Kabanata 67
Maagang-umaga, maagang nagising si Nathan at nadatnan niya si Nathara , na ngayon lang din nagmulat ng kanyang mga mata."Good morning," anito at nilapit ang noo sa kanya.“Morning,” bati niya pabalik sa namamaos na boses at sinulyapan ang kanyang ina na mahimbing pa ring natutulog."Gusto kong tumulong sa pagluluto ng almusal para kay Mommy," sabi niya , hinila ang sarili at gumapang palabas ng kama."Bakit hindi natin siya ipaghanda ng almusal?" Nagprisinta si Nathan.Napangiti si Nathara at tumango habang hinihila na rin ni Nathan ang sarili at binuhat habang papalabas silang dalawa ng kwarto.Si Jessa na humihikab at kakagising lang ay napansin ang pagpasok ng dalawa sa kusina kaya agad itong tumayo ng maayos at dali-daling kinuha ang apron."Good morning, sir. Ipaghanda ba kita ng kape?" Tanong niya , medyo nagpapanic na pagsilbihan siya."It's alright. Jessa . Don't bother. KamNathara's POV"Dalawang araw matapos ang pamamaril" Hawak ko ang kamay ni Diman matapos siyang bigyan ng panibagong painkiller ng nurse. Pilit niyang pinapakita na matapang siya at hindi nagpapakita ng sakit tuwing gagalaw siya, pero kita ko ang butil-butil na pawis sa noo niya tuwing pinipilit niyang igalaw ang sarili. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwalang tinamaan siya ng bala—para sa akin.Kahit matagal na akong wala nang nararamdaman para sa kanya bilang kasintahan, ngayon ay tila may panibagong puwang na naman siyang tinatamnan sa puso ko. Habambuhay ko siyang ituturing na isang kaibigang maaasahan, isang taong may puwang sa buhay ko. Sana balang araw, malampasan namin ang lahat at maging tunay na magkaibigan ulit—gaya ng dati bago pa kami ma-in love sa isa’t isa.“Masakit ba talaga?” tanong ko habang sinusubukan niyang humanap ng mas komportableng posisyon. Inayos ko ang unan niya at tinulungan siyang makapwesto nang mas maayos.
Chap-35. "Gawin natin at pagsisihan niya ang lahat" (Nilo's POV)Pagkapasok ko sa apartment ni Jiselle, agad kong binaba ang telepono at pumasok nang maingat, siniguradong walang makakakita sa akin. Alam kong mag-isa lang siyang nakatira kaya ang tanging panganib ay kung may isa sa mga kapitbahay niya ang makakita sa akin. Pero sa mga nalaman ko tungkol kay Jiselle, malamang ay mananahimik na lang ang mga kapitbahay niya—magbubulag-bulagan at magbibingi-bingihan kung sa tingin nila ay nananakawan lang siya.Maganda ang pagkakaayos ng apartment niya kahit may ilang muwebles na nawawala. Kita pa ang mga bakas sa mamahaling carpet, senyales na kamakailan lang niya ito ipinalabas o ibinenta. Tumuloy ako sa kanyang kwarto at sinimulang halughugin ang closet niya para makita kung may makikita akong ebidensyang puwedeng gamitin laban sa kanya. Sa karanasan ko, kadalasang doon itinatago ng mga tao ang mga lihim nila—sa kwarto o sa baseme
Chap-34 "Siya si Isalyn at hindi si Jiselle" Micheal POV Sa sandaling ikinabit ng mga pulis ang posas sa akin, naramdaman kong lahat ng puwedeng magkamali ay nagkamali na nga. Hindi lang ako nabigong makatakas palabas ng bansa kasama si Nathara, mas malala pa, napasok kami sa mas malaking gulo. Makukulong ako nang ilang panahon—at aminin ko, hindi ko gaanong pinagkakatiwalaan ang sistemang pangkatarungan dito. Si Diman ay nabaril at malamang na makatakas si Jiselle at saktan si Nathara sa hinaharap. Kailangan kong gumawa ng paraan kaagad, pero maliban sa pagbugbog sa mga pulis at pagtakas, wala akong maisip na ibang opsyon. Ang masama pa, kahit makawala ako sa kanila, sigurado akong lalabas ang pangalan ko sa lahat ng balita at hindi rin ako makakalabas ng bansa. Sigurado akong ibibigay ni Jiselle ang lahat ng impormasyon na kailangan para mahuli ako."Signora, maaari po ba kayong sumama sa amin at magbigay ng dagdag na imporma
Kabanata 33 "Siya ang bumaril sa kanya" Michael POVPagkarehistro ng utak ko sa nangyari, ang unang ginawa ko ay lumingon kay Jiselle at humingi ng tawad.“Sorry saan, gago ka ba?” sigaw niya sa akin.“Sorry dito,” sabi ko, sabay bigwas ng suntok sa kanya at inagaw ang baril. Ayokong makabangon siya at muling makabaril. Babae siya, at lagi akong pinaalalahanan ng nanay ko na maging maginoo at huwag manakit ng babae—pero si Jiselle ay isang malaking exception. Kung siguro tinuruan siya ng leksiyon ng mga magulang niya, baka naging iba siya.Pinagpahiran ko ang mga bulsa ng pantalon ko para hanapin ang cellphone ko at makatawag ng ambulansya o kung anuman, pero wala akong nahagilap. Malamang naiwan ko sa kwarto ng hotel. At kahit dala ko pa, wala rin namang silbi dahil wala akong alam kung anong emergency number dito sa Italy.Tumakbo ako papunta sa pasukan ng hotel para kahit papaano ay may magawa ako at
Chap-32"Ramdam ko ang matalim na tumama sa LIKOD ko 🥹DIMAN POVNarinig ko si Nathara habang nakikipaghiwalay kay Michael sa telepono matapos ko siyang pilitin. Sa una, ang ideya na magkakasama kaming muli ay nagpasaya sa akin nang sobra—nakangiti ako na parang tanga dahil gusto ko lang talaga siyang makasama at gawin ang lahat para mapasaya siya. Naiisip ko na agad ang susunod na apatnapung taon o higit pa na magkasama kami. Siya, pinagbubuntis ang mga anak namin, at ako naman, nagtatrabaho para sa pamilya—sabay uuwi gabi-gabi para makasama sila. Mga family vacation, mga batang tumatakbo sa bahay, tawanan, at mga bagong natututunan araw-araw. Parang nakikita ko na ang kanilang unang ngiti, unang hakbang, unang salita—pati ang unang pagkabigo sa pag-ibig. Sisiguraduhin kong magiging masaya sila, at gagawin ko ang lahat para panatilihing buo at masaya ang pamilya namin. Si Manthe ang magiging kuya—aalagaan at poprotektahan ang mga kapatid niya.S
Chap-31 "What if-s?[NATHARA'S POV]Paglabas ko ng banyo, nakaupo si Diman sa gilid ng kama, nakatakip ang mukha gamit ang dalawang kamay. Hindi ko mabasa kung ano ang iniisip niya, pero hindi siya mukhang masaya o parang isang taong bagong nanalo. Para siyang isang taong alam na mali ang ginagawa pero patuloy pa ring inuulit ang parehong pagkakamali.“Pinili ko ’tong damit para sa’yo,” sabi niya habang itinuro ang asul na bestidang nakalatag sa kama.“Pati ba naman ang susuotin ko, ididikta mo rin?” tanong ko habang dinampot ang damit. Wala na akong lakas para labanan pa ang lahat. Pagod na pagod na ako, at ang gusto ko lang ay makasama si Manthe. Napansin kong napakurap si Diman sa sinabi ko, tila nasaktan, pero agad din niyang tinakpan ’yon sa mukha niya.Magaling. Gusto ko talaga siyang makonsensya sa ginagawa niyang pamimilit sa akin. Hindi ko pa rin matanggap na tinakot niya akong kukuni