Hindi naman kasi ganoon ang ibig kong sabihin, hindi ko kilala kung ano siya. Ano naman ang gagawin ko sa pangalan niya?! Ni hindi ko nga alam kung paano niya nalaman itong secret passage na ito tapos gusto niya pagkatiwalaan ko lang siya nang ganoon. Ang tigas ng mukha eh.
Hindi ko na siya pinansin pa at naglakad na lamang. Hinawi naman niya ang buhok niyang bahagyang mahaba. At parang may nakita akong tattoo sa kaniyang batok.
At dahil, hanggang sa balikat niya ako, medyo abot ko ang kaniyang batok, kaagad kong hinawi ang batok niya at nakita ang pamilyar na tattoo rito.
Then with a swift move, he's holding my wrist now and he's pinning me on the wall. I was startled with what he did, but I just kept a straight face and look at him coldly.
As I turned around, I saw a beautiful lady with a purple hair and golden eyes. She's always a beaut, nothing has changed. "It's been awhile, Queen Erich," I greeted back. She smiled at me, and the golden aura that is shining through her vanished in the thin air and she invited me to follow her. "Oh... actually I am with--" She held my shoulders, since she's taller than me. "I know. Luci has been coming here before. I'll tell you some details that you want," she said. All I can do is to look back and I saw Luci talking to some... creature? He's also looks at me for a minute before turning back his gaze at the person he's talking to. We went inside of a big tree and magically, lum
"They are. So you can now erase those doubts that you are feeling and ease your mind. Because you changed already, and the rest will also follow. You just have to follow the process of your desired destination, and eventually, you'll get there," she answered. Tumango naman ako roon, akala ko kasi nananaginip lamang ako at paggising ko nasa kulungan na ulit ako. The time when I was inisde the cellar, I often dreamt of having a normal and peaceful life with my family, the person that I loved the most and we're just happy and laughing with the other's joke. But then again, when I opened my eyes, it's all just dreams. Kaya hindi talaga kapani-paniwala na ganoon na lamang na bumalik ako para sumaya. Oo, marami akong regrets sa buhay ko noon, na sana ito na lang ang pinili ko o kaya naman, magiging iba ba ang kahihinatnan ko kapag ito ang p
Thirty minutes lamang ang tulog ko at paniguradong maeron akong eyebags at bangag na bangag ang itsura. Sinabihan pa naman ako ng ama ko na kakain kami nang sabay-sabay ngayong umagahan at haharap ako sa kanila na parang isang zombie, ika nga nila. Iyon bang mga patay na nabuhay ba, isa iyong myth dito sa amin at nakita ko na ang litrato nila noon sa isang libro. At wala akong balak na makita sila sa totoong buhay. Anyways, masama naman ang tingin sa akin ni Aziz dahil sa nangingitim na aking mata. "Aziz, you can cover it with make up," I excused, and looked at myself in the mirror. Napapadyak naman siya sa inis at huminga ng malalim. "My lady, where did you go? Your eyebags are
"But of course, before I say that, let's put that aside first and eat, so we can enjoy our breakfast." Umupo naman ako nang maayos at pasimpleng tinignan isa-isa ang mga nandito, sa side nila Stacy, halata namang mga ganid na akala mo may makukuha. I mean, meron naman pero kaunting pera lamang at syempre hindi lahat makalatanggap, ano sila sinuswerte? Nakatagpo ko ang isang lalaki na natingin sa akin. Ngumisi siya sa akin at kumindat, muntik na akong sumuka sa ginawa niya. Yuck. Matatanggap ko pa sana kung si Lord Pickett ang kikindat sa akin o kaya si Moon, kaya ko pang tiisin pero kung siya, ba't 'di niyo na lang ako saksakin, 'no? Nagtayuan ang mga balahibo ko sa ginawa lalo na nang bigla niyang dinilaan ang ibabang labi niya. Kaagad naman akong umiwas ng tingin at napapikit. Kad
Gulat na napatingin sila sa akin habang nakataas ang aking kamay. Inosente ko lamang silang tinignan at ngumiti sa kanila. My father looked at me like asking me what am I doing. I stood up, and looked each one of them, nakita ko naman ang pagsimangot sa akin ni Stacy at ang matatalim na tingin na ibinibigay sa akin ng Mother Queen. Nagtataka naman si King Lucius sa aking ikinilos at ganoon rin ang aking mga Uncle. Nakakunot naman ang noo ni Luci sa akin at nag-aabang sa kung ano ang gagawin. "I don't think it's right to make a decision like that without the permission of the true family here," I said. Nagsalubong naman ang kilay ng mother queen pero wala itong sinabi at tinignan lamang ako nang masama. "What do you mean, Lacy? You
"Grandpa, you should calm down first and let your family discuss this matter," I said. Kung noong nakaraan lamang ay puno nang pagmamahal at para bang espesyal ako sa paningin niya, ngayon ay galit na ito sa akin. "As I have said earlier, any individual who isn't part of an imperial family doesn't have any rights to ascend to the throne unless he or she is a secret child," I said and look at them. "You are right, honey," Lucifer said, and smiled at me. "And what she said earlier is also right, the three of us and my older borther, Luciano's children and Lucio's too isn't interested to throne," he added. "Therefore, my nephew Luci and niece' Lacy have the potential and rights to the throne." Of course, I know right.
Pumunta kami sa isang parte ng garden nila kung saan mayroon rin silang maliit na pond at naglalakihang mga puno. Mayroong daanang kahoy sa may pond na maiksi lamang. Dumiretso naman ako roon at tumayo sa pinakadulo at nakatingin sa malayong parte. Naramdaman ko naman na tumabi siya sa akin pero hindi ko siya tinapunan ng tingin. "So..." he started. "...what happened to you in your previous life?" he asked. Huminga muna ako nang malalim at inalala ang mga nangyari sa akin noon. Napangiti ako nang malungkot at niyakap ang aking sarili bago ko tignan si Luci. "I had a miserable life. My father ignored and abandoned me in a place that wasn't my home in the first place. I felt lost. But as soon as I met this guy who I thought would be my savior, my salvation in my difficult time
I shrugged my shoulders and look at the view in front me. "Well, I guess you are right," I mumbled and closed my eyes, to feel the peaceful air that surrounds us. "Of course, I am always right," pagmamayabang niya. Na siyang dahilan upang sapakin ko siya sa kaniyang tiyan. "Don't be too boastful," I adviced. But he just groaned and, I felt, he wrapped his arms around my shoulders. I felt his warmth beside me and moved closer to him to lean my head on to his shoulder. "I'm sure, they had reasons," he said. "Whatever it was, I don't want to hear it," I whispered. "It's your choice," balik na saad niya. Pero hindi na ako sumagot sa kaniya. Para namang bumibigat ang aking talukap at