KABANATA 12

Sa muling paggising ni Ezaiyah ay ramdam pa rin niya ang kakaibang sakit ng ulo na gaya ng kanina ay hindi niya pa rin alam kung paano niya natamo.

Pero ipinagpapasalamat niya na kahit papaano ay hindi na iyon kasingtindi ng kanina noong unang gising niya pa lang. And yes, she can remember it. Pero ang lahat ng mga nangyari bago siya napunta sa kung saan mang lugar na iyon ay hindi niya pa rin alam.

Ilang minuto matapos niyang magising ay pinanatili niya lang muna ang sarili niya sa pagkakahiga. Kinalma niya muna ang isipan niya, inalis doon ang mga bagay na hindi niya pa dapat isipin, kasabay ng pagsubok niya na i-relax kahit papaano ang ulo at katawan niya nang sa ganoon ay mabawasan ang pamimigat at pananakit ng mga iyon.

Nang sa tingin niya ay makakaya niya nang makabangon ay dahan-dahan na siyang umupo sa kinahihigaan niyang malambot na kama. Sumandal muna siya sa headboard para siguraduhing hindi mabibigla ang katawan niya, lalung-lalo na ang ulo niya. Oh, heck. I already got dr