Chapter 3

Aryana's POV

MATAPOS akong ihatid ni Felix sa aking bahay ay pumasok na kaagad ako sa loob. To be honest, hindi talaga sa'kin itong bahay. Binili ko lang 'to last year. Noong una nga ay nag da-dalawang isip ako kung bibilhin ko ba o hindi.

Ang weird, e. Never pa akong nakakapunta sa lugar na ito pero iba na agad ang dating sa akin. Para bang nakapunta na ako dito noon pero wala naman akong maalala. Ayts, ewan ko din ba.

Sa huli ay binili ko pa rin. Naaawa rin kasi ako sa matandang nagbabanta ng bahay na ito, e.  Saka mahigit limang taon na raw noong umalis ang may-ari ng bahay kaya siguro gusto na nilang ibenta.

Pagpasok ko sa loob ay bumungad kaagad sa akin ang napakalinis kong sala. Malinis talaga kasi wala naman itong kalaman-laman.

Sa itaas ko kasi nilagay lahat ng gamit na dapat ay nandito. Yes, aaminin kong may pagka-weird ako at the same time ay tamad din. Ayoko kasing bumababa pa para kumain o magluto. Gusto ko kasing paggising ay diretso na agad sa hapag. Gano‘n ako katamad kaya hindi dapat tularan.

Dahil malawak ang space sa dito sa baba ay ginawa ko na lamang itong tambayan. Like, kapag may bwisitang dadating ay doon kami titigil para mag kwentuhan. Unexpected pa naman kung bumisita ang tukmol. Tss.

Naka-sabit sa pader ang aking mga pininta 2 years ago. Ako ang gumawa ng lahat ng no‘!, simula noong naging ganito ako, I mean noong nagbago ang buhay ko.

Naaalala ko tuloy ang sinabi ni Jofel kanina. Bakit kaya nila ako hinahanap? Ano kayang kailangan nila sakin? Tss. Paniguradong si daddy ang may pakana nito.

Akala n‘ya siguro ay mapapabalik niya pa ako doon sa mansion ng gano‘n-gano‘n lang. No way.

Isa kami sa pinakamayaman sa probinsya namin. I mean, siya lang pala. Marami rin itong pag a-ari gaya ng Companies, Entertainment, at mga malls.

Pero a-anhin ko naman ang lahat ng 'yon kung... Kung hindi niya naman ako tunay na anak diba?

Yes, I am addopted.

But Mr. Hermes doesn't know that I knew it already. Maybe that's the reason why Felix's group are looking for me. Para maibalik ako sa puder n‘ya.

Sorry, but not sorry.

I won't let that happen.

It's been 5 years nang nalaman ko ang totoo.

*Flashback*

5 years ago

Pupunta sana ako sa kwarto ni Daddy  noon, may ipinabibigay kasi si tito Wenrei. Sakto namang pag bukas ko ng pintuan ay nakita ko itong may kausap sa telepono.

Hahakbang na sana ako papasok nang marinig ko ang pangalan kong binanggit ni Daddy.

“Wala akong pakialam kung kuhanin niyo pa sa akin si Aryana. Kaya kong ipalit ang buhay ng batang ito, sa kung ano!”

Nanggilid ang aking luha dahil sa sinabi nito.

“Hindi mo magagawa iyan sa sarili mong anak, Tomy!” ani ng nasa kanilang linya.

“Syempre, magagawa ko. Hindi ko naman s‘ya tunay na anak.”

Hindi ko na pinakinggan pa ang sunod na pinagusapan nila. Dumiretso na agad ako sa aking kwarto at doon binuhos ang pag iyak.

*End of flashback*

Noong mga oras na iyon ay wala akong inisip na gawin kun‘di ang maglayas. Para saan pa kung mananatili pa ako sa lugar na hindi naman ako kabilang, di‘ba?

I made that decision dahil akala ko makikita ko ang mga tunay kong magulang. Pero sa ilang taon kong paghahanap ay wala akong nakita. Hindi ko sila natagpuan.

At ang mas malala pa do‘n at napunta ako sa ibang landas. Sa halip na ipagpatuloy ang Senior High School, ay napasama ako sa mga gangster. Mga gangster na akala ko noon ay masasama, pero mali pala ako ng akala. Tinuruan nila ako kung paano lumaban na hindi kailangan pang umabot sa patayan. May armas o wala ‘man.

Sila ang bumabago sa kung ano ako ngayon. Nakakalungkot nga lang dahil lahat sila wala na. Lahat sila pinatay ng Mafia. At dahil buhay ako, ipinapangako ko sa aking sarili na ipaghihiganti ko sila.

Madami na akong nasalihan na Gang pero wala doon ang hinahanap ko. Kaya kapag natapos ng tatlong araw o higit pa ay umaalis na kaagad ako sa grupo nila.

At kahit hanapin nila ako ay hindi nila mahahanap. Bukod sa lagi akong nakasuot ng hoodie, ay may bangs din na nakahara sa mukha ko. Hindi din ako basta-basta nag i-iwan ng bakas tuwing umaalis. Maging ang pag sasabi ng aking pangalan ay iniingatan ko, dahil baka ano mang oras ay madulas ako.

Iba't iba ring pangalan ang ginagamit ko sa lahat ng grupo na pinasukan ko. Sa pamamagitan noon ay naiingatan ko ang aking sarili.

Nakatulala ako habang nakatingin sa labas ng bintana nang biglang nag-vibrate ang phone ko na nasa aking bulsa  Kinuha ko agad ito at tiningnan.

Dwayne is calling...

Answer    |     Ignore

“Oh?”

“Grabe wala man lang bang good morning or I miss you d‘yan?” pang aasar ni Dwayne. Tss.

“Asa.”

“Damot, psh.”

‘Why are you calling? Agang-aga ah?’ tanong ko

‘Maaga? Pero ikaw kung saan-saan na kaagad nagpupu-punta? Umamin ka nga sa akin, Ayan. Naka drugs ka ba?’ tanong niya, napairap naman ako sa kawalan. Tss.

“What do you mean?” patay malisya ko pa.

“You can't fool me, Ayan. Nakita kitang may kasamang lalaki kanina. Who's that guy, huh?” takang tanong niya. Napangisi lang ako. “I'm not aware that you're CCTV now. Tss” pambabara ko.

“Huwag mong ibahin ang usapan. Kilala kita, Ayan. Who's that guy?”

“Why? Are you jealous?” pang aasar ko, hindi naman agad ito nakaimik bagkus napabuntong hininga na lamang. Napailing na lang ako bago sinagot ang tanong nito. “He's Felix. Nagpahatid lang ako sa kanya pauwi.”

“I see. But are you okay? I heard that you we're chasing by your old gang?”

Ang bilis naman nitong makasagap ng balita. Tsk.

“I'm fine, don't worry. Bye.” aniko bago pinatay ang tawag. Maya-maya lang ay nakatanggap ako ng text mula rito.

—Dwayne

4:50 am

Bastos ka talaga kahit kailan!

Anyways, magkita tayo mamaya sa restaurant malapit sa subdivision namin. 5 pm.

Miss na agad ako nito. Tss

He's Dwayne Las Vegas, my childhood friend na may ari kuno daw nang Las Vegas. Nakilala ko siya noong minsang ipinagtanggol nila ako sa umaapi sa akin. At isa pa, dumadalaw din sila sa mansion kasama ang magulang niya. Naging kalaro ko siya that time, pero no‘ng nalaman ng parents ko na kinaibigan ko ito, ayon napagalitan ako. Ewan ko ba kung bakit.

Saglit akong napatingin sa wrist watch ko. Ala singko na pala, kailangan ko pang matulog.

Kumuha ako ng tuwalay bago dumiretso sa CR para mag shower.

Nang matapos ay ibinalot ko sa aking katawan ang tuwalya bago lumabas na sa banyo. Nag bihis muna ako at nag blower ng buhok bago natulog.

Nag alarm din ako ng alas tres para hindi ma-late sa usapan naming ni Dwayne.

Nagising ako ng maramdaman kong may nag vi-vibrate sa ilalim ng unan ko. Kinusot ko muna ang aking mata bago kinuha ang aking phone. Nang mapatay ko ang aking alarm ay nag madali akong bumangon. Naalala kong may dapat pa pala akong puntahan. Aish.

Sinuot ko muna ang aking hoodie bago lumabas sa aking kwarto.

Imbis na sa harap ng bahay ako dumaan ay sa likod ako dumaan. May sikretong pintuan kasi dito. Pero dahil nasabi ko na sa inyo, hindi na secret.

Kung titingnan mo parang isang malaking painting lang. Pero oras na ito'y itulak mo, ay magiging daan ito palabas. Nang makakabas ako ay agad kong nakita si Uno, ‘yong mountain bike ko.

Mabuti na lang malinis ito. Tinatamad pa naman ako mag linis ngayon. Kinuha ko na agad ito at sinakyan.

Dahil sa likod ako dumaan ay hindi samentado ang dadaan ko. Swertehan na lang kapag hindi to napla-tan.

Habang tinatahak ko ang landas patungong restaurant ay nakarinig ako ng ingay ng mga sasakyan. Mukhang nagkakagulo.

Itinabi ko sa may gilid ang bike na sinasakyan ko. Mahirap na, baka madamay pa ako sa kaguluhang nangyayari dito. Napatakip ako ng mata nang mapatingin ako sa ilaw ng mga sasakyan na papunta sa gawi ko. May dalawang kotseng  na humahabol sa isang motorsiklo.

Malayo pa lang ay kita ko nang naglabas ng baril ang driver ng dalawang kotse at agad na pinatamaan ang gulong ng motorsiklo dahilan kung bakit natumba ang motor.

Lumabas ang mga sakay ng kotse at pinalibutan ang nakatumbang motor.

Unang dumapo ang tingin ko sa lalaking naka-jacket na itim.

Teka...

Bakit pamilyar sila? Tiningnan ko pa  ng mabuti ang mga ito, at doon ko napatunayan na tama ako. Sila nga ‘yon. Ang mga lalaking naghahanap sa akin kanina.

RNE 322 at JZW 673 ang plate number ng dalawang kotse.

Akmang tatalikod na ako nang makarinig ako ng putok na galing sa baril. Natigilan ako bago dahan-dahang hinarap ang mga ito.

Nagulat ako nang makitang naka bulagta na sa kalsada ang lalaking nakamotor kanina. At ngayo'y naliligo na sa sarili nitong dugo.

Agad kong nilisan ang lugar na iyon, bago pa may dumating na pulis. Hindi ako pwedeng makita sa crime scene, kasi paniguradong i-isipin nilang suspek ako kapag nagkataon.

Ano kayang klaseng tao sila?

To be continued...

---