Share
Chapter 28
The layers of conflict and disagreement were heavy. My life was a slow-paced story, filled with nothing but problems and heartaches. Dahil sa bagal noon at patong-patong na problema, it felt like torture. Subalit ang magising sa tabi ni Lionel habang yakap niya ako… parang nagiging tama ang lahat. Parang unti-unti kong nakakalimutan ang lahat ng sakit na pinagdaanan ko.
Parang nakakalimutan ko lahat ng hirap at takot na pinagdaanan ko dahil sa kaniya.
Bumuntong hininga ako at napatingin sa kaniyang kamay na nakapulupot sa akin. Nakatalikod ako sa kaniya at ang kaniyang braso ay nakapulupot sa aking baywang. Ayaw niya akong paalisin kagabi kaya’t… dito na lang ako natulog.
Siguro dapat… umalis na ako na ako bago pa siya magising. Kagabi ko pa inihahanda ang sarili ko dahil alam kong sa oras
Related chapters
Clouds on the Horizon Chapter 29
“S-Sigurado ka ba rito?” tanong ko nang makapasok siya sa sasakyan. Paano ba naman kasi ay nagpresenta siyang ayusin ang aming mga gamit bago ako isinakay rito sa kaniyang kotse. He’s very determined to continue this travel plan of his.“Oo naman,” nakangiting aniya. “I’m planning a spontaneous trip. Do you like that?”Kahit hindi pa rin makapaniwala sa asta niya ay tumango ako at saka siya nginitian. Ayos lang naman siguro kung… mag-enjoy ako ng ilang saglit, hindi ba? I'm so used to regrets and disappointments that I’m not scared of it anymore.Kaya kung… magsisisi ako sa huli because I let my guards down for him, at least I tried, right?Pero ang hiling niyang tulungan ko siyang mahalin ak
Clouds on the Horizon Chapter 30
“Kath… Katherine! Please wait for me. Let’s talk!” sinikap kong huwag lingunin si Lionel na patuloy na sumisigaw habang nakasunod sa akin.Kaya sa halip na tumigil, mas binilisan ko ang lakad ko patungo sa hotel room namin habang patuloy na pinapahiran ang mga luhang walang tigil na tumutulo. Hindi ko akalain na magiging ganito kasakit na marinig mula sa kaniya na mahal niya ako. No… it wasn’t for me. The love he’s saying is not for me.At ang hindi ko maintindihan ay kung bakit nasasaktan ako! Muntik ko lang siyang magustuhan noon pero naging malupit na siya bago pa man tuluyang umusbong ang nararamdaman ko kaya… hindi ko inakalang ganito kasakit. I never imagined him telling me he loves me. And I hated that it happened this way.“Katherine! Talk to me,
Clouds on the Horizon Chapter 31
I woke up that morning and with my eyes closed, I quickly turned to the other side of the bed to search for the presence of my wife. However, there was no one there.I groaned and my brows furrowed when I felt the right side of the bed empty. Pikit ang matang kinapa ko iyon subalit wala talagang tao. Shit! Parang tinakasan ako ng antok. I quickly opened my eyes and scanned the whole area but no one was there. Tang ina, nasaan ang asawa ko?!“Katherine?” Damn it, saan siya nagpunta?“Katherine, where are you?”Mabilis kong binuksan ang pintuan ng banyo pero wala rin siya doon! Damn it, damn it!Did she… Did she leave me? Is she that desperate to leave? Is it that bad to become my wife?
Clouds on the Horizon Chapter 32
Life's too short to be buried under all the hatred and agony. But we could not force ourselves what to feel. Minsan, tama lang na magalit. We have to express ourselves and our emotions. After all, anger takes too long to fade.But like the clouds on the skies that we see, we all deserve to free ourselves and gain the peace we want.“Do you want to swim?” Lionel asked.Katatapos lang namin mag-unpack at ngayon ay nasa balcony lang at nagpapahangin. Sa totoo lang ay hindi ko inasahang magiging ganito siya. I can feel his sincerity and honesty at sa palagay ko ay walang masama kung… pagkakatiwalaan ko siya.“Mamaya siguro,” sagot ko. “I-Ikaw ba?”“I’ll swim with you, o
Clouds on the Horizon Chapter 33
“Is that really a yes, Darling?” tanong niya ulit at marahan akong hinila upang harapin siya. Wala akong nagawa bukod sa tumawa ulit. Kanina pa kasi siyang ganiyan, eh. Hindi pa kami tuluyang nakakababa sa hagdan pero nakailang tanong na siya kung talaga bang hinahayaan ko na siyang manligaw. He’s so cute.“O-Oo nga. Ayaw mo ba?” nakangusong tanong ko kahit ang totoo ay nagpipigil na rin ako ng ngiti.“O-Of course not!” agap niya. “I was just… surprised.”I couldn’t help but giggle. Ang cute niya, eh. Pinaghandaan niya nang napakatagal kung paano ako tatanungin nang ganoon pero hindi niya napaghandaan ang magiging reaksyon sa oras na pumayag ako?“Honestly, I was very scared.” Hinapit niya ang
Clouds on the Horizon Chapter 34
We kissed under the rain and the rest was history. Hindi ko inakalang magiging ganito ako pagdating sa kaniya. Magiging ganito ako kabilis. But it feels so good. Napakasarap maramdamang mahal niya ako at… maiparamdam din iyon sa kaniya.The way he touched and kissed me last night was filled with passion and love. Hindi ko mabilang kung ilang beses niyang sinambit at ipinaalala sa akin kung… gaano ako kaganda at… kung gaano niya ako kamahal.At ang marinig iyon mula sa kaniya ay nagpalambot lalo sa aking puso. It was… one of the happiest days of my life. Lionel was so respectful. Inamin man niyang hindi na siya makakapagpigil, pilit niyang pinaalala sa akin na kung hindi ko gusto ay magsabi lang ako dahil kaya niya naman akong hintayin.It was odd because I was ready for him. I want
Clouds on the Horizon Chapter 35
“Sumasakit ba?” Naramdaman ko ang pagyakap sa akin ni Lionel habang tinititigan ko ang aking tattoo na pareho kami. Ngumiti naman ako sa kaniya at umiling.“Hindi naman," asik ko. “Salamat ulit.”Ngumiti siya at saka lumapit upang gawaran ako ng halik. Babalik na kami sa isang araw sa Manila kaya susulitin na namin ito.Hindi naman sa magbabago na kami pero… babalik na rin kasi kami sa trabaho at mababawasan ang oras na magkasama.“It's my pleasure to help you regain your confidence, Darling,” aniya. “You're the most beautiful and don't ever look down on yourself. I'd strive to prove it to you every day.”Napangiti ako kasabay ng malakas na pagtibok ng aking p
Clouds on the Horizon Chapter 36
“Sagutin mo ako, Katherine!” It felt like… he’s back to being the person I feared.My hands trembled so much in fear, at hindi ko kayang tumagal sa kaniyang titig. It was dangerous. Nakakatakot. Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin dahil hindi naman ganoon ang ipinupunto ko kung bakit ko siya pinatigil kanina. I was just worried na madadamay siya sa gulo!Nag-alala ako para kay Alejandro pero hindi ibig sabihin noon ay gusto ko na ang tangka niyang paghalik! At higit doon, mas nag-aalala ako para kay Lionel.Kinagat ko ang aking labi habang nakatingin sa baba. I was holding back my trembling fear, preparing myself to answer him. Pero mayamaya lang, narinig ko ang marahan niyang pag buntong hininga.Sinulayapan ko siya at nakiang gulat at k
Latest chapter
