LOGINWALA nang nagawa si Vanessa kunʼdi ang sumama sa asawa niyang naambunan yata ng kabaitan. Daig pa yata ang asawa na pinapangarap niya noon. Dinaig pa nag mga fictional characters sa pocketbook na gusto niyang mapangasawa noon. Gusto lang naman niyang sunduin siya nito pero mas sobra pa yata ang ginawa ng lalaki. Nakasundo pa nito agad ang ama niya na mahirap paamuhin.Napailing na lang si Vanessa, hindi na nga niya mabilang kung ilang ulit siyang napailing. Nagtataka talaga siya kung ano ang nangyari sa asawa niya. Imposible naman talaga diba kung bumait na lang ito bigla. Naisip niya tuloy na baka nauntog ang ulo nito sa sahig kaya bilaang bumait. Pero imposible, bulong na naman niya.Pinagmasdan niya ang lalaki habang kinukuha ang mga maleta niya upang dalhin sa loob ng bahay nito. Ito ang gusto niyang gawin ni Gian noong bago palang silang kasal ngunit iba ang ginawa nito, mas malala pa sa babaing nasa menopausal stage. Tutok na tutok lang siya sa ginagawa ng asawa. For the first t
DAHAN-DAHAN niyang pinagapang ang kamay sa may bandang tiyan niya pataas sa umbok niyang dibdib. Rumaramdam, pumipisil, at dumadama. Hindi niya alam kung bakit niya ginagawa ito. She just feel that she really need to do this. Kasi kung hindi, parang hindi siya kakalma.Umayos siya ng higa sa kama pagkatapos mahubad ang suot niyang manipis na nightgown. Tanging panty na lang niya ang natira sa katawan ni Vanessa. Inalis niya ang kumot sa kaniyang katawan, pakiramdam ni Vanessa ay sagabal lang iyon sa gagawin niya at dumadagdag iyon sa init na bumabalot sa kaniyang buong katawan. Mainit ang kaniyang pakiramdam.Dalawang araw na siya sa bahay nila pero walang Gian sumundo sa kaniya. Hindi sa nag-eexpect siyang kukunin at susunduin siya ng asawa pero… Okay fine! Umaasa talaga siya, hindi naman mali iyon ‘di ba? May karapatan naman siguro siyang umasa.Wala naman sigurong masama kung aasa si Vanessa. Baka naman sa loob ng limang buwan na pagsasama nila ay nakaramdam na ito ng kahit kunting
HINDI na nagsayang pa ng oras at panahon si Vanessa. Matapos niyang marinig ang papalayong sasakyan ni Gian ay agad niyang pinahiran ang mga luhang dumaloy sa kaniyang mga mata na kahit ilang beses na niyang pinahiran ay ayaw pa ring tumigil sa pagtulo. Gulong-gulo ang isip niya at idagdag pang doble ang sakit na nararamdaman niya.Dahan-dahan siyang tumayo, humawak pa siya sa pader para maalalayan ang sarili. Palagay niya’y hindi niya kayang tumayong mag-isa, kailangan pa niyang may hawakan siya upang makatayo. Hinang-hina ang kaniyang pakiramdam, diin na diin ang pagkasaksak ni Gian gamit ang mga matatalim na salita.Nanginginig pa rin siya, nanginginig ang tuhod at bawat kalamnan niya. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya sa mga oras na ito — awa, lungkot at sakit. Pero ang awa sa sarili ang mas nangingibabaw ngayon. Naaawa siya sa sarili dahil hanggang sa mga oras na ito ay hindi pa rin siya kayang patawarin ni Gian at sa hindi nito pagbigay ng panahon sa kaniya upang magpali
SHE’S wearing a white halter neckline dress with a tie back. It’s a bonnie type and the length of her dress is an ankle level. A long dress that made her elegant and sophisticated. She’s wearing a back negligee necklace that make her neck so much adorable.For her toes, she’s wearing a black T-strap that hugged her feet in so much glamorous way. Lumilikha iyon ng tunog sa bawat yapak na ginagawa niya. She’s wearing a cheerful smile in her heart shape lips that also wears a light pink lipstick.Makintab ang shiny niyang buhok na hanggang baywang, naka-ponytail iyon at bagsak na bagsak. Kailangan pa niyang magpa-rebond para magaya ang buhok ng pinsan niyang si Sharon. Gusto lang niyang maging straight ang buhok niya kahit panandalian lang.Wala na siyang maramdaman na kaunting inggit sa halos perpekto na niyang pinsan. Na-realized niya kasi, bakit kailangan niyang mainggit? She’s unique in her own way. Wala siyang naiisip na dahilan para kainggitan pa ang pinsan.Mahal naman niya ang me
WALANG gana siyang kinuha ang tinidor na nasa plato niya at tinusok iyon sa ham na hinanda ni Nanang Delia at nilagay sa sliced bread. Kanina pa siyang nakatulala at parang kinakausap ang tinapay kung kakainin ba niya o hindi. Hindi rin makitaan ng kung anong emosiyon ang mga mata niya. Mula nang lumabas siya ng kuwarto ay walang salitang lumabas sa bibig niya kahit kanina pa siya kinakausap ni Nanang Delia.Tumingala siya at sinulyapan ang kuwarto ng asawa. Bahagyang nakabukas ng kaunti ang pinto nito. Hindi niya tuloy alam kung bumaba na ba si Gian o hindi pa. Sabagay, wala naman siyang karapatan. Iyon ang paulit-ulit na sinusulat ni Gian sa utak niya.“Nanang? Si Gian po pala, bumaba na ba?” walang gana niyang tanong sa ginang na kasalukuyang nagtitimpla ng kape para sa kanilang dalawa.“Nako Ma’am, si Sir Gian po, maagang umalis. Hindi na naman nagpaalam sa inyo?” sagot nito at inilagay ang tinimpla nitong kape sa mesa.Na naman? Bulong niya. Pag-uwi no’n may dala na namang lalaki
Eighteen red roses, eighteen candles.Debut ni Vanessa ngayon, araw na inaabangan niya, araw na inaabangan ng lahat. Kulang ang salitang kaligayahan kung iyon ang ihahalintulad sa nararamdaman ni Vanessa. Pakiramdam niya, parang nakalutang siya sa ulap.A dream birthday party. A venue with full of pink balloons, a baby pink lights mixed with white lights that covers the whole venue, a sweet music that hugged each person in the venue, rose petals envelopes the whole carpet, a big chandelier and a huge birthday cake.She released a smile, her pure black eyes that saying she was really surprised. Isa lang naman ang nakakaalam sa dream birthday party niya — si Gian, his ultimate one and only crush, wala ng iba.Inilibot niya ang kaniyang paningin sa buong venue, all her friends was there, witnessed her dream birthday party. Party na siyang pinapangarap niya talaga. Dahan-dahan siyang bumaba sa hagdan ng bahay nila, sa bahay kasi nila isinagawa ang party niya pero hindi na iyon namistulang







