Chapter 22

Wala na akong balak na bumalik pa sa party matapos ng nangyari. Masiyado nang pagod ang utak at katawan ko para makihalubilo pa sa ibang tao. At isa pa, sa sobrang bigat ng dinadala ko’y hindi ko alam kung kaya ko bang pekein ito.

Hindi na ako nagreklamo pa nang si Aziel na mismo ang nag-alis ng mga luhang natuyo na sa aking pisngi at pati na rin ang makeup na kumalat na sa aking mukha. Habang ginagawa niya iyon ay nakatingin lamang ako sa baba, ni hindi ko na makaya siyang tingnan sa mata.

Nakakatawa nga dahil dati ay halos araw-araw kong ipinagdarasal na sana’y maging ganito kami kalapit dalawa. Gusto kong maranasan na maalagaan at asikasuhin niya. . . pero ngayong narito’t natutupad na, parang ang layo-layo pa rin namin sa isa’t isa.

“Stay in our room,” aniya habang inaalalayan niya akong maglakad palabas ng restroom. “I’ll prepare your bath and your clothes, too. Habang naliligo ka, bababa lang din ako saglit para kumuha ng pagkain mo. Magpapaalam na rin ako kina Mommy at Daddy–”