TUMIHAYA NG HIGA si Malcolm nang maalimpungatan. Hindi niya agad napansin na nasa dulo na siya ng kama kaya nahulog siya sa sahig.
"Shit!" he muttered an oath crispily as he felt the pain in his back, but it was nothing compare to the throbbing of his head. Sumandig siya sa kama at mariing napapikit habang pinapahupa ang pananakit ng kanyang ulo dahil sa hangover.
Nang ituwid niya ang mga binti at may matamaang kung anong bagay ay nagmulat siya ng mga mata subalit matindi pa rin ang pagkakunot ng noo at pagtatagis ng mga bagang. The hangover was hellish.
Sinipa niya ang bote ng alak na wala nang laman at agad na gumulong patungo sa mga iba pa. He groaned, seeing how many empty bottles were on the floor, they were evidence that he had drunk last night to oblivion.
Pinilit niyang tumayo para lang muling mapasalampak ng higa ng pahalang sa kanyang kama. His body was too heavy to move, at ang ulo niya ay para bang minamartilyo. That was the wo
"Sit down, Malcolm," utos ni Gail nang akmang tatayo ang binata. She sighed deeply and looked at her nephew sympathetically. "I was with Marcus with his last minutes, Mal. He wanted me to deliver a message to you."Malcolm groaned in disapproval, he didn't want to hear it. "He had Alzheimer's! What message could he possibly want you to tell me when he couldn't remember me! When he couldn't remember what he did to my mother! To my whole family! I loathe him, Gail! He should have suffered in his last moment because of the crime he had committed to my family, but he couldn't remember a thing! He couldn't remember!" Malcolm burst. His voice raised in anger.Umiling si Gail nang marinig ang outburst ng pamangkin. Naiintindihan niya kung bakit ito nagagalit sa pagka-alala sa ama, ngunit kailangan niyang sabihin ang mga salitang gustong iparating ni Marcus dito. "No, Mal. He remembered. Marcus hadn't completely forgotten everything he did, there
"I never had an ideal family. My mother was a typical mother, she loves her children among anything else, but I had a sorry excuse for a father... Marcus."I grew up witnessing him hurting my mother, but I couldn't do anything to stop him. Marcus was insecure, he was proud, arrogant, and he was always paranoid. He was raised by a single mother, a worker at my grandfather's company on my mother's side. Marcus' mother was ambitious, she wanted to marry her son to a wealthy family. He forced Marcus to woo my mother, Marcus did everything to have her, he became obsessive in the process. Years after they got married, Marcus' obsession with her had gotten out of hand. He would suspect every guy that got close to my mother. Particularly Dominic, who had a history with my mother."Marcus was jealous of Dominic. My grandfather adored Dom than him, Dom was smarter, Dom was more talented. When my grandfather died, Marcus felt victorious when he was finally appointed CEO of
NAGISING SI Magenta nang maramdaman ang brasong yumakap sa kanyang katawan."Hmm..." she moaned softly when he gave her shoulder light kisses."Merry Christmas," he whispered to her ear tenderly.Tumihaya ng higa si Magenta at ikurap-kurap ang namimigat pa niyang mga mata. Kapagkuwan ay banayad siyang nangiti nang luminaw ang kanyang paningin at makita si Malcolm na nakatingin sa kanya. Tumaas ang kanyang kamay patungo sa ulo nito at masuyong hinaplos ang buhok ni Malcolm patungo sa pisngi nito habang nanatiling magkahugpong ang kanilang mga mata.Her heart was beating too fast, Malcolm was staring at her with too much affection in his eyes. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya masanay-sanay, there were still butterflies fluttering inside her tummy, her veins were racing, her senses were in haywire every time Malcolm was with her."Merry Christmas, Mal," she said while caressing his lips.Napatingin siya sa mga labi n
"PACK YOUR things and leave." Sandaling tumigil ang mundo ni Magenta, pakiramdam din niya'y sandaling hindi gumana ang kanyang utak dahil hindi agad maproseso sa isipan ang sinabi nito. Biglang bumigat ang kanyang dibdib at kumabog sa matinding kaba. "M-Mal..." she called him and chuckled nervously. "May problema ba?" Walang sagot mula rito at nanatiling nakatitig sa kanyang mukha ang malalamig nitong mga mata. "K-Kararating mo lang ba? Nagugutom ka ba? Nagluto ako kanina, ipaghahanda kita ng makakain." Nanginginig ang mga kamay na lumakad siya patungo sa pinto upang sana'y bumaba at gawin ang sinabi rito. Subalit pinigilan siya nito sa braso at walang ingat na hinarap dito. "Pack your things, Magenta," he said in a flat but firm tone. "P-Pero bakit?" Magenta unconsciously held his arm with her trembling hands. She wasn't even aware that fear and pain were shown on her face for Malcolm's eyes. "M-May pro
KAAGAD na pinagpag ni Magenta ang namuong luha sa kanyang mga mata. Hindi niya gustong umiyak ulit, ang akala niya'y naubos na ang mga luha kagabi ngunit nagkamali siya. Habang nakatingin sa inang nakahiga sa hospital bed nito ay gusto niyang umatungal kagaya ng karaniwan na'y ginagawa niya tuwing gabi sa tuwing siya ay nag-iisa.Hinawakan niya ang kamay nito at napakagat-labi nang kumislot ito. Kahit natutulog ay ramdam pa rin ng ina ang sakit sa kanyang mga hawak.Isang buwan na ang nakakaraan nang ma-diagnose ang kanyang ina ng bone cancer at nasa late stage na. Isang gabi ay nakita niya itong namimilipit sa sakit, matagal na pala nitong nararamdaman iyon ngunit hindi sinasabi sa kanya. Nang sabihin nga ng doctor ang resulta ng pag-e-eksamin nito ay hindi agad rumehistro sa kanyang isipan ang mga salitang iyon, nang sa wakas ay maunawaan niya ang salitang cancer ay nasigawan niya ang doctor sa pag-aakalang nagkamali lang ito.Buong araw siyang umiyak noon sub
"ANG MAMA MO."Dumagundong sa kaba ang kanyang dibdib dahil sa sinabi ng bantay ng pasyente na kasama ng kanyang ina sa public ward nang makasalubong niya ito pagka-apak na pagkaapak niya pa lang sa may lobby. Napabilis ang kanyang paglalakad hanggang sa maging takbo na iyon."Mama!" bulalas niya nang makita ang ina na namimilipit sa sakit. May isang doktor at isang nurse ang nakatunghay rito. Bakit hindi sila gumagawa ng paraan upang maibsan ang sakit na nararamdaman ng kanyang ina?Tila may isang kamay na kumuyumos sa kanyang dibdib habang nakatangin sa nag-iisang pamilyang meron siya. Hindi niya malaman kung saan ito hahawakan kaya nanatili siyang nakatunghay rito habang nakatakip ang kamay sa bibig upang pigilan ang iyak. Nagtaas ito ng tingin sa kanya at nagsalubong ang kanilang mga mata, ngumiti ito sa kanya na nagmukhang ngiwi dahil sa pamimilipit.Noong una ay hindi ganoon kalala ang sakit na pinagdadaanan ni Carol tuwing sinusumpong. Ngunit sabi
Pumasok siya sa isang karenderya upang lamnan ang kanyang kumakalam na sikmura. Pagkatapos ay nagpalakad-lakad ng walang tiyak na direksiyon upang magtanggal ang stress sa katawan.Nakatingin siya sa daan kaya hindi niya nakita ang isang taong palabas ng isang first class na restaurant. Bumangga siya rito kaya napahawak siya sa kanyag noo na tumama sa braso nito at humingi ng paumanhin. Wala naman itong sinabi at nagpatuloy sa paglakad habang may kausap sa telepono. Ni hindi man lang siya nito tinapunan ng tingin at nagtuloy-tuloy sa paglakad, likod na lang nito ang nakikita niya.Parang may sariling isip ang kanyang mga paa na natigil sa paglalakad at napako ang mga mata sa likuran nito. Malapad ang likod nito na humuhulma sa three-piece suit na suot. His thighs were emphasized with the pants he's wearing. Makintab na makintab ang kanyang sapatos na pati alikabok ay mahihiyang dumapo.Napasinghap si Magenta nang makita an
Sandaling nagkasalubong ang kanilang mga mata ngunit wala siyang nakitang rekognasyon sa mukha niya. Or perhaps he remembered her but he doesn't want to make a big deal out of it.Nakasunod pa rin ang mga mata ni Magenta rito nang hindi kumukurap hanggang sa makaupo ito sa upuang nasa kaliwa niya at binuklat ang folder na naroon na sa lamesa na inilagay ni Suzette kanina bago lumabas. She still couldn't believe it. He was Mr. Peters! Ang inaasahan niya ay mas matanda rito, iyong mataba, hindi kaguwapuhan at kulubot ang balat. DOM kumbaga.Ngunit itong nasa harapan niya ay malayong-malayo sa kanyang inaasahan. Bagaman ay hindi ngumingiti ay maganda ang istraktura ng kanyang mukha. He seemed like he was carved by the gods with the most expensive stones there were. His nose was prominent and pointy, his lips were full and exuded sensuality