Hi! You're reading this now which means you've reached the epilogue. Before anything else, I just want to thank each and everyone of you for being with me throughout the story. It took me almost 3 years, I think, to finish this one and I'm very sorry for that. I was very busy with school and now that I'm already a Civil Engineer (just passed the boards) that is when I started writing again. Thank you for being patient and understanding. I enjoyed reading all of your comments. I hope this is not the last time that we will meet. I'll be more responsible in my next story (if given a chance again, lol). Nikita and Kent are now signing off!
KENT"Noah, kailan ka magbabagong bata ka? Tingin mo nakakatuwa 'yung ganyan? Nakakatuwa bang manakit?" Rinig kong kausap ni Nikita sa pangalawa naming anak na si Noah."Mom, hindi ko talaga 'yun girlfriend. I don't know why she's insisting." Pagtatanggol ni Noah sa sarili niya."What's happening here?" Singit ko na dahil paniguradong magagalit na naman si Nikita sa kaniya. "Hi, babe.""Ito kasing si Noah, may pumunta na naman ditong babae na nagpakilalang girlfriend niya na naman. Jusme, Kent! Hindi ka naman babaero dati, hindi rin naman ako lalakero, pero bakit 'yung anak mo, napakababaero?" Frustrated na pagsusumbong sa akin ni Nikita."Mom, I told you hindi ko po siya girlfriend. E sa.. sa.. nahalikan ko siya kahapon. Kasi naman, 'yung tropa niyang baliw sinadyang patirin siya kaya sa 'kin siya bumagsak. Tapos.. tapos.." Pahina nang pahina ang boses nito. "Tapos?" Sambit ko."Tapos ayun, hinalikan ko-""Anak ka ng batang maharot! Ilang taon ka nga lang ulit?" Labis na pahtitimpi
KENT"Hoy!" Pagtawag pansin ko sa kaklase kong umiiyak ngayon sa ilalim ng puno. "Hoy!" Tawag ko ulit nang hindi man lang ako nililingon. Kilala ko siya pero hindi ko pa nakakausap. She's always with the girls at lalong hindi rin ako palakaibigan. I only talk to my classmates about school. "Hoy may pasok pa tayo." Tawag ko ulit sa kaniya. Nag-angat ito ng tingin pero hindi pa rin inaalis ang kamay sa mata. Para siyang bata na nagtatakip ng mata habang umiiyak kasi inaway ng mga kalaro. I tried to sit near her. Maganda itong lugar na napili niya para umiyak. Kaunti lang ang mga tao na dumadaan. Harap kasi ito ng field at parang kagubatan na ang likod. "Are you okay?" Tanong ko pa rin sa kaniya kahit napaka-estupido ng tanong kong iyun. Kita ko na ngang umiiyak, tatanungin ko pa. Hindi niya 'ko sinagot at bumalik sa pagkakayuko. I'm not the type of person na mahilig manghimasok sa buhay ng iba but I always see her smile and laugh in class. I know she has a boyfriend kaya nakakapagt
NIKITANakauwi na kami galing sa Paris. Limang araw lang kami doon dahil may trabaho pa kami ni Kent.Kasama ko ngayon si Levi sa bahay. Ngayon namin bibisitahin si papa at mamaya ay isasama ko rin si Levi sa trabaho. Basta may hawak lang siyang libro na babasahin ay hindi siya mahirap isama kahit saan. Mabuti na rin 'to kaysa magbabad sa iPad o cellphone. He also doesn't like nursery rhyme. He thinks it's too young for him. Akala mo dalawampung taong gulang na kung makapagsalita. I just make sure na hindi pangit ang mga libro na binabasa niya. Malay ko ba kung may bed scene na pala siyang nababasa. Mabuti ng nag-iingat.Going back sa naging trip namin sa Paris, ang dami naming pinuntahan. Kakapagod ang mag-ama kapag nagsama. Ginagawa akong taga-picture slash yaya.Naalala ko pa nga 'yung paghahanap ng anak ko nong portrait ni Mona Lisa sa Louvre Museum. Tinatawanan pa namin siya. N
NIKITA"Babe?" Napalingon ako kay Kent nang marinig kong tawagin nito ang pangalan ko. "Is there anything wrong?""Ah, no. Nagchat sa 'kin si mama, gising na raw si papa." Banggit ko rito. "That's good news." Tumango ako sa sinabi nito. I'm very happy na sa wakas ay gising na si papa. I can't wait na umuwi na ng Pilipinas. Pero alam kong hindi naman pwede 'yun. Kent still has business to do here at masaya ang anak kong makapamasyal kaya hindi nalang siguro muna kami uuwi. Besides, limang araw nalang naman kami rito. I'll just give mama a call once we go back to our hotel. "I'll call mama later sa hotel." Tumango naman si Kent sa sinabi ko. I'm so glad na gising na rin sa wakas si papa. I know hindi pa kayang magtrabaho ni papa kaya siguradong hindi pa ako makakabalik ng America. America? Ngayon ay napapaisip na 'ko. Hindi ko alam kung babalik pa ba 'ko ng America or are we going to stay here for good. I mean, I haven't talk to Kent about his plan or kung ano ba talaga ang estado
NIKITA"How's work, babe?" He asked me when I enter the car. "Tiring. Ang aga mo naman atang matapos sa trabaho mo?" Sabi ko. This past few days he's so busy working on his proposal na ipepresenta niya raw sa Paris. Halos sa kumpanya na nga siya natutulog dahil doon. Gustong-gusto niyang sinusundo ako pero ako 'yung umaayaw dahil pagod nga naman siya. Baka kung ano pa mangyari sa kaniya kapag nagdrive nang puyat. Besides, he has his mini rest room in his office kaya doon ko nalang din siya pinapatulog. "Well, I missed you. I wanna see you both." He said as he reach for my seatbelt at siya na ang nagtuck in. "Where's my kiss?" Dahil naaawa ako sa kaniya ay 'di na rin ako nagpabebe pa at binigyan nalang siya ng halik sa pisngi. Pero dahil sugapa 'tong unggoy na 'to, humabol pa ng halik sa labi. "Babe, can you clear your schedule for me next week? I want to visit Paris with you two. It'll be our first family vacation." We're on our way to hospital para sunduin si Levi. Si mama na mu