Share
Chapter 21
“Aalis?” I repeated. Why the fuck didn’t anyone tell me?
Ate Lorie smiled like she didn’t know a fucking thing before she nodded. “Mas makabubuti sigro kung… mag-usap tayo,” aniya.
“No. Where is Katherine? Siya ang gusto kong makausap.” I can’t just let Katherine go!
“Para saan? Bakit mo siya hahabulin? Hindi ba’t ipinagtatabuyan mo siya?” I gritted my teeth at her response. Gustong-gusto ko siyang irespeto pero hindi ito ang tamang oras para gaguhin nila ako. I can feel myself becoming livid each passing second that I might just burst out!
And none of them would like that.
“I don’t mean to be rude, but this problem is betwe
Related chapters
Clouds on the Horizon Chapter 22
“Oh come on! I know you've been slipping these days. Kaya mo ako hinanap…”Parang paulit ulit na sinaksak ang puso ko sa sakit habang nakatingin ako sa kanilang dalawang naglalandian sa kusina. I don’t know where all the pain came from, but… I’ve never felt this kind of pain before.Aminado akong nasasaktan ako. Ang sakit na makitang ganito sila. Siguro dahil… kami ni Lionel ang magkalapit noon pero bigla na lang nawala ang lahat.“You're supposed to be angry but… alam kong hindi mo mapigilan ang nararamdaman mo kaya… naghanap ka ng makakasama. And you found me…”Umiwas ako ng tingin nang makita ang unti-unting paglapat ng labi ni Laira sa labi ni Lionel.
Clouds on the Horizon Chapter 23
“L-Lionel, anong… anong ginagawa mo rito?” Napalunok ako. Kahit pa subukan kong umatras ay alam kong hindi ako makakawala sa kaniya. At ang mga mata niya… punong-puno iyon ng poot at alam kong kapag sinubukan kong tumakas, sasaktan niya ako.“I should be the one asking you that. Hindi ba’t ikaw ang nagpumilit na ikasal tayo?” he asked with an angry smirk embedded on his lips. “Kaya bakit ka ngayon tumatakas? Hmm? You put me in hell, so whether you like it or not, you’ll be in hell with me.”Napasinghap ako. Hindi ko alam kung anong gagawin. Hindi ko alam kung paano siya itataboy. At kung subukan ko man, alam kong hindi siya makikinig.I just want some time for myself, please… kahit ilang araw lang. Kahit ilang araw lang, Lionel, pakiusap.
Clouds on the Horizon Chapter 24
I gulped. I have to get out of here. Inipon ko ang lakas ng loob ko at mabilisang tinanggal ang seatbelt ko bago ko hinawakan ang pinto ng sasakyan upang buksan iyon at tumalon sa gitna ng daan para lumayo mula sa kaniya. Subalit hindi iyon magbukas! Ayaw magbukas na gaya ng dati!Please, open!“What the fuck are you doing?!” sigaw ni Lionel at bigla akong hinila pabalik sa aking upuan. Mabilis niyang ipinarada sa gilid ang sasakyan at hindi inalintana kahit nasa expressway pa kami.Mabilis niya akong hinawakan at inayos sa pagkakaupo bago isinalpak muli ang seatbelt ko sa tamang lugar. Habol ko ang aking hininga habang ginagawa niya iyon. Hindi pa rin ako susuko. Gusto kong makaalis dito!Muli kong sinubukang abutin ang pintuan at seatbelt subalit hinawakan
Clouds on the Horizon Chapter 25
“How’s Lionel, sweetie?” tanong ni Mommy nang makauwi kami mula sa libing ni Tito Max. Bumuntong hininga ako at nginitian siya.“Maayos na naman po. Paniguradong nasasaktan pa rin siya pero nagkausap naman po kami kanina,” asik ko. Bibisitahin ko na lang si Lionel palagi. Paniguradong nalulungkot iyon nang sobra.“I’m glad you’re getting along very well. Sabi nga ni Lea ay sa iyo lang nagkukwento ang batang iyon kaya maganda kung bibisitahin mo siya.” Tumango ako sa sinabi ng Daddy. Kilala ko si Lionel. Gusto niya palagi ng kasama. Minsan nga magkasama lang kami pero walang nagsasalita.Pero kahit ganoon, sobrang gaan ng pakiramdam.“Speaking of Lea. Anong sabi mo?”
Clouds on the Horizon Chapter 26
Napa buntong hininga na lang ako at saka naupo sa kama. Dalawang linggo na pero hindi ko pa rin alam kung bakit niya ginagawa sa akin ito.Naguguluhan talaga ako. Gusto niya akong mawala subalit ayaw niya akong hayaang lumayo. Pero ang ginawa niya ay ikinulong ako dito na malayo sa kaniya. Minsan naiisip kong baka ginawa niya ito para siguraduhing hindi niya ako muling makikita kahit saan.Masama ang loob na binalingan ko na lang ang pagkain. Kailangan ko raw makain iyon at baka malaman ni Lionel na hindi ako kumakain.Suminghap ako at saka tahimik na kumain na lang. Subalit bago pa ako tuluyang makasubo ng pagkain ay malakas na tumunog ang telepono. Kunot ang noong binalingan ko iyon at nilapitan. Sa dalawang linggo kasi ay hindi pa iyon tumunog kailanman… ngayon lang. It’s odd.
Clouds on the Horizon Chapter 27
Damn you, River!“Bwisit!” Hindi ko napigilang mapasigaw sa inis at saka pinagbuntunan ng galit ang mga inumin. That bastard is really pissing me out earlier! Kung hindi ko lang siya kapatid ay baka nabasag ko na ang mukha niyang siraulo siya.That dumbass is pretending that he didn’t know what happened just so he could ask ridiculous questions in front of Katherine! At kapag naman pipikunin ko siya sa pamamagitan ng pagpapaalala na niligawan ko si Sandra ay binabawian niya naman ako sa pamamagitan ng pakikipaglandian niya kay Charlotte!And what’s pissing me off more is the fact that I am bothered with it! Ano ba ang nangayayari at bakit ganoon na lang ako ka-apektado? I’m not supposed to be this pissed pero sa tuwing naaalala ko kung paano… titigan ni Katherine ang
Clouds on the Horizon Chapter 28
The layers of conflict and disagreement were heavy. My life was a slow-paced story, filled with nothing but problems and heartaches. Dahil sa bagal noon at patong-patong na problema, it felt like torture. Subalit ang magising sa tabi ni Lionel habang yakap niya ako… parang nagiging tama ang lahat. Parang unti-unti kong nakakalimutan ang lahat ng sakit na pinagdaanan ko.Parang nakakalimutan ko lahat ng hirap at takot na pinagdaanan ko dahil sa kaniya.Bumuntong hininga ako at napatingin sa kaniyang kamay na nakapulupot sa akin. Nakatalikod ako sa kaniya at ang kaniyang braso ay nakapulupot sa aking baywang. Ayaw niya akong paalisin kagabi kaya’t… dito na lang ako natulog.Siguro dapat… umalis na ako na ako bago pa siya magising. Kagabi ko pa inihahanda ang sarili ko dahil alam kong sa oras
Clouds on the Horizon Chapter 29
“S-Sigurado ka ba rito?” tanong ko nang makapasok siya sa sasakyan. Paano ba naman kasi ay nagpresenta siyang ayusin ang aming mga gamit bago ako isinakay rito sa kaniyang kotse. He’s very determined to continue this travel plan of his.“Oo naman,” nakangiting aniya. “I’m planning a spontaneous trip. Do you like that?”Kahit hindi pa rin makapaniwala sa asta niya ay tumango ako at saka siya nginitian. Ayos lang naman siguro kung… mag-enjoy ako ng ilang saglit, hindi ba? I'm so used to regrets and disappointments that I’m not scared of it anymore.Kaya kung… magsisisi ako sa huli because I let my guards down for him, at least I tried, right?Pero ang hiling niyang tulungan ko siyang mahalin ak
Latest chapter
