LOGINBAGO pa tuluyang lumalim ang ginagawa ay agad na silang nagambala ng pagtunog ng cellphone ni Cain.
Sa isang iglap ay bigla itong bumangon at sinagot ang tawag. Ang exposed na katawan ni Katherine ay agad niyang binalutan ng kumot. Ilang sandali pa matapos ang tawag ay humarap si Cain. "May pupuntahan lang ako, matulog ka na." "Saan?" Hindi sinagot ni Cain at basta na lamang nagpalit ng damit. Sa hindi nito pagsagot ay nakumpirma ni Katherine na si Margaret na naman ang dahilan ng pag-alis. Ang dalaga na naman ang pinipili nito... At heto siya, parang tangang umaasa na mapapahalagahan din, kahit hindi naman talaga. Pagkaalis ni Cain ay saka lang hinayaan ni Katherine na bumuhos ang kanina pa pinipigilang luha. Bumangon siya sa kama at nagbihis. Nandidiri at hiyang-hiya para sa sarili. Para siyang isang mababang uri ng babae na pagkatapos magamit ay basta na lamang iiwan para sa babaeng tunay nitong minamahal. Matapos ay kinuha niya ang sonogram sa drawer at pinagpupupunit. Nagpasiyang hindi na niya sasabihin ang pagbubuntis. Itutuloy niya ang pakikipaghiwalay at tatapusin na ang kasunduan. ~~ SAMANTALANG sa ospital naman ay dumating si Cain. Pagpasok sa private room ay boses agad ni Margaret ang narinig. "Cain, I'm glad you're already here." Tinitigan niya ang dalaga. Naka-hospital dress ito at halatang nanghihina pa rin. "Gabi na pero pumunta ka pa rin, sorry," hinging paumanhin ni Margaret. "It's fine. Nagugutom ka ba? Tatawagan ko si Joey para madalhan ka rito ng pagkain." "Hindi, ang gusto ko lang ay makasama ka. Kaya pwede bang dumito ka lang? Samahan mo 'ko. Natatakot akong matulog dito ng mag-isa." Matapos ay pahaplos na hinawakan ang kamay ni Cain sanhi para bigla itong umatras. Pareho silang nabigla sa reaksyon ng bawat isa. "M-May mali ba sa ginawa ko?" Umiling si Cain. "Of course, wala. Nabigla lang ako." Biglang nalungkot ang ekspresyon ni Margaret. "Alam ko naman kahit hindi mo sabihin... pabigat na 'ko sa'yo ngayon." "Hindi gano'n ang tingin ko sa'yo, Margaret. Nabigla lang talaga ako," depensa pa ni Cain sa sarili. "Really? So, sasamahan mo na 'ko rito?" umaasang tanong ni Margaret. Tumango naman si Cain at sinamahan ang dalaga hanggang sa makatulog. Nang masiyado nang lumalalim ang gabi ay napagpasiyahan na niyang umuwi. Pagkasarang-pagkasara ng pinto ay bigla na lamang nagmulat ng mata si Margaret. Iritadong bumangon at nanlilisik ang mga matang tumingin sa saradong pinto. Nayayamot siya ng maamoy kanina si Cain. Amoy babae ito at kumukulo ang dugo niyang isipin na may kasama itong iba. Walang ibang babaeng malapit kay Cain maliban sa sekretarya nitong si Katherine. Nagngingitngit siya sa galit habang iniisip kung anong klaseng pang-aakit ang ginawa ng babaeng iyon sa kanyang pinakamamahal. "Humanda ka sa'kin, Katherine. Sisiguraduhin kong magsisisi kang binangga mo 'ko." Samantalang hatinggabi na nang makauwi si Cain sa mansion. Hindi na niya binuksan ang ilaw nang mapansin na natutulog na si Katherine. Tahimik lang niya itong tinabihan. Ngunit talagang nahihirapan siyang balewalain ang humahalimuyak na bango'ng nagmumula rito. Muli na naman niyang naalala ang naudlot na ligaya kanina. Ngayon siya nagsisising umalis pa. Kung sana ay itinuloy na lamang nilang dalawa ang... Hindi niya napigil ang sariling hawakan ang malambot nitong labi. Gusto niyang tikman, muling lasapin nang biglang gumalaw si Katherine. Agad siyang natauhan at mabilis na tumalikod ng higa. Inaalis sa isip at sistema ang pagnanasang nararamdaman hanggang sa nakatulugan ang pag-iisip kay Katherine. Ngunit sa kalagitnaan ng pagtulog ay nagising siya ng marinig ang pag-ungol nito. Sinalat niya ang noo at leeg ni Katherine, mainit ito. Upang makasiguro ay gumamit siya ng thermometer. "May sinat nga," aniya. Bumangon si Cain at lumabas ng kwarto. Nais niya sanang magpautos ng maligamgam na tubig para ipangpunas sa katawan ni Katherine. Ngunit madaling-araw pa at namamahinga pa ang mga katulong kaya siya na lamang ang kumuha at nag-alaga sa asawa. ~~ NAGISING si Katherine sa ingay ng tunog ng cellphone. Nanghihina at mabigat ang kanyang pakiramdam pagbangon sa kama. "He--" "Sissy~!" matinis na tili ni Lian. Nailayo naman ni Katherine ang cellphone sa tenga nang marindi sa boses ng kaibigan. Nang tingnan ang oras ay nanlaki ang kanyang mata matapos makitang magtatanghali na pala, pasado alas-onse. "Hello, Lian? Napatawag ka?" "Nakalimutan mo na? Ngayon ang dating ko, nasa bahay na nga ako, e," anito'ng nagtatampo. Nabaling ang tingin ni Katherine sa side-table. Nagtataka kung bakit may thermometer at baso ng tubig gayong natulog siya na malinis ang table. Nang maalala na weekends ngayong araw ay napabuntong-hininga siya, hindi obligadong pumasok. Maliban sa kanya at kay Joey ay may tatlo pang assistant ang Presidente ng kompanya. "Hello, earth to Katherine~" "Oo, nakikinig ako." "Meet tayo ngayon, miss na kita." Napangiti si Katherine. "Miss na rin kita," aniya. Walong buwan niya ring hindi nakita ang kaibigan matapos nitong umalis ng bansa. Pagkahapon ay bumuti ang pakiramdam kaya nakipagkita siya kay Lian sa restaurant. Ngunit hindi ito nag-iisa. "Sissy~" Sabay yakap. "I would like you to meet, Sam, my boyfriend." Hindi na siya nagulat na may iba na itong karelasyon ngunit bahagya pa rin siyang nabigla na ipapakilala ito agad ng kaibigan. "H-Hi," awkward na tugon ni Katherine. Naglahad ng kamay si Sam para makipag-shake hands. "Matagal ka ng nakukuwento ni Lian sa'kin. Nice to finally meet you." Nagpasalamat naman si Katherine saka naupo. Ilang sandali pa ay kumakain na silang tatlo ng dinner. Sa kalagitnaan ng pagkain ay sandaling nagpaalam si Sam na magtutungo sa restroom. Huminto sa pagkain si Katherine nang maramdaman na tila babaliktad ang kanyang sikmura. "Okay ka lang, Sissy?" Tinakpan ni Katherine ang bibig saka umiling. Bago pa magkalat ay agad na siyang nagpaalam sa kaibigan na magtutungo rin sa restroom. Nagduduwal siya roon ngunit wala namang lumalabas kaya hinugasan na lamang niya ang bibig. Balak ng bumalik nang madaanan ang male restroom at marinig ang boses ni Sam na tila may kausap, nasa may tenga ang cellphone. "Oo, Pare. Sinisigurado ko sa'yong makukuha ko na siya ngayon. Sayang at wala ka rito. Kung nagkataon ay tiyak na tiba-tiba ka rin. Kasama ni Lian ang kaibigan niya. Sh*t, Pare! Ang ganda, kung pwede nga lang silang dalawa mismo ang tutuhugin ko ngayong gabi." Sabay tawa nang malakas. Si Katherine na narinig lahat ng sinabi nito ay agad nakaramdam ng pagkamuhi. Hindi niya inakalang ang nobyo ni Lian ay isa pa lang manyak. "Kailangan niya 'tong malaman," anas ni Katherine. Ngunit bago pa makaalis ay may biglang humila sa kanyang braso. Paglingon ay si Sam pala na may kakaibang tinging ipinupukol. "Anong ginagawa mo rito? May narinig ka ba?" Binawi agad ni Katherine ang braso mula rito at matapang itong hinarap. "Sasabihin ko'ng lahat kay Lian ang mga narinig ko." Matapos ay saka umalis. Mabilis namang humarang sa daraanan si Sam. "Talaga? Sisiraan mo 'ko sa kanya? Anong klase kang kaibigan kung sisirain mo ang relasyon niya sa'kin?" Kunot-noo at hindi makapaniwala si Katherine sa narinig. Ngayon lang siya nakatagpo ng isang lalakeng grabe kung mang-gaslight at magmanipula. Nakakatakot. "Inililigtas ko lang ang kaibigan ko mula sa lalakeng gaya mo!" "What's happening here?" Sabay na napalingon ang dalawa nang biglang sumulpot si Lian. "Sissy, ba't mo sinisigawan ang boyfriend ko?"NAPATIGALGAL si Rodrigo nang tumango ito. “P-Pa’no?” naguguluhan niyang tanong.Dahil simula nang makulong ang kapatid hanggang sa mailipat ito sa mental facility ay naging lihim na sa ibang tao ang relasyon nilang magkapatid. Itinuring na hindi bahagi ng pamilya si Rowena.“Hindi maalis sa isip ko ang itsura mo kaya inalam ko kung sa’n kita nakita. Nagulat ako nang malaman ko’t gusto kong sabihin kay Suzy. Iniisip ko, sinadya mo bang mapalapit sa kanya?”Umiling si Rodrigo. “Hindi, wala akong ideya sa nangyari noon dahil nilihim ng magulang ko. Recently ko lang nalaman nang ikuwento sa’kin ni Suzy ang pinagdaanan niya tapos… no’ng minsan kaming dumalaw kay Ate.”“Nagkita sila?!” may kabang namuo sa boses ni Levi, natatakot siyang baka nasaktan si Suzy.“Hindi dahil nagwala si Ate nang banggitin ko ang pangalan ni Suzy. Doon ko napagtagpi-tagpi ang lahat.” Saka siya huminga nang malalim. “Ilang beses kong sinubukang sabihin ang totoo pero wala akong lakas ng loob. Hanggang sa napilita
BIGLANG nagkasakit si Suzy at dahil nagkulong ito sa kwarto ay hindi agad napansin nila Thelma. Saka lang nila pinasok ang kwarto nang hindi nito kinuha ang agahan sa labas at magtatanghali na.Namumutla ang mukha at malamig ang pawis kaya pinag-utos niya kay Raul na ihanda ang sasakyan para madala ito sa ospital.“A-Ayoko…” sambit ni Suzy sa namamaos at nanghihinang boses.Nagsalita si Rodrigo, “Sobrang init mo! Kailangan mong madala sa ospital.”Umiling si Suzy. “‘Wag… natatakot ako.”Naguluhan naman ang dalawa sa narinig pero hindi na ito pinilit kaya tumawag na lang sila ng Doctor.Niresitahan sila ng gamot matapos suriin si Suzy at sinabihan din sila na kung sakaling hindi pa rin bumaba ang lagnat ay muling tumawag.Maghapong nagbantay si Rodrigo sa kwarto, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang pinupunasan ng basang bimpo ang noo ni Suzy upang bumaba ang temperatura nito.Pinaalam niya ang kalagayan ng dalaga kay Stephen at mga bandang hapon ay dumating ito, may dalang pruta
MAKALIPAS ang halos isang oras ay nakarating ang sasakyan sa tapat ng subdivision kung saan naninirahan ang mga Dominguez.Pinahinto ng nagbabantay na guard ang kotse upang magtanong kung anong sadya nila sa lugar.Si Raul ang sumagot, “May kailangan lang kami kay Mr. Rogelio Dominguez, pwede kaming tumuloy?”“Sabihin mo, gusto ko siyang makausap. Ibigay mo ang pangalan ko—Jeffrey Ferrer.”Napatingin ang guard sa backseat saka tumango. “Sandali at itatawag ko.” Pagkatapos ay bumalik sa guard house.Makaraan ang ilang sandali ay bumalik ito at tinapik ang kotse. “Pwede na kayong pumasok.”Tumango si Raul saka nagmaneho hanggang sa makarating sa mala-mansion na tahanan ng Dominguez.Sa labas pa lang ay may nakaabang ng tauhan, na pinagbuksan sila ng gate kaya tuloy-tuloy ang kotse sa loob.May mga nakahilerang katulong sa entrance ng bahay, animo ay wini-welcome ang biglaan nilang pagdating.“Magandang araw, Sir… naghihintay na si Senior sa loob,” saad ng matandang babaeng nakauniporme
UNTI-UNTING nabitawan ni Suzy ang kamay nito sa narinig. Nakatitig siya kay Rodrigo, iniisip na nagbibiro lang ito o gumagawa ng paraan para hindi matuloy ang kasal.Ang galit na mababanaag sa mukha ni Jeffrey ay napalitan ng ekspresyon na hindi mapangalanan. “Ulitin mo ngang sinabi mo?”“Kapatid ko si Rowena. Iyong taong dahilan kaya namat*y si—”Bago pa man nito matapos ang sasabihin ay hinawakan na ni Suzy ang magkabila nitong braso sabay kabig. “B-Ba’t hindi mo naman sinabing idadamay mo rito ang pinsan ko? Sinabihan mo muna sana ako, para prepared naman ako.”Bakas ang lungkot sa mukha ni Rodrigo nang sabihin ang, “Pero ‘yun ang totoo. Kapatid ko talaga siya.”Marahas na binitawan ni Suzy ang braso nito, tila batang nagtatampo. “Hindi na ‘ko natutuwa.”“Rodrigo,” tawag ni Jeffrey sa binata. “Palalampasin ko kung sasabihin mong nag-iimbento ka lang para hindi matuloy ang kasal niyong dalawa,” aniya, ang parehong kamay ay nakakuyom. Nagtitimpi pa ng sandaling iyon.Ngunit hindi na
NAGKATINGINAN sina Suzy at Rodrigo, kapwa may kabang nararamdaman ng sandaling iyon.“D-Daddy, sinong kumuha niyan? Don’t tell me, pinasusundan mo ‘ko?”Naningkit ang mata ni Jeffrey sa tanong ng anak. “May nakakita sa inyo. Ngayon, magpaliwanag sa sa’kin kung bakit kayo magkasama?”Muling tiningnan ni Suzy ang screen ng cellphone. Suot niya ang damit noong magpunta siya sa sementeryo kasama si Levi.“B-Binisita lang namin si ate Janna.”“Nang kayo lang dalawa?”Umiling-iling siya, ngunit hindi naman makuhang sumagot. Kaya si Rodrigo na ang nagsalita, “Kasama dapat ako, Tito—kaso, tinawagan kasi ako ng kaibigan ko. Nagpapatulong at hindi naman ako nakahindi kaya…” saka siya tumigil at baka mahalata nitong nag-iimbento siya ng mairarason.Tiningnan ni Jeffrey ang anak. “Totoo ba, Suzy?” Gusto niyang makasiguro dahil kilala niya ang anak. Kapag si Levi na ang involved, nagiging pasaway ito.Tumango si Suzy, hindi nag-aangat ng tingin dahil mahahalata siyang nagsisinungaling.“Uulitin ko
HALOS sabay na dumating ang dalawang sasakyan sa parking lot ng restaurant. Ang isa ay minamaneho ni Levi, habang sa kasunod na kotse ay sina Rodrigo at Stephen. Padilim na ng oras na iyon kaya bukas na ang mga ilaw sa establishment, makukulay at nagkikislapang ilaw pang-akit sa mga customer.Pagkababa nila sa sasakyan, agad na kumaway si Suzy. “Rodrigo! Stephen!” masiglang bati habang naglalakad palapit sa mga ito.Ngumiti si Rodrigo at sumalubong din. “Uy, sakto! Akala namin malelate kami.”Si Stephen naman ay magalang na tumango kay Levi.Pagkatapos ay pinakilala naman ni Suzy ang dalawang kaibigan, “Levi, nakilala mo na last time si Rodrigo—while, ito naman si Stephen, kaibigan ko rin.”Nagkamayan silang tatlo, sabay ng maikling bati at magalang na ngiti. Walang halatang ilangan, pero ramdam ang bahagyang pag-obserba ni Levi habang tinitingnan ang dalawa.Pagkatapos ay pumasok na sila sa restaurant at agad inasikaso ng staff papunta sa bakanteng table. Nang una ay tahimik lang sil







