LOGIN==Part Soa==
หลังจากเข้าห้องมาแล้วฉันก็ล็อกประตูกระโดดขึ้นเตียงตัวเองแล้วคลุมโปงทันที กรี๊ดด!! อายโว้ยย!! จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะทีเนี้ย คิดถึงตอนนั้นแล้วก็ยิ้มขึ้นมา ความรู้สึกแบบนั้น...มันดีจริง ๆ นะ อะ...รู้สึกปวดหนึบตรงนั้นแฮะ นี่เรา...มีอารมณ์เหรอ ฉันเอามือลูบน้องสาวของฉันอย่างช้า ๆ อืม...ถ้าโดนไอ้นั่นจะรู้สึกดีขนาดไหนนะ จากมือที่ลูบเปลี่ยนเป็นนิ้วที่ถูร่องรักของตัวเองอยู่ จนเริ่มรู้สึกว่ามีน้ำออกมานิดหน่อย
อารมณ์ที่มีมากขึ้นทำให้ฉันต้องใช้นิ้วชี้แหย่เข้าร่องสวาทตัวเองเบา ๆ
“อ๊ะ...เจ็บ” ฉันล้มเลิกที่จะแหย่นิ้วเข้าไปเปลี่ยนเป็นการใช้นิ้วถู ๆ วน ๆ ที่เม็ดติ่งตรงน้องสาวแทน
“อืม...อื้อ~” อารมณ์ตอนนี้แทบจะทนทำแค่ข้างนอกไม่ไหวแล้ว อยากเอาเข้าไปข้างในใจจะขาด ฉันกัดฟันแหย่นิ้วเข้าไปในร่องสวาทจนสุดนิ้วแล้วเริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ เพื่อผ่อนคลาย ให้หายเจ็บก่อน
“อื้อ...อะ...อื้ม...ซี๊ดด”
ตุบ! เพล้ง!
เสียงอะไร ฉันรีบเอามือออกแต่เพราะเอาออกเร็วเกินไปทำให้ฉันรู้สึกสะท้านขึ้นมา ก่อนจะรีบเข้าไปล้างมือในห้องน้ำแล้วลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เห็นคือเฟมที่เหมือนจะถูกพี่จีทำร้าย มีเศษแก้วแตกอยู่บริเวณรอบตัวเฟมที่นั่งนิ่วหน้าอยู่บนพื้น พะ...พี่จีรุนแรงไปแล้ว เฟมที่หันมาเห็นฉันทำให้พี่จีมองกลับมาที่ฉันเหมือนกัน
“กลับขึ้นไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปร้าน” พี่จีจับหัวฉันแล้วยิ้มจาง ๆ ให้ ฉันมองตาพี่จีเพื่อที่จะถามว่าพี่จะทำอะไร แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ฉันหลุบสายตาลงแล้วหมุนตัวเดินกลับขึ้นไปอย่างว่าง่าย
ฉันเดินมาหย่อนก้นนั่งที่ปลายเตียง แล้วถอนหายใจออกมา หวังว่าพี่จีคงไม่ทำอะไรรุนแรง ฉันรู้ว่าเขาเป็นห่วงฉัน แต่ไม่คิดว่าเป็นถึงขนาดนี้ และหวังว่าจะไม่มากกว่านี้แล้ว ฉันเดินวนไปวนมาในห้องพักใหญ่ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ฉันรีบเดินไปเปิดประตูทันที พอเห็นว่าเป็นพี่จีก็เดินกลับไปนั่งที่ปลายเตียงเหมือนเดิม
“เรื่องมันเป็นยังไง เล่าให้พี่ฟังที เอาแบบละเอียดตั้งแต่ต้นจนจบ” พี่จีเดินมานั่งข้างฉันมองอย่างคาดคั้นว่าต้องเล่ามาเดี๋ยวนี้ และต้องเล่าความจริงทุกอย่าง
ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่จีฟังละเอียดยิบ ไม่เว้นแม้แต่เรื่องที่ฉันกำลังจะจับไอ้เจ้านั่นของเฟมแต่พี่จีเข้ามาซะก่อน
“อืม...เดี๋ยวพี่มา ขอตัวไปจัดการไอ้เวรนั่นก่อน”
“พี่จะไม่ทำอะไรเขาแล้วใช่ไหม หนูเล่าให้ฟังหมดแล้ว แถมหนูก็เคลิ้มแล้วร่วมมือกับเขาเอง” ฉันรีบคว้าแขนพี่จีก่อนออกจากห้องแล้วถามเขาโดยที่ฉันไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองเลย
“ตอนนั้น พี่ไม่ได้ตั้งใจจะทำมันเลย แต่มันดันพูดกวนตีนพี่ซะก่อน พี่ก็เลยจัดให้มันหนึ่งดอก หมั่นไส้”
“อื้ม...” ฉันปล่อยแขนพี่จี เขาเอามือมาโยกหัวฉันก่อนเดินออกจากห้องไป เห้อ~
ซักพักพี่จีก็มาเคาะห้องฉันอีกรอบ รอบนี้เขาอาบน้ำแล้ว คงจะเลิกดื่มกันแล้วมั้ง พอเดินเข้าห้องมาได้ก็ขึ้นไปนอนเตียงฉันทันที ฉันขมวดคิ้วทำหน้างงจนเขาต้องเป็นฝ่ายไขความกระจ่าง
“วันนี้พี่จะนอนนี่ พี่ไม่ไว้ใจมัน”
“ห๊ะ เขายังไม่กลับอีกเหรอ พี่เขาดื่มกันต่อเหรอ”
“เปล่า พี่ให้มันกลับไปแล้ว ส่วนเพื่อนพี่นอนข้างล่าง ถ้าให้พวกมันขับรถกลับจะเกิดอันตรายเอาได้”
“อ๋อ แล้วพี่จะมานอนกับหนูทำไม หรือกลัวว่าเพื่อนพี่จะมาทำอะไรหนูอีกเหรอ” ฉันเอียงคอทำตาแป๋วส่งไปให้เขา ไม่อยากให้พี่เขาคิดมากแล้ว เพราะตอนนอนฉันก็ล็อกห้องตลอด ไม่มีใครเข้ามาได้หรอก
“บอกแล้วว่าไม่ไว้ใจไอ้เฟม ตอนนั้นมันได้จับนมแกแล้ว แถมไอ้จ้อนมันแข็งขนาดนั้นคือมันพร้อมเอาแล้ว ถ้ามันแอบเข้ามาแล้วแกเปิดประตูห้องให้มันทำไง พี่ยังไม่อยากมีหลานนะ ตอนที่พี่อยู่ที่นี่กับแกอย่าหวังว่าแกจะได้ทำอะไรกับใครเลย” คำพูดคำจานี่นะ ฉันนอนหันหลังให้พี่จี ก่อนจะถอนหายใจออกมาเสียงดัง
“ไหน ๆ ก็พูดมาแล้ว พี่สอนเลยแล้วกัน พี่ไม่ว่าถ้าจะมีอะไรกับใคร แต่อยากให้ป้องกัน แกไม่มีทางรู้ว่าคนที่จะมาเอาแกเขาผ่านผู้หญิงมากี่คน ติดโรคมาบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ อีกอย่าถ้ามาแตกในใส่แกจะทำยังไง เชื่อว่าพ่อกับแม่รวมทั้งพี่ยังไม่อยากอุ้มหลานตอนนี้หรอก เข้าใจไหมยัยโซ”
“เข้าใจแล้ว หนูรู้ตัวหนูดี หนูก็ยังไม่อยากมีลูกตอนนี้ พี่ไม่ต้องห่วงหรอก พี่เชื่อใจหนูเถอะ...เชื่อใจน้องสาวคนนี้ได้ไหม” ฉันหันกลับมาหาพี่จีแล้วมองหน้าให้สายตาบอกว่า น้องสาวคนนี้จะไม่ทำให้ครอบครัวผิดหวังแน่นอน
“เห้อ~ นอนได้แล้วครับคุณโซอา” ฉันยิ้มแล้วดึงแขนพี่จีมากอดพร้อมเอาหน้าซุกแขนเขาไว้เหมือนตอนเด็ก ฉันชอบทำแบบนี้เวลาที่ฉันรู้สึกได้รับความรักมาก ๆ จากพี่ชายคนเดียวของฉัน
ถือเป็นความโชคดีของโซอาที่มีพี่ชายที่คอยห่วง คอยหวง ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีขนาดนี้ แม้บางครั้งจะกวนตีนบ้างก็เถอะ
เมื่อเวลาปิดร้านมาถึง พี่บอยกับพี่แคทก็เพิ่งขับรถออกจากร้านไป ส่วนตอนนี้ในร้านเหลือแค่ฉันกับพี่เมสันสองคน ฉันก้มหน้าก้มตาดูบัญชี โดยมีเขานั่งอยู่ข้าง ๆ “หนูจะคุยกับพี่ได้หรือยังคะ”พี่เมสันพูดพร้อมกับฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะเคาน์เตอร์ ฉันก็ปิดบัญชีแล้วหันมามองพี่เมสัน “มาค่ะ พี่จะคุยอะไรกับหนู” พี่เมสันเด้งหัวขึ้นมาทันทีพร้อมจ้องหน้าฉันพร้อมสายตาดีใจที่รอมาทั้งวันก็ได้คุยสักที “เมื่อวานไปไหนกับมันมาคะ” “กินหมูกระทะบุฟเฟต์ค่ะ” “กินเสร็จทำไมไม่กลับบ้านคะ” “ก็เมื่อวานฝนตกหนักนี่คะ เฟมมองไม่เห็นทาง เราเลยนอนโรงแรมแถวนั้นค่ะ”
==Part Soa== ฮือ เจ็บชะมัด...ฉันมองตามเฟมที่เดินเข้าห้องน้ำทันทีที่ฉันขอให้หยุด ฉันดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงพลางรู้สึกผิดที่ทำให้เขาต้องไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ ก่อนฉันจะหลับตาปี๋แล้วก็ผล็อยหลับไป รู้สึกตัวอีกทีก็มีคนเข้ามากอดฉันจากด้านหลังพร้อมไซ้ซอกคอฉัน ส่วนมือก็ขยำหน้าอกฉันไปด้วย “อื้อ...” ฉันหดคอหนีเขา เขาหยุดทุกการกระทำก่อนจะจูบที่ขมับฉันเบา ๆ แล้วกอดฉันแน่น รุ่งเช้าวันถัดมาฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา ทำให้คนข้าง ๆ ต้องหรี่ตามองฉัน “อะไร” เขาพูดอย่างงัวเงีย “กี่โมงแล้ว เดี๋ยวเค้าไปเรียนสาย” เฟมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ตัวเองยื่นมาให้ฉันแล้วหลับต่อ&nb
“ได้กินอะไรรึยัง”เป็นเฟมที่ถามขึ้นมาหลังจากที่เราขึ้นรถกันมาได้สักพัก“ยังเลย” “เดี๋ยวพาไปกินอะไรอร่อย ๆ วันนี้กูเลี้ยงเองสั่งได้เต็มที่”ไม่นานเราก็มาถึงร้านหมูกระทะ & อาหารทะเลซีฟู้ดบุฟเฟต์ 299 “เลี้ยงบุฟเฟต์? เหอะ ๆ ป๋ามากค่ะ” ฉันหัวเราะแห้ง ๆ ในลำคอ “ร้านนี้อร่อย เดี๋ยวมึงก็ให้กูพามากินอีกคอยดู”เฟมจับมือฉันเดินเข้าร้านทันที ฉันเดินตามเข้าไปอย่างว่าง่าย แล้วตรงไปตักกุ้งมาอันดับแรก หมูสามชั้นเป็นอันดับสอง แล้วมานั่งย่างทิ้งไว้ก่อนจะไปตักของว่างมากินรอหมูกับกุ้งสุก “ตักมาเยอะขนาดนี้มึงจะกินหมดไหมก่อน”หึ...ยังไม่รู้จักคุณโซสินะ “กลัวได้จ่ายค่าปรับรึไง” ฉันพูดพลางคีบกุ้งที่
==Part Soa==“ไปหาไรกินหน้ามหาลัยกันพวกมึง” ไทม์ชวนพวกเราไปหน้ามหาลัยทันทีที่เลิกคลาส“งานเขียนเว็บของสุรศักดิ์ส่งวันไหนนะมึง” ฉันถามเพื่อน ๆ จำไม่ได้ว่าอาจารย์ให้ส่งวันไหนขืนส่งเลทคะแนนจะน้อยเอา“สองอาทิตย์ถัดไปในคาบ” อุ้มพูดขึ้นมา ฉันพยักหน้ารับแล้วโน้ตไว้ในปฏิทินในโทรศัพท์ นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ไม่ได้เอารถมาต้องส่งข้อความบอกพี่เมสันว่าเลิกแล้วSoa De Graff : หนูเลิกแล้วค่ะ รอหน้าประตูมหาลัยประตูสองนะคะMason Puriwat : รับทราบครับ พี่จะออกไปเดี๋ยวนี้“วันนี้ไม่ได้เอารถมาเหรอคุณโซ” ซีนที่แอบมาส่องฉันส่งข้อความหาพี่เมสันตอนไหนก็ไม่รู้พูดขึ้นมา“ชิท!!! มึงนี่ก็รู้ทุกเรื่องเลยเนอะ”“ฮ่า ๆ นี่ซีนนะยะ ผู้ที่ผ่านประสบการณ์ความรักมาอย่างโชกโชน” ฉันส่ายหน้ายิ้ม ๆ ให้กับซีน ก่อนจะเดินไปซื้อขนมจีบกับซาลาเปา ไม่ลืมซื้อฝากพี่ ๆ ที่ร้านด้วยอุ้มกับมิ้นขอตัวกลับก่อน ทำให้ตอนนี้คนที่นั่งรอรถเหลือฉัน ไทม์ ซีน ไม่นานแฟนซีนก็มารับ ตามด้วยรถรับส่งของไทม์
==Part Soa==ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ กริ๊ง~เสียงนาฬิกาปลุกยามเช้าปลุกฉันให้ตื่น ฉันเอื้อมมือขึ้นไปปิดนาฬิกาปลุกที่บ่งบอกว่าขณะนี้เวลาหกโมงเช้าแล้ว ฉันแกะมือพี่เมสันที่กอดฉันอยู่ตั้งแต่เมื่อคืนออกเบา ๆ เพื่อที่จะไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปมหาลัย บิดขี้เกียจเล็กน้อยแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ“ชิท!!!” ฉันสบถออกมาอย่างลืมตัวเมื่อถูกพี่เมสันที่มาอยู่หน้าห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้อุ้มฉันขึ้นแนบอก พลางเดินไปวางฉันลงที่เตียงแล้วขึ้นคร่อมฉันไว้“พูดไม่เพราะเลยนะคะคนสวยของพี่เนี่ย” พูดพลางไซ้ซอกคอพร้อมพรมจูบเบา ๆ“อื้อ...พี่เมสันหยุดเลยค่ะ หนูจะไปแต่งตัวแล้ว ไม่อยากไปมหาลัยสายนะ” ฉันพูดพร้อมกับจับหัวเขาไว้ให้หยุดนิ่ง เขายิ้มให้ก่อนจะจุ๊บปากฉันทีหนึ่ง“วันนี้พี่ไปส่งนะคะ เลิกเรียนแล้วพี่ก็จะไปรับที่มหาลัยด้วย ปิดร้านแล้วพี่ก็จะมาส่งที่บ้าน” เขาจุ๊บปากฉันอีกรอบก่อนจะดึงผ้าขนหนูที่ฉันพันตัวเองไว้หลังอาบน้ำเสร็จออกแล้วเอาพาดไหล่เดินเข้าห้องน้ำไปหน้าตาเฉย ทิ้งฉันให้นอนหน้าแดงเปลือยอยู่บนเตียง มาดึงออกดื้อ ๆ แบบนี้ได้ไง พี่เมสันต้องเป็นโรคจิตไปแล้วแน่ ๆ เอ๊ะ หรือเขาเป็นมาตั้งนานแล้วนะฉันรีบลุกขึ้นไ
==Part Mason==ผมมองตามคนตัวเล็กที่รีบวิ่งขึ้นห้องหลังจากที่เราจูบกันเสร็จ น่ารักชะมัดเลย เพียงแค่เห็นก้นภายใต้ชุดนอนนั่นกำลังวิ่งขึ้นไปชั้นบนของบ้านน้องชายผมก็แข็งตัวขึ้นมาอีกรอบ แหม...ขนาดปล่อยลูก ๆ ออกไปแล้วยังแข็งได้อีกนะผมเดินมาสวมเสื้อไอ้จีที่น้องสาวมันเอามาให้ก่อนจะจัดหมอนและผ้าห่มแล้วล้มตัวลงนอนทันที ไม่น่าพูดไปเลยว่ารอให้น้องต้องการตัวเองก่อนถึงจะเอา ปากนะปาก ถ้าย่องขึ้นไปเอาตอนนี้น้องจะโกรธไหมนะผมพยายามเลิกคิดแล้วนับแกะในหัวเพื่อให้น้องชายมันสงบจะได้หลับ ๆ ไป แกะตัวที่หนึ่ง แกะตัวที่สอง ตัวที่สาม...ตัวที่หนึ่งร้อยแปดสิบห้า...ตัวที่สองร้อยเก้าสิบเก้า...โว้ยย ไม่ทนมันละทำไมสงบลงซักทีวะไอ้เมสันสอง ถ้าจะใช้มืออีกรอบก็ไม่ไหวเมื่อกี้ก็ทำนานแสนนานจนปวดมือไปหมดผมตัดสินใจเดินย่องขึ้นบันไดตรงไปที่ห้องว่าที่เมีย อีกฝั่งเป็นห้องไอ้จีแสดงว่าฝั่งนี้ต้องเป็นห้องน้องโซแน่ ๆ ยืนทำใจว่าจะโดนน้องโกรธรึเปล่าอยู่ซักพักก็หมุนลูกบิดประตูทันทีกึก! กึก! อ่า...ล็อกห้องด้วย ในระหว่างที่กำลังตัดใจก็เหลือบไปเห็นน้องชายตัวเองชี้โด่ชี้เด่อยู่ ก็ต้องถอนหายใจ วันนี้ต้องได้ไม่งั้นคงไม่ได้นอน ผมตัดสินใจเค







