayon dahil nga nangyari na iyon.Na-feature na sa telebisyon ang ginawa ni Ludwick noong nakaraang araw sa Marasa Restaurant. Kumalat na iyon sa social media at kahit ang mga costumer na pumupunta rito ay hinahanapan siya kung nasaan si Ludwick."Ma'am, na-deliver na po sa munisipyo ang ipinapabigay niyo kay Mayor," saad ng isang attendant na bigla na lang sumulpot sa likod ni Sadie.Humarap siya sa attendant at ngumiti. "Iyong para roon sa bahay nina mayor, kumusta?"Mahinang natawa ang attendant. Walang bahid ng pangungutya sa kaniyang tawa. Purong kilig lamang iyon."On the way na po iyon," saad nito. "Bakit po, Ma

Hindi pa rin nagsi-sink in kay Sadie ang lahat. Meanwhile, Ludwick just had his hand cleaned and medicated. Si Don Leandro naman nagpapahinga na sa silid nito.Ang naging paninikip ng dibdib ni Don Leandro ay maagang senyales ng pagkakaroon ng sakit sa puso. Hindi naman malala ang naramdaman nito. Kung tutuusin, hindi na ito kailangan pang dalhin sa hospital lalo na't doktor si Lewis. Ngunit nilamon ng takot si Lewis, bagay na hindi niya dapat maramdaman sa mga ganoong oras.May galit siya sa kaniyang ama, halos silang lahat ng magkakapatid. Ganoon pa man, kahit pagbali-baliktarin ang mundo, ama niya si Don Leandro.Magkasama kanina si Ludwick at Sadie ngunit lumabas muna si Ludwick sa kadahilanang may tumawag sa kaniya. It wasn't about San Catalia. It's about their business.Nasa tapat ng pinto si Sadie. Nag-aalangan siya kung papasok. Kinakabahan siya, natatakot. Ganoon pa man, idinaan na lamang niya ang kaniyang nararamdaman sa paglunok at pagkakuwan, humugot ito ng sapat na lakas

Biglang binasag ni Farahmina ang katahimikan at nakipagkamay kay Sadie. "Farahmina," pagpapakilala nito. "Woman of the Year Awardee," dagdag pa nito na halata namang nagyayabang. Napangiti naman si Don Leandro dahil mukhang magiging kawawa si Sadie kung itatapat kay Farahmina. Ang totoo ay kanina pa nag-iinit ang dugo ni Don Leandro at kating-kati na siyang ipahiya si Sadie. "Sadie," tugon naman ni Sadie at napangiti, "A restaurateur, and a volunteer and huge supporter to activities that aim to help those who are in need. A philanthropist to be exact." The tension between Farahmina and Sadie started. Sadie has no idea what Farahmina's relationship with the Dargans. She could have shown no care, but she knew that Farahmina wanted to put her into a situation that would provoke her, even though she meant no business with her. "And a daughter of a sex worker, and an ex-convict," biglang pagsingit ni Don Leandro habang kumukuha ng kanin. Matagal nang nagbackground check si Don Leandro t

Nakahanda na ang mga pagkain. Ang baso, plato, kutsara't tinidor, at ang iba pang gamit ay maayos na rin ang pagkakapuwesto. Ang mga upuan naman ay naghihintay na lamang sa mga uupo rito. Gabi na at nangangahulugan lamang na hapunan na. Isa-isa nang nagsipuwestuhan ang nagkikisigang anak ni Don Leandro. Nauna na si Lewis na kaagad nang nagsabi na pagkatapos ng dinner ay aalis din. Sumunod naman sa kaniya si Leopoldo na hanggang ngayon ay abala pa rin sa kinakabisa nito. Pareho silang pumuwesto sa kaliwang bahagi ng mesa na punong-puno ng pagkain. Napipilitan namang umupo si Leonidas sa tapat ni Lewis, at tumabi sa kaniya si Luciano na halatang wala sa kasalukuyang pangyayari ang isip. Umupo naman sa dulong bahagi si Don Leandro, malapit sa mga anak. Sa kabilang dulo naman ay si Donya Cielo at siya ang nakatalikod kung sakaling may palapit sa kanila. "Let me remind all of you," salitang napatingin si Don Leandro kay Leonidas at Leopoldo, "lalo na kayong dalawa, to just zip your mout