Mag-log inMagiging okay na rin sa wakas ang lahat.
Honey Wala na rin akong nagawa. Kahit pa pilitin kong magmatigas, heto at nakaupo ako ngayon sa isa sa maraming upuan sa isang malamig at seryosong silid na matatagpuan sa second floor ng isang security agency. Ang mga dingding ay kulay abo, sterile at walang kahit anong warmth, parang eksaktong re
Honey “I am living my own life now, bakit kailangan nyo pa akong pakialaman?” iritado kong tanong habang nakaupo sa sofa ng condo ko, hawak ang cellphone na parang gusto ko na lang ibato sa pader sa sobrang inis. Kakauwi ko lang mula sa isang exhausting shoot at ang gusto ko lang sana ay peace of m
Napabuntong-hininga ako. “Then he’s almost guaranteed to win the presidency.” “Exactly,” mariing sagot ni Kuya Lualhati, sabay tingin sa akin. “At yan ang mismong dahilan kung bakit siya lumapit sa’kin.” Nanahimik ako sandali, ramdam ko ang bigat ng sinabi niya. Slowly, tumatak sa utak ko ang buon
Chanton Nagpunta kami sa ikalawang palapag ng building na may maluwag na lobby at ilang silid na mukhang pang-seryosong meeting. Ang mga dingding ay may bahaging frosted glass kaya halata mong may tao sa loob, pero hindi mo maaaninag kung sino, very discreet, very professional. Parang bawat sulok n
Nasa Rizal ang headquarters ni Kuya Lualhati, ang lalaking minsang tinulungan kami noong mga panahong nasa panganib ang buhay ng miyembro ng aming pamilya. May asawa na rin siya, na hanggang ngayon ay hindi pa rin nagsi-sink in sa akin. Dati siyang carefree, palaban, halos ayaw pa nga sa commitment,
ChantonDalawang linggo na mula nang makabalik kami ni Chandler ng Pilipinas, pero hanggang ngayon parang hindi pa rin nagsi-sink in sa akin na nandito na talaga kami. Na wala na ang tunog ng sirena sa kampo, wala na ang malamig na barracks, at napalitan na ng ingay ng sariling tahanan, ng amoy ng n







