Chapter 23

Gulong-gulo ang isipan ko matapos ng pag-uusap na iyon. Gusto kong tanggihan, ngunit hindi ako magpapakahipokrita para sabihing hindi ko iyon nagugustuhan. Lalo pa't simula nang bumalik si Aziel sa kanilang probinsya ay mas naging madalas ang pag-uusap naming dalawa. Palihim lamang iyon at iniingatan ko talagang hindi malaman ninuman.

Katulad ngayon, kalalabas ko lang school at pagkauwing-pagkauwi ko sa bahay ay si Aziel na kaagad ang una kong tinawagan. I have nothing important to say, gusto ko lang ng makakausap. Gusto ko lang magkwento ng nangyari sa buong araw ko kahit wala namang espesyal doon.

Patalon akong umupo sa aking kama habang ang cellphone ay nakatapat sa aking tainga. Nakakailang ring pa lang iyon ay agad nang bumungad sa akin ang napapaos at bagong gising na boses ni Aziel.

"Hmm?" he murmured, "Good afternoon, Chantria. How's school?"

My smile grew bigger as I shifted my seat on the bed. "Okay lang naman. By the way, I got a perfect score on our exams."

"Really? Wow!"