KABANATA 4

Sandaling nagkasalubong ang kanilang mga mata ngunit wala siyang nakitang rekognasyon sa mukha niya. Or perhaps he remembered her but he doesn't want to make a big deal out of it.

Nakasunod pa rin ang mga mata ni Magenta rito nang hindi kumukurap hanggang sa makaupo ito sa upuang nasa kaliwa niya at binuklat ang folder na naroon na sa lamesa na inilagay ni Suzette kanina bago lumabas. She still couldn't believe it. He was Mr. Peters! Ang inaasahan niya ay mas matanda rito, iyong mataba, hindi kaguwapuhan at kulubot ang balat. DOM kumbaga.

Ngunit itong nasa harapan niya ay malayong-malayo sa kanyang inaasahan. Bagaman ay hindi ngumingiti ay maganda ang istraktura ng kanyang mukha. He seemed like he was carved by the gods with the most expensive stones there were. His nose was prominent and pointy, his lips were full and exuded sensuality. Nangangasul ang baba mula sa pag-ahit na lalong nakadagdag sa appeal nito.

Napalunok si Magenta habang nakatingin dito nang maramdaman ang panunuyo ng lalamunan. Hindi niya inaasahan ang biglaan nitong pagtaas ng tingin mula sa mga papeles patungo sa kanya kaya nahuli siyang nakatingin dito.

Just like yesterday, she felt anxious and uncomfortable with his stares. Higit nga lang ngayon ang pagkailang na kanyang nararamdaman dahil wala itong suot na salamin at dahil sa kaalamang ito ang makakasama niya sa isang buwan. Ang lalaking pagbibigyan niya sa kanyang sarili.

Hinaplos ni Magenta ng mga kamay ang kanyang mga braso nang lalong tumindi ang panlalamig na nararamdaman na hindi niya matukoy kung dahil ba iyon sa malamig na conference room o dahil sa presensiya nito. 'Pagkuwan ay nag-iwas siya ng tingin rito dahil hindi niya kayang makipagtitigan ng matagal. Tila hinihigop ng mga mata nito ang kanyang lakas.

"Tell me something about yourself that is not written in these papers," he commanded with his deep and cold voice that Magenta can compare to a certain radio disk jockey that she always heard in the salon.

She was thinking about what to answer him even though her mind was clouded and she cannot think coherently. She unconsciously looked at her hands on her lap. They were tightly clasped together but they were still trembling because of the coldness and the tension she's feeling.

"M-Mahilig akong sumayaw," sagot niya. Nakagat niya naman ang kanyang pang-ibabang labi dahil do'n. Sa dinami-dami ng puwedeng sabihin ay iyon pa talaga, Magenta!

Pakiramdam niya ay pangangapusan na siya ng hininga dahil sa lakas ng kabog ng kanyang d****b na halos bumingi sa kanya. Isama pa ang intensidad ng mga mata nito na kahit na hindi siya nakatingin dito ay alam niyang nakatuon ang mga mata nito sa kanya.

"Get up."

Agad na tumalima si Magenta at tumayo kahit na nanginginig ang kanyang mga tuhod.

"Turn around."

Sumunod siya at tumalikod sa direksiyon nito. Wala naman itong sinabi pa kaya hindi siya agad humarap hanggang sa maramdaman niya ang presensiya nitong papalapit sa kanya.

A gasp escaped Magenta's lips when his hand hold her hips without a warning as if he was measuring it. She then bit her lower lip when she felt the foreign sensation running down her spine. Nang maramdaman ang mga kamay nito na bumaba sa kanyang pang-upo ay nanlaki ang kanyang mga mata, ramdam niya rin ang mabibigat at maiinit nitong hininga na tumatama sa kanyang tenga't batok na nagpanindig sa kanyang mga balahibo.

"You have experience? You did it two times?" he asked those questions near her ear.

"Y-Yes, Sir," sagot ni Magenta nang hindi humihinga.

She sighed in relief when he put a distance between their bodies. She doesn't care less if he heard her sigh of relief. She was really nervous and she knew that he was aware of that.

"Sit down, Miss Lopez."

Mabilis siyang umupo at itinuon ang mga mata rito. Nakayuko na naman ito sa folder habang hawak ang isang ballpen at may pinipirmahan. Pagkatapos nito roon ay inusog nito iyon sa kanyang harapan.

"Sign it or get out of here fast."

Mariing ikinuyom ni Magenta ang kamay upang mawala ang panginginig niyon bago niya dinampot ang ballpen at nagsimulang pumirma. Nandito na ako, hindi na ako aatras. Para kay Mama gagawin ko ang lahat kahit pa ibenta ko ang kaluluwa ko sa demonyo. Puri lang naman ang ibibigay ko sa kanya at hindi ang buong buhay ko. Pagkatapos ng isang buwan ay tapos na, aniya sa sarili.

Pagkatapos niyang pirmahan ang lahat ng dapat pirmahan ay inusog niya pabalik rito ang mga dokumento. Hindi na siya nag-abalang basahin iyon dahil nabasa na niya ang laman niyon ng bigyan siya ng kopya ni Suzette.

Dinampot nito ang mga nakafolder na dokumento at tumayo. Napatingala si Magenta rito dahil matangkad ito.

"You will answer my calls whenever or wherever you are. You will wait until I give you instructions, do you understand?"

She nodded and she did not bother to open her mouth to speak.

"I'll call you when I need you, Miss Lopez."

Magenta swallowed the lump in her throat before nodding again. After that, he did not say anything else, he turned his back on her and walked towards the door he used earlier.

Parang lantang gulay na isinubsob niya ang kanyang mukha sa lamesa nang makalabas ito at maiwan siyang mag-isa sa malamig na conference room. She was just talking to him earlier and signed the contract but she was drain, she had no energy left in her body. Ano nalang kaya kung... kung magsisiping na kami?

Magenta wanted to shriek but she couldn't possibly do it inside his conference room so she pulled her head in frustration instead. Hindi pa naman niya nagagawa ang trabaho niya ay para na siyang hihimatayin tuwing naiisip iyon.

The only consolation she had was that he was not a DOM she had expected. Should she be delighted that he was a very attractive man? The man whom she'll give her innocence to.

"O-OKAY ka lang ba, Jen...?"

Mula sa pagkatitig sa pader ay napukaw si Magenta sa itinanong na iyon ng kanyang ina. Napatingin siya rito at isang pilit na ngiti ang ipinaskil sa mga labi. "Okay lang, Ma. Bakit mo naman naitanong?" aniya na pilit nilangkapan ng sigla ang boses.

Hinaplos ni Magenta ang natitirang buhok ng kanyang ina na napakanipis na dahil sa paglalagas. Hinaplos niya ang pisngi nito at agad naman nitong hinawakan ang kanyang kamay at pumikit. Isang ngiti ang sumilay sa mga labi nito, ngunit iyon man ay makikitaan ng kahinaan. Ang tanging nakakagaan ng kanyang loob kahit papaano ay nakikita niyang mas nagiging mabuti ang lagay ng kanyang ina mula nang mailipat ito roon sa mas malaking ospital dalawang araw na ang nakakaraan. Mas naaalagaan ito ng mga doktor roon.

"A-Alam kong may bumabagabag sa 'yo, anak." Sabay nang pagmulat nito ng mga mata kaya nagsalubong ang kanilang paningin. Huli na upang itago ang kaguluhang nakalarawan sa mukha ni Magenta. "May dapat ba akong malaman?"

Agad siyang umiling at kunwa'y natawa sa sinabi nito. "Ma, naman. Wala po, pagod lang ako at inaantok na."

Malalim itong humugot ng hininga. Ramdam niyang hindi ito tuluyang kumbinsido sa kanyang sinabi. "Isa kang mabuting tao, anak. Sana ay hindi ka gumawa ng mga bagay na labag sa pamantayang moral at pagsisisihan mo sa huli."

Nadali ng mga sinabi ng kanyang ina ang kalagayan niya kaya hindi siya kaagad makapagsalita. Gusto niyang magsabi rito, gusto niyang magsumbong subalit hindi niya gagawin iyon. Her mother couldn't handle it of she'll tell her that she sell herself, that she prostituted herself. Kahit na trabaho lang ang tingin ni Suzette sa ginagawa niya ay hindi maipagkakaila ang katotohanang ibinenta niya ang sarili tulad ng isang babaeng mababa ang lipad.

"Magpahinga ka na, Mama. Malalim na ang gabi," sabi niya rito upang makaiwas sa kanilang pinag-uusapan. She was guilty beyond words. Buong buhay niya'y ibinabahagi niya sa kanyang ina ang mga nangyayari sa kanya. Her mother even knew who were his crushes, she was not just a mother to her, she was also her bestfriend whom she could share her secret with. "Good night, Ma, I love you." Hinalikan niya ito sa noo at lihim na nagpasalamat nang ipikit nito ang mga mata.

Hinintay niya itong mahimbing bago lumabas ng ospital. Naghihintay na siya ng taxing masasakyan pauwi sa apartment nang tumunog ang kanyang cellphone na nasa loob ng kanyang shoulder bag. Kinuha niya iyon agad at inilabas. Galing sa isang unregistered number ang tumatawag kaya pinag-isipan niya muna kung sasagutin ba iyon o hindi. In the end, she accepted the call.

"Hello?"

"Where are you?"

Magenta's heart thump violently against her chest when she recognized the caller. She cannot forget that cold and deep voice and it was etched inside her mind.

"Nasa-nasa labas pa..." sagot niya at napakagat labi. May ibinigay itong address at sinabing pumunta siya roon.

Nang ibaba nito ang tawag ay nanghihinang napaupo siya sa gutter. Iyon na talaga! Hindi na siya makakaiwas sa takdang mangyari. Dalawang araw na niyang hinihintay ang tawag ni Mr. Peters at hindi niya inaasahang ngayon iyon.

"Kaya mo, Magenta!" Alang-alang sa kanyang ina ay pinatatag niya ang sarili at tumayo. Kapagkuwan ay pinara ang isang papalapit na taxi. Mas madali siyang makakarating sa sinabing lugar ni Mr. Peters kung doon ako sasakay. Pinangangambahan niyang baka magalit ito kapag nagtagal pa siya.