KABANATA 33

KABANATA 33

Nagising na lang ako sa hospital bed na may nakaturok na dextrose sa kamay ko. Naalala kong pagtingin ko sa tiyan ko ay tumambad ang malaking pasa. Kagagawan iyon ng manyakis na lalaki sa may bar.

Pangalawang araw pa lang namin sa boracay ay puro kamalasan na agad ang sumalubong samin. Pumasok si Colton sa room ko at may hawak na pagkain.

“Kumain ka na, nalipasan ka na ng gutom kasi nahimatay ka,” saad niya. Sakto pang kumalam ang tiyan ko kaya Nakita kong napangisi siya.

Nahihiya ko namang kinagat ang pang-ibabang labi ko dahil sa hiya. Hindi na rin naman ako nagpatalo sa gutom ko at mabilis na nilantakan ang pagkain sa aking harapan.

Si Colton pa ang nagligpit ng pinagkainan ko kase wag daw muna akong gumalaw. “May nireseta lang yung doctor para sa pasa mo at ilang vitamins. Tignan mo na lang diyan sa paper bag, kapag kulang pa ay sabihan mo ako,” wika ni Colton habang nakatalikod pa rin sa ‘kin.

“T-thank you, Colton,” mabilis na saad ko at nagtalukbong