KABANATA 2

Paglingon ko, napako ang tingin ko sa isang matangkad na lalaki—gwapo, matipuno ang katawan, ngunit nasa 40’s na siya. Nakaramdam ako ng init nang maamoy ko ang pabango niya. He looked so fresh, para bang bagong ligo lang siya. Napakalinis kung titignan, kaya hindi ko maiwasang mamangha habang pinagmamasdan siya.

“Hey!” sambit niya.

Nakaramdam ako ng hiya nang mapagtanto kong saglit akong natulala. Sino ba naman kasi ang hindi matutulala sa lalaking ito?

“Y..Yes, Sir. I’m available. You can take me out now. Sa manager po ang bayad,” nakangiting sabi ko.

Seryoso siyang tumingin sa akin mula ulo hanggang paa, tapos naglakad patungo sa counter kung saan naroroon ang aming manager upang magbayad. Pagbalik niya at papalapit sa akin, saglit kaming nagkatitigan. Seryoso at walang emosyon ang tingin niya sa akin, kaya hindi ko siya kayang titigan ng matagal at napayuko na lang ako.

“Done. Sumunod ka na lang sa’kin,” malamig na sabi niya.

Napakagat-labi na lang ako sa sinabi niya at lumingon saglit sa manager ko. Nakita ko ang laki ng ngiti ng baklang manager namin at suminyas ito na sundan ko na siya.

Paglabas ko ng bar, nakita ko siyang sumakay sa kotse niya na parang wala lang, kaya't nakatayo ako saglit sa harapan ng bar. Nakita ko siyang binuksan ang bintana ng kotse at seryosong tumingin sa akin.

“What the hell are you doing there? Get inside the car!” dominanteng sabi niya.

Dali-dali naman akong naglakad, binuksan ang pintuan ng kotse, at sumakay. Sumulyap ako sa kanya, at seryoso pa rin ang mukha niya habang nagmamaneho. Sobrang tahimik, ibang-iba sa mga lalaking naging client ko. Hindi rin siya nagpakita ng kahit anong kamanyakan tulad ng inaasahan ko. Ano ba itong nangyayari? Saang hotel kaya niya ako dadalhin? Ayaw niya ba dito sa car na lang? Magkano kaya ang binayad niya sa manager ko para abot-tenga ang ngiti nun? Ang daming tanong na pumapasok sa isipan ko, pero hindi ko alam kung paano siya kakausapin, dahil tahimik lang siya at napakaseryoso.

Ilang minuto pa, huminto ang kotse niya sa harapan ng isang magarang hotel. Agad siyang bumaba, kaya bumaba na rin ako. Sumunod ako sa kanya nang salubungin kami ng mga staff at binati.

“I need a room for 2.” dominanteng sabi niya sa staff.

“Okay, sir. Can I have your names, please?” tanong ng receptionist.

“Mr. & Mrs. Castillon.” seryosong sagot niya.

Labis akong nagulat sa sinabi niya dahil ako lang naman ang kasama niya. Bakit "Mr. & Mrs. Castillon"? Nasisiraan na yata ng bait ang lalaking ito o kinakahiya niya na nagbabayad siya ng babaeng katulad ko?

Pagpasok namin sa kwarto, sinundan ko siya ng tingin nang hinubad niya ang tuxedo na suot niya. Honestly, sa lahat ng lalaking nag-book sa akin, siya ang pinakahot kahit may edad na. Ngunit hindi ibig sabihin nun ay gusto ko na siya. Wala akong ibang priority ngayon kundi ang kapatid ko. Isa pa, sa trabaho kong ito, sigurado akong walang magseseryoso sa akin at magkakamaling patulan ako. Ngunit wala akong pakialam dahil ang mahalaga para sa akin ay si Mio.

“What’s your name?” tanong niya, at nabigla naman ako.

Hindi ko inaasahan na tatanungin niya ang pangalan ko.

“W...Wella po,” pagsisinungaling ko.

Seryoso siyang tumingin sa akin at bumuntong hininga. Napayuko na lamang ako, dahil hindi ko siya kayang titigan sa mga oras na iyon.

“Liar. Ayaw ko pa naman sa lahat ang nagsisinungaling sa akin.” sabi niya.

Napakunot-noo ako sa sinabi niya. Hindi naman mahalaga kung makilala niya ako at ang buong pagkatao ko. Nandito ako para magbigay aliw sa kanya, hindi para makipagkilala pa.

“Sir, nandito po ako para magbigay ng serbisyo, hindi para sa isang interview,” naiinis na sabi ko, ngunit pilit kong pinapanatiling kalmado ang sarili ko.

“You’re right. But let me ask you one thing. How much money do you need now?” seryosong tanong niya.

Hindi ako agad nakasagot at inalala ko ang sinabi ng doktor sa akin kanina. Kailangan ko ng dalawang milyon para madugtungan pa ang buhay ni Mio.

“Lia, tell me how much money you need,” ulit niya.

“Seryoso po ba kayo sa tanong niyo, sir? Kasi kung oo, sa totoo lang, kailangan ko po ng dalawang milyon para madugtungan ang buhay ng kapatid ko,” mariin na sagot ko.

Saglit siyang natahimik sa sagot ko, at inaasahan ko na iyon. Ngunit nanlaki ang mga mata ko sa labis na pagkagulat nang magsalita siya ulit.

“I have an offer,” seryosong sabi niya.

“Offer?” nalilitong tanong ko.

“Gagawin ko ng tatlong milyon. Be my wife for a one-year contract.”