One year together and Enrique still hadn't proposed to me! Gosh! I'm not getting any younger. Mom keeps on teasing me na hindi daw ako nag mana sa kanya dahil hanggang ngayon hindi parin ako pinapakasalan ni Enrique. She said that when it was her and dad, six months after they met nagpakasal na sila. Eh kasi naman pinikot niya si daddy!I should've grabbed the chance when she saw us inside my room a year ago. Dapat sinakyan ko na si Mommy at sinabihan si Enrique na Mom's right! Kailangan niya nga akong panagutan. Edi sana we have our cute chikitings na."You're still young Mira. Maghintay ka lang kasi." I rolled my eyes at Jaqie."Says someone na nag propose sa asawa niya." Jaqie just laughed at me. Kanina pa siya kain ng kain. Lumalaki na din ang tiyan niya since 8 months na siyang buntis."Naalala ko nung kasal ko, masiyado kang desidido na saluhin ang bouquet ko para ikaw na ang sunod na ikasal. Look at you now, hindi mo nasalo kaya hindi ka parin kasal." Julian and her both laughe
"Culv, while you're there can you check on my sister?" Demitri asked while we talked through the phone. I just finished a mission here in Madrid and he asked me if I can look how his little sister is doing.Demitri is one of my closest friend. Tinulungan niya akong bumangon sa mga panahon lubog na lubog ako. He helped me in building my buisness. He is-was, I mean-my wife's cousin. Demitri is also a good friend. Kaya naman gagawin ko ang lahat ng pabor na kaya kong gawin para sa kanya."Alright." He gave me his sister's location and I immediately went there and looked for Mira. Hindi ko pa talaga siya nakikita ng personal dahil mahilig daw maglibot sa iba't-ibang bansa ang kapatid niya.I went to the place where he said his sister is and waited for the picture of his sister. Nang makuha ko ang litrato, halos mabitawan ko ang cellphone ko.He looks exactly like her. Like my wife.My eyes scanned the room and there she is laughing and drinking with old men and women as they share jokes.
"That's right. Demitri's not here cause Mira's leaving." Agad akong napatingin kay Klaus. He's talking to Trei and Keith, he minimized his voice for me not to hear it, but I did. Klaus' voice is always loud even when he tries to minimize it. "Ang alam ko wala nanaman planong bumalik yung babaeng yun." I immediately stood up. Napatingin naman sa akin si Trei at Klaus, habang nakayuko lang si Keith at natutulog. "Where?" Kumunot naman ang noo ni Klaus. "Dude are you alright?" Hindi ako nagsalita. "Can I tell you something?" "No." I immediately answered but he ignored me. "You look like a caveman Montreverde. You haven't shave for weeks! Halos hindi kita makilala kanina." Hindi ko pinansin ang sinabi niya. Ang daldal talaga ng taong to. "Where is she?" Kailangan ko siyang makita. Kahit isang sulyap lang. Kahit isang segundo lang. I miss her. I miss her annoying voice. I miss her loud laughter. I just... miss everything about her, because I love her. "Sino?" Alam kong alam niya kun
"Kapag lumingon ka, you're mine." I muttered to my self as I stare at the man standing near the dj's stage. Nakatayo lang siya doon at nagmamasid sa paligid na para bang isa siyang bouncer ng lugar at hindi kasama sa mga player na nanalo ng soccer. It's the team's victory party at kilala ko kung sino ang lalaki na yon. He's the reason why I came home from traveling, aside from my mother na palagi akong kinukulit na umuwi. I was looking at The Bachelors magazine when I saw a picture of him with my brother. He has this jet black hair and cold staring and mysterious dark gray eyes. Since then, I always dreamt of him. So I came home to meet the man of-literally-my dreams. Yung mukha niya na seryoso palagi at hindi nagpapakita ng emotion. I like that about him. He's so mysterious and I like to solve mysteries. I almost fist pumped when he turned my way and met my eyes pero ilang seconds lang at tumingin nanaman siya sa ibang direction. I smirked. He likes me. Alam kong gusto niya ako d
Naglakad ako papasok ng Crivelli Holdings. I smiled to myself as I notice people looking at me. I love attention. I love the spotlight kaya I always make sure that I look pretty bago magpakita sa mga tao. I winked at the one male employee at halos mahulog na ang panga sa kakasunod ng tingin sa akin. "Hi I want to talk to my brother tell him I'm coming." Saad ko sa babaeng nasa may lobby na nakatulala lang sa akin. I waved my hand infront of her. "Miss?" Para namang doon lang siya natauhan at saka nakabawi sa sarili. "Ay maam sorry po ang ganda mo kasi para po kayong artista." I smiled at her knowing that she adores me. "It's okay. As I was saying, please tell my brother that I am here at papunta na ako sa office niya." Truth is, hindi ko naman talaga kailangan magsabi gusto ko lang na magtagal ng konti dito sa lobby para naman makita pa nila ako ng mas matagal. Baka sa tanang buhay nila ngayon lang sila nakakita ng isang dyosa. "Maam wala po si Sir ngayon. May business meeting po
Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako kaya syempre nagpadala naman ako. I looked at our clasped hands then at his back. Gosh, likod palang ulam na."Oo nga pala, where are we going ba?" He didn't look back at hindi din ako sinagot. Not that I care kung saan kami pupunta, I've spent months just to find him at ngayon siya pa ang humihila sa akin para dalahin sa kahit saang lupalop ng mundo. Syempre sasama ako.Napadaan kami sa shop kung saan kami bumili ng damit kanina ni Jules and it made me stopped on my track. Lumingon naman siya sa akin ng nakakunot ang noo."Wait lang. Naiwan ko si Jules doon. We have to go back." Sinubukan kong bawiin ang kamay ko pero hinigpitan lang niya lalo ang hawak doon. "Si Jules nandoon.""We have to go now." He said in a commanding tone. I ignored him and I used all my strength para mabawi ang kamay ko at nang magawa ko yun ay agad akong tumakbo pabalik sa shop na itinuro kanina ni Julian but I don't see her. Ang usapan namin doon lang kami maghihinta
Nagising ako dahil sa tunog ng gitara. I fixed myself and went out to find out where the music is coming from hanggang sa nakarating ako sa living room where I can see the veranda. Nakita ko doon si Enrique na naka-upo at nakatalikod sa akin while plucking his guitar.He's singing. Hindi ko lang siguro naririnig ang boses niya kanina sa kwarto dahil mahina lang ito, but this time na mas malapit ako sa kanya, I can hear him clearly and gosh he has a talent in singing. Napasandal ako sa pader at pinanood lang siya. Sayang at hindi ko siya nakikita ng harapan habang tumutugtog but his back is not a bad view either.Hey there DelilahDon't you worry about the distanceI'm right there if you get lonelyGive this song another listenClose your eyesListen to my voice, it's my disguiseI'm by your sideOh it's what you do to meOh it's what you do to meOh it's what you do to meOh it's what you do to meWhat you do to meI've heard that song plenty of times pero iba ngayon na sa kanya ko na
Maghapon ngayong hindi lumabas si Enrique sa kwarto niya. Bagot na bagot na ako sa panonood at paubos na din ang mga movies sa rack. Masiyado na rin malinis ang bahay sa araw-araw na paglilinis ko, so I decided na mag liwaliw ngayong hapon. I tried knocking on his door para magpaalam pero hindi naman sumasagot.I looked at my watch, it's already four thirty in the afternoon . I shrugged and went out. Hindi naman siguro ako mawawala dito. Ang layo ng daan palabas ng gate ng bahay ni Enrique, halos inabot ako ng 20 minutes bago ako nakarating ng gate.Natigil ako sa paglalakad nang mapansin ko na maraming tao sa paligid ko. Bakit ang daming taong nakapalibot doon? Nagkukumpulan kasi ang mga tao ng pabilog. Sa sobrang curious ko tumigil ako at lumapit."Manong," tinapik ko sa balikat ang isang may katandaan na lalaki. Napansin ko na nagulat siya nang makita ako pero hindi ko na pinansin na natulala siya dahil sa kagandahan ko. "Ano pong meron?""Ah! Naglalaban sila ng chess. Wala kasing