Share

บทที่ 54 : อะไรนะ?

Author: L.sunanta
last update Last Updated: 2025-08-18 21:00:22

“Now loading”

.

ขึ้นข้อความเช่นนี้จริงแต่ก็แค่เสี้ยววินาทีสั้น ๆ เท่านั้น มิวท์ไม่อาจดึงกลับได้อีกต่อไป ความเป็นห่วงเป็นใยของเธอถูกส่งให้เพื่อนเป็นรอบที่แปดแสน พร้อม ๆ กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีด้านศิลธรรมที่ตลบอบอวลอยู่ในกมลสันดานแห่งความเป็นมิตร มันง่อนแง่นเกินทน มันจวนเจียนจะขาดสะบั้น มิวท์ยังถือโทรศัพท์เอาไว้เช่นนั้น กระทั่งเข้านาทีที่สี่แพรวก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะตอบกลับมา

.

“เราจะทำยังไงดี แพรวคงเกลียดเราแล้วจริง ๆ สินะ”

.

สาวเจ้าพะว้าพะวังกับตัวเองผ่านบานกระจกใสที่สะท้อนเงาคนเป็นเจ้าของ มรดกตกทอดกับสมบัติกองพะเนินก็มิช่วยอะไร ในเมื่อตัวเธอนั้นแสนจะทุกข์ พ่อแม่ตายเพื่อนก็หายหัว พอลองคิดทบทวนดูเจ้าหล่อนถึงเริ่มเห็นความเชื่อมโยงของเหตุปัจจัยต่าง ๆ  ที่เป็นเหตุเป็นผลกันอยู่

.

กล่าวคือสมมุติถ้าเอาตัวเองมาสลับฝั่งกลายเป็นแพรว แล้วต้องมาเห็นผู้ชายที่ตัวเองรักมายืนแถลงข่าวถ่ายทอดสดกับเพื่อนสนิท เป็นใครมันจะรับได้ ใครบ้างจะไม่โกรธ ขนาดมิวท์เองยังรับไม่ไหวเลยเธอคงจะปล่อยโฮออกมาแบบไม่อายดินอายฟ้าเป็นแน่  

.

 “นี่เราทำอะไรลงไป?”   

 “แพรวคงเห็นถ่ายทอดสดเมื่อกี้หมดแล้วสินะ ถึงได้ปฏิเสธเราขนาดนี้”  

สารพัดคำถากถางตัวเองระดมใส่ จนสุดท้ายก็เลี่ยงที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้จริง ๆ

.

น้ำในคลองเจิ่งนองจักษุ เกล็ดพร่างพรายแห่งความโศกาเอ่อล้นออกมาเองโดยไม่ต้องการแม้จะปัดป้อง มิวท์ปล่อยเลยตามเลยเธอเอ่ยคำขอโทษในใจเป็นล้าน ๆ ครั้ง แถมยังพิมพ์ข้อความสั้น ๆ หาเพื่อนอีกเป็นร้อย ๆ รอบ ขอโอกาสเธอสักครั้งเถอะให้เธอได้ชี้แจงบ้าง ว่าตัวเธอเองก็มีเหตุผลจำเป็นที่ต้องคบกับเปรมแบบนี้เช่นกัน

.

“แกร๊ก ๆ ๆ ”

พรมนิ้วรัวรันใส่แอพโทรศัพท์พลันกด Enter

.

“ติ๊ด!”

.

“โถ่.. ไม่ยอมตอบมิวท์เลยสินะแพรว”

“เฮ้อ.. ก็พอเข้าใจได้อยู่หรอก”

.

ร่างบางปาดน้ำตาจนหลังมือเปียกชื้นพลันจัดระเบียบเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินย้อนกลับมายังประตูด้านหน้าเตรียมจะผลักออกไป

.

“มิวท์จำเป็นน่ะแพรวพนักงานของมิวท์แต่ละคน ต้องการความชัดเจนเรื่องสถานภาพของบริษัท มิวท์คือประธานผู้สืบทอดทอำนาจจากพ่อแม่ เลยต้องรีบสร้างความเชื่อมั่นให้เกิดขึ้นเร็วที่สุด เรือไม่มีหางเสือแล่นไม่ได้หรอกนะแพรว ถ้าแพรวคิดในมุมของมิวท์บ้างก็น่าจะเข้าใจ”

.

“การเข้ามาของบริษัทพี่เปรมจะทำให้บริษัท AP ของเราแข็งแกร่งขึ้น ฐานรากที่เริ่มสั่นคลอนจะมั่นคงขึ้นทันที พนักงานก็ไม่ต้องลาออกแถมยังสามารถแตกไลน์สินค้ามาทำเรื่องยาและเวชภัณฑ์ได้มากขึ้น เกิดความพึงพอใจต่อผู้ถือหุ้นภายใต้วิกฤตโรคระบาดเช่นนี้พวกเรา AP ถึงเป็นบริษัทเพียงรายเดียวในประเทศที่ยังมีกำไรอยู่”

.

“นี่แหละคือเหตุผลที่ตอกย้ำว่าทำไมพี่เปรมถึงมีความจำเป็น และทำไมมิวท์ถึงต้องป่าวประกาศต่อธารกำนัลว่ากำลังคบหาดูใจกับเขาอยู่ นี่ยังไม่นับรวมกรณีที่มิวท์ติดเชื้อจนต้องมีเพศสัมพันธ์กับเขาเพื่อทุเลาอาการอีกนะ ถ้าแพรวได้ฟังมิวท์พูดบ้างก็น่าจะเข้าใจเหมือนที่มิวท์พยายามจะเข้าใจแพรวไง”

.

สาธยายในโลกมโนสมมุติเสร็จ มือเรียวก็ดันประตูห้องถ่ายทอดสดออกไปสู่โลกภายนอกแห่งความเป็นจริง โถงอาคารสะอาดสะอ้านโต๊ะทำงานวางเป็นระเบียบทอดตัวยาวสุดลูกหูลูกตา ทว่ากลับมีพนักงานอยู่ไม่ถึงครึ่ง เนื่องจากเศษเสี้ยวหนึ่งได้กระจายตัวมาซุ่มอยู่ข้างประตู เพื่อแอบฟังกิจกรรมการมีเพศสัมพันธ์ของพวกเจ้านายตัวเอง เรื่องแบบนี้ล่ะเร็วกันนักหนึ่งในพนักงานสาวจึงแก้เก้อขึ้นว่า

.

“วันนี้คุณหนูมิวท์สวยจังเลยนะคะเหอะ ๆ”

.

เธอไม่ได้โกหกแม้แต่นิดเดียวบรรดาพนักงานหนุ่มสาวต่างเห็นพ้องต้องกันหมด ว่าชุดสูทผู้บริหารหรือจะปกปิดความมีออล่าเอาไว้ได้ ผิวพรรณของมิวท์ขาวกระจ่างใสมีน้ำมีนวล ทุกการก้าวเดินของเธอช่างทรงเสน่ห์ เธอเหมือนกับนางฟ้าที่เปิดประตูเบื้องบนลงมาประทานพรให้ผู้ด้อยโอกาส

.

เหล่าพนักงานชายต่างพากันอ้าปากค้างทำปากขมุบขมิบ โถงอาคารแห่งนี้ได้ยินแต่คำว่า "สวยจริง! สวยปะล้ำปะเหลือ!" เต็มไปหมด จากที่มีทีท่าว่าจะเซ็งมิวท์ก็เลยกลับมามีรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง ใครกันที่บอกว่าเธอไม่มีใครอย่างน้อยเธอก็มีพนักงานที่เรียกเธอว่าคุณหนูเหล่านี้ไง ที่เป็นดั่งขุมพลังให้ขับเคลื่อนชีวิต

.

“เวอร์น่ะพวกพี่ ๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะชมเกินไปแล้ว”

มิวท์ปฏิเสธทั้งที่ความจริงนั้นฟินยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งหมด

.

ความจริงก็คือความจริงว่านี่คืออานุภาพของน้ำกามที่เปรมพ่นออกมาล้วน ๆ การปฏิสนธิกับเขาทำให้เชื้อโควิดหยุดการกระจายตัว ซึ่งผลพลอยได้ที่ตามมาก็คือระบบฮอร์โมนภายในร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมีนัยยะ ผิวมิวท์ขาวขึ้น หน้าอกเต่งตึงขึ้น สะโพกผาย จริตจะก้านความเป็นหญิงมาเต็มงามสะพรั่ง ประหนึ่งเสริมสวยด้วยการฉีดโบฯ มิหนำซ้ำยังคล้ายกันในแง่ของปัจจัยเวลาอีกต่างหาก  

.

กล่าวคือมิวท์จะมีรูปลักษณ์แบบนี้ไปได้แค่ระยะหนึ่งเท่านั้น พอผ่านช่วงเวลาสำคัญไปเชื้อโควิดจะกลับมากระจายตัวอีกครั้งตามเดิม และนั่นก็ทำให้เธอต้องกลับมามีเซ็กส์กับเปรมใหม่อีกรอบ วนซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้จบถ้าไม่ทำเธอก็ตาย เธอจึงกลับมากำชับกับพนักงานต่ออีกที

.

“ที่มิวท์แถลงไปเป็นเรื่องจริงนะคะพวกพี่ ๆ บริษัท AP จะไม่ทิ้งใครแม้แต่คนเดียว จะไม่มีการไล่พนักงานออกใด ๆ ทั้งสิ้น ขอให้ทุกคนทำงานให้เต็มที่ทำให้ดีที่สุด ให้เหมือนกับตอนที่ป๊ากับม๊าของมิวท์ยังมีชีวิตอยู่”

“เมื่อสักครู่ก่อนที่พี่เปรมออกไปเราได้คุยกันเล็กน้อยถึงเรื่องแนวทางการรักษาเชื้อโควิด ยาต้านเชื้อกำลังจะมาวัคซีนกำลังจะมี ขอให้ทุกคนสบายใจได้วิกฤตครั้งนี้ใกล้จะจบแล้ว พี่เปรมกำลังดูเรื่องนี้อยู่และเราจะรอดไปด้วยกันค่ะ”

.

เป็นคำพูดปลุกใจที่เรียกความฮึกเหิมให้แก่กลุ่มคนฟังได้ไม่เลว พวกเขาดูมีความมั่นใจมากขึ้นตบไม้ตบมือและเตรียมจะแยกย้ายกลับไปนั่งที่โต๊ะ จนกระทั่งจู่ ๆ ก็มีพนักงานชายคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมากลางครันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

.

“ขอให้จริงเถอะครับคุณหนูมิวท์ ถ้าครั้งนี้ไม่สำเร็จประเทศเราแย่แน่ เมื่อเช้าก่อนเข้ามาที่ตึกสำนักงานนี่ผมยังเห็นกระเทยร่างโข่งคนหนึ่งโดนลากขึ้นรถพยาบาลอยู่เลย ตัวเขาทั้งใหญ่ทั้งดำอาการดูร่อแร่น่าเป็นห่วงมาก โดยเฉพาะผู้หญิงที่อยู่ข้างกันเธอร้องโหยหวนไม่หยุดเลย ผมฟังผมยังแทบใจจะขาด ยังมีคนเดือดร้อนมากกว่าพนักงานอย่างเราเยอะเลยครับคุณหนู”

.

หน้าซีดเป็นไก่ต้มมิวท์ชะงักงันไปกับรูปพรรณสัณฐานที่พนักงานคนดังกล่าวพูดเมื่อครู่ เธอถึงกับยกมือขึ้นป้องปาก นัยน์ตาเบิกโพลงคิดไปไกลแสนไกลว่านั่นอาจจะเป็น “พี” และ “แพรว” สองเพื่อนสนิทที่เธอพยายามติดต่อหามาตลอดก็เป็นได้ เกิดการไล่เลียงกวดขันรูปลักษณ์กันต่ออีกหลายยก และยิ่งฟังก็ยิ่งใช่มิวท์เชื่อโดยสุจริตใจว่ากระเทยควายที่มีสาวนักศึกษาอยู่ชิดใกล้ น่าจะเป็นพีกับแพรวเพื่อนรักของเธอจริง ๆ เลยเถิดไปถึงการถามเรื่องยานพาหนะ

.

“แล้วลักษณะรถที่พวกเขาใช้ล่ะคะ? ลักษณะจุดเกิดเหตุด้วย? พี่เห็นรึเปล่า?”

.

“ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นตรงหัวมุมถนนห่างจากตึกเราไปไม่กี่ร้อยเมตรเอง ถ้าคุณหนูมิวท์สะดวกผมจะพาลงไปดูเดี๋ยวนี้เลยยังได้”

.

กระชากแขนโดยพลันจะรออะไรอยู่ล่ะ! มิวท์รีบลากตัวเขาเข้าไปในลิฟท์ด้วยกันโดยทันที งานนี้ต้องไปให้เห็นด้วยตาตัวเอง!

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 121 : ผสมเกสร (18+)

    หน้าท้องแบนราบบดนาบเข้าหากัน มิวท์อยู่บนเจนิสอยู่ล่างการสั่นเทิ้มดังกล่าวค่อย ๆ ทุเลาลง แล้วก็ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงที่ใช้ห้ามหั่นจะเอาชีวิตของมิวท์ก็เริ่มอ่อนแรงลงเช่นกัน เธอค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาวะของคนปกติ จุกหัวถันชูชันเกร็งเสียว และแม้แต่กงเล็บที่ยื่นยาวออกมาก็เริ่มหดสั้นกลับลงไป."พี่มิวท์คะ.."เจนิสกระแอมถามทั้งที่ใบหน้ายังคงบี้อยู่กับร่องนมของมิวท์ เธอผินหน้าเอียงเปลี่ยนมุมไปมาพอให้มิวท์ตื่นตัว สลับกับการแลบลิ้นเลียที่ฐานเต้าด้านล่างพลันลากวนโค้งไปตามความอวบอูมของบัวตูมคู่."แผล็บ.. บ.. บ.. บ!"."อ่าาา..า..า..า..า.."รุ่นใหญ่เผลอหลุดครางออกมาแผ่วเบา ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นพรูออกมาทดแทนไอแห่งความเหม็นสาปจากเชื้อโควิด ตามติดมาด้วยผิวพรรณที่กลับมามีน้ำมีนวลเป็นสีชมพูบานสะพรั่งอีกครั้ง นี่คือผิวแบบลูกคุณหนูขนานแท้ มันคงผ่านการทำสปาร์มาจากหลายสถาบัน จึงไร้ซึ่งรอยด่างรอยดำ กระจ่างใสราวกับหลุดออกมาจากกระปุกครีม ซึ่งแน่นอนว่าเป็นอะไรที่โคตรจะน่าฟัด!.ทว่าพอต้องมานอนคร่อมร่างของเด็กมัธยมอยู่แบบนี้ จิตใต้สำนึกของมิวท์ก็ต้องทำหน้าที่ของมันผ่านการปกป้องตัวเอง ทำให้สาวเจ้าต้องตัวกระตุกอีกหน พลั

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 120 : ประกบ! (18+)

    จากด้านหนึ่งสู่อีกด้านหนึ่ง สาวน้อยวัยมัธยมเร่งฝ่ามือกระโจนโผทะยานไปสู่ตำแหน่งที่คิดว่าได้ยินเสียง พลางผงะเข้ากับรอยโหว่บนตัวเครื่องที่เกิดจากบานประตูที่กระเด็นออกไป แสงสว่างจากหลอดไฟภายในส่องลอดออกมาเป็นลำ นาทีนั้นแม้แต่แท่งไฟในมือเธอก็คงจะไม่จำเป็นซะแล้ว."มีการต่อสู้กันงั้นเหรอ?"เจนิสกระซิบ.พูดกับใครก็ไม่รู้ในเมื่อก็อยู่ตัวคนเดียว เหมือนเธอกำลังประเมินสถานการณ์ ข้างหน้ามีศพ ข้างหลังประตูพัง แล้วเมื่อกี้ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ด! นั่นอาจจะเป็นเสียงของมิวท์ก็ได้ บางทีเธออาจจะอยู่ในสภาวะวิกฤต."หรือมีผู้ติดเชื้อบุกเข้ามาทำร้ายพี่มิวท์?!".คราวนี้ไม่คิดแล้วแต่เหวี่ยงร่างกายเข้ามาในเครื่องเลย! โดยไม่สนหน้าอินท์หน้าพรหม เจนิสใช้แรงเหวี่ยงจากกระเป๋าเป้ตวัดทีเดียวร่างบางของเธอก็ม้วนหน้าเข้ามาด้านในราวกับนักยิมนาสติก เสี่ยงตายไม่ว่ามารยาทไม่ต้องทุกสิ่งที่ทำล้วนมาจากความต้องการจากหัวใจ ทว่าสิ่งที่เธอเห็นก็คือ...มิวท์ในเวอร์ชั่นผู้ติดเชื้อ.. ที่ยืนจังก้าเล็บยาวเฟื้อยลากมากับพื้น.!.หากย้อนกลับไปอ่านสักหน่อย จะเห็นเลยว่าบุคลิกของมิว์นั้นใกล้เคียงกับเปรมตอนที่รอเย่อร์เธอในห้องกระจกมาก

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 119 : ขืนใจ (18+)

    ปลายนิ้วแห้งผากราวกับกระดาษทราย กว่าจะสัมผัสได้ถึงหยดน้ำหยาดแรกกลีบผกาก็ช้ำมากจนออกสีแดงแกมระเรื่อ มิวท์เสียวแค่ในใจแต่ร่างกายกลับไม่เป็นดังที่หวัง เธอเอาแผ่นหลังพิงกับกำแพงห้องโดยสารพลางหลุบสายตามองเรียวขาของตัวเองทั้งสองข้างที่ตั้งชันขึ้นและกำลังสั่นระริก เธอเร่งเกินไปเธอฝืนทั้งที่ไม่ได้เงี่ยนจริง.ตอกย้ำการโกหกตัวเองด้วยการดีดกางเกงผ้ายืดที่พันอยู่กับข้อเท้าออก เธออยากเห็นความงุ้มเกร็งของปลายตีน เผื่อจะทำให้มีอารมณ์กระสันขึ้นมาต้านทานการกลายร่างได้บ้าง."ซีดดดด...จิ๋มแห้งจัดเลยอ่ะโถ่เอ๊ย!".แท่งน้ิวเปลี่ยนจากสองเป็นสาม ชี้ , กลาง , นาง เรียงตัวเป็นขยุมพลันยัดเข้าไปแบบสุดเหยียดก็แล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ผลหล่อนจึงได้รับแต่ความเจ็บปวดกลับมา แรงเสียดสีที่ขาดน้ำหล่อลื่นเป็นอะไรที่ทำร้ายช่องคลอดมาก มิวท์เหมือนกำลังทำทารุณกรรมกับตัวเอง และที่สำคัญที่สุดก็คือ ณ ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ มุมมองสายตาของเธอก็เริ่มเห็นเป็นฉากสีแดงและเส้นเลือดยึกยือถักทอขึ้นมาแล้ว!."เรากำลังจะกลายร่าง.. อ่ะ.. อ๊ากกก..ก..ก..ก , อั๊ก..ก..ก!""เด็กผู้หญิงคนนั้นกับแท่งไฟส่องสว่างในมือ ทำให้เชื้อโควิดในตัวเรากำลังจะออกมา..

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 118 : พี่มิวท์ (18+)

    ภาพในฝันประเดประดังเข้ามาในหัว ภาพของการสังวาชกันในน้ำ ภาพของมิวท์สาวสวยหุ่นงามที่ถูหน้าอกบี้บดกับแผ่นหลังของเธอ สิ่งเหล่านี้ทำเอาเจนิสถึงกับมือไม้สั่น แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นโลโก้ของบริษัท AP ตรงท้ายเครื่องบิน และจากจุดที่ยืนอยู่ก็สูงและมืดเกินกว่าจะพิสูจน์อัตลักษณ์ได้ แต่ด้วยสัญชาตญาณที่ติดตัวมายังไงเธอก็ว่าใช่ นี่ต้องเป็นเฮลิคอปเตอร์ที่ตั้งใจออกมาตามหาแน่นอน."เอาไว้ก่อนเรื่องช่วยเหลือผู้คน เสียใจด้วยนะคะน้า แต่ก็ต้องขอบคุณด้วยเหมือนกันนี่ถ้าไม่ใช่ลูกผัวน้าหนูคงไม่ได้เจอกับเครื่องบิน"."ปั๊ก! , ฟู่..!!!"จากอุปกรณ์จุดไฟในมือกลายเป็นแท่งไฟส่องสว่าง มันถูกกระทุ้งด้วยหัวเข่าและเปล่งแสงสว่างโพลงออกมาทำให้ทั้งสองฟากของซอกเขากลายเป็นสีแดง."รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง" ถ้าจะต้องมีซาวด์ดนตรีประกอบเพลง "เล่นของสูง" ของวงบิ๊กแอสถือว่าเหมาะมาก เพราะเจนิสรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นเสี่ยงแค่ไหน แท่งความร้อนเรืองแสงที่ถืออยู่จะกลายเป็นตัวล่อชั้นดีให้บรรดาผู้ติดเชื้อพุ่งเป้ามาที่เธอ แต่ก็นะ! จะให้ทำไงได้ล่ะในเมื่อหัวใจเรียกร้อง.เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณคิดหาเหตุผลให้กับความรัก เมื่อนั้นก็แปลว่

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 117 : หลง

    "ไป! ,ไป! ,ไป!, เดินหน้าเร่งฝีเท้าหน่อยทุกคน! ใกล้จะค่ำแล้วอย่าแตกแถวดูแลกันและกันด้วย!"เสียงหัวหน้าหน่วยหันมากำชับ."อีกราว 500 เมตรก็จะถึงประตูหน้าวิลเลจแล้ว ในนั้นทุกคนจะปลอดภัยสบายใจได้"แกผินหน้ากลับมามองตรงพลางกระชับปืนคู่ใจแนบวงแขน แบกเป้ประทับบ่าเดินจ้ำอ้าวรวดเร็วปานจรวด.ที่ด้านหลังมีสมาชิกกลุ่มเพิ่มจำนวนขึ้นกว่า 20 ชีวิต มีทั้งเด็กและผู้หญิงแล้วก็คนแก่ ทุกคนต่างอยู่ในสภาพเหนื่อยล้าอิดโรย โดยมีสมาชิกหน่วยลาดตระเวนกระจายตัวล้อมรอบพวกเขาไว้อีกชั้นหนึ่ง พวกเขาต่างปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขันแล้วก็โชคดีมากที่ไม่มีใครเสียชีวิตจากการปะทะกันเมื่อตอนบ่ายเลย.แต่ถ้าเป็นช่วงเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำแบบนี้ก็ไม่แน่ ไม่มีใครอยากเสี่ยงกับกลุ่มผู้ติดเชื้อเวอร์ชั่นกลางคืนหรอก หัวหน้าหน่วยก็เลยพยายามย้ำนักย้ำหนาว่าให้ทุกคนเร่งฝีเท้าต้องไปให้ถึงวิลเลจก่อนตะวันตกดินให้ได้ ภาษากายดูจริงจังน่าเกรงขาม แต่ใครเล่าจะรู้ว่าในใจลึก ๆ นั้นหัวหน้าเป็นห่วงเจนิสมากขนาดไหน."โถ่.. เจนิสเอ๊ย! อุตส่าห์บอกแล้วว่าให้รักษาแนวด้านหลังเอาไว้ ทำไมถึงทำอะไรโดยพลการนะ""นี่เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าตัวเองเก่งพอจะอาสาไปช่วยเหล

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 116 : วีรสตรี

    ทิ้งกระเป๋าเป้ปลดสัมภาระที่คิดว่าจะเป็นภาระในภายภาคหน้าไว้ที่พื้น เจนิสทำตามอย่างว่าง่าย เธอไม่มีแม้แต่อารมณ์ขี้งอนหรืองี่เง่าใด ๆ ด้วยเพราะรู้สถานการณ์ดี สิ่งที่ติดตัวมาจึงมีแค่ปืนหน้าไม้กับซองใส่ลูกดอก ในทิศหกนาฬิกาด้านตรงกันข้าม ร่างบางเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยการคลานศอก เธอกดตัวให้ต่ำกระดืบ ๆ คืบคลานไปอยู่ในแนวด้านหลังสุดตามที่รุ่นพี่ออกคำสั่ง."เข้าใจแล้วค่ะ.. ไว้ใจหนูได้เลยหนูจะระวังหลังให้เอง ถ้าเจอผู้รอดชีวิตบอกให้ตามมาทางนี้ได้เลยนะคะ!"แม้แต่ซุ่มเสียงก็ดุดันจริงจังขึ้น ตอกย้ำว่าเธอไม่ได้มาเล่น ๆ.ด้วยความสัตย์จริงว่าการบู้นั้นไม่ใช่สไตล์ของเจนิสมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เธอเป็นนักรบสายซับพอร์ตไม่ใช่ตัวแทงค์ และถ้านับสถิติการฆ่าผู้ติดเชื้อแล้วล่ะก็ในแคลนก็คงจะเป็นเธอนี่แหละที่ตัวเลขอยู่ในลำดับต่ำสุด กลับกันแต่ถ้าหากเป็นการหนีเพื่อเอาตัวรอดแล้วล่ะก็ เจนิสก็จะพลิกสถิติกลับขึ้นมาเป็นผู้นำแห่งวงการได้เลย.จากคลานเริ่มค่อย ๆ ลุกขึ้นกระหยิ่มย่อง มือเรียวเกี่ยวตะขอขึ้นสายหน้าไม้เตรียมไว้ พลันกระโดดยิงหนึ่งดอกออกไปเมื่อเห็นเป้าหมายชัดเจน."ฟิ้ววว!"."ปั๊ก!"."หัว" เหมือนกันแต่เป็น "หัวเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status