Maraming salamat po sa inyong lahat!
THIRD POV“Really? Masyado namang natutuwa ang kapatid ko sa atensyon na ibinibigay mo,” baritonong sambit ni Emerald matapos na ibaba ni Trevor ang tawag.Bahagya namang napangiti si Trevor. “Hayaan mo na. Mas mabuti nga iyon na pinagkakatiwalaan niya ako,” sagot pa niya.Umirap naman sa kaniya ang asawa at tuluyang ibinaba ang kutsarang hawak. Kasalukuyan kasi silang kumakain dahil halos kakauwi lang ni Trevor sa bahay na pinagtataguan niya kay Emerald.“Hindi pa ba sapat ‘yong ilang oras kayong magkasama sa bar? Ni hindi na nga niya naisip na baka may makakita sa inyo, knowing na bayaw ka niya,” iiling iling na sambit pa ni Emerald.Mas lalo namang napangiti si Trevor. Natutuwa siyang nakikitang naiinis ang asawa dahil sa plano niyang pakikipaglapit sa kapatid nitong si Brenna. Ayaw niyang inisin ang asawa ngunit hindi niya mapigilan na inisin pa ito lalo.“Well, okay naman pala siyang kausap. I mean, hindi siya katulad ng dati na trying hard na magpapansin sa akin.”Padabog na tuma
THIRD POVMasayang masaya si Brenna na umalis ng kanilang bahay dahil pumayag si Trevor na sabay silang mag-almusal. Isasangguni rin kasi niya ang mga kakaibang ikinikilos ng ina nitong mga nakaraang araw. Sasamantalahin niya ang pagkakataon at gagamitin ang dahilan na iyon upang magkaroon sila ng komunikasyon ni Trevor. Hindi rin niya maiwasan ang matuwa sapagkat sa kaniya personal na lumapit ang ina ni Trevor upang bantayan ang binata. Sisiguraduhin niyang mahuhulog na ang loob sa kaniya ni Trevor gaya ng matagal na niyang pinaplano.Nagpa-reserved siya sa isang restaurant upang doon sila magkita ni Trevor. Wala na siyang pakialam kung may makakita mang iba sa kanila. Hindi rin naman tumutol si Trevor tungkol doon na mas lalo niyang ikinatuwa. Pagkarating nga niya doon ay bahagya pa siyang nagulat dahil nandoon na pala si Trevor. Nang makita siya nito ay ngumiti at kumaway pa ito sa kaniya.“Sorry, pinaghintay ba kita?” alanganin niyang tanong sa binata nang makaupo siya.Mabilis nam
THIRD POVDahil sa napag-usapan nilang dalawa ay mabilis na pinuntahan ni Brenna ang kaniyang ina sa opisina nito. Ngayon kasi ay napagtanto niyang tanging si Trevor lang ang makakatulong sa kaniya. Ayaw man niyang maniwala na nagmumulto nga si Emerald ay wala na siyang ibang maisip na ibang dahilan sa mga kakaibang ikinikilos ng ina. Kaya kailangan na niyang makausap ang ina upang kumbinsihin ito na lumapit na sa albularyong nilapitan ni Trevor.Pagkarating niya sa opisina ng ina ay nagulat siya na nandoon ang ina ni Trevor na si Anna. Hindi niya maiwasan na magtaka dahil napapadalas ang pagkikita ng dalawang ginang. Nais niyang matuwa dahil tila nagkakasundo ang dalawa at malaking tulong sa kaniya iyon upang mas mapadali na mapasa-kaniya ang binata. Ngunit taliwas ang iniisip niya sa nararamdaman niya. Hindi siya masaya sa hindi niya malamang dahilan.“Anak, may kailangan ka ba?” gulat na tanong sa kaniya ng ina.Nagpalipat lipat ang tingin niya sa dalawang ginang. Ayaw niyang bigya
Sabi nila, masaya ang buhay highschool. Dito mararanasan ang unang tamis ng pag-ibig at ang unang sakit na maaaring idulot nito.“Mahal na mahal kita, Emerald Villafuente.”Napangiti naman si Emerald sa itinuran ng binatang mahigpit ang pagkakahawak sa kaniyang kanang kamay. Lunch break na at nakatambay lamang sila sa gymnasium. Ramdam na ramdam din ni Emerald ang mga tinging ipinupukol sa kanila ng mga estudyante doon. Varsity player at school heartthrob ang kaniyang nobyo na si Trevor John Carter kaya hindi na siya nagtataka kung agaw atensyon sila sa lahat. Sino nga naman kasing mag-aakala na ang isang katulad ni Trevor ang magkakagusto sa isang katulad niya?“Bakit ba pakiramdam ko ay may kasalanan ka, Trev? Kinakabahan ako,” pabirong sabi naman niya.Ngunit sa halip na tumawa ay mas lalong sumeryeso ang mukha ng binata. Kaya unti-unti ring nawala ang mga ngiti ni Emerald at napalitan iyon ng pangamba.“I’m sorry, Emerald,” ang tanging nasabi ni Trevor.Mabilis na binawi ni Emera
EMERALD’S POV(8 years later)“Happy birthday, Emerald!”Napangiti na lamang ako nang makita kong may hawak na maliit na cake si Nanay Linda, ang yaya na siyang nagpalaki sa akin. Taon-taon na niyang ginagawa ito simula nang mapalipat ako sa bahay ng aking ama. Siya na ang tumayong ina ko. Siya ang nag-alaga at ang tanging tao na nagpakita sa akin na katanggap-tanggap ako.“Thank you po, Nanay Linda,” masayang sambit ko naman.Bukod sa cake ay may nakalagay na rin na breakfast sa may side table ko. Ika-dalawampu’t anim na kaarawan ko ngayon at alam kong parang isang normal na araw lang ang dadaan ngayon. Tanging si Nanay Linda lang ang nagpaparamdam sa akin na espesyal ang araw na ito.“Anong lakad mo ngayong araw?” tanong pa niya sa akin.Tipid naman akong napangiti. “Nanay, may sasabihin po sana ako sa inyo pero huwag niyo po munang ipagsasabi sa kahit na sino ha?”“Aba ay oo naman. Kailan ko ba naman sinira ang tiwala mo?” pabiro naman niyang sagot sa akin.Mabilis naman akong napa
EMERALD’S POVIlang minuto na lang at mag-aalas singko na. Kanina pa ako hindi mapakali dahil saglit na lang at magkikita na kami ni Marco. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Marahil ay dahil makalipas ang walong taon, heto na ulit ako at handang magmahal ulit."Kabado ka, Emerald."Napalingon ako kay Chloe na may hawak na paperbag. Nakangiti niyang iniabot sa akin iyon na agad ko namang tinanggap."Happy birthday!" masayang bati pa niya sa akin.Si Chloe ang highschool bestfriend ko na kahit yata saan ako magpunta ay nandoon din siya. Sa iisang school lang kasi kami nag-aral nung college, and obviously, nasa iisang company din kami ngayon. Magkaiba lang kami ng department kaya medyo malayo ang opisina niya sa opisina ko. Nasa 3rd floor kasi ng building ang Marketing Department habang ang Financial Department ay nasa 6th floor. At dahil malapit na rin naman mag-alas singko, sinadya na akong puntahan ni Chloe dito sa floor ko."So, nakatanggap ka na ba ng bulaklak?" usisa pa sa
EMERALD'S POV Alas sais pa lamang ng gabi ay nasa restaurant na ako. Inagahan ko talaga upang mas mauna ako kaysa kay Marco. Alalang alala sa akin si Nanay Linda ngunit sinigurado ko sa kaniya na ayos lamang ako. Hindi ko pa rin sinasabi kay Chloe ang nalaman ko dahil paniguradong susugudin niya si Marco para komprontahin. Mas gusto kong ako muna ang makipag-usap kay Marco. Gusto kong magkalinawagan muna kami. Naghanda pa rin ako para sa dinner na ito. Nagsuot ako ng kulay peach na dress na above the knee ang haba. Inilugay ko ang mahaba kong buhok at naglagay din ako ng kaunting make-up. Balak ko sanang mag-contact lens para hindi ako magmukhang nerd ngunit paniguradong maiiyak ako mamaya. Kaya mas pinili kong isuot ang makapal kong salamin. Ako pa rin kasi ang nerd na pinagkaisahan noong highschool. Siguro naging t*nga lang ako sa part na maniwalang mamahalin nga ako ng totoo ni Marco. Naputol ang pag-iisip ko nang biglang mag-ring ang cellphone ko. Si Papa ang tumatawag kaya mabi
Brenna's POV"Brenna, why don't you answer the call. It might be important."Napalingon ako kay Papa nang magsalita siya. Kanina pa kasi nagba-vibrate ang phone ko at pilit ko lang itong ini-ignore. Hindi ko akalain na mapapansin pala niya iyon. Nandito na kami sa resto kung saan makikilala ko na ang may-ari ng TAC Group of Companies."Importante ba 'yan? Baka dumating na ang hinihintay natin," nag-aalalang sambit naman ni Mama.Knowing Mama, alam kong pinaghandaan din niya ang gabing ito. Matagal na kasi niyang pinipilit si Papa na makipagkilala nga sa prestihiyosong pamilya na iyon. Gusto kasi ni Mama na maipagkasundo ako sa panganay na anak ng pamilya upang mas madali kay Papa na makipag-merge sa malaking kumpanya.Noong una nga ay ayaw kong pumayag sa plano ni Mama ngunit kalaunan din ay umayon na lamang ako. Kung tutuusin kasi, di hamak na mas mayaman ang pamilyang iyon kaysa kina Marco. At isa pa, hindi ko naman nakikita ang sarili ko na mamahalin ko ang lalaking iyon. Sinadya k