Share
16.2
“And that’s all for today, Sir,” pagtapos ko sa aking sinasabi. I looked at him and I saw him staring at me while smirking. “Wala ba akong schedule na tayong dalawa lang? You know, date?” I sigh and lazily put down my hand and rolled my eyes at him. Sir, seryoso kasi! Parang sira eh! Kitang nag tatrabaho ng maayos.
“Alam mo, ang pangit mo kabonding! Mag tatrabaho nga eh, ganyan ba mag trabaho!?” Naiinis kong sabi. Tumawa naman ito at nangalumbaba habang patuloy pa rin sa pagtitig sa akin. “You’re so cute, Babe.” My eyes widened when I heard the endearment again. I bow my head to hide the redness of my face. Kupal nito, kanina pa ‘yang endearment niya ah
Kaugnay na kabanata
Chasing The Love 17.1
Chapter 17.1Simula nang pag uusap namin ni Miss Rhaya ay pinag bubutihan ko na ang pag-iwas ko kay Laurence. Mahirap na… baka may masira akong relasyon at bukod pa do’n ay mawawalan din ako nang trabaho.Wala akong pasok ngayon at nakahilata lang ako. Iniisip ko pa kung pupunta ba ako ng mall para bumili nang mga gamit dito sa bahay. Siguro bibili na rin ako nang phone para macontact ko sila Isla at Beau.Umaga pa lang ngayon at mamayang hapon pa sila Isla darating. Siguro mag papasama na lang ako sa kanila bumili nang mga nais kong bilhin.May lakas nang loob na akong bumili nang mga kailangan ko dito sa bahay dahil nakapag ipon na ako at kakasahod ko lang din.
Chasing The Love 17.2
“Can I have the latest model of your phone?” tanong ni Laurence sa nag aassist dito sa shop na ito. “Sure Sir, come with me.” Sumunod naman kaming dalawa ni Laurence sa babae at dinala kami sa gitna kung saan naka-display ang mga latest phone nila. “Here’s our latest model,” sabi nito habang tinuturo ang phone na halos katulad ng aking ibinenta.“Gusto mo yan?” bulong sa akin ni Laurence. Nanlaki naman ang aking mga mata at agad na umiling sa kaniya. “No, that’s too pricey!” Hindi naman ito kumibo at inirapan lang ako.“Tara na, wag ka na bumili niyan,” bulong ko sa kaniya at hinawakan ang kaniyang braso at sinusubukang hilahin siya para umalis na. He stopped me from pulling him, he removed my hand that was on his arm. He didn’t let
Chasing The Love 18.1
Chapter 18.1“Ah, kaya ka pumunta sa Orphanage no’n?” tanong nito. Agad naman akong tumango bilang sagot dito.Naalala ko na naman ang pag kikita namin do’n at ang makukulit na mga bata. Pinagkukwentuhan namin ngayon ang araw kung saan kami unang nag kita.“Ikaw anong ginagawa mo ro’n?” tanong ko sa kaniya. Kumuha naman siya ng pizza at kinagatan muna iyon bago muling lumingon sa akin at sumagot, “Hmm… dati lagi ako nando’n pag stress ako, those children takes my stress away. You know, pag kasama mo sila makakalimutan mo ‘ang problema mo at tatawa ka na lang ng tatawa.”Sang-ayon ako sa sinabi niya. Marinig mo lang ang tawa ng mga batang &
Chasing The Love 18.2
Pag pasok ko naman ay ang galit na galit na si Isla ang sumalubong sa akin. Pagkita pa lang nito sa akin ay hinila na niya agad ang aking buhok papasok ng bahay. Si Beau naman ay nasa kaniyang likod lang at hindi kami pinapakielaman dahil abala pa siya sa pag kusot ng kaniyang mata at halata mo na kakagising lang. “Nag aalala ako sa iyo Aicelle! Pag punta namin dito ay walang tao. Hindi mo ba naalala na pupunta kami?” Sermon sa akin ni Isla. Yumuko na lang ako at pinaglaruan ang aking mga daliri. Hindi rin pala magandang galitin si Isla, baka mapalayas ako kahit na bahay ko ito. Habang nanenermon si Isla si Beau naman ay bumalik na ata ang kaluluwa niya sa kanyang katawan at ngayon ay tinitignan na ang aking mga pinamili. “May bagong upuan oh,” sabi p
Chasing The Love 19.1
Chapter 19.1 Hawak hawak ang aking telepono, masaya kong ibinalita kina Isla at Beau na makakapag aral na akong muli. “Sa Manila ka ba sissybells?” tanong ni Isla. Tumango naman ako bilang sagot dito. Naka facetime kaming tatlo nina Isla at Beau dahil pare-parehas namang mansanas ang aming mga telepono. “Hala! Sana ol!” aniya. Si Beau naman ay tahimik lang na nakatingin dahil kumakain ito. Dahil hapon na ay pauwi na silang dalawa galing sa kani-kanilang mga klase. Nakita ko sa background ni Beau ang mga waiter na dumaraan sa kaniyang likuran. Si Isla naman ay medyo natahimik dahil ito ay patakbong tumatawid. “Si Beau, yayamanin. Tamang kain lang sa Restaurant oh,” pang-aasar ko. Kunot noo naman itong tumingin sa ka
Chasing The Love 19.2
“How’s your day?” tanong nito nang makapasok na ako. Inayos ko muna ang aking mga gamit at ang mango shake na hawak ko bago ko sagutin ang tanong niya, “It’s so tiring!” pagod na pagod na sabi ko at nag unat unat pa ako.“Oh, my baby is tired,” malambing na sabi niya na ikinapula ng aking mukha. Sanggol na naman ako. “Shut up! Just drive, ok?” mahina naman itong tumawa. “Ok Ma’am,” bulong nito.Hindi naman na ako kumibo at pinabayaan na lang siya sa kaniyang ginagawa. “Do you want to eat?” tanong niya sa akin.Hindi naman na ako nag dalawang isip pa at tumango na ako sa kaniya. “Yes please, I’m already starving,” mahinang sagot ko. Narinig ko naman an
Chasing The Love 20.1
Chapter 20.1Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala, ang akala ko ay bibilhan niya ako ng Jollibee. Oo binilhan niya ako pero hindi ko naman ineexpect na isang branch ang bibilhin niya! Ang akala ko ay pagkain lang. Jusko may ari na ako ng Jollibee ngayon.“Diba? Para pag gusto mo ng Jobee ay hindi mo na kailangan pumila nang napaka haba, pwedeng pwede ka ng dumiretso sa kitchen at kumuha ng gusto mo!” sabi nito habang patuloy pa rin siya sa pagmamaneho.Hindi naman ako kumibo at hinigpitan ang hawak sa supot na naglalaman ng isang bucket na chicken at iba pang binili sa akin ni Laurence.“Sa friday ang balik mo?” tanong niya sa akin. Tumango naman ako bilang sagot.&nb
Chasing The Love 20.2
Napahawak naman ito sa kaniyang balikat na kinagat ko nang humiwalay ako sa kaniya. Tumayo ako nang tuwid at inayos ang aking damit. Hindi pa rin nawawala ang aking ngisi sa labi habang nakatingin sa kaniya na ngayon ay nakatingin sa loob ng kaniyang damit para tignan kung nag kasugat ba ang kaniyang balikat. “Wag kang mag aalala, hindi ko naman masyadong binaon,” natatawang sabi ko. Nakanguso naman itong tumingin sa akin na kala mo ay ilang sandali na lang ay iiyak na. “Anong hindi!?” may tampo sa kaniyang tinig. Muli ko namang kinagat ang aking labi dahil baka mas lalong mag tampo kung makikita niya na tumatawa ako. “Eh ikaw nauna eh!” katwiran ko. Nakita ko naman ang pagkunot ng ka
Pinakabagong kabanata
