Mag-log inMAHINANG pisil sa balikat ang nagpabalik kay Katherine sa kamalayan. Matapos ay nilingon ang katabing si Cain.
"Kanina ka pa tulala," anito. Bago pa makapagsalita ay agad na siyang hinalikan sa labi sabay bangon nito sa kama at nagtungo sa banyo na hubo't hubad. Sinundan lang ito ng tingin ni Katherine saka muling sumagi sa isip ang sinabi sa kanya ng doctor kahapon matapos magtungo sa ospital. "Congratulations, Ms. Garcia... you're pregnant." Maganda mang balita at tunay na masaya si Katherine sa pagbubuntis ay hindi niya maiwasang mabahala. Sa loob ng dalawang taon. Simula ng magpresenta siyang contractual wife ni Cain ay hindi sila nagmintis na maging maingat at laging gumagamit ng proteksyon. Isang beses lang hindi gumamit si Cain at noong nakaraang buwan iyon matapos dumalo sa isang selebrasyon na may kinalaman sa kompanya. Hindi niya akalaing ang isang gabing iyon ay agad na magbubunga. Ngayon ay pinag-iisipan ni Katherine kung sasabihin niya ba sa asawa o hindi ang pagdadalang-tao. Wala sa kontrata nila ang magbuntis siya. At hindi niya alam kung ikatutuwa ba ni Cain na magkakaroon na ito ng anak mula sa kanya. Legal man siyang asawa... pero hindi maipagkakaila na pinakasalan lang siya para sa mana at posisyon. Hindi nagbago ang pakikitungo ni Cain sa kanya sa umpisa pa lang. Mananatili siyang sekretarya hanggang makapagdesisyon nitong tapusin ang pinirmahan nilang contract marriage. Bumangon sa kama ang pawisan na si Katherine upang kunin sa drawer ang itinagong sonogram ng batang dinadala. Ilang segundo niyang tinitigan ang litrato hanggang sa napagdesisyunang sabihin na kay Cain ang totoo. Mayamaya pa ay bumukas ang pinto ng banyo. Palabas na ang asawa at bago pa makapagsalita si Katherine ay bigla namang tumunog ang cellphone nito. Mabilis na sinagot ni Cain ang tawag saka nagtungo sa balcony upang doon kausapin ang caller. Kunot-noo'ng sinundan ito ng tingin ni Katherine. Maghahatinggabi na pero meron pa rin tumatawag? Ilang sandali pa ay bumalik ito sa kwarto at nagmamadaling magbihis. Saglit na lumingon si Cain. "Aalis ako, matulog ka na lang nang maaga." "Pero malalim na ang gabi, sa'n ka pupunta?" Lumapit naman si Cain matapos magbihis at sandaling pinisil-pisil ang earlobe ni Katherine, paraan niya para lambingin ito. Matapos ay dinampian ito ng halik sa labi. "May importante lang akong pupuntahan." Pagkatapos ay kinuha lang ang wallet at susi ng kotse saka tuluyang umalis. Si Katherine na ninanamnam pa ang halik ay agad natauhan at mabilis itong hinabol na kumot lang ang bumabalot sa hubad na katawan. "S-Sandali lang, Cain!" "Bakit?" anito matapos lumingon. Nablangko si Katherine at tuluyang nawala sa isip ang nais sabihin. "A-Ano... pwede mo ba akong samahan sa... ospital, dalawin natin si Lola," aniya. "Bukas na lang natin 'to pag-usapan at nagmamadali na 'ko." Sa isang iglap ay tuluyang naglaho sa paningin ang asawa. Nagsisising hindi man lang nasabi ni Katherine ang pagbubuntis. Bigo at bagsak ang balikat niyang bumalik sa kwarto para maligo. Ngunit kahit anong gawin niya, papaling-paling ng puwesto sa kama ay hindi siya madalaw-dalaw ng antok. Sa huli ay napagpasiyahang bumangon at magtimpla ng gatas. Baka sakaling tuluyan siyang makatulog. Pagbalik sa kwarto ay tiningnan niya muna sa tablet ang schedule ni Cain para bukas. Nakaugalian din niyang tingnan kung may balita o article ba tungkol sa asawa, mapa-good news o bad news man. Ngunit isang hindi inaasahang balita ang sa kanya ay bumungad. Bumalik na sa bansa si Margaret, ang dating nobya ni Cain, na ngayon ay isang sikat na designer sa ibang bansa. Nakuhanan ito ng litrato na papaalis ng airport na may kasamang lalake, ngunit hindi pinangalanan at blurred rin ang kuha. Ngunit kahit hindi malinaw ang litrato ng naturang lalake sa article ay hindi maaaring magkamali si Katherine. Kilalang-kilala niya kung sino ito... walang iba kundi si Cain. Bigla siyang nakaramdam ng kirot sa puso, na kaya pala nagmamadali ang asawa'ng umalis kanina ay dahil bumalik na ang babaeng tinatangi nito. Nakaramdam siya ng takot at kaba sa pagdating ni Margaret. Paano kung muling magkabalikan ang dalawa? Ano na ang mangyayari sa kanya? Matatapos na ba ang kasunduan sa kanilang dalawa ni Cain? Tuluyan na ba silang maghihiwalay? Nanginginig ang kamay niyang tinawagan ang numero ng asawa. "Hello--" aniya nang matigilan dahil magkasabay silang nagsalita ng tao sa kabilang linya. Ngunit sa halip na boses ni Cain ang marinig ay boses ng isang babae ang sumagot. Mas lalong sumidhi ang nararamdaman niyang kaba sa mga sandaling iyon sanhi upang bumaliktad ang kanyang sikmura. Mabilis siyang nagtungo sa banyo at sumuka. Matapos ay lupaypay ang katawan niya sa pagod. Hindi na rin niya namalayan kung paano nakabalik sa kama at nakatulog. Nang magising ay maliwanag na. Kahit nanghihina pa ang katawan ay hindi pwedeng balewalain ang trabaho. Isang panibagong araw upang makipagbakbakan hindi lang sa sandamakmak na gawain maging sa mga kapwa empleyadong masama ang tingin sa kanya. Sa loob ng dalawang taon ay hindi na mawala-wala sa espekulasyon ng mga ito na hindi lang siya isang simpleng sekretarya ng Presidente ng kompanya. May naririnig siyang kuwento na matagal na niyang inaakit si Cain o hindi kaya ay nagpapagamit bilang parausan. Dahil lang sa siya ang nag-iisang sekretaryang babae na natanggap at nagtagal sa trabaho. Masakit marinig ang mga ganoong kuwento pero tiniis iyon ni Katherine. "Good morning," bati ni Joey, ang assistant ni Cain. Pagkaisahan man siya ng mga empleyado sa kompanya. At least, si Joey, kahit hindi sila gaanong malapit sa isa't isa ay alam nito kung ano siya sa buhay ni Cain. "Good morning, Assistant Joey," aniya saka naupo sa sariling desk sabay sulyap sa opisina ng Presidente. "Dumating na ba si Mr. President?" Kunot-noo'ng tumango ang assistant na nginitian lang niya. Marahil ay nagtataka ito kung bakit siya nagtatanong gayong sila ang mag-asawa ni Cain at nakatira sa iisang bubong. Mayamaya pa ay may lumapit na empleyado. "Pakibigay naman ito kay Mr. President." Tumango sabay tayo sa kinauupuan si Katherine upang ibigay kay Cain ang dokumento. Ngunit bago kumatok ay napansin niyang bahagyang bukas ang pinto at may naririnig siyang ingay mula sa loob. Mukhang may kasama at kausap si Cain. Inilapit niya ang tenga sa pinto upang marinig kung ano ang pinag-uusapan sa loob. "May nakakatuwang article akong nabasa kaninang umaga. Umamin ka nga, Cain... ikaw 'yung kasama ni Margaret kagabi, 'di ba?" Sa boses pa lang ay nakikilala na ito ni Katherine. Si Levi, isa sa mga kaibigan ng asawa. "Ako nga." Biglang tumawa si Levi. "Buong gabi kayong magkasama? Wow! Pa'no ang asawa mo?" "Hinaan mo nga ang boses mo't baka may ibang makarinig," saway ni Cain. "Okay, my bad. Pero, ngayong bumalik na si Margaret ano nang sunod na mangyayari? Hihiwalayan mo ba si-- I mean, 'yung babae?" pigil ni Levi na banggitin si Katherine. Nang hindi sumagot si Cain ay nagpatuloy pa si Levi. "Umamin ka nga... sa loob ng dalawang taon. Nagustuhan mo na rin siya, 'no?" Katahimikan muli ang namayani sa loob ng opisina. Si Katherine na kanina pa nakikinig ay gustong marinig ang sagot ng asawa. Hanggang sa bigla na lamang bumukas ang pinto at bumungad sa kanyang harapan si Levi at pareho pa silang nagkagulatan. "Katherine?!"BAKAS ang pagkabigla at pagtataka sa mukha ni Sherwin sa ginawa nitong pagtulak, pero agad rin ngumiti na parang wala lang. “Wala namang makakakita sa atin,” bulong niya.Pero nanatiling ilag si Laura. Nilampasan niya ito at mabilis na naglakad papunta sa sariling kwarto. Isasara na sana ang pinto nang bigla itong sumunod kaya pinandilatan niya ng mata. “Lumabas ka. Baka may makakita sa ’tin,” mariin niyang bulong.Umiling si Sherwin. “Relax. Nasa kwarto sina Ate, kasama si Cain at si Sha-Sha. Si ate Elma naman ay busy sa kusina. Walang makakapansin na nandito ako.”“Kahit na,” mariin niyang sabi, tinulak-tulak ang pinto pero nakaharang ang paa nito. “Isa, Sherwin, alisin mo’ng paa mo.” Ngunit nanatili sa hamba ng pinto ang binata hanggang sa aksidente niyang mabitawan ang bag. Tumapon ang laman sa sahig—lipstick, powder, wallet, at ang pinaka-kinatatakutan niyang makita nito… ang sonogram.Halos manlambot ang tuhod niya. Agad siyang yumuko para pulutin iyon na kumakabog pa nang mabil
TAHIMIK lang si Laura habang nakahiga sa examination bed, nakatingin sa kisame habang nilalagyan ang tiyan niya ng gel. Nang maramdaman ang lamig ay napasinghap siya.“Don’t worry, cold gel lang ang nilagay ko. Hindi mo kailangan na kabahan,” saad ng OB-GYN, si Dr. Cruz bago idinampi ang ultrasound probe sa tiyan. Mula sa monitor ay unti-unting lumitaw ang grayscale na imahe. Itinutok ng doktora ang pointer sa maliit na bilog. “Nakikita mo ba nang malinaw?” masaya nitong sabi. “This here is your gestational sac. Ibig sabihin, nasa early intrauterine pregnancy ka, around four weeks.”Walang imik at tahimik lang si Laura. Nanatili ang mga mata sa monitor, hindi makikitaan ng kahit na anong reaction sa mukha.Zinoom ng doktora ang screen at pinakita pa ang isang maliit na bilog. “Ito naman ang yolk sac. Siya yung nagbibigay ng nutrients habang wala pang fully formed placenta. Sa ganitong stage… wala pa talaga tayong makikitang malinaw na embryo.”“Okay,” mahina niyang sagot, walang kabuh
HINIHINGAL na dumating sa botika si Laura, mahigpit na hawak ang wallet at tila isang batang nawawala hindi malaman ang gagawin pagharap niya sa pharmacist.“Anong atin, Ma’am?” tanong nito.“Ahm, may P-PT kayo?” bulong niya, na kahit wala naman tao sa paligid ay kinakabahan siya na baka may makarinig.“Ilan?” tanong ng pharmacist, nakatitig mula sa salamin ng eyewear nito.“Isa…” aniya, sabay bawi. “Ah—apat na lang.”“Same brand ba?” Sabay lapag ng dalawang magkaibang brand ng pregnancy test kit.“Ano… pareho na lang. Tagdadalawa.”Tumango ang pharmacist at binigay ang kailangan niya. Matapos ipunch ang total ay iniabot nito ang paper bag, kasabay ng marahang, “Ma’am, okay lang po kayo? Medyo maputla kayo.”“Ayos lang,” aniya at umalis na pagkatapos makuha ang paper bag.Hindi pa man siya nakakalayo mula sa botika ay biglang nanlambot ang kanyang tuhod. Napaluhod siya sa kalsada, muntik nang tumama ang mukha kundi naitukod ang kamay—napangiwi sabay tingin sa kamay na may bahid ng dug
MATAPOS maghapunan ay lumabas si Laura sa veranda para sagutin ang tawag ni Jude. Tahimik ang paligid, tanging mga kuliglig lang ang maririnig nang ilapit niya ang cellphone sa tenga.“Sorry, hindi ako nakatawag kahapon,” bungad ni Jude, halatang nahihiya. “May dinner akong pinuntahan… ayun, nalasing ako.”Napangiti si Laura. “Ayos lang ‘yon. Maaga rin naman akong natulog kagabi.”Nakahinga nang maluwag si Jude at nagsimulang magkuwento tungkol sa meeting na dinaluhan niya. Ramdam ni Laura ang saya nito sa kabila ng gaspang ng boses, paniguradong kagigising lang nito. “Successful lahat, Laura. As in sobra. Hindi ko in-expect na magiging gano’n ka-smooth ‘yung proposal.”“That’s good to hear,” sagot niya habang nakatitig sa madilim na bakuran. “Masaya ako para sa’yo.”Tuloy lang sa pagkukuwento si Jude, mas mahaba kaysa sa nakasanayan nilang pag-uusap. Madalas kasi, sandali lang pero ngayon, mahaba at hindi na siya nagtaka dahil masayang-masaya ito. Kaya nakinig lang siya nang tahimik,
ARAW ng pag-alis ni Sherwin, ganoon din ni Juliet. Kaya masiyado silang abala sa araw na iyon, na sinamahan pa ng pag-iyak ni Sha-Sha.“Don’t leave, please!” pakiusap ng bata habang yakap sa batok ang tiyuhin.Si Shewin naman na buhat ito ay paulit-ulit na hinahaplos ang buhok at pisngi ng pamangkin. “Don’t cry, araw-araw naman akong tatawag.”Si Katherine na nasa tabi ay tiningnan ang kapatid, sabay iling. Alam niyang mahihirapan ito dahil magkaiba naman ang oras sa Canada at Pilipinas. Kasalukuyan silang nasa unit ng kapatid, sa mismong kwarto nito. Nakahanda na ang lahat at naibaba na rin sa first floor ang luggage. “Tara na at baka ma-late ka,” aniya.“No!” iyak ni Sha-Sha, lalong humigpit ang yakap sa tiyuhin.Napabuntong-hininga si Katherine sabay senyas sa kapatid. “Akin na si Sha-Sha.”Ayaw bumitaw ng bata kaya napilitan si Sherwin na ibaba ito. Lumapit naman si Katherine para kausapin nang masinsinan ang anak.“Baby, kapag hindi umalis si Uncle Sherwin mo—malulungkot si Lolo.
LUMALANGITNGIT nang malakas ang kama, animo ay mawawasak kapag nagpatuloy si Sherwin sa ginagawa. Ngunit sa halip na maghinay-hinay ay binilisan at mas binigyang puwersa ang pagb*yo.Sa puntong dumadaing na sa sakit si Laura, pero tinitiis niya dahil gaya nito—malapit na rin siya.Lalo pang binilisan ni Sherwin ang paggalaw, kaya mas bumibigat at bumibilis ang paghinga nilang dalawa.Makaraan ang ilang sandali ay sabay nilang narating ang rurok ng kaligayahan.Tagaktak ang pawis sa katawan ni Sherwin nang mahiga sa tabi ni Laura na naghahabol din ng hininga.May ngiti sa labi ng binata, tatawa-tawa pa nga pero si Laura ay nanatiling seryoso ang tingin at nakatitig sa kisame.Makalipas ang ilang sandali nang hindi na gaanong mabigat ang kanilang paghinga ay humarap ng higa si Sherwin. May lagkit niyang tinitigan ang pawisan nitong noo, saka niya maingat na pinunasan gamit ang likod ng kamay.Mula sa pagkatulala ay napatingin sa kanya si Laura, kaya ngumiti siya at pagkatapos ay inilapi







