หนี้สวาท_19 : เธออยากเป็นคนโปรด?

‘วันนี้ไม่ไปเรียนนะแนน’

หลังจากส่งข้อความเสร็จ ฉันก็ทิ้งมือถือลงกับเตียง มันปวดไปหมด.. ปวดแบบ.. กินยาไม่หาย พอจะนึกออกใช่ไหมคะ เวลเป็นแบบนั้นเลย

“…ก็ไม่ได้เล่นท่านี่นา ทำไมร้าวขนาดนี้นะ” ร่างเล็กพูดพลางเอี้ยวคอแล้วนวดตัวเองด้วยมือ ในขณะที่อีกฝ่ายยังคงหลับไม่รู้เรื่อง ก็ไม่รู้อีกนั่นแหละ ว่าทำไมฉันต้องตื่นขึ้นมาก่อนเขา แทนที่จะนอนอีดออดสำออยอยู่บนเตียงต่ออีกสักหน่อย แต่กลับเด้งขึ้นมานั่งเอ๋อๆหลังจากผ่านสมรภูมิตับเขยื้อน เวลาดิจิตอลตัวใหญ่ที่กำแพงบอกเวลาตีห้านิดๆ..

เวลานี้… จะมีใครตื่นหรือยังนะ

ว่าแล้วก็หยิบชุดนอนมาใส่ มันค่อนข้างโชว์เนื้อหนังนิดหน่อย ก็เลยจำเป็นต้องมีชุดคลุมอีกที สีเดียวกับชุดที่ใส่แหละ เมื่อรู้สึกว่าไม่ได้มีความเจ็บปวดในร่างกายเพิ่มอีก ก็เลือกจะลุกจากเตียง ปรับอุณหภูมิแอร์ในห้องให้อุ่นขึ้นหน่อย เพราะฉันไม่ได้นอนอยู่ให้คุณเขาสามารถโอยรัดได้เวลาหนาว… กว่าจะรู้ตัวว่าใส่ใจและเป็นห่วงอีกฝ่ายก็พาตัวเองออกมานอกห้องเสียแล้ว

“..สมองกระเทือนหรือไงนะเวล” คิดอะไรแต่ละอย่าง..

ตลอดทางเดินไม่ทีใครสักคน และบรรยากาศเงียบมาก สาวๆที่เหลือน่าจะหลับกันอยู่ ส่วนแม่บ้านก็ยังไม่เห็น น้าพีก