THIRD PERSON POV
Naging abala si Trina sa gaganaping show ng Dela Vegas group. Nakamasid lang naman sa kaniya si Darren mula sa malayo, napapakunot na lamang siya ng noo dahil tila ba nakita niya na si Trina dati pa pero hindi niya lang matandaan kung saan at kailan. Naipipilig na lamang ang ulo niya sa tuwing sumasakit ito. Iyun kasi ang nangyayari sa kaniya sa tuwing may bagay siyang pinipilit na alalahanin pero hindi niya maalala.
“Sigurado ka ba talaga sa bagay na ito? ipagkakatiwala mo sa kaniya ang buong show, this is a big show Darren.” Saad ni Nick habang nakatayo silang dalawa ni Darren sa pintuan at nakamasid kay Trina na hindi naman sila napapansin.
“I know, I trust her.” iyun lang naman ang isinasagot sa kaniya ni Darren. Napakunot na lamang ng noo si Nick dahil parang nakita niyang ngumisi si Darren o baka guni-guni niya lang iyun. Simula ng maaksidente ito ay hindi na nagbago ang blangko at seryoso niyang mukha, kung magbabago m
“Wala po talagang nakakaalam, kaming dalawa lang po ang nag-usap nun kaso ganiyan naman po pala nangyari at madadatnan ko ngayon.” bahagya siyang ngumiti at tiningnan si Darren na salubong na salubong ang mga kilay niya. Wala siyang kaalam-alam na hindi na pala siya maalala dahil ang buong akala niya ay kinalimutan na talaga siya ni Darren. Sa unang taon niya sa Paris ay naghintay siya, naghintay siya na baka tawagan siya ni Darren pero lumipas na ang pitong taon pero walang Darren ang lumitaw sa harapan niya. “Kumain na tayo,” saad naman ng matanda. Tumahimik naman na silang lahat at kumain. Paminsan minsan ay nililingon ni Darren si Trina. Napapailing na lamang siya kapag may lumilitaw na mga imahe sa isip niya pero hindi malinaw. “Kamusta ka naman iha? Ang laki na ng pinagbago mo ah? Paniguradong nahirapan ka sa ibang bansa dahil ang sabi sa amin ng Daddy mo ay hindi ka niya man lang mabigyan ng pera dahil wala ka naman. Yung banko mo nablocked na raw after one ye
“Hindi mo palaging hawak ang tadhana mo, masyado kang naging kampante. Sinabi ko na sa inyong isa itong malaking show pero ganiyan ang ginawa mo. Hindi mo ipinakita sa akin na deserve mo nga ang pagiging super model mo ng Dela Vegas group. Nagagalit ka sa akin dahil ipinalit ko sayo ang isang baguhan lang? hindi ka ba nahihiya dahil isang baguhan ang pumalit sayo? wala kang ginawa kundi ang maupo at kumain habang ibinubuhos ng mga kasama mo ang oras nila sa pagsasanay para maging perpekto ang lakad nila sa darating na show. Wala kang karapatang tanungin ako sa bawat desisyon ko, I am a professional Ms. Joyce at ang trabaho ko ay hindi lamang isang laro, ang trabaho mo ay hindi ka lang naglalaro sa play ground para magsanay lang kung kailan mo gusto. We are all a professional here and act like one.” May kahabaang saad ni Trina, akmang aalis na sana siya ng muli siyang harangan ni Joyce. “Hindi mo ba sila pipigilan? Lalo na at aalisin ni Trina ang isa sa mga models ng kompanya
“Hindi na talaga nagbago, gaya pa rin siya ng dati. Wala ng pinagbago.” Inis na saad ni Trina ng makabalik siya sa office niya. Nanggigigil pa rin siya kay Darren dahil sa paninigaw nito sa mga empleyado niya. Akala mo isang hari para palaging pagsilbihan. “Anong problema mo? nakakunot nanaman ang noo mo. Tungkol pa rin ba yan sa sagutan niyong magkapatid?” tanong ni Janet ng makapasok siya, ibinaba niya naman dun ang kape saka naupo. “It’s nothing, may iniisip lang ako.” sagot niya naman saka sumimsim sa dalang kape nito. “Siya nga pala, darating sa susunod na buwan ang CEO ng Gu’s group. A big company from China, gusto mo pa rin bang makuha ang endorsement?” nabaling naman kay Janet ang atensyon ni Trina. “Are you sure?” “Yes, yun ang nalaman ko. Sinasabi ko lang naman kung gusto mo pang makuha para sa Dela Vegas group.” “Of course, why not?” sagot pa ni Trina. Napatango naman si Janet dahil dun. “Sige, sabihan
“Anong ibig mong sabihing nabugbog mo siya? Who is William anyway?” tanong nito saka sumimsim sa kape niya habang nakatingin sa labas ng cafe. “Siya ang CEO ng Martinez Group.” Napatingin naman si Trina kay Lyndon at salubong na ang mga kilay niya. “Alam ko namang inosente ka, kilala ko kung paano maglaro si William. Marumi siya makipaglaro lalo na sa negosyo. Alam kong hindi kompanya nila ang may gawa ng mga design na ipinalabas nila ng magkaroon sila ng show.” “Alam mo ang tungkol sa nangyari?” tumango naman sa kaniya si Lyndon. “Nalaman ko ang tungkol dun at pinasok ko si Darren sa office niya. Hindi ko alam kung dapat ko bang pagsisihan na kinausap ko siya nung araw na yun o hindi.” “Why? What do you mean?” napabuntong hininga naman si Lyndon saka sumimsim ng kape niya. “Hindi pa ako tapos magsalita nun ng mabilis niyang kinuha ang susi ng kotse niya at alam kong balak ka niyang sundan. Ang kaso,” hindi pa niya naituloy na saad. Naibaba na
Napapatango-tango naman na siya dahil mukhang magiging matagumpay ang malakihang show ng Dela Vegas group. Pababa na sana siya ng hagdan ng matapakan niya ang isang madulas na tela. Nanlaki na lamang ang mga mata niya dahil alam niyang babagsak siya. “Wooaaah,” nanlalaking matang sambit niya. Kung babagsak man siya ay alam niyang may kataasan din yun dahil nasa ikatatlong baitang siya ng maliit na hagdan ng matapakan niya ang madulas na tela. Naialis naman ni Darren ang mga kamay niyang nakapamulsa ng makita si Trina na pabagsak na. Naging mabilis ang kilos niya at sinalo si Trina. Napapikit na lamang si Trina dahil ang akala niya ay bumagsak siya sa sahig pero bahagyang napakunot na lamang ang noo niya ng wala siyang maramdamang sakit sa katawan niya at ramdam niya rin ang dalawang brasong tila sumalo sa kaniya. Dahan dahan pa niyang iminulat ang isa niyang mata. Sumalubong naman sa kaniya ang nakakunot na kilay ni Darren. Ibinaba naman na siya ni Darren ng bigla na
“Okay na ba ang lahat? Nandito na ba ang mga gagamitin? Ang mga models? Handa na ba?” sunod sunod na tanong ni Trina sa mga staff na tutulong sa kaniya sa show. “Okay na po ma’am lahat. Ang lahat ng mga models ay mukhang excited sa show kahit na yung iba ay isang beses lang lalabas. Sa tingin ko magiging matagumpay ang show ng dahil sa inyo ma’am.” nakangiting sagot ng isang staff, bahagya lang namang ngumiti si Trina saka tiningnan pa ang iba. Ano mang oras ay magsisimula na ang show. “Janet,” tawag niya sa sekretarya niya. Lumapit naman sa kaniya si Janet. “Ikaw na ang bahala rito mamaya, kailangan ko kasing lumabas. Kapag nagkaroon ng problema, tawagan mo ako kaagad.” “Sure, no problem.” Saad naman nito. Minsan pang tiningnan ni Trina ang kalagayan ng back stage saka siya lumabas at naupo sa harapan. Halos lahat ng mga mahahalagang tao naman ay nandito na. “Maganda ang pagkakaayos ng stage, mukhang handang handa ka talaga.” Saad ni Darren ng makaup
Ilang minuto na lamang ay tatawagin na si Ashley for the final walk. Mabilis namang naayos iyun ni Trina saka niya ibinigay kay Ashley. Nagpalakpakan naman ang mga models at staff ng matapos iyun. Lumabas naman na si Trina kasama ng secretary niya at naupo na uli siya sa upuan niya katabi ni Darren. Nakatingin naman si Darren kay Trina at hinihintay kung ano nga bang magiging kalalabasan ng ginawa ni Trina.Muling nagsalita ang host, napaayos naman si Darren sa kinauupuan niya ng lumabas na ang model nilang may suot ng dress na nasira. Kalmado lang naman si Trina at napangiti ng makita ang naging resulta ng gawa niya.“Hmm, hindi na rin masama but the original design is the most beautiful for me.” nakataas na ang kilay ng mataray na designer. Napangiti naman si Darren dahil mukhang mas naging maganda pa nga ang dress ng ayusin iyun ni Trina. Napapairap na lamang si Joyce ng makita niyang nakangiti si Darren na ngayon niya lang nakita. Inis na inis na siya s
TRINA POV Maaga akong nagising at nakaramdam naman ako ng saya, ewan ko ba pero parang gumaan ang pakiramdam ko ng makausap ko si Darren. Ilang taon kaming hindi nagkita at nagkausap dahil lamang sa isang kasalanang hindi naman napatunayan. Matapang at masungit pa rin siya ayon sa mga sinasabi nila pero parang siya yung Darren na minahal ko noon pitong taon na ang nakalilipas, noong panahon na nagsisimula na kaming dalawa para sa relasyon namin ng makausap ko siya kagabi. “Diretso ka na ba sa office mo sa Dela Vegas group?” tanong sa akin ni Janet ng makalabas kami ng bahay. “Oo, dun na tayo.” Saad ko naman sa kaniya. Itinuon ko naman na sa labas ang paningin ko. Ganun na ba talaga siya makipag-usap sa iba kapag dalawa na lang silang naiiwan? Dahil kung hindi niya ako nakikilala bakit ganun siya makipag-usap sa akin kagabi? Parang normal lang. Nakarating naman na kami ng kompanya. Naglalakad na ako sa lobby ng makasalubong ko si Darre