แชร์

บทที่ 81 : ธนธรกลอนประตู

ผู้เขียน: L.sunanta
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-22 02:49:16

“กึก! , กึก! , กึก! , กึก!”

แอดวานซ์ขึ้นไปอีกขั้นเมื่อโควิดสายพันธุ์ New Hell ได้บังคับร่างของเปรมให้หยุดเลียผนัง แล้วหันมาเล่นงานที่กลอนประตูแทน  

.

มันบังคับร่างของเขาให้กระชากลูกบิดออก จะได้ออกไปสังวาชกับมิวท์ที่ด้านนอกต่อได้อย่างสาสมใจ แต่เดชะบุญที่กลอนนั้นแน่นมาก มือเปล่าของเปรมก็เลยสู้ไม่ไหวมีอันต้องถอยกรูกลับออกมานั่งลงบนเตียงตามเดิม พลันเป่าปากพรูแล้วก็จ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของมิวท์ที่ยังคงเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

.

ช่างเป็นภาพที่น่าสังเวชใจยิ่งนัก ลุคหล่อเนียบสไตล์หมอเนิร์ด ๆ หายไปหมดสิ้น จนมิวท์เองยังถึงกับต้องโพล่งคำออกมา

.

“โถ่.. พี่เปรมมันเกิดอะไรขึ้นกับพี่กันแน่ มิวท์ไม่มีหมอที่จะมารักษาพี่ได้แล้วนะ”

“พี่ต้องสู้กับมันสิ! อย่าให้มันควบคุมพี่ได้! สู้สิคะพี่ตั้งสติหน่อย!”

มิวท์ให้กำลังใจ สอดรับกับจังหวะแห่งโชคชะตา ที่ยังคงพัดพาความระยำซั่มแม่มาใส่อย่างต่อเนื่อง

.

“กริ๊งงง~~!”

โทรศัพท์จากอีกสายดังขึ้นแทบจะทันทีหลังเคลียร์เรื่องอีเมลล์จากชาติมหาอำนาจเสร็จ ความสั่นของมันดั่งกำลังตอกย้ำถึงความอัปมงคลที่จะเกิดขึ้น

.

“คราวนี้อะไรอีกล่ะ.. ยังจะมีเรื่องอะไรที่บัดซบกว่านี้อีกเหรอ!?”

โกรธกริ้วจับใจมิวท์ต้องปลีกตัวออกจากผนังกระจกกั้นห้องนอนอีกครั้ง และเลือกที่จะเดินไปหยุดอยู่ที่มุมหน้าต่างที่เดิม ณ ตำแหน่งเก่า

.

ทว่าต่างจากเดิมหน่อยหนึ่งตรงที่ เจ้าหล่อนนั้นได้แผดเสียงต่อว่าเจ้าหน้าที่ ที่พูดสายอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างไม่ไว้หน้า ว่าให้หัดมีมารยาทบ้าง ควรจะโทรมาตอนที่เธอว่างกว่านี้ บางประโยคก็ด่าทอว่าไม่รู้จักเวล่ำเวลา หนักสุดก็ถึงกับบอกให้โอนสายไปหาเลขาฯ แล้วทิ้งเรื่องไว้ที่นั่นแทน เพราะเธอไม่ต้องการจะรับรู้เรื่องอะไรอีกแล้ว! ตอนนี้เธอเครียดโคตร ๆ !

.

แต่ปลายสายที่โทรมาดันตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแบบคอขาดบาดตาย ราวกับเป็นเรื่องที่เดือดร้อนสัด ๆ แล้วก็มีแต่มิวท์ที่เป็นระธานบริษัท AP เท่านั้นที่จะสั่งการในเรื่องนี้ได้

.

/ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณมิวท์! แต่เราติดต่อใครไม่ได้จริง ๆ นอกจากต่อสายตรงมาที่คุณ/

/รหัสแดงค่ะ! สภาวะฉุกเฉินสูงสุด! ตอนนี้หอผลิตวัคซีนไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้แล้ว!  มีผู้ป่วยที่เป็น LGBT ใช้มือเปล่าแหกห้องขังออกมา แล้วเข่นฆ่าพวกเราตายไปเป็นเบือ พวกเขาเหมือนไม่ใช่คนเดิม เจ้าหน้าที่ทุกคนตกอยู่ในอันตราย ได้โปรดส่งกองกำลังมาช่วยพวกเราด้วย!  ใครก็ได้! ช่วยพวกเราทีค่ะ!/

/กึก.. กัก.. กัก.. อั๊กกก.. ก.. ก.. ก/

.

“เฮ้คุณ! คุณ!  เกิดอะไรขึ้นน่ะ! อย่าเงียบไปสิฉันฟังอยู่นะ?!”

มิวท์ตะโกนกรอกใส่สายโทรศัพท์กลับไป เพราะหลังจากถ้อยคำตะกุกตะกักสุดท้ายเธอยังได้ยินเสียงของบานกระจกแตก เสียงขว้างปาข้าวของ เสียงคนกรีดร้อง รวมไปถึงเสียงคำรามครือครางที่คล้ายกันกับของเปรมมาก

.

/แฮ่ก.. ก.. ก ๆ  ส่งใครมาก็ได้ค่ะคุณมิวท์ เราเป็นแค่หมอพยาบาลเราไม่ได้ถูกฝึกมาให้รับมือกับสิ่งนี้! /

/กรี๊ดดดดดดด! , อย่านะ! , อย่าเข้ามา! ฉันเป็นคนรักษาพวกคุณนะ!  ไม่!!! ม่ายยยย!!! กรี๊ดดดด!!!/

/อ๊อยยยยย!!!/

.

/เพล๊งงงง!!! ,  เพล๊งงงงง!!! ,  พล๊างงงงง!!!/

.

พยาบาลจากปลายสายร้องเสียงหลง ต่อเนื่องด้วยถ้อยคำร้องขอชีวิตอีกต่าง ๆ นา ๆ ทั้งที่บรรดาผู้ป่วยจากหอวัคซีนก็คือ LGBT ที่ถูกเปรมกับทีมงานจับมารีดเลือดแท้ ๆ พวกเขาคือวัตถุดิบชั้นยอดที่ใช้ในการผลิตก๊าซต้านเชื้อ เป็นแหล่งทำเงินเป็นกอบเป็นกำให้แก่บริษัท AP  

.

แต่ตอนนี้เหมือนทุกอย่างจะกลับตาลปัตร เคราะห์ซ้ำกรรมซัดกำลังเบนเข็มกลับมาเล่นงานมิวท์แบบรวดเร็วและไม่ให้ตั้งตัว เมื่อเหล่ารักร่วมเพศต่างก็มีพละกำลังเพิ่มขึ้นจากการกลายพันธุ์ ไม่สิ! ต้องบอกว่าเชื้อโควิดที่อยู่ในร่างกายต่างหากที่เป็นคนบังคับร่างต้นให้ทำสิ่งเหล่านี้ โควิดบังคับพวกเขาให้แหกห้องขัง เปลี่ยนจาก LGBT ที่เสียสติหลังถูกรีดเลือด ให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์ใหม่ที่ไร้ซึ่งสัมปชัญญะ เดินโอนเอนง่อนแง่น ร่างกายบิดเบี้ยวผิดรูป แต่เสือกหิวเป็น! และกินสิ่งมีชีวิตด้วยกันเองเป็นอาหาร!

.

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมิวท์เลยลองตะคอกใส่โทรศัพท์กลับไปอีกที

.

“คุณพยาบาลคะ!  คุณพยาบาล!  คุณพอจะระบุรูปพรรณสัณฐานของพวกเขาได้ไหม? เราจะได้จัดคนไปช่วยได้ถูก!”

.

ถามไปงั้น ๆ เพราะลึก ๆ แล้วเธอก็แค่สงสัยแหละว่าตัวเองจะคาดการณ์ถูกรึเปล่า เพราะถ้าหากเอาจิ๊กซอว์แต่ละชิ้นมาต่อเข้าด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นการกลายพันธุ์ของเปรม การติดเชื้อปริศนาของหมอจากทีมตรวจเชิงรุก รวมไปถึงที่หอผลิตวัคซีนแห่งนี้ ถ้าอัตลักษณ์ของทุกคนตรงกันก็แปลว่ามันลงล็อคพอดี แปลว่าพวกเขาล้วนถูกเชื้อโควิดสายพันธุ์ New Hell ยึดครองร่างต้นไปแล้วโดยสมบูรณ์แบบ

.

/ฮัลโหล ๆ แฮ่ก ๆ.. แฮ่ก ๆ .. มีดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงค่ะ ฟันกรามยื่นออกมาข้างหน้า เขี้ยวสองข้างยืดยาวออกมาพ้นจากมุมปากทั้งสองฝั่ง หัวไหล่ตกชลูด กระดูกไหปลาร้าหักออกจากกันเป็นอิสระ ปลายนิ้วยื่นแหลมคล้ายมีกงเล็บ แล้วก็เดินด้วยน้ำหนักที่ไม่สม่ำเสมอแต่วิ่งได้ค่ะ วิ่งเร็วมากด้วย!  อ่ะ!  ไม่นะ!!! /

/อร๊ายยยยยยย!!! , กรี๊ดดดดดดด!!!/

.

/งั่มมมม!!! ,  งั่ม!!! , งั่มมมม!!! /

.

.

/ตู๊ดดดดดดดด , ตู๊ดดดดดดดด , ตู๊ดดดดดดดด/

(แล้วสายก็ตัดไป)

.

จบบทสนทนาลงด้วยเสียงกรีดร้องที่เสียดแทงหัวใจแห่งความทรมาน มิวท์เห็นเป็นภาพว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างจากการจินตนาการผ่านการฟังเสียง กงเล็บคม ๆ คงจะปักลงใส่กลางหน้าท้อง ซุ่มเสียงของมันคล้ายการชำแหละเนื้อที่นุ่มจนชุ่มโชก มิหนำซ้ำยังได้ยินเสียงของการบดเคี้ยวและการฉีกขย้ำจากฟันกราม พร้อม ๆ กับเสียงคำรามราวกับสัตว์ประหลาดร้ายในหนังสยองขวัญ นั่นไม่ใช่คนแล้ว! มันฟังดูจะเหนือกว่าการเป็นซอมบี้เสียด้วยซ้ำ!

.

แล้วพอมิวท์ลองสลับสายตากลับมามองเปรมที่นั่งอยู่ในห้องกระจก ก็พบว่าเขาเองก็ออกอาการแบบเดียวกัน รูปร่างหน้าตาท่าทางเป็นเหมือนกับที่พยาบาลผู้โชคร้ายรายนั้นรายงานเป๊ะ ทำให้เชื่อได้ว่าอีกไม่นานกลอนประตูที่เคยแน่นหนาเมื่อตอนต้นบทก็คงจะถูกพังออก แล้วก็คงจะเป็นเธอเองนั่นแหละ ที่จะกลายเป็นเหยื่อรายต่อไปในวิกฤติการณ์เชื้อไวรัส New hell กลายพันธุ์หนนี้

.

“เฮ้อ.. !”

ประธานสาวถอนหายใจยาวปลดปลงกับชีวิต เธอเริ่มคิดได้แล้วว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาแพรวและชาวเมืองคนอื่น ๆ ต้องเผชิญอยู่กับอะไร พิษของความโดดเดี่ยวมันเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่มีใครช่วยมิวท์ได้อีกแล้วและตั้งแต่นี้ไปเธอก็จำเป็นจะต้องเป็นท่านประธานผู้เด็ดเดี่ยว ที่ต้องตัดสินใจในเรื่องยาก ๆ เพียงลำพัง

.

สายตาหมวยแบบลูกคุณหนูก้มลงมองจอสมาร์ทโฟนเป็นรอบที่แปดแสน เธอพบว่ายังมีเงินอยู่ในบัญชีมากกว่าพันล้านบาท! โคตรเยอะจนไม่รู้ว่าจะใช้ยังไงหมด! แต่จะมีประโยชน์อะไรล่ะมันจะต่างจากเศษกระดาษตรงไหน ในเมื่อใช้แก้ปัญหาที่เป็นอยู่เฉพาะหน้าไม่ได้เลย

.

โควิดกำลังยืดร่างผู้คน แล้วคนพวกนั้นก็กำลังจะพังหอวัคซีนออกมาสู่โลกภายนอก จะเกิดการแพร่เชื้ออีกไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ทีมแพทย์ของมิวท์ทุกคนก็ทยอยติดเชื้อและเตรียมจะกลายร่าง แม้กระทั่งพี่เปรมที่เธอไปแย่งมาจากแพรว รายนั้นก็จวนจะลุกขึ้นมาพังกลอนประตูอยู่รอมร่อ เงินพันล้านทำอะไรได้บ้าง เสกให้มิวท์หายไปจากตรงนี้เลยได้ไหม? ตอบเลยว่าไม่! 

.

งานนี้จึงมีแต่ต้องออกมาสู้เท่านั้น.. ถึงจะไม่เคยทำมาก่อนเลยก็ตามที..!  

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 81 : ธนธรกลอนประตู

    “กึก! , กึก! , กึก! , กึก!”แอดวานซ์ขึ้นไปอีกขั้นเมื่อโควิดสายพันธุ์ New Hell ได้บังคับร่างของเปรมให้หยุดเลียผนัง แล้วหันมาเล่นงานที่กลอนประตูแทน .มันบังคับร่างของเขาให้กระชากลูกบิดออก จะได้ออกไปสังวาชกับมิวท์ที่ด้านนอกต่อได้อย่างสาสมใจ แต่เดชะบุญที่กลอนนั้นแน่นมาก มือเปล่าของเปรมก็เลยสู้ไม่ไหวมีอันต้องถอยกรูกลับออกมานั่งลงบนเตียงตามเดิม พลันเป่าปากพรูแล้วก็จ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของมิวท์ที่ยังคงเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา.ช่างเป็นภาพที่น่าสังเวชใจยิ่งนัก ลุคหล่อเนียบสไตล์หมอเนิร์ด ๆ หายไปหมดสิ้น จนมิวท์เองยังถึงกับต้องโพล่งคำออกมา.“โถ่.. พี่เปรมมันเกิดอะไรขึ้นกับพี่กันแน่ มิวท์ไม่มีหมอที่จะมารักษาพี่ได้แล้วนะ”“พี่ต้องสู้กับมันสิ! อย่าให้มันควบคุมพี่ได้! สู้สิคะพี่ตั้งสติหน่อย!”มิวท์ให้กำลังใจ สอดรับกับจังหวะแห่งโชคชะตา ที่ยังคงพัดพาความระยำซั่มแม่มาใส่อย่างต่อเนื่อง.“กริ๊งงง~~!”โทรศัพท์จากอีกสายดังขึ้นแทบจะทันทีหลังเคลียร์เรื่องอีเมลล์จากชาติมหาอำนาจเสร็จ ความสั่นของมันดั่งกำลังตอกย้ำถึงความอัปมงคลที่จะเกิดขึ้น.“คราวนี้อะไรอีกล่ะ.. ยังจะมีเรื่องอะไรที่บัดซบกว่านี้อีกเหรอ!?”โกรธกร

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 80 : คำสั่งเสียของมิวท์ (13+)

    เคยได้ยินว่ามีเชื้อจากอังกฤษบ้าง เชื้อจากอินเดียบ้าง หรือบางทีก็เป็นเชื้อจากแอฟริกา ทว่าแต่ละสายพันธุ์ก็ล้วนแต่มีวัคซีนที่ผลิตออกมารักษาให้หายขาดได้ทั้งสิ้น สวนทางกับเชื้อสายพันธุ์ New Hell ที่เปรมเป็นตัวพาหะ ฤทธานุภาพแม่งคนละเรื่อง! แล้ววัน ๆ เปรมก็ต้องทำงานร่วมกับคนเป็นจำนวนมาก ออกพ่นก๊าซแต่ละครั้งก็มักจะมีประชาชนทยอยออกมารับบริการไม่ต่ำกว่าร้อย จากที่ว่าจะหายทุกคน ก็เลยกลายเป็นกลุ่มเสี่ยงสูงไปโดยปริยาย.ลึกลงไปจากตึกสำนักงานใหญ่ชั้นสูงสุด มิวท์มองไม่เห็นหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างที่ข้างล่างนั่น แต่เธอสังหรณ์ใจไม่ดีเลย เสียงคำรามเกรี้ยวกราดของเปรม ชวนให้เธอจินตนาการไปถึงผู้คนที่ทยอยกลายร่างจนสภาพเป็นเหมือนเขา โควิดกำลังจะกลืนกินร่างต้น มันไม่ใช่เชื้อกระจอกที่ใครต่อใครจะปรามาสได้ และบางทีพวกมันก็คงจะรอโอกาสนี้อยู่นานแล้ว ที่จะได้ออกมาเจิดจรัสในฐานะของผู้สั่งการ แทนที่จะเป็นแค่ปรสิตติดสอยห้อยตามร่างต้นอย่างที่เคยเป็นมาก่อน .เชื้อมันเอาจริง ไม่งั้นมิวท์ไม่ลุกลี้ลุกลนขนาดนี้หรอก.“โถ่เอ๊ย!”“ถ้าเป็นงั้นจริง.. เราแย่แน่!"“กรอดดดด.. ด.. ด.. ด”คิดไปพลางขบกรามไปด้วย มิวท์ขยุ้มชายเสื้อคล

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 79 : กลายร่าง

    “หายใจดิพี่.. ลองหายใจดู!”เสียงโบ๊ทตะคอกอัดหน้า เขาสะบัดมือพึบพับโบกอากาศอัดใส่หน้าตัวเองให้แพรวดู.สาวหัวหน้าแคลนถูกช่วยเป็นรายสุดท้าย ร่างบางของเธอถูกวางลงบนพื้นอย่างละมุนละม่อน โดยโดรนอารักขาที่ใช้งานได้ในหลายรูปแบบ ตลิ่งดินกลายเป็นที่แลนด์ดิ้งที่ปลอดภัย เจนิสกับเพื่อน ๆ ปลดหน้ากากครอบแก้วออกหมดแล้วเมื่อก่อนหน้านี้ โบ็ทเองก็เช่นกัน จะมีก็แต่แพรวที่ยังคงใส่หน้ากากกันแก๊สเวอร์ชั่นเก่าแก่ที่ได้มาจากบ้านของพีอยู่.“หายใจได้แล้วพี่แพรว! ที่นี่มีอากาศบริสุทธิ์ สุดยอดไปเลยพี่ ๆ ต้องลองดูด้วยตัวเองนะ”โบ๊ทย้ำเจตนารมณ์เดิม เขาผละตัวออกจากแพรวพลันชูแขนกระโดดโลดเต้น วิ่งไปรวมกลุ่มกับพวกเจนิสราวกับเด็ก ๆ ที่เห่อของเล่นใหม่ ทิ้งแพรวให้อยู่กับโดรนเพียงลำพัง ในสภาพที่มอมแมมเต็มขั้นเนื้อตัวเต็มไปด้วยดินโคลน.ลมโชยโบยแก้มกลิ่นธรรมชาติพัดแสงแรกแย้ม ชโลมผิวหนังเบิกดวงตาพราวสดใส ความเขียวขจีของทุ่งหญ้าช่อผกาโบกไสวปลิวสลวย นานแค่ไหนแล้วที่แพรวไม่ได้เห็นของแบบนี้เลยในมหานคร บ้านเรือนไทยทรงวินเทจตั้งเรียงรายอยู่บนริมท่า ชวนให้นึกถึงขุนช้างขุนแผนกับเหล่านางสีดาในวรรณคดี .“กึก!”สุดท้ายก็ต้องลอง หน้

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 78 : ทะเลแหวก

    “ผมทุบกระป๋องก๊าซได้รึยังพี่แพรว!”หนูน้อยป้องปากตะโกนถาม ภายใต้กระแสลมต้านที่พุ่งอัดเข้ามาอย่างรุนแรง .ณ ตอนนี้หัวเรือกำลังเชิดทำมุมราว 30 องศา มันแล่นแหวกอากาศและโดนน้ำทะเลน้อยมาก แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่ได้รับผลกระทบอะไร เพราะทุกครั้งที่แรงพุ่งจากก๊าซด้านหลังเริ่มซาลง ส่วนหน้าที่โบ๊ทรับผิดชอบอยู่ก็จะเป็นที่แรกที่โดน Covid-19 เล่นงานก่อนส่วนอื่น แพรวจึงรีบตะโกนตอบน้องกลับไปในเสี้ยวอึดใจ.“รอจังหวะให้เรือช้ากว่านี้อีกนิดแล้วจัดการเลยโบ๊ท! เราต้องทำงานให้สัมพันธ์กันนะ งั้นจะใช้ประโยชน์จากก๊าซได้ไม่เต็มที่!”“เราอาจจะหนีไปไม่พ้นเมืองหลวงก็ได้ ถ้าก๊าซในสต็อกเราหมดก่อน!”.“ครับพี่.. ผมเข้าใจแล้ว!”.ร่างเล็กของเด็กประถมก้มต่ำลงจนลำตัวแทบจะครูดกับพื้นเรือ โบ๊ทเจตนาจะทำให้ตัวเองสัมผัสโดนลมให้น้อยที่สุด พลันกระเถิบตัวขึ้นหน้ากระดืบ ๆ ไปราวกับตัวหนอน กระทั่งมาถึงจุดที่เป็นมุมสามเหลี่ยมตรงหัวเรือได้สำเร็จ ที่นี่เขาก้มลงไปมองผืนน้ำด้านล่างได้อย่างสบาย อ่านค่าความเร็วจากการกะด้วยสายตา แล้วทันทีที่เห็นว่าเรือเริ่มช้า เขาก็ได้ทุบก๊าซกระป๋องหนึ่งแล้วก็ปามันลงไป.“ตูมมมมม!!!!”.“ฟู่~~~!!!!!!!

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 77 : ออกทะเลแกรนด์ไลน์

    “ซ่าาาา~!”เสียงโครงเรือยอร์ชที่ยังต่อไม่เสร็จกระทบผิวน้ำกระซ่านเซ็น พอดีกันกับโดรนอารักขาที่ใช้งานได้โคตรจะคุ้ม มันตัดสายเคเบิลที่ยึดโยงออกไปหมดสิ้น พลันลอยขึ้นไปบนฟ้าเพื่อทำหน้าที่ฉายไฟส่องสว่างลงมา ราวกับสปอร์ตไลท์ตามสนามกีฬากลางแจ้ง.“แชะ! , แชะ!”.ราตรีกาลเข้าครอบครองท้องฟ้า ส่วนท้องธาราก็เป็นไปตามการคำนวณ ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นจริงเฉกเช่นที่แพรวฟันธงเอาไว้ ต่างคนต่างรีบกระโจนลงเรือ และแม้ตัวบอดี้จะโคลงเคลงหนักมาก แต่ก็นับว่าดีอย่างที่ยังพอจะแบกรับน้ำหนักของทุกคนไหว ในส่วนนี้ต้องยกเครดิตให้กับทักษะของช่างต่อเรือ หรือไม่ก็เศรษฐีเจ้าของทุนทรัพย์ เพราะลำพังก้าวแรกที่ย่ำลงมา แพรวก็เห็นแล้วว่าทุกส่วนของโครงสร้างล้วนทำขึ้นจากวัสดุชั้นเยี่ยมเกรดพรีเมี่ยมทั้งสิ้น .เธอสั่งให้สองเด็กสาวเพื่อนเจนิสเอาเศษไม้แผ่นแบน ที่วางกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปมาทำเป็นที่คัดท้าย มีความโชคดีอย่างที่ของเหล่านี้ไม่ใช่ของหายากอะไรนัก ถ้าอยู่บนเรือที่ยังต่อไม่เสร็จ หลังจากนั้นก็สั่งให้พวกเธอ Stand by รอคัดท้ายตามคำสั่งอีกที ก็เลยเหลือแต่เจนิสกับโบ๊ทที่ยังว่างงานและยังไม่ได้รับมอบหมายให้ทำอะไร.เรือค่อย ๆ แล่นออ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 76 : เรือยอร์ชที่เคยหรู

    นั่นจึงเท่ากับว่าน้ำในทะเลอาจจะไม่ปลอดภัย บางทีแม่น้ำสาขาทุกสายก็อาจจะปนเปื้อนไปด้วยเชื้อแล้วก็ได้ เพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงโบ๊ทจึงได้ขยับนิ้วมือกับแหวนทั้ง 5 ของเขาอีกที .“ฟิ้ว~!”โดรนอารักขาลำเก่งโฉบปักหัวลงมาจากเบื้องบน ราวกับพญาอินทรีย์พร้อมเข้าประจำที่.มันยื่นท่อนเหล็กสีเงินลักษณะคล้ายก้านปรอทวัดไข้ออกมาจากลำตัวส่วนล่าง ซึ่งเป็นตำแหน่งเดียวกันกับที่กระสุน .35 มม. จำนวนมหาศาลร่วงกราวลงมาเมื่อตอนก่อน ความยาวของอุปกรณ์ชนิดนี้น่าจะราว 2 ไม้บรรทัดเห็นจะได้ และโบ๊ทเรียกมันว่า “โคโรน่ามิเตอร์” ซึ่งเป็นเครื่องมือที่มีไว้สำหรับตรวจหาเชื้อโควิดโดยเฉพาะ.เขาสั่งการให้โดรนอารักขาหย่อนมันลงไปในน้ำทะเล แกว่งส่ายวนคนไปมาราว 20 - 30 ทีโดรนก็ยกตัวเองขึ้นจากน้ำ ปรากฏว่าไฟสถานะบนลำโดรนถึงกับแดงโล่! การลิงค์สัญญาณเกิดขึ้นทันที ก่อนจะฉายค่าสถานะและชุดข้อมูลพร้อมกับผลแล็บไปยังกระจกครอบแก้วที่โบ๊ทสวมใส่อยู่ พลันเปลี่ยนใบหน้าบ่องแบ้วของเขาให้กลายเป็นจอแสดงผลไปในบัดดล.“มันก็เหมือนการ “swab”(สว็อป) ตอนเราไปให้หมอแหย่จมูกนั่นแหละครับพี่ ๆ แค่เปลี่ยนจากรูจมูกคนเป็นน้ำทะเล ว่าแต่ผลเป็นไงบ้างครับ? ”โบ๊

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status