Capitulo Veinte-Dos

“Ano ba ang pumasok sa utak mo?!” Raphael hissed.

Nagkibit-balikat lang si Tati, kakagaling lang nila sa ospital. Isinugod siya ni Raphael. Wala namang masyadong ginawa sa kanya dahil isa lamang iyong allergic reaction. Pero si Raphael ay putak nang putak kaya nanahimik na lang si Tati.

“God, Athalia! You’re making things hard!” he hissed as he glanced at his phone.

Panay tunog ang cellphone ni Raphael, it was his mother. Mukhang nakarating narito ang kumusyon na ginawa nila sa party.

“I think I-I should be the one answering that,” wika niya saka tumitig sa cellphone ni Raphael na nasa dashboard.

“And I am sure Mom already knew—”

“Of course!” gigil na putol niya sa asawa. Naririndi na siya sa kakabunganga nito. “Kung hindi ka sana OA, wala tayong problema! I clearly told you that I can handle myself! May gamot akong dala, parati! Apaka OA mo lang talaga!”

He scoffed, “Ako pa talaga ang OA?! Do you think I won’t react when I saw your face full of red spots?! Sa tingin mo kapag namatay