Kabanata 3.1

Pumasok si Kayla sa hospital, marami siyang iniisip at gumugulo sa isip niya pero kailangan maging aktibo pa rin siya lalo na at puro mga bata ang pasyente niya. Kailangan niyang ngumiti at makipag-usap ng masigla sa mga ito ganun na rin sa mga magulang. Nang makapasok siya sa office niya ay ibinaba niya kaagad ang bag niya at tiningnan ang mga papeles na sa table niya. Kailangan niya na ring magrounds sa mga pasyente niya. Humugot siya ng malalim na buntong hininga. Iniisip niya kung paano niya ba mababayaran si Joshua para tigilan na siya nito.

Alam niya namang ginagamit na lang siya ng pamilya niya dahil si Joshua ang nakakatulong sa kanila. Noong una ay hindi niya binibigyang pansin dahil akala niya ay mabait lang talaga si Joshua pero hindi niya akalain na siya ang ipangbabayad ng pamilya niya sa mga hiningi nila sa ex-fiance niya.

Pinilit niyang ngumiti pero ang mga mata niya hindi niya mapilit. Nagtungo na siya sa ward at binisita ang mga pasyente niya.

“Good morning mommy, hi laloves. Kumusta ang baby namin na yan, ha?” masigla niyang wika habang nakangiti saka niya hinaplos ang ulo ng batang 3 years old.

“Okay naman siya Tita doc. Mataas ang temperature niya kagabi pero bumaba naman na ngayon.” Sagot ng ina ng bata. Hinawakan ni Kayla ang kamay ng bata saka ito nginitian.

“Next week na ang schedule ng open heart surgery mo. Are you ready baby? Gagalingan natin sa loob ng operating room ha? Nasa labas lang si mommy at daddy naghihintay sayo. Last operation mo na ‘to. Total correction na tayo. Kung nalampasan mo yung surgery mo noong baby ka pa lang dapat lalo mong kayanan ngayon ha? Konting tiis na lang laloves, magiging happy heart ka na rin.” Sa malambing na pananalita ni Kayla ay nagiging panatag ang mga magulang sa kaniya ganun na rin ang mga bata. Kahit na natatakot sila sa mga posibleng mangyari nakakampante pa rin sila at nababawasan ang alalahanin nila dahil kay Kayla.

“Opo Tita doc, bakit wala ka po kahapon?” inosenteng tanong ng bata.

“Hinihintay ka niya kahapon ka Doc, may ibibigay daw sana siya sayo kaso kinain niya na rin dahil mapapanis na.” dagdag naman ng ina ng bata.

“Day off ni Tita Doc kahapon eh but anyway natanggap ko man o hindi ang ibibigay mo sa akin thank you. Happy si Tita Doc. Kapag happy ka happy na rin si Tita Doc.” Wika niya sa bata saka niya tiningnan ang ina nito.

“Mommy monitor mo ang temperature ni baby ha? Kung sakali mang may mapansin kang unusual sa kaniya tumawag ka kaagad sa nurse station. Ingatan din natin na hindi ubuhin at sipunin si baby dahil hindi siya maooperahan kung may sakit siya. Yung maintenance niya napapainom natin on time?”

“Opo Doc, mataas lang naman ang temperature ni baby kagabi pero okay naman na siya ngayon.” Napatango-tango na lang si Kayla.

“Okay, parinig na lang si Tita Doc ng puso mo.” Aniya saka inilagay na sa tenga niya ang stethoscope niya. Pinakinggan niya lang ang puso nito saka siya tumayo ng diretso.

“Sige mommy, ingatan si baby ha?”

“Opo doc.” Matapos bisitahin ni Kayla ang pasyente niyang yun ay lumipat naman siya sa iba niyang pasyente.

“Nurse! Nurse! Tulong!” rinig niyang sigaw ng isang ina. Mabilis siyang nagtungo dun dahil siya ang pinakamalapit.

“Anong nangyari mommy?” tanong niya saka tiningnan ang baby na nasa tatlong buwan pa lang.

“Bigla kasi siyang naghabol ng paghinga doc tapos yung o2sat niya 40s na lang.” Natatarantang saad ng ina ng bata. Chineck ni Kayla ang baby pero nonresponsive na ito. Malalalim na ang bawat paghinga niya.

“Doc,” gulat pang saad ng isang nurse nang marinig niya ang sigaw ng nanay ng pasyente niya.

“Page the pediatric cardiologist.” Utos ni Kayla sa nurse. Mabilis naman itong nagtungo sa nurse station para gawin ang utos sa kaniya.

“Mommy idala muna natin si baby sa treatment room. Kailan pa mababa ang o2sat niya? Nasabi niyo ba yun sa nurse na nakaduty?” Wika ni Kayla saka inalalayan ang mag-ina para papuntahin muna ang mga ito sa treatment.

“Bumabalik naman doc sa normal o2sat niya pero ngayon kasi umabot na ng 30 minutes na nasa 40s lang.” sagot ng ina.

Ilang minuto lang naman ang lumipas nang sunod-sunod na dumating ang mga doctor. Nang malaman nilang nasa treatment room ang pasyente na kailangan sila ay dumiretso na sila dun.

“What happened?” tanong ng isa pang doctor habang tinuturukan ni Kayla ang baby habang ang ina nito ay nanunuod lang at natatakot na dahil ang anak niya nakatulala na lang.

“Mommy lumabas ka muna.” utos ng isang doctor sa ina kaya walang nagawa ito kundi ang maghintay. Nang macheck nila ang kalagayan ng bata ay kailangan na itong tubohan. Kinausap na nila ang ina ng baby at binigyan na rin ito ng mga consent. Ipinagkatiwala na muna ni Kayla ang baby sa mga kasama niya saka niya pinuntahan ang ina.

“Mommy wala ka bang kasama? Nasan si daddy?” tanong niya.

“Nasa trabaho po siya ngayon doc. Ano pong nangyayari sa baby ko? Okay lang po ba siya?” Nag-aalala niyang tanong habang sumisilip siya sa loob ng treatment room pero hindi niya makita ang anak niya.

“Kailangan siyang ilipat mommy sa PICU. Kailangan siyang tubohan para tulungan siyang huminga dahil nahihirapan na si baby nang makita ko siya kanina.”

“Pero doc paano po yung operation niya? Bukas na po ang schedule niya.” nanginginig ang mga kamay ng ina kaya hinawakan yun ni Kayla.

“We need to monitor her first. Basahin niyo ang mga consent na ibinigay sa inyo at kapag papayag kayo pirmahan niyo para alam po namin ang gagawin namin.” Naiyak na lang ang ina kaya hindi na ito nakasagot kay Kayla.

Makalipas ang dalawang oras ay nailipat na nila sa PICU ang baby. Napabuntong hininga na lang si Kayla. Nato-trauma siya sa mga nangyayari lalo na at mga baby ang mga pasyente niya. Halos araw-araw may mga baby na namamatay. Wala siyang magawa kundi ang panoorin na lang ang mga magulang na umiiyak dahil sa pagkawala ng mga anak nila.