CWD - 6

Hacienda Hernandez, Davao City.

“Wala pa rin ba kayong balita kay Adelaide?” tanong ni Maricar kay Fernando. Bakas ang pag-aalala sa mukha ng ginang nang makibalita ito tungkol sa anak. She left their home almost a month ago already. 

“Maricar, huwag ka ng masyadong mag-alala at ginagawa ko naman ang lahat ng makakaya ko upang mahanap na kaagad si Adelaide. Kilala mo naman ang anak mong iyon, talaga namang suwail at matigas ang ulo, palagay ko ay gusto lamang ng anak mo ng atensyon,” ani ng lalaki na yumakap sa asawa mula sa likuran. Hindi naman iyon ang unang pagkakataon na nagtanong ang babae tungkol sa nawawalang anak nito. Hindi naman din kinukunsidera ni Fernando na nawawala si Adelaide dahil naglayas ito, at ginagawa niya ang makakaya niya upang mahanap at maibalik sa lugar nila ang babae. 

Simula nang mamatay ang ama ni Adelaide, ang buong atensyon ng ina na si Maricar ay nakatuon sa anak at sa hacienda na iniwan sa kanila ng namayapang si Edmundo. May mga negosyo rin sa bayan ang mga ito na pinamamahalaan ng mga mapagkakatiwalaang tauhan ng lalaki na siyang hinayaan ni Maricar na patuloy na mamahala sa mga iyon dahil wala naman itong alam sa negosyo. Lahat ng iyon ay nasa pangalan naman din ni Adelaide at ito ang solong tagapag-mana ni Edmundo. 

“I couldn’t help but to blame myself for what happened. Kung hindi kami nagkasagutan ng gabing iyon, hindi maglalayas si Adelaide at—“

“Come on, Maricar, alam naman natin ang dahilan ng pagkakagano’n ni Adelaide. She’s jealous of you,” nakangising sabi ng lalaki sa asawa. 

Lumingon si Maricar sa asawang si Fernando. May kung anong mapait ang nalasahan niya sa bibig habang nakatingin sa lalaki.

Magandang lalaki si Fernando at higit na mas bata kumpara sa kanya. Alam ni Maricar na hindi nagustuhan ng anak niyang si Adelaide ang naging desisyon niyang magpakasal sa lalaki makalipas ang ilang taon nang pumanaw ang asawa niya na ama ni Adelaide na si Edmundo. Naging malaking balita ang pangyayaring iyon sa lugar nila dahil kilala ang yumaong asawa sa lugar na iyon.

She wanted to protect her daughter. Hindi naman basta namatay si Edmundo, he was killed, but the murderers were still wandering around, free. 

Dating bodyguard nito si Fernando kaya naman mas nagpaigting iyon sa kaisipan ni Maricar na mapoprotektahan nito ang anak sa kung sinumang magtatangka sa buhay nito. Fernando’s also a charmer, totoong matipuno ito, magandang lalaki at matikas, kaya marahil nang alukin siya nito ng kasal, pumayag na rin siya kahit pa alam niyang marami ang nagtaka at nagulat sa desisyon niyang iyon. 

“I just want to see my daughter again,” sabi niya na muling tumingin sa labas at pinagmasdan ang lupain na kinatatayuan ng iba’t ibang punong kahoy. Malawak ang lupain na iyon at maraming tanim na siyang isa rin sa pinagkukunan ng yaman ng pamilya Hernandez.

Gusto niyang panindigan ng balahibo nang maramdaman ang labi ng lalaki sa balikat niya. Alam niya ang obligasyon sa lalaki at bilang mas bata ito sa kanya, mas mabilis na mag-init ang katawan nito kaysa sa kanya. 

“You will… but for now, I want to see you first,” muling anas ng lalaki bago kinalag ang tali ng roba na suot niya at dinama ang katawang natatakpan ng manipis na kasuotan.  

Fernando is still on the look for Adelaide. Kailangan niyang libangin ang asawa upang hindi ito magtanong nang magtanong tungkol sa anak nitong naglayas. Nakuha na ng mga tauhan niya ang babae ngunit nakatakas itong muli kaya naman ipinapahanap na niya ito. Ilang mura rin ang inabot ng mga ito sa kanya. 

Kailangan niya si Adelaide upang makuha ang yaman ng pamilya nito. Hindi sapat na pinakasalan niya si Maricar dahil lahat ng ari-arian ng mga ito ay nakapangalan kay Adelaide. He should have married her instead, but he knows it won’t be easy. Kahit naman noong nabubuhay pa ang ama nito ay ilag na sa kanya si Adelaide kaya alam niyang kung si Adelaide ang pinuntirya niyang pakasalan, hindi siya magiging parte ng pamilya ng babae. 

Ngunit hindi naman siya hangal upang hindi ituloy ang plano. He’s just using Maricar to get Adelaide. Kung magiging kanya si Adelaide, hindi lamang siya magkakaroon ng yamang kahit yata mga apo niya ay hindi mauubos, magkakaroon pa siya ng isang napakagandang asawa. 

He just needs to find her and make sure she’ll stay with her…

Makati City

“How do I look?” tanong ni Adelaide nang bumalik siya sa lamesang kinaroonan ni Daniel. Nakita niyang naroon na rin ang mga pagkaing inorder nito at hindi niya mapigilang mamangha sa dami ng mga iyon. 

“M-may kasama ba tayo?” muli niyang tanong bago naupo sa upuan. Ang mga mata ay nakatingin pa rin sa pagkain na hindi niya maisip kung paano nilang mauubos na dalawa. 

“Wala. Just us, why?” tanong ni Daniel sa kanya ng tignan siya. “And you look good,” dagdag pa nito. 

Parang nag-init naman ang pisngi ni Adelaide sa narinig mula sa lalaki. Napayuko na lang siya at nagkunwaring inaayos ang table napkin na kinuha niya sa lamesa. 

“You should eat. I have no idea what you like so, I ordered a lot,” he chuckled before putting food on her plate. Hindi mapigilan ni Adelaide malula sa dami ng pagkain. Sanay naman siya na nahahainan ng marami at hindi naman din siya kalakasan kumain noon. 

Well, that was before. Simula kasi nang nagsalo sila ni Daniel sa pagkain, naging magana siyang lalo sa pagkain, siguro marahil ay dahil may kasabay siya hindi tulad noon sa bahay nila sa Davao. 

“Ako na…”

Hinawakan niya ang serving spoon dahilan upang magdikit ang kamay nilang dalawa ni Daniel. Agad siyang nag-angat ng tingin sa lalaki ngunit siya rin ang naunang magbawi ng tingin dahil hindi naman talaga niya kayang makipagtitigan sa lalaki. 

Masyadong malalim ang mga mata ni Daniel na sa palagay ni Adelaide, hindi magtatagal ay malulunod siya roon at hindi makakaahon. 

Kung sa ibang pagkakataon siguro, maaari niyang kalingahin ang atraksyon na nararamdaman para sa lalaki pero hindi sa ngayon. 

He’s just helping her. Iyon lang ang nangyayari kaya magkasama silang dalawa. She should be thankful that he’s genuinely helping her, hindi na dapat siya nag-iisip ng mga kung anu-anong bagay pa. 

“Ako na. It’s okay,” ani Daniel sa mas magaan na tinig bago ngumiti sa kanya. Binawi na lang din ni Adelaide ang kamay at nagyuko dahil sa pag-iinit ng pisngi niya. 

She was just thinking that she should not be swayed with his charms, but she’s now blushing for Pete’s sake. 

Does he even know he’s hot and he’s really dangerous to someone’s sanity? Sa kabila ng mga dapat na unahin at intindihin ni Adelaide, hindi niya maiwasan ang umuusbong na damdamin para kay Daniel. 

Ilang araw pa lang silang magkakilala ng lalaki, kung tutuusin ay hindi nga niya pa ito kilala. Tanging pangalan lamang nito ang alam niya. Wala pa siyang alam sa pagkatao nito.

Maliban sa ayaw nitong napapag-usapan ang tungkol sa pamilya nito. 

“It’s a good thing your wounds are healing fast,” si Daniel ang unang nagsalita habang kumakain silang dalawa. Nilingon niya ito at tumango. Nanunuyo na ang mga sugat niya at mas gumagaling na rin ang mga pasa sa braso at binti niya. 

“Salamat sa’yo. Hindi mo ako pinababayaan,” sagot niya sa lalaki. Totoo naman din iyon at laking pasasalamat niya talaga kay Daniel. 

He smiled at her again and her heart leaped.

Nagyuko na lamang siya at pilit na itinuon ang atensyon sa kinakain. Kung sana ay hindi siya naaapektuhan sa ngiti nito ay makikipagngitian pa siya ng matagal sa lalaki pero hindi. She’s so damn affected.

“We’ll go to Summer’s later,” muling sabi nito sa kanya. Kumunot naman ang noo niya rito. “Anong gagawin natin doon?” tanong niya rito. Alam niyang isang sikat na supermarket ang tinutukoy nito. She lived in Manila to study. Sa Maynila siya pinapasok ng daddy niya noon kaya hindi naman siya ignorante sa mga establisyemento na naroon. 

“You need more things like your toiletries, sanitary napkins, panty liners and—“

“Daniel!” saway niya sa lalaki nang marinig ang mga sinabi nito. Napalingon siya sa paligid at napansin ang kalapit na mesa sa kanila na nangingiti dahil sa narinig. 

“What? You need those things and—“

“Oo na nga! Huwag ka na lang maingay diyan!” pinanlakihan niya ito ng mga mata. Natawa naman ang lalaki sa kanya at napailing. 

Matapos silang kumain na dalawa ay inaya naman siya ni Daniel papunta sa isa na namang store. He was checking some phones and she was watching him. 

He’s intimidating, yes. Sa taas ni Daniel, talaga namang kailangan mong pang mag-angat ng tingin sa kanya. He’s also well-built. Maganda ang katawan nito na nakita naman na rin niya noong nag swimming ito. 

“Adelaide,” tawag nito sa pangalan niya. He’s saying her name softly. Maari na para lamang sa pandinig niya iyon pero gustong-gusto niya kapag binabanggit nito ang pangalan niya. It’s somewhat soothing. 

Lumapit naman siya sa lalaki at tinignan ang mga cellphone na nakalapag sa lamesa. 

“Which one do you like?” tanong nito sa kanya habang nakatingin sa mga cellphone na naroon. Dinampot pa nito ang isa at inusisa ang staff na naroon tungkol sa specs ng telepono. 

“You’re going to buy me a phone?” tanong niya sa lalaki. 

“Yes. I need to have contact with you,” sagot nito sa kanya. “This one is better,” ipinakita sa kanya nito ang isang unit na hawak nito. “What color do you want? Pink?” tanong nito sa kanya bago tumingin sa staff na nakamasid lamang sa kanilang dalawa. “May pink ba kayo nito?” tanong nito sa lalaki. 

“Ah, titignan ko po, Sir,” magalang na sagot naman ng lalaki rito. Agad na umiling si Adelaide upang awatin ang staff. “No, I don’t like pink,” sabi niya bago lumingon kay Daniel. 

“Bakit mo ako bibilhan ng cellphone?” tanong niya sa lalaki na nakakunot ang noo habang nakatingin sa kanya. 

“To reach you.”

Natigilan si Adelaide sa sinabi nito. Ibinuka niya ang bibig ngunit naunahan siya ni Daniel na magsalita. “I don’t want to call my home number whenever I’m out just to check you. Besides, you need it.”

Of course… ano bang inaasahan niyang dapat na isagot sa kanya ng lalaki?

“I’ll get one of this, and if you have a pink case, much better…” sabi nito bago siya nilingon at nginisihan. 

“B-babayaran ko na lang din ‘yan sa’yo. Itatabi ko lahat ng resibo para—“

“Don’t worry about it,” he cut her off. Napansin niyang wala sa kanya ang atensyon ni Daniel. Kung kanina ay nakangiti pa ito sa kanya, ngayon ay tila tensed na ang lahat ng muscles nito. 

He’s looking around, too. Akmang lilingon din si Adelaide nang hawakan ni Daniel ang magkabilang balikat niya upang pigilin siya. 

“What’s wrong?” tanong niya sa lalaki. May kung anong sumalakay na kaba sa dibdib niya dahil sa ikinikilos nito. Ano bang nangyayari sa paligid nila? Bakit bigla itong naging seryoso?

“Just stay still.”

Kahit na gusto niyang malaman kung ano ba ang nakikita nito, pinili niyang sundin na lamang ang lalaki. Nakatayo lang siya sa harap nito at nakatingin sa lalaki. Mas mataas ito sa kanya kaya naman bahagya siyang nakatingala rito.

Naramdaman niya ang higpit ng hawak nito sa kanya. “Daniel, ano bang problema?” tanong niya ngunit sa halip na sumagot ito ay hinila siya nito palapit sa dibdib nito at niyakap ng mahigpit. Nanlaki ang mga mata ni Adelaide sa ginawa nito.

Her face was pressed against his chest… she could feel his heart beating.