บทที่ 53 : Chit & Chat

“คืออย่างงี้พี่จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีล่ะ เอาแบบรวบรัดเลยล่ะกันเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา พี่ต้องบอกมิวท์ตรง ๆ ว่าตัวพี่กับบรรดาคณะแพทย์ในสังกัด AP ได้แอบทำสิ่งนี้มาสักระยะแล้ว มันคือโปรเจคการติดเครื่องติดตามตัวลงในหน้ากากครอบแก้ว”

.

“ทุกตู้หยอดเหรียญในหน้ากากทุกชิ้นที่วางขายผ่านระบบสาธารณะ จะมีการแอบบันทึกข้อมูลของผู้สวมใส่ไว้ทั้งหมด ลมหายใจของพวกเขา อัตราการเต้นของหัวใจ ปริมาณแอลกอฮอล์ในกระแสเลือด หรือแม้แต่ภาพที่พวกเขามองเห็นผ่านทางกระจกใสด้านหน้า ทุกอย่างล้วนบอกได้ว่าผู้สวมใส่มีไลฟ์สไตล์อย่างไร เราจะได้แยก LGBT ออกจากคนทั่วไปได้จากสิ่งเหล่านี้”

.

“บ้าน่ะพี่.. ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? แบบนี้ก็เท่ากับโจรกรรมข้อมูลของลูกค้าน่ะสิ มิวท์ไม่เห็นรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย?!”

.

“ไม่แปลกหรอก! เพราะเรื่องนี้เป็นความร่วมมือระหว่างกิจการพยาบาลของครอบครัวพี่ กับคุณพ่อคุณแม่ของมิวท์ที่เป็นประธาน AP คนเก่า พวกเราทำกันแบบลับ ๆ มีแค่ทีมงานไม่กี่คนที่รู้ ลำพังกลยุทธ์การขาย "ยาคุม" เพื่อล่อ LGBT ออกจากที่ซ่อนนั้นไม่พอสำหรับผลลัพธ์ที่ต้องการหรอก เราจำเป็นจะต้องมีการใช้มาตรการเชิงรุกที่เข้มข้นขึ้น หน้ากากครอบแก้วจึงเป็นอะไรที่ตอบโจทย์ที่สุด”

“หรือมิวท์ว่าไม่จริง? พี่ไม่ได้ต้องการจะปกปิดหรอกแต่เพราะไม่คิดว่าพ่อกับแม่มิวท์จะมาเสียพร้อมกันแบบนี้ นึกได้อีกทีมันก็เกิดเหตุแบบเมื่อกี้ไปแล้ว”

.

หญิงสาวนิ่งเงียบแววตาเธอว่างเปล่า ราวกับแมวน้อยเอ๋อ ๆ ที่โง่เกินกว่าจะรู้ทันโลก

.

“งั้นโทรศัพท์เมื่อกี้ก็..?”

.

“ใช่! เราเจอกระเทยคนที่ต้องการแล้ว! แอลกอฮอล์ในลมหายใจเขาบ่งบอกว่าเจ้าตัวมีตัวอย่างเลือดที่เข้ากันได้กับของพี่ เราเลยต้องจับตัวเขามาเข้าสู่กระบวนการกลั่นเลือดเพื่อผลิตวัคซีน เผิน ๆ อาจจะผลิตได้เป็นล้าน ๆ โดส ส่งออกไปขายต่างประเทศได้อีกต่างหาก AP น่าจะชอบสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ?”

.

“พี่เปรม!”

.

“เปรี๊ยะ!”

มิวท์ตวัดแขนตบลงบนแผ่นหลังอันหนากว้าง ตัวเปรมถึงกับสั่นคลอน

.

“ถ้ามิวท์รู้มิวท์จะไม่ให้พี่ทำเลย เราไม่ได้หิวกระหายเงินขนาดนั้นหรอกพี่นี่มันไม่ถูกต้อง ทำแบบนี้ไม่ต่างจากเฟสบุ๊คที่แอบดักฟังโทรศัพท์ลูกค้าเพื่อขายข้อมูลให้แก่บริษัทโฆษณาเลย ผิดจริยธรรมมาก ๆ ไม่เหมาะสมสุด ๆ ”

“แล้วนี่พี่หยุดคนที่เป็นเหยื่อได้ยังไงคะ พวก LGBT เดินเร็วจะตายอย่างเก่งหน้ากากครอบแก้วก็น่าจะแค่แสดงพิกัดติดตามตัวของเขาได้ อย่าบอกนะว่าพี่ใช้ความรุนแรงกับเขา!?”

.

เปรมยกขาขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนโต๊ะ เขาหันมามองหน้ามิวท์แล้วยิ้มที่มุมปาก

.

“ผิดแล้วไม่ใกล้เคียงเลย เราทำอย่างเบามือที่สุดหน้ากากครอบแก้วจะทำการล็อคตัวเองทันที เมื่อตรวจพบสาวประเภทสองที่มีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์กำหนด พอล็อคเสร็จระบบก็จะทำให้อากาศภายในลดลงอย่างฮวบฮาบ คนสวมจะเริ่มชาบริเวณใบหน้าและท้ายทอย จนสุดท้ายก็สลบเหมือดไปแบบสิ้นไร้ไม้ต่อ ไม่รุนแรง ละมุนละม่อม อ่อนโยนต่อจุดซ่อนเร้น" 

"เพราะงั้นเมื่อกี้พี่ถึงต้องรีบไง คนเราถ้าขาดเลือดไปเลี้ยงสมองเป็นระยะเวลานานอาจถึงขั้นพิการอัมพาตได้เลยนะ โปรดเข้าใจพี่ด้วยเถอะนะมิวท์”

.

“.....”

แล้วก็เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวทำได้เพียงอึ้งและพูดอะไรไม่ออก นี่น่าจะเป็นวิธีการที่เลวร้ายและต่ำทรามที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา มิวท์เริ่มประมวลภาพในหัว จนมองเห็นทุกขเวทนาของเหยื่อ LGBT รายต่าง ๆ ว่าต้องทุกข์ทรมานขนาดไหน พวกเขาช่างน่าสงสารนักบางคนอาจถูกรีดเลือดจนตาย แลกกับชีวิตคนอีกมากมายที่จะได้รับวัคซีนหรือยาต้านเชื้อที่มีเปรมเป็นผู้ฉีดพ่น

.

“ไม่ค่ะพี่มิวท์ว่าแบบนี้มันไม่ดีเลย”

เต็มที่ก็ได้แค่คิด

.

กระทั่งเวลาผ่านไปนานค่อนนาทีเปรมจึงตัดสินใจกระโดดลงมาจากโต๊ะ เขากวักมือเรียกมิวท์และถามเธอว่าจะไปด้วยกันไหม มีเฮลิคอปเตอร์โดยสารจอดเตรียมอยู่บนดาดฟ้าแล้ว เขาไม่อยากให้ด็อกเตอร์ที่อยู่โรงพยาบาลต้องรอนานเกินไป เวลาเริ่มไม่คอยท่าเกิดกระเทยต้นแบบมีอันเป็นไปขึ้นมา ทุกสิ่งที่ทำมาก็อาจจะสูญสลายหายไปหมด

.

“มิวท์ไม่ไปหรอกค่ะพี่ไปเถอะ พี่จะตัดสินใจทำอะไรก็ทำเลยมิวท์ไว้ใจพี่เสมอพี่เปรม”

.

“อืม.. ขอบใจนะ แล้วเจอกันเสร็จเมื่อไหร่เดี๋ยวพี่โทรหา”

รอยยิ้มกว้างกลับคืนสู่บนใบหน้าอีกหน เปรมไม่ปฏิเสธคำให้อนุญาตดังกล่าวเลย เขาแทบจะวิ่งพรวดออกไปจากห้องส่งตอนนี้เลยด้วยซ้ำ ทิ้งไว้แต่เพียงหญิงสาวคนหนึ่งที่จอมจมอยู่ในห้วงอารมณ์แห่งความทุกข์  

.

เธอกระเถิบร่างบางลงจากโต๊ะตามลงมา แผ่นหลังของเปรมหายวับไปต่อหน้า ประตูแง้มปิดลง และเธอเลือกที่จะเดินสวนทางไปที่หน้าต่างเพื่อทอดสายตาอันเศร้าสร้อยออกไปภายนอก มองดูท้องฟ้าที่ทึมเทากับตึกสูงสลักเสลาเหงาหงอยไร้ซึ่งผู้คนอาศัย มันเหงาอย่างบอกไม่ถูกและตอนนั้นเองที่จู่ ๆ เธอก็รู้สึกนึกถึงเพื่อนสนิททั้งสองคนขึ้นมา

.

“เฮ้อ! แพรวกับพีจะเป็นยังไงบ้างนะ เป็นอาทิตย์แล้วมั้งที่เราติดต่อสองคนนั้นไม่ได้เลย”

.

สายตาเรียวแบบลูกคุณหนูก้มลงมองสมาร์ทโฟน มิวท์พยายามจะส่งข้อความหาแพรวแทนการโทรที่ไม่มีการตอบรับใด ๆ ในระยะหลัง

.

/เป็นไงบ้างอ่ะแพรวมิวท์ไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องเป็นอย่างงี้เลย พี่เปรมบอกว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับแพรว ที่เขาทำเป็นสนิทสนมด้วยก็เพื่อต้องการจะหาทางเข้าหามิวท์ที่เป็นเพื่อนรักของแพรวก็เท่านั้น/ 

.

พิมพ์ได้บรรดทัดเดียวก็ลบออกด้วยความรวดเร็ว นี่แหละคือจุดอ่อนของมิวท์เธอเป็นคนอ่อนโยนที่เผลอแรดไปแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว สาเหตุที่ติดต่อกับพีและแพรวไม่ได้ หลัก ๆ ก็มาจากตัวเธอเองนั่นแหละที่ไม่กล้าจะสู้หน้าเพื่อน ลองได้ลักลอบหลับนอนกับของรักของเพื่อนไปแล้ว จะไปตีหน้าบ่องแบ๊วทำสดใสร่าเริงอยู่ก็กระไรอยู่

.

แต่ครานั้นความเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนก็มีอยู่เต็มเปี่ยม ขนาดครอบครัวรวยล้นฟ้าพ่อแม่เธอยังไม่รอด ลูกสาวคนเดียวก็ยังติดโควิดหวิดจะมีอันเป็นไป แล้วประสาอะไรกับพีและแพรวสองคนโคตรธรรมดาที่ไม่มีอภิสิทธิ์ใด ๆ คุ้มครองปกป้อง 

.

/มิวท์คิดถึงแพรวมากนะ../

.

อันนี้พิมพ์จริงและส่งจริง มิหนำซ้ำยังส่งข้อความแบบเดียวกันไปที่เครื่องของพีด้วย โดยหารู้ไม่ว่าชะตากรรมของเพื่อนคนนี้กำลังเหยียบขาข้างหนึ่งเข้าสู่ประตูนรกแล้ว  

.

/พีเธออยู่ไหน มิวท์คิดถึง../

.

โดยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมว่าจะมีประโยชน์อะไรไหม ในเมื่อใครต่อใครก็ต่างตราหน้าว่ามิวท์เป็นคนแย่งแฟนเพื่อน แพรวนี่เกลียดมิวท์อย่างกับอะไรดี ถ้าไม่ติดว่าต้องดูแลพีหน้าที่หลักของเธอก็คือการออกล่าตัวมิวท์แล้วก็ตบหัวทิ่มมันสักฉาดสองฉาด

.

“เฮ้อ! อ่านแต่ไม่ตอบอีกแล้วอ่ะ”

.

/พี , แพรว พวกเธออยู่ไหนกัน? ฉันอยากเจอให้ฉันเข้าไปหาได้ไหม?/

.

กดพิมพ์ข้อความนี้ใส่แอพแชทในโทรศัพท์ จ่อนิ้วเตรียมจะกดส่งอยู่แล้วและมิวท์กำลังชั่งใจ