Chapter 3: Unexpected Marriage

Lumawak ang ngiti ni Bernard nang marinig ang boses ng babae. Tumingin siya at pinaulit ang narinig, "Miss, anong sabi mo? Pakakasalan mo ang apo ko?"

Tumango si Fae habang nakangiti. "Opo, pakakasalan ko po siya." Sabay sulyap kay Richard. Nagtagpo ang kanilang mga mata—at sa ilang segundo, tila bumagal ang oras.

'Wow, he is so handsome… sayang lang at lumpo siya. Pero dahil may bayad, okay na 'to kahit maliit, basta magtuloy-tuloy lang ang pagbabayad ng bills sa ospital ni Mama,' bulong ni Fae sa kanyang isip habang nakatitig kay Richard.

'Ang babaeng ito?' tanong ni Richard sa sarili habang tinitingnan si Fae. 'Talaga nga bang handa siyang magpakasal kahit ganito ang kalagayan ko?'

Tumawa si Bernard, pinutol ang tahimik na pag-uusap ng kanilang mga mata. "Magaling, magaling! Kung ganun, magiging grand daughter-in-law na kita!" Masiglang tawa niya.

Napatingin si Richard sa kanyang lolo, kita sa mukha nito ang kasiyahan.

'Nagagawa kong makatitig sa babaeng ito? Mukhang iba siya sa ibang babae… siguro naman hindi siya mukhang—' naputol ang iniisip ni Richard nang biglang magsalita si Fae.

"Magkano ba ang makukuha ko kung pakakasalan ko siya?" diretsong tanong niya kay Bernard.

Napangisi si Richard. 'Mukhang pera.' Agad na nanlamig ang kanyang ekspresyon.

Tumawa si Bernard at itinaas ang dalawang daliri. "Dalawang daang—"

"Twenty thousand pesos!" singit ni Richard.

Natigilan si Bernard at napatingin sa kanyang apo. Tumingin pabalik si Richard na tila nagsasabing, ‘Huwag kang lalampas.'

‘Naku, itong batang ito! Dalawang daang milyon ang usapan namin, bakit nabawasan ng ilang zero?' napailing si Bernard sa isip habang pasimpleng kinagat ang kuko.

"Twenty thousand?!" gulat na sambit ni Fae. ‘Sapat na ito para mabayaran ang buwanang stay ni Mama sa ospital,' bulong niya sa sarili.

Ngumisi si Richard. 'Tsk! Pare-pareho lang talaga sila. Pera lang ang habol.'

"Mahirap lang kami," patuloy ni Richard. "Yung buwanang ibabayad sa 'yo, galing sa pensyon ng lolo ko. Wala akong bahay, walang kotse, at wala akong trabaho."

Tila may hint ng pang-uuyam sa kanyang tono, sinusubok kung babawi si Fae.

"Hindi pa naman huli ang lahat. Pwede ka pang—"

"Huwag kang mag-alala," singit ni Fae, matatag ang boses. "Magtatrabaho ako para alagaan ka."

Nagulat si Bernard. Maging si Richard ay napalingon, bahagyang natigilan.

"Ano? Pakakasalan mo ako kahit na—"

"Pakakasalan kita at aalagaan, kahit ano pang sitwasyon mo… basta makuha ko ‘yung buwan-buwang bonus," sambit ni Fae habang malapad na nakangiti.

Tumawa si Bernard at tiningnan ang kanyang apo. 'Hay, apo. Sinabi ko sa 'yo eh, may ganitong babae pa rin sa mundo.' naisip niya habang nagpapakita ng isang matagumpay ng ngiti.

Napatingin si Richard sa kanyang lolo habang malalim ang iniisip. ‘Mukhang masaya si Lolo… sige, papayag muna ako sa kasal na ‘to. Pansamantala. Matahimik lang ang matanda sa pag set-up ng blind dates para sa akin. Idivorce ko na lang siya sa hinaharap.'

"Pero," dagdag ni Richard, "itong pensyon ng lolo ko… hindi magtatagal. Baka makalipas ang ilang taon, maputol na rin ‘yon."

"Okay lang!" mabilis na sagot ni Fae. ‘Sapat na ang ilang buwan para makaipon ako at matustusan ang gastos ni Mama,' naisip niya.

Napapikit si Richard, hindi inasahan ang sagot ni Fae.

Tumawa si Bernard. "Ano pang ginagawa niyo? Halika na! Pumunta na tayo at magparehistro na kayo ng kasal!"

"Ngayon na?" gulat na tanong ni Richard.

Pero bago pa siya makapagsalita pa ulit, agad na sumingit si Fae at itinulak ang wheelchair niya.

"Tayo na sa Civil Registry Office!" sambit ni Fae na parang excited pa.

....

...

Sa sumunod na eksena, natagpuan ni Richard ang kanyang sarili na lumabas ng Civil Registry Office na tila wala pa rin sa sarili. Katabi niya si Bernard na hindi maitago ang saya. Tumawa ito habang sinisiko ang apo.

"Sa wakas! Kasal na ang apo ko!" masayang sigaw ni Bernard. "Maiwan ko na muna kayo, a-attend pa ako ng yoga class!" Dagdag pa niya sabay talikod at naglakad paalis na tila ba bata sa tuwa.

Naiwan sina Richard at Fae sa harap ng gusali. Tumingin si Fae kay Richard at ngumiti.

"Uwi na tayo," sabi niya.

"Uuwi?" tanong ni Richard, halatang naguguluhan. "Saan uuwi?"

Ngumiti si Fae, sabay pumuwesto sa likod ng wheelchair. "Saan pa? Edi sa bahay natin."

Napakurap si Richard, halatang hindi handa sa ideya. "Teka, teka… magsasama tayo sa iisang bubong?"

Tumigil si Fae, tila may naalala. "Ay oo nga pala, wala ka nga palang bahay." Sandaling natahimik siya, bago muling ngumiti. "Don't worry, nangungupahan ako sa isang apartment. Doon tayo titira."

Muli siyang tumulak sa wheelchair ni Richard.

"Teka, teka!" muling tutol ni Richard. "Hindi iyon ang ibig kong sabihin."

Napakunot ang noo ni Fae. "Ano bang ibig mong sabihin?"

Huminga nang malalim si Richard. "Ibig kong sabihin… babae ka, lalaki ako, tapos magsasama tayo sa iisang bubong?"

"So what?" sagot ni Fae, diretso ang tingin. "Legally married naman na tayo."

"Pero—"

"Walang pero-pero!" sabay tulak muli ni Fae. "Halika na."

Nanlaki ang mata ni Richard habang tinutulak siya ng walang pakundangang babae. ‘Hindi ako makapaniwala…' bulong niya sa sarili.

....

Sa sumunod na eksena, dumating na sila sa inuupahang apartment ni Fae. Pagpasok pa lang, agad na inikot ni Richard ang kanyang mata.

Magulo.

Nagkalat ang mga pinagbihisang damit sa sofa, tambak ang hugasin sa lababo, at may mga basurang hindi pa nailalabas. May amoy na parang instant noodles at lumang takeout food.

Isinara ni Fae ang pinto mula sa likod at napansin din ang kaguluhan.

Napakagat siya sa labi. ‘Naku! Nakalimutan ko ngang maglinis. Ang aga ko kasing umalis kanina!' Nilingon niya si Richard—na gulat na gulat habang nakatitig sa buong paligid.

Sinundan niya ang paningin ni Richard at doon niya nakita ang isang bagay na nagpabulaga sa kanya.

Isang sexy na underwear, kulay pula, nakalatag sa lamesa.

'Vivian… Diyos ko ka!' bulong ni Fae habang napapikit sa hiya.

Mabilis niyang inikot ang wheelchair at binuksan ang pinto bago inilabas si Richard. "Dito ka muna sa labas. Maglilinis lang ako nang mabilis!"

Natigilan si Richard. "Ha? Wait lang, teka lang—"

Blag!

Isinara ni Fae ang pinto at naiwan siyang mag-isa sa hallway.

Tahimik ang paligid.

Tanging tunog lamang ng isang uwak ang narinig sa di kalayuan.

"Ano ba 'tong pinasok ko…" bulong ni Richard habang napapailing.