LOGINPa-like and comment po... thank you!
Pero imbes na seryosohin ako, narinig ko pa ang mahina niyang pagtawa mula sa kabilang linya. Parang lalong nagliyab ang inis ko.Nakakainis talaga siya.Sobra.“Take a bath… at alam kong amoy kilikili ka na,” pilyo niyang tugon bago basta na lang tuluyang i-end ang tawag.Napakagat ako ng labi sa s
Hindi ko alam kung sasabihin ko ba ang totoo tungkol kay Chanton. But Dad wanted to be keep in secret.“Hindi,” mahinang sabi ko sa huli, pilit kong ngumiti. “Pagod lang siguro ako.”Napansin ko na huminga siya ng malalim saka marahang tumango, parang tinatanggap na lang ang sagot ko kahit halata sa
Walang ni-isang kakaibang detalye ang napansin sa CCTV footage ng restaurant. Walang suspicious movements, walang taong kitang-kitang lumapit sa mesa ko, at lalong walang nakitang naghalo ng kung ano sa pagkain ko. Everything looked painfully normal, too normal, to the point na mas lalo akong kinila
At para sa akin, sobrang halaga non dahil alam ko na totoo sila sa akin.Wala akong matandaan na naagrabyadong tao. Wala akong maalalang nakaalitan, na-offend, o nasagasaan ang ego dahil lang sa content ko. Kaya hanggang ngayon, hindi ko pa rin maintindihan kung bakit biglang may tangkang kitilin an
HoneyTanghalian na nang tuluyang matapos ang aming cleanup drive, at sa buong oras na ‘yon ay hindi pa rin natatapos ang call namin ni Chanton, as in straight, walang patid, parang naka-automatic mode ang bunganga niya. He’s so annoying, sobrang kulit, sobrang clingy sa boses, pero hindi ko maintin
ChantonMedyo malayo ako sa kanila kaya hindi ko klarong makita ang expression ni Honey. Hindi ko alam kung anong itsura niya ngayon kung talagang namumula ba sa init o sa inis dahil sa akin. And for a second, napaisip ako kung itutuloy ko pa ba ang pang-aasar o hahayaan ko muna siyang huminga.Pero







