ตอนที่ 2 เตรียมตัวตั้งรับ 1/3

==Part Fem==

ผมโดนพี่จีโฮชวนมากินเหล้าที่บ้าน ซึ่งผมก็ไม่ปฏิเสธ เพราะผมเริ่มกินได้ไม่นาน แน่นอนว่าผมยังคออ่อนอยู่ แต่ถ้ามากินที่บ้านพี่เขาก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง เพราะบ้านก็อยู่ข้างกัน พี่จีพูดแนะนำน้องสาวตัวเอง และแนะนำพวกผมให้น้องสาวรู้จัก เชี่ย...ขาว สวยชะมัด โซอายกมือไหว้พี่ ๆ เขา ยกเว้นผมที่เธอส่งยิ้มบาง ๆ มาให้ พอยิ้มแล้วน่ารักชะมัดเลย พวกเราพูดคุยกันพอหอมปากหอมคอส่วนโซอาก็ขอตัวขึ้นห้อง

พอเริ่มดึกผมก็เริ่มเมา เราคุยอะไรกันไปเรื่อยเปื่อยส่วนมากจะเป็นพวกพี่ ๆ เขาคุยกัน ผมจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พอเมาก็ยิ่งเข้าห้องน้ำบ่อยขึ้น ผมเดินไปทางห้องน้ำที่ต้องเดินผ่านห้องครัวไปอีก ก็เห็นโซอาเดินมาหยุดตรงบันไดขั้นสุดท้าย เธอเพียงแค่ยิ้มบาง ๆ ให้ผม ผมมองเธอแป๊บเดียวก็เดินผ่านไปเข้าห้องน้ำทันที

ทำธุระเสร็จผมก็เดินกลับออกมาผ่านห้องครัวเห็นว่าโซอาเธอยืนโก้งโค้ง เอามือเท้าค้างอยู่ตรงเคาน์เตอร์ครัวมืออีกข้างถือแก้วนมที่ใกล้จะหมดอยู่ ส่วนตาก็ดูอะไรซักอย่างในไอแพด ท่านี้มันน่านักนะ ไม่นานเธอก็เดินไปล้างแก้ว ผมก้าวขาเดินเข้าไปในครัวทันทีที่เธอกำลังจะออก

“มาหาอะไรไปกินแกล้มเหล้ารึเปล่า” ถ้าตอบว่าอยากกินเธอจะโดนทืบไหมนะ

“อืม...อยากกินอะไรหวาน ๆ น่ะ” เธอกลอกตาขึ้นเหมือนคิดอะไรซักอย่างอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปเหมือนจะหยิบอะไร คงจะหาขนมมาให้สินะ น่ารักชะมัดเลยโว้ยย ขอชิมปากบาง ๆ นั่นหน่อยละกัน ผมกระตุกข้อมือเธอเบา ๆ หวังให้เธอหันมา ทำให้เธอเซเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปประชิดตัวเธอ เธอถอยหลังหนีผมทำให้ตัวเธอกระแทกกับขอบเคาน์เตอร์

“อ๊ะ!”

“อยากกินตรงนี้ น่าจะหวาน” ผมเอานิ้วจิ้มปากเล็ก ๆ นั่นเบา ๆ เพื่อบอกว่าจะเอาตรงนี้ ไม่ได้จะเอาขนม

เหมือนเธอจะหนีผมเลยก็เอามือมาวางไว้กับเคาน์เตอร์ครัวทำให้ตอนนี้เธออยู่ระหว่างแขนทั้งสองข้างของผม เธอมองหน้าผมนิ่งไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

“พี่...อื้อ...” พอรู้ว่าเธอจะพูดอะไรผมก็รีบปิดปากเธอด้วยปากผมทันที ไม่รอช้ารีบเอาลิ้นเข้าไปเล่นในปากเธอ เกือบซวยแล้ว เธอกำลังจะเรียกพี่จีโฮสินะ

เธอขยับลิ้นเล่นกับลิ้นผมอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ผมเปลี่ยนมือข้างหนึ่งจากวางอยู่บนเคาน์เตอร์ครัวกลายมาเป็นโอบเอวไว้ อีกข้างก็ดันแผ่นหลังเธอให้ชิดตัวเอง หวังอยากให้หน้าอกเธอชิดกับอกของผม อ่าส์...นุ่มนิ่ม อยากทำมากกว่านี้

ผมปล่อยมือข้างที่ดันหลังเข้าไปในชุดนอนและสอดเข้าใต้เสื้อชั้นในที่ปกปิดเนื้อหน้าอกของเธออยู่ ขยำมันเบา ๆ ก่อนจะใช้นิ้วเล่นกับยอดอกที่ตอนนี้แข็งสู้นิ้ว นุ่มนิ่ม...ยิ่งจับ ยิ่งขยำ ยิ่งนุ่ม

“อื้อ…อื้ม...” เธอครางออกมา โดยที่ปากเรายังประกบจูบกันอยู่

เสียงที่เธอครางออกมาทำน้องชายผมตื่นและตอนนี้มันกำลังจิ้มไปที่ตัวเธอผ่านเนื้อกางเกงที่สวมใส่อยู่ อยู่ดี ๆ ผมก็โดนกระชากคอเสื้อจากข้างหลังออกเบา ๆ ทำให้เราผละออกจากกัน โซอาเห็นคนข้างหลังผมก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปเลย บ้าเอ๊ย! ทำก็ทำด้วยกัน หนีไปแบบนี้ได้ไงวะ

ชิบหาย...พี่จีโฮ...

“แข็งเชียวนะมึง” พี่จีโฮมองไปที่น้องชายผม ก่อนจะมองหน้าผม สายตาแบบนั้นผมไม่เคยเจอเลย เหมือนจะน่ากลัวแต่ก็ไม่ขนาดนั้น ยัยนั่นก็ไม่อยู่ช่วยแก้ตัวเลย

“โถ่! พี่ ไม่สงสารน้องชายผมเหรอ มันแข็งขึ้นมาขนาดนี้แล้ว สัญญาจะทำกับน้องสาวพี่เบา ๆ” ทำใจดีสู้เสือ พูดหยอกเขาไปหน่อยละกัน

ตุบ! เพล้ง!

อึก...พี่แม่งเอาจริง เจ็บชิบหาย พี่จีโฮโยนผมไปชนกับตู้เย็นทำให้แก้วไวน์ที่วางอยู่บนหลังตู้เย็นใบหนึ่งตกลงมาแตกกระจาย เหมือนใจผมตอนนี้ที่แตกเป็นเสี่ยง เพราะไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไร รู้แล้วว่าคนคนนี้หวงน้องสาวจริง ๆ ไม่น่าพูดแบบนั้นเลยไอ้เฟม แกว่งเท้าหาเสี้ยนจริง ๆ เลยมึง

“อะไรวะ!...ไอ้จีมึงทำอะไรน้อง รุนแรงกับน้องจังวะ” พี่ครามพูดขึ้น ส่วนพี่บอยเป็นคนเดินเข้ามาพยุงผมขึ้น

“มีอะไรก็คุยกันดี ๆ น้องมันไปทำอะไรให้มึงไม่พอใจ” พี่เมสันเดินเข้าไปจับไหล่เพื่อน แต่ก็โดนพี่จีสะบัดออก ตาผมเหลือบไปเห็นข้างหลังพี่จี เห็นยัยที่มันหนีผมไปเมื่อครู่ทำหน้าตกใจอยู่ข้างหลัง

พี่จีมองตามสายตาที่ผมมอง ก่อนจะเอามือไปจับหัวน้องสาวแล้วไล่กลับขึ้นห้องไปทันที

“กลับขึ้นไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปร้าน” เธอมองหน้าพี่ชายแวบหนึ่งก่อนจะเดินกลับขึ้นไป

“เจ็บไหม” พี่บอยที่มาพยุงผมพูดขึ้น “ไปทำอะไรให้มันไม่พอใจวะ”

“ผมแค่...”

“แค่เหรอ...มึงจูบน้องสาวกูแถมยังล้วงนมน้องสาวกูอีก มึงใช้คำว่าแค่เหรอ”

“เชี่ย!!” พี่ ๆ ที่เข้ามาทีหลังพูดออกมาพร้อมกัน พร้อมมองหน้าผมแบบ...มึงทำได้ไง ผมได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ให้พี่เขา

“แต่โซอาก็จูบผมตอบนะครับ ผมไม่ได้ขืนใจเธอเลย เรา...มีอารมณ์ด้วยกันทั้งคู่” พี่จีไม่พูดอะไรแต่เดินขึ้นไปข้างบนซะงั้น พี่บอยกับพี่เมสันพาผมออกมานั่งที่ห้องรับแขกถามว่าเจ็บตรงไหนไหม ส่วนพี่ครามก็ทำหน้าที่เก็บกวาดเศษแก้วในครัว ซักพักพี่จีก็เดินลงมา

“น้องกูเล่าหมดแล้ว มึงทำให้น้องกูไม่มีทางหนี ใช่ไหม!” พี่จีตวาดใส่ผมจนสะดุ้ง จะมีชีวิตรอดกลับบ้านไหมกู

“ก็แบบว่า...ผมขอโทษครับพี่ อารมณ์มันพาไป ปากเธอที่กินนมนั่นมันยั่วเกินไป ผมขอโทษจริง ๆ ครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้ขอโทษพี่จีเป็นพัลวัน

“มึงก็นะ ไม่เห็นตอนไอ้เมสันโดนถีบรึไง สมควรจะรู้นะว่ามันหวงน้อง” พี่ครามพูดซ้ำผมอีกคน

“แต่น้องมึงก็สวยขนาดนั้น ใครจะไปทนไหววะ น้องมันทำครั้งแรกแถมเมา ให้โอกาสมันหน่อย โซก็ไม่ได้จะเอาเรื่องไม่ใช่เหรอวะ” พี่ครามหันไปพูดกับพี่จีให้ผม ขอบคุณครับพี่คราม~

“แม่งเอ๊ย...อย่าให้กูรู้อีกนะมึง” พี่จีชี้หน้าคาดโทษผม

“กูไม่แดกแม่งละ แยกย้ายไปนอน มึงกลับบ้านมึงไปเลยไอ้เฟม” ผมรีบลุกขึ้นวิ่งแจ้นกลับบ้านทันที ใครจะอยู่ให้โดนฆ่าทางสายตาแบบนั้นกันล่ะ