Chapter 41 Lost

"Andrie anak!"

Kaba ang nasa puso ko. Hindi ko alam kung nasaan si Andrie. Hindi maalis ang lungkot sa puso ko. Sobra akong nag-aalala sa kaniya.

Lumabas ako ng opisina para hanapin ko si Andrie. Nandito lang iyon kanina tapos ngayon bigla na lang nawala.

Saan kaya nagpunta si Andrie? Ang anak ko nawawala. Hindi ko siya mahanap.

Lumakas ang pagtibok ng puso ko. Labis akong kinakabahan dahil hindi ko matagpuan si Andrie. Saan ko siya hahanapin?

Sa hindi ko namalayan nangingilid na pala ang ang mga luha ko. Hindi ko pinangarap na mawala sa aking paningin si Andrie. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko.

Sabay sabay na bumuhos ang mga luha ko. Nagiging iyakin na naman ako. Pinangako ko na hindi mawawala si Andrie sa akin. Pero bakit ganito ang nangyayari?

Ang anak ko! Kailangan ko siyang matagpuan sa maslalong madaling panahon. Kailangan ko siyang makita! Hindi maaring mawala siya sa akin! Hindi pwede! Ayaw kong mangyari iyon!

"Anong ginagawa mo rito? Bakit ka nakapasok sa opisina ko? Bakit