BUMAGSAK ANG mga balikat niya habang nakatitig sa papalayong sasakyan. That woman was mysterious. He introduced himself to her but she didn't give him her name. Ano ba ang problema ng babaeng iyon? Ang damot niya. Pangalan lang naman ang hinihingi niya mula rito pero hindi niya ito binigay. Ano iyong pangalan niya? Gold? Napakamot na lang sa batok niya si Brael."Damn," mura na lamang niya sa ere bago niya binalikan ang kaniyang motor na nanatiling umaandar.Hindi maalis sa isipan niya ang babaeng nakainuman niya kanina. Palagi niyang naaalala ang mga ngiti nito at ang mukha ng babae na para bang may kung ano rito na hindi niya kayang alisin ang mga tingin niya rito. He sighed. Parang isang remedyo ang babae. Matapos pasamain ng kasintahan niya ang kaniyang loob ay nakita niya ang babaeng iyon at dahil doon qy gumaan ang kaniyang pakiramdam. Pinarada niya sa silong ng apartment ang kaniyang motor nang nakarating na siya. Kumatok siya at agad naman siyang pinagbuksan ni Ania."Where
BUMALIK NA naman siya sa bar kung saan sila nag-inuman ni Brael. Nandito siya ngayon dahil naiinis siya sa Papa niya. Gusto na talaga ni Hasumi ang maglibang ngayon sa bar kapag may hindi sila pagkakaintindihan ng Papa niya. Hindi na kasi tulad ng dati na may malalapitan siyang mga kaibigan kapag may dinadala siyang mabigat na bagay sa puso niya. Ngayon kasi ay sarili na lamang niya ang sinasandalan niya. Namimiss na niya ang dalawang kaibigan niya pero hindi niya sila puwedeng makita. Delikado na kasi ang lagay niya kasi ay alam na ng ibang assassin kung sino talaga siya. Lahat ng nakakakilala sa kaniya ay gusto siyang patayin. Literal na nakabaon na sa hukay ang kaniyang kalahating katawan. One wrong move would be a cause of her end.Tumungo siya sa isang table na bakante. Pinili niya ang table na walang masyadong taong nasa paligid. Umupo siya saglit bago siya tumawag ng waiter. "Ma'am," anang lalaki na naka-tayo sa tapat niya. Inangat niya ang sulyap niya sa lalaki. She made a
TINULUNGAN SIYA ni Joro upang malaman kung nasaan ang mga kaibigan niya. Sinabi ni Joro sa kaniya na nasa sementeryo ang dalawa kaya ay agad siyang nagpasama papunta rito.Habang nasa biyahe kanina ay kaniya ring nalaman na palaging nasa sementeryo ang dalawa tuwing dapit-hapon. Malalim na rin ang gabi kung umuwi ang dalawa.Grabe ang Papa niya kung makapag-effort sa libingan niya. Bumuga siya ng hangin upang gumaan ang pakiramdam niya. Kumulo ang dugo niya nang paulit-ulit niyang naaalala ang ginawa ng Papa niya. Ikinubli niya sa likod ng kahoy ang kaniyang sarili. Ilang metro na lang ang layo niya sa mga kaibigan niyang nagluluksa ang mga mukha. "Grabe, Yura, 'no? S-Sana nawala na lang siya sa atin noong mga bata pa tayo. B-Bakit ngayon pa kung kailan marami na tayong mga ala-alang nabuo na magkakasama? This is unfair and I don't know how to accept the fact that she is not with us anymore," anang Hanare.Gumulong ang mga butil ng luha mula sa kaniyang mga mata, pababa sa kaniyang
KANINA PA ginugood time ni Hakura ang kaibigan nila. Bigla na lang kasi itong nawala sa inuman kagabi at sumunod naman si Joro. "Yura, tumahimik ka naman, oh! Please," anang Hanare.Sa buong buhay niya ay ngayon niya lang napansin na naiinis si Hanare kapag binibiro siya tungkol sa malalaswang bagay. Bigla na lang itong namumula kapag binibiro siya ni Hakura. "Hanare, ayusin mo kaya ang paglakad mo? Para kang hinampas ng dos por dos dahil sa paglalakad mo! Ganoon ba ka-haba at ka-laki?" anang Hakura."Yura, naman. Please stop it. Wala akong tulog at masakit pa ang ulo ko," anang Hanare. "Ay, really? Paano ba hindi sasakit ang ulo mo e ang usaoan inuman lang. Bakit may kantutan? Ano iyon? Dahil sa alak natuloy ang balak?" "Yura, e. Nakakainis na ha. Alam mo naman na kasama natin si Joro. Nakakahiya kapag narinig niya tayo na pinag-uusapan kung ano man ang nangyari sa amin kagabi," sabi ni Hanare.Wala na. Tinamaan na nga ang kaibigan niya. Parang pareho rin ito ng naramdaman niya
HIS BODY was in pain. Masakit din ang kaniyang ulo kaya ay inahon niya ito. Wala siyang makita. Umiling-iling siya pero ganoon pa rin. Tanging itim na paligid lamang ang kaniyang nakita. Eventually, he found out that he was blindfolded. Fuck. Nakaupo siya at nakatali sa silya ang kaniyang mga kamay. Maging ang mga paa niya ay nakatali rin. Damn. Ang baho-baho pa sa lugar na ito!"Argh! Tulungan niyo ako! Fuck! Nasaan na ako!? Leche naman!"Gumawa siya ng ingay at marahas siyang gumalaw upang makawala siya sa pagkakatali sa kaniya. Walang nangyari dahil sa higpit ng pagkakatali sa kaniya."Damn! Sino ang gumawa nito sa akin? Where is my girlfriend? Nasaan ako!? Pakawalan niyo ako rito!" sigaw niya.He screamed at the top of his lungs and plead for help. Hindi niya alam kung nasaan siya. Wala siyang ideya kung saan siya dinala ng mga armadong tao na nag-ambush sa kanila. "Leche naman," mura niya at pumadyak nang malakas sa lupa.Malamig ang buong paligid. Kakaiba ang lugar na ito. Bas
TINANAW NIYA ang buong paligid. Napaka-payapa sa probinsiya. Sana ganito rin ang buhay niya. Napabuntong-hininga na lang siya dahil sa kaniyang mga iniisip. "Hindi ka makatulog?" Lumingon siya sa lalaking nagsalita. Ngumiti siya. Halatang nakatulog na ang lalaki dahil namumula pa ang mata nito. Pati rin ang boses niya ay nagpapahiwatig na siya'y nakatulog."Bakit ka gumising?" Sa halip na sagutin ang lalaki ay nagtanong pa siya rito.Umupo sa tabi niya ang lalaki. "Hindi mo pa nga nasagot ang tanong ko, sa halip ay nagtanong ka pa," pabirong sambit ng lalaki. Ang inuupuan nila ay isang silya na may kahabaan na yari sa kahoy. Nasa ilalim sila ng puno ng mangga na hindi pa gaanong matanda. Naka-upo sa ibabaw ng maliit na mesa ang lampara. Ang sulyap ni Hasumi na nakatuon sa mga gamo-gamong nagliliparan sa paligid ng maliit na apoy sa dulo ng mitsa ay kaniyang binato sa lalaki na may kumot sa leeg. "May iniisip lang ako kaya hindi ako makatulog. Medyo namamahay rin kasi kaya ay hin
NAKAPIKIT PA ang kaniyang mga mata subalit amoy na amoy na niya ang halimuyak ng kape. He inhaled the smell but still he couldn't get enough of it. Gusto niyang sumimsim ng kape. He quite missed the taste of coffee.Nauna pa siyang umunat bago niya minulat ang kaniyang mga mata. Pagkamulat niya ay kinusot niya ang mga mata niya. Ang sarap ng kaniyang tulog dahil sa makapal na kumot na bumalot sa kaniyang katawan. He was half naked underneath his blanket. Kaniyang sinilip ang Juniboy niya na kanina pa nakatayo. Hinaplos niya ito at sinakal mula sa labas ng kaniyang manipis na short. "Ugh," ungol niya dahil sa sarap ng pagkakasakal niya sa alaga niya. Hindi siya nakontento sa pagsakal sa kaniyang alaga na parang flagpole sa pagtirik. Pinasok niya ang kamay niya sa loob ng kaniyang brief. Ang init ng kaniyang ari. It felt good in the middle of his palm. Maharan niyang minasahe ang alaga niya. Shit. There was a sticky liquid in his small hole on the top of his manhood. Grabe kasi kung
HINUGASAN NI Hasumi ang bigas bago niya ito nilagyan ng tubig na gagamitin upang masaing na niya ang kanilang kanin. Huminga siya nang malalim. Malapad ang bahay ni Lola Tersing sa bukid. May dalawang malalaking kuwarto ito at ang nagugustuhan ni Hasumi ay ang kusina nito na malapad. Walang tubig sa kusina dahil sa batis lamang kumukuha ang mag-lola subalit marami namang balde rito na puno ng tubig."Nesa," tawag ng matanda sa kaniya. "Po!" tugon niya. Nesa ang tawag ng matanda sa kaniya. Ito ay pinaikling salita ng Haponesa. Nasanay na rin siya sa tawag na ito ng matanda sa kaniya. Hindi niya kasi maiwasan at mapapansin talaga kung ano ang lahi na mayroon siya. "Kapag natapos ka na sa pagsaing ay pakitingin lang ng manok na hiniwa ko. Pupunta lang ako sa batis at kukuha ng tubig na panghugas para mamaya," sabi ng matanda. "Oo, Lola," aniya. "Ako na lang din po ang magluluto niyan para hindi na kayo mapagod," aniya."Sige, Nesa. Mabuti na lang at may katuwang na ako sa pagluluto.