HUXLEYKahit isang oras lang ang tulog ko pero parang hindi naman ako napapagod. Siguro nga dahil inspired ako. Kami na ni Jenine kaya sobrang happy ako. Ganito pala ang feeling na magkaroon ng girlfriend. At 'yong halik na 'yon, it was definitely my first initiated kiss. Although not my first time, dahil ilang beses na ring may humalik sa akin sa bar, tapos si Sabrina. Pero iba ang feeling kapag mahal mo ang hinahalikan mo.Six thirty pa lang nasa school na ako. Pero sa loob lang ako ng classroom habang naghihintay sa mga kaklase ko.Dumating na kaya si Jenine? Tsk. Parang gusto ko siyang puntahan sa faculty room pero may usapan naman kami na ilihim muna namin 'to. Bawal kasi talaga dahil sa ngayon, estudyante pa niya ako. Ayokong mapahamak siya dahil sa akin, kaya magtitiis nalang muna ako.Mayamaya, dumating na ang mga kaklase ko."Oh bro, good morning. Ang aga natin ah," bati sa akin ni Marco sabay nag-apiran kami. Sumunod ding bumati ang iba ko pang mga kaklase."Hmm...Ba't paran
JENINEHindi ako makatulog at panay ang palipat-lipat ko sa higaan. Naroong tumihaya ako, tumagilid, at tumihaya na naman o di kaya'y magtatakip ng unan sa mga mata ko, pero wala pa ring epekto. Paulit-ulit kasi sa isipan ko ang halik na pinagsaluhan namin ni Huxley. It's my first time na mahalikan sa labi, kasi halik sa kamay at pisngi lang naman ang naranasan ko noon kay Harvey. Kaya siguro, na-bored siya sa pagiging conservative ko at naghanap ng iba na liberated. Hindi ko alam na ganun pala ang feelings ng French kiss. Dios mio. Kung kailan ako nagkakaedad saka ko lang na-experience 'yon. That was unexpected. Napangiti ako habang inaalala kung paano naglapat ang mga labi namin ni Huxley. Napabuntung-hininga ako habang nakatingin sa kisame. Tama kaya ang desisyon ko? Paano kung masaktan na naman ako. What if isang araw, magbabago ang nararamdaman niya sa akin, lalo na't napakabata pa niya. I'm thirty three na and I think he's turning twenty-one this year. And then, I remembered,
HUXLEYPara akong nakalutang sa ulap nang mga sandaling 'yon. I really can't take my eyes off her. Napakaganda ni Miss Guevarra. Her eyes, her smile, and her personality. Bagay na bagay sa kanya ang k'wintas na bigay ko at masayang-masaya ako dahil nagustuhan niya.Kami lang dalawa ang nasa mesa dahil lumipat ang mga kaklase ko at si Miss Leslie sa kabila. Lihim naman akong napangiti sa suportang ibinigay ng mga kaibigan ko sa akin. "Uhm...Huxley, thank you talaga sa lahat ng 'to. I really appreciate your effort, your time and money na ginugol ninyo for this birthday surprise," wika niya."Walang anuman, Jenine," nakangiti kong tugon habang nakatitig pa rin sa kanya."Oo nga pala, paano niyo nalaman na birthday ko ngayon?" "Nakita ko sa teachers' profile display board, kaya kinausap ko sila.""Paano pala kung hindi ako nakasama kay Leslie, dahil may lakad akong iba?" sabi niya."Eh, di magwawala ako," seryoso kong sabi pero tinawanan lang niya ako."Seriously, magwawala talaga ako,
HUXLEY"Nasaan na raw sila bro?" tanong ko kay Marco. Para naman kasi akong hindi mapapalagay. Kinakabahan ako, kasi first time kong gagawin 'tong birthday surprise na 'to. Ni hindi ko nga nasubukan tuwing kaarawan ni Mommy. Hindi naman kasi uso sa akin ang pa-surprise surprise eh. "Bro, relax lang...Ba't di ka mapalagay d'yan?" nakangiting wika ni Eduard."Hmm. Parang nakakahalata na kami sa iyo, Huxley ha," sabi ni Daphne."Ano kasi..."Hindi naman ako makapagsalita. Basta kinakabahan ako at excited na rin."Bro, tapatin mo nga kami. Tutal tayo-tayo lang naman ang nandito. Ano ba talaga ang totoo mong nararamdaman kay Miss Guevarra?"Nabigla naman ako sa tanong na 'yon ni Marco. Hindi ko alam kung dapat ko na bang sabihin sa kanila. Pero I'm sure naman na maiintindihan nila ako. After all, they are my friends. "Huxley, sabihin mo na," panunukso ni Mabel. "Gaya ng sinabi namin, we are always here to support you, di ba?"Tumango naman si Sabrina at, tinapik ako sa balikat. "Okay lan
JENINEThree thirty pa lang tapos na ako sa aking klase sa hapon. Mabuti naman para may time pa akong makapag-rest kasi may dinner daw kami mamaya ni Leslie."That's all for today, class. You may go now. See you tomorrow," paalam ko sa kanila. Palabas na sana ako ng classroom nang bigla namang nag-ring ang cellphone ko. Kinuha ko ito sa bag at tiningnan kung sino ang tumatawag. Si Harvey pala.Napansin kong nakatingin sa akin ang mga estudyante ko lalo na si Huxley. "Hello...""Hello, Jenine. Happy birthday! Ngayon lang ako nakatawag kasi busy ako kanina sa opisina eh," sabi niya. "By the way, did you receive the flowers?""Oo. thank you," maikli kong tugon."Uhm, Jenine...P'wede ba kitang imbitahan mamaya for a dinner?" tanong niya sa kabilang linya."Ah..eh... Harvey..." Napatigil ako nang mapansing nakakunot-noo si Huxley. Samantalang tahimik lang ang mga kaklase niya habang nakatingin pa rin sa akin."Ah..ano kasi, may lakad ako mamaya eh. Inimbita ako ni Leslie na kakain kami s
JENINEHindi ko alam kung bakit ako kinakabahan habang papunta ako sa classroom namin. Iniisip ko kasi, alam kaya ng mga estudyante ko na birthday ko ngayon?Nang tumapat na ako sa pintuan, huminga muna ako ng malalim saka pinihit ang doorknob."Good morning, Ma'am," bungad na bati sa akin ng mga estudyante ko. Sa tingin ko nandito na silang lahat. Salamat naman at walang mahuhuli sa klase. "Good morning din, class. Are you ready for our quiz?" "Yes, Ma'am." Narinig kong tugon ni Sabrina. Tumango lang ako ngunit hindi ko maiwasang tumingin sa kinaroroonan ni Huxley. Mas lalo namang lumakas ang kabog ng dibdib ko nang magtama ang aming paningin. Tahimik lang siya habang nakatitig sa akin. "Okay class, since nandito na kayong lahat, get one half-length twice and we will have our quiz," sabi ko para maitago ang kabang nararamdaman ko.Sa palagay ko, hindi nga nila alam na birthday ko ngayon. Di bale na. Ang pagpapakatino nila sa pag-aaral ay sapat na para sa akin. As a teacher, this
JENINE"Hi anak, happy birthday!" nakangiting bati sa akin ni nanay, nang magpunta ako sa kusina. Lumapit siya sa akin at humalik sa pisngi."Happy birthday ate!" sabay- sabay na wika nina Anna at Ronnel."Maraming salamat nay, Anna at Ronnel," sagot ko. Dumako ang paningin ko sa mesa. "Wow, pansit palabok at adobo! Ang sarap naman ng niluto niyo nay.""S'yempre dahil kaarawan mo ngayon anak. May pasok ka kasi at gayon din ang mga kapatid mo, kaya ngayon na kami nagluto, para madala mo rin sa school ninyo at makakain din si Leslie." wika ni nanay. "Pasensya ka na anak, at simpleng selebrasyon lang ito.""Naku nay, ang mas mahalaga, healthy po tayo di ba?" nakangiti kong sabi. Hindi rin naman kasi ako sanay na maraming handa. Sapat na sa akin kahit pansit man lang. 'Ika nga pampahaba raw ng buhay. "Oh sige na maupo ka na ate, at kakain na tayo," wika ni Anna. "Teka lang—"sabi nito. "Tsarannn..."Nagulat naman ako nang makita ang cake na sa kamay niya."Aba, nag-abala pa kayo," maluh
HUXLEYDalawang araw pa lang mula nang bumalik ng Amerika si Lyza, pero nami-miss ko na kaagad siya. Mas gusto ko kasi siyang kausap, no wonder malapit kami sa isa't isa. Kung hindi nga lang sila nagmigrate sa Amerika siguro, magkakasama kami palagi. Siya kasi 'yung tipong kahit ano ang ikwento ko, naiintindihan niya ako. Hindi niya ako hinuhusgahan. Komportable ako sa kanya kasi feeling ko siya lang talaga ang kakampi ko, aside from my trusted friends. Lagi niya akong ini-encourage na ipaglaban kung ano ang gusto ko at huwag basta-basta sumusuko.Hindi ko makakalimutan ang sinabi niya bago siya umalis."Kung seryoso ka kay Miss Guevarra, ipakita mo. Patunayan mong karapat-dapat ka sa kanya. Huwag mong hayaang maging 'what if' lang siya sa buhay mo."Doon pa lang, ramdam ko na ang bigat ng mga salitang iyon. Parang tumatak sa utak ko—at sa puso ko.Habang nag-aantay ako sa pagdating ng aking mga kaklase, naglakad-lakad muna ako sa hallway para maaliw ang sarili ko. Sa bawat hakbang ko
JENINE"Ma'am, salamat ha at pinagbigyan niyo kami," wika ni Marco matapos kaming kumain. "At saka thank you din dahil hindi ka na galit sa amin.""Okay lang 'yon Marco, walang anuman," sagot ko."Sige Ma'am, sa student hub muna kami," wika ni Huxley."Okay, pupunta din naman ako ng faculty room at may kailangan pa akong gawin. Oo nga pala...thanks sa paglibre niyo sa akin sa lunch.""Wala 'yon Ma'am, kami pa nga ang dapat na magpasalamat sa inyo eh, dahil hindi ka na galit sa amin," sabat naman ni Sabrina.Bahagya ko lang silang nginitian and after a while, we go on separate ways.Pagkaupo ko sa couch ng faculty room, napabuntong-hininga ako. Tahimik ang paligid, at sa unang pagkakataon ngayong araw, ramdam ko ang katahimikan hindi lang sa paligid—kundi pati sa loob ko.Hindi ko inaakalang mapagbigyan ko sila... paulit-ulit na umuukit sa isip ko ang linyang 'yon.Sa dami ng pinagdaanan ko nitong mga nakaraang linggo—ang stress, ang pressure, at ang sama ng loob na iniwan ng mga estud